Τετάρτη 4 Φεβρουαρίου 2009

ασυναρτησίες για νοσοκομεία,φαντασιώσεις,παππούδες,αρρώστιες κ άλλα ευχάριστα

του συναδέλφου μου του Α, του ήρθε ντουβρουτζάς. τον πήγα λοιπόν στο νοσοκομείο. εμένα που λέτε, όταν μπαίνω σε νοσοκομείο ή ιατρείο ή έστω στον κυρ-Προκόπη τον φαρμακοποιό, κάτι παθαίνει η φαντασία μου κ αρχίζει να καλπάζει. πως είμαι άρρωστος, πως τράκαρα κ με χειρουργούν, πως με παίρνουν τηλέφωνο κ μου λένε πως έχουν την αδερφή μου στην εντατική, τέτοια πράγματα. γενικά, όσο μπορώ τ' αποφεύγω τέτοια μέρη, στεναχωριέμαι.

την ώρα που περίμενα να εξετάσουν τον ανταριασμένο (ταυτόχρονα ανέβαζα υψηλό πυρετό κ έπρεπε να μπω κατευθείαν χερουργείο για να μου αφαιρέσουν τον μισό εγκέφαλο) παρακολουθούσα το χάος στην αίθουσα αναμονής. για να εξεταστείς πρέπει πρώτα να πεις τα στοιχεία σου σε κάτι κοπελίτσες, για να δουν το ιστορικό σου ή να φτιάξουν ένα. αυτό είναι καλό σαν ιδέα, αλλά ρε παιδί μου, βρισκόμαστε στα επείγοντα. τα λένε έτσι, γιατί ο ασθενής δεν έχει χρόνο για διαδικαστικά θέματα, πονάει λέμε! κ δημιουργείται έτσι μια γκρίνια στο λαό, μια αναστάτωση. που βεβαία μεταφέρεται κ στις κοπελίτσες που προσπαθούν να κάνουν τη δουλειά τους. τέλοσπάντων, ξέφυγα.

ήθελα να πω για την άλλη κοπελιά, το νούμα τσβάι, αυτή που ρωτούσε τον κόσμο για ποιό λόγο ήρθε. την κοίταζα κ την συμπαθούσα. είχε χιούμορ, ήταν εξυπηρετική, έβαλε κ τον Α για εξέταση κατευθείαν, γιατί είδε πως ο νταμπλάς δεν έλεγε να φύγει. κ πρόσεξα κάτι ενοχλητικό. σνόμπαρε κ μιλούσε απότομα στους παππούδες, σα να μην ήταν ρε παιδί μου άξιοι να την απασχολούν, σε λίγο θα πεθάνουν έτσι κ αλλιώς.

ας πούμε φωνάζει την τάδε, να πάει να τη δει. βγαίνει απ' το πλήθος μια μπάμπω, οκτακοσίων χρονών, με τέσσερα πι κ καμπούρα. "με φώναξε κανείς;" κ πηγαίνει προς την αντίθετη κατεύθυνση. ¨εγώ σε φώναξα, τώρα δεν ξέρω που πάς..."

ή ξερωγώ ηταν μια γλυκούλα με τσεμπέρι κ τα σχετικά, κ της λέει "μόνη μου ήμουν σπίτι, πήρα ένα ταξί κ ήρθα..." "δε μ' ενδιαφέρει κυρία μου, πές μου τι φάρμακα παίρνεις."

ρε πούστη μου. κι οι γιαγιούλες καταπίναν τη ντροπή τους, δεν λέγαν τίποτε. έχουν συνηθίσει να είναι αόρατοι αυτοί οι άνθρωποι, να λένε ευχαριστώ που τους μιλάμε ακόμα. τα "κύριος" κ "κυρία" χάνονται κ γίνονται παππούς κ γιαγιά. κ ενικός.
ειδικά αυτός ο ενικός πολύ μ' εκνευρίζει.

8 καροτάκια:

efou

ωχ τώρα που βλέπεις και γκρέις ανάτομι, η φαντασία θα καλπάζει ακόμη περισσότερο :-Ρ

πάντως για τη συμπεριφορά ορισμένων ανθρώπων, είναι γεγονός ότι έχουν αυτό το άτιτιουντ κυρίως εκεί που τους παίρνει, τουτέστιν σε αβοήθητους παππούληδες και γιαγιούλες...βέβαια, η κατάσταση στα περισσότερα ελληνικά νοσοκομεία είναι τόσο άθλια, που εκτός από εμάς τους "επισκέπτες" που ταλαιπωρούμαστε, σκέψου τι περνάνε και αυτοί που δουλεύουν εκεί...γι'αυτό και κάποιες συμπεριφορές τις καταλαβαίνω εν μέρη...

Χριστίνα Ανέφελη

Εύχομαι να μη χρειαστεί να μην ξαναπατήσεις ποτέ σε νοσοκομείο κουνελάκο! Υπάρχουν και πολύυυυυ χειρότερες περιπτώσεις μέσα στα νοσοκομεία, πάντως. Νομίζω ότι κάθε Έλληνας πια έχει κάτι να αφηγηθεί...
Περαστικά μας :-P

bunnysuicides

efou, ναι,γενικά υπήρχε ένας πανικός κ οι γεράκοι καθυστερούσαν ακόμα περισσότερο την όλη διαδικασία. αλλά σκέφτομαι πως κ οι δικοί μου περνούσαν απ' την ουρά αυτή, κ τα παίρνω.

ανέφελη, αυτό είναι το μόνο σίγουρο. μακρυά από μας! (εσύ τι έχεις παιδί μου? γιατί "περαστικά μας"?)

mafaldaQ

Πραγματικά έχουν δει πολλά τα μάτια τους και επίσης ξέρω από τα δικά μου τα παπούδια ότι κάποιοι πάνε στο νοσοκομείο για οτιδήποτε. Ακόμα και επειδή δεν έχουν να κάνουν κάτι στο σπίτι.

Αλλά ναι! Όλοι έχουν ζήσει μια κατάσταση τρέλας σε ελληνικό νοσοκομείο!

ZlatkoGR

Γενικά στα νοσοκομεία δε βγαίνει άκρη. Κι εγώ τα αποφεύγω σε τρομακτικό μάλιστα βαθμό.

Ο 75+ που δεν έχει τίποτα αλλά τρόμαξε με κάτι, ο βαριά τραυματισμένος που περιμένει στη σειρά, αυτή που έχει πάει άλλες 100 φορές και "τα ξέρει τα κατατόπια", οι φιλενάδες (ετών 60+) που τους βρίζουν όλους μαζί, γιατρούς και ασθενείς, ο κυριούλης με την άνοια που δεν καταλαβαίνει απολύτως τίποτα από διαδικασίες και αναμονές, ο εγγονός που έφερε τη γιαγιά και θέλει να την "μπάσει" σε όλα τα γραφεία περνώντας πάντα μπροστά από μας...

Το απόλυτο χάος. So, it's official: ME HATE HOSPITALS!

demetrat

εμένα με γεμίζει δολοφονικές σκέψεις αυτός ο ενικός.
κατάλαβες τώρα τι εννοώ οταν λέω πως το εσύ θέλει κάψιμο και φκιάσιμο απ την αρχή;
http://miadomatadenferneitinanoixi.blogspot.com/2008/11/blog-post.html

d

DaisyCrazy

Αγαπητέ κουνελάκο αυτό που δεν συνειδητοποιεί η κοπελιά του νοσοκομείου είναι ότι σε μερικά χρόνια αν δεν έχει πανδημήσει εις Κύριον εντω μεταξύ θα ’ναι κι αυτή μια ανώνυμη γιαγιούλα που θα της συμπεριφέρονται όπως σήμερα αυτή συμπεριφέρεται στους ηλικιωμένους. What goes around, comes around.

Όσο για τα νοσοκομεία σε καταλαβαίνω είναι χώροι που δημιουργούν άσχημους συνειρμούς αλλά είναι απαραίτητο να υπάρχουν.

bunnysuicides

mafalda, θέλεις να πεις πως εσύ όταν γίνεις 180χρονών κωλόγρια, δεν θα πηγαίνεις βόλτες στα νοσοκομεία για φωτογράφηση? χεχε, εδώ θα 'μαστε!

ω ναι zlatko, it's official: ALL NORMAL PERSONS HATE HOSPITALS!

demetrat, άλλο γαμάτο βουρκωτικό ποστ. καλά της είπες της σακαφιόρας.

dorothea, α μπράβο. εδώ που είσαι ήμουνα που λέει κ ο λαός.

  © Blogger template 'Salji Fuji' by Ourblogtemplates.com 2008

Back to TOP