Τρίτη 28 Απριλίου 2009

bookcrossing

όλα ξεκίνησαν πριν κάτι χρόνια, όταν διαβάζοντας το Ε της ελευθεροτυπίας, έπεσα σ' ένα άρθρο που έγραφε κάτι σε "αφήστε τα βιβλία ελεύθερα".
είναι λέει κάτι τύπιδες βιβλιόφιλοι κ βιβλιοφάγοι, που αφού διαβάσουν ένα βιβλίο, πάνε κ το παρατάν σε παγκάκια κ αγάλματα για να το βρουνε άλλοι. μου άρεσε. ίντερνετ όμως στο σπίτι δεν είχα για να μπω στη σελίδα, υπήρχε κ μια αναβλητικότητα θα μπορούσα να πω, η ουσία είναι πως το bookcrossing πέρασε απ' το μυαλό μου, όπως περνάνε τα περισσότερα άρθρα που διαβάζουμε σε ένα ένθετο εφημερίδας. ωσπου ήρθε κ με βρήκε αυτό.

όταν βρήκα το βιβλίο ήμουν πλήρης. ούτε ήξερα πως θα μπορούσε να αλλάξει η καθημερινότητα κ η ζωή μου μέσω αυτού, πως θα μου δωθεί άπειρος χώρος ακόμα να γεμίσω. το βιβλίο ήταν το "Η Φάρμα" του Όργουελ, που με κομμάτιασε (ήμουν κ φαντάρος, μια ευαισθησία την είχα), είχα κ μια κουτσοσύνδεση, μπήκα κ έγινα μέλος. ψευδώνυμο δεν έβρισκα, η όρεξη λίγη να πω την αλήθεια, λέω ποιός είναι ο αγαπημένος μου σκιτσογράφος; ο Quino. από πού είμαι; από Θεσσαλονίκη. 2 χρόνια πέρασαν κ υπάρχουν πολλά άτομα που με ξέρουν μόνο ως quino-salonika (ντάξει ξέρω, είναι πολύ καγκούρικο για ψευδώνυμο).


τι είναι το bookcrossing? θα σας κάνω την απλή παρουσίαση: είμαι εγώ που διαβάζω. λογοτεχνία, κόμιξ, βιβλία τέχνης, πολιτικά, ιστορικά, ποιήματα, βιβλία. έχω ας πούμε το Εκρεμές του Φουκώ που ναι μεν μου άρεσε (ναι καλά), αλλά δεν παίζει να το ξαναδιαβάσω ποτέ. αντί λοιπόν να το αφήσω στο ράφι, μπαίνω στο site, το καταχωρώ κ το αφήνω ελεύθερο. κάποιος θα το βρει, θα το καταχωρήσει γράφοντας ένα σχόλιο του τύπου "ξεκουραζόμουν στη σκιά της πλατείας του χωριού όταν έπεσε στο κεφάλι μου μια γκουμούτσα. ποιός μαλ@κας το άφησε πάνω στον πλάτανο;" κ θα το αφήσει με τη σειρά του, γράφοντας τις εντυπώσεις του κ το μέρος που έκανε το release "θα το αφήσω στο κτηνιατρείο της κοινότητας, χρειάζομαι ράματα. δε μου άρεσε ιδιαίτερα, πολύ βαρύ".


τόσο καιρό κουνελάκια μου, εννοεί πως έχετε καταλάβει πως είμαι όχι μόνο καρακουλτουριάρης, αλλά κ υπερευαισθητοποιημένος πολίτης, αλτρουιστής, ιδεολόγος, με μεγαλύτερο ελάτωμα το ότι λέω πάντα την αλήθεια που μερικές φορές πληγώνει τους άλλους. δεν θα μπορούσα να απέχω λοιπόν από μια κοινότητα με μειωμένα κτητικά αιμοσφαίρια. ελευθέρωσα τη "φάρμα" στη ζαρντινιέρα του abc, είναι ίσως το αγαπημένο μου release. το πρώτο δικό μου βιβλίο, ήταν ένα ιστορικό(μόνο τέτοια διάβαζα τότε). πήγα να το αφήσω σε ένα παγκάκι, όταν μια γιαγιά άρχισε να φωνάζει"ΧΑΣΙΣΙΑ!!!! ΚΑΤΣΕ ΕΔΩ ΝΑ ΡΘΟΥΝ ΟΙ ΧΩΡΟΦΥΛΑΚΕΣ!!!". φυσικά μετά απ' αυτό έχω πάρει το κολάι (έτσι γράφεται?). έχω ελευθερώσει βιβλία σε νταλίκα, σε κουφάλες δέντρων, στο στόμα της σαύρας στο πάρκο Guell, σε αεροπλάνα, τρένα, έχω αφήσει σε ένα μικρό χωριό της Νορβηγίας (κ είχα τη χαρά να το δω να "πιάνεται"), σε οίκο τελετών. ένα βιβλίο μου έχει ταξιδέψει σε Βέλγιο-Γαλλία-Αυστρία αλλάζοντας 6 προσωρινούς κτήτορες.

το καλύτερο όμως είναι οι άνθρωποι που βρήκα εκεί μεσα. στην αρχή δεν ήθελα να τους γνωρίσω, έλεγα θα είναι τίποτα ψευτοκουλτουριάρηδες που θα απαγγέλουνε στίχους. όταν πήγα στην πρώτη συνάντηση, ήμουν αγχωμένος "τι κάνω εγώ εδώ;". η απορία λύθηκε με τη μία. "είναι απλό" είπε γνωστή bookcrosser ονόματαδελέμευπολείψειςδεθίγουμε "τρώμε. πίνουμε. κουτσομπολεύουμε. καιγόμαστε σε σινεμά εκθέσεις κ ζαχαροπλαστεία. πάμε εκδρομές. αφήνουμε βιβλία".

το τριήμερο αντάμωμα στη Λάρισα ήταν μια απ' τις καλύτερες εκδρομές που έχω κάνει. τα παιδιά κλείσανε αίθουσες, ταβέρνες, μπαρ, ήρθαν σε επαφή με συγγραφείς κ μας τους έφεραν να συζητήσουμε, μας μοίρασαν δώρα κ έκαναν ότι καλύτερο μπορούσαν για να μας μείνει αξέχαστο αυτό το ταξίδι. ευχαριστούμε {{{{{{{{λαρισαίοι}}}}}}}}} !

Δευτέρα 27 Απριλίου 2009

μετασυνεδριακή κατάθλιψη

δεν είμαι καλά ρε κουνελάκια. έπειτα από 3 μέρες υπέροχες, ξύπνησα μόνος (σε κρεβάτι κιόλας τσ τσ τσ!) κ έχει τόση ησυχία. θα γράψω αργότερα για το 3ήμερο κ για το πώς βρέθηκα να σκαρφαλώνω πάνω στ' αλογάκι της Λάρισας (ένα άγαλμα είναι αυτό) κ να πηδάω τα παρτέρια για ν' αφήσω βιβλία. για την ώρα πάρτε ένα τραγουδάκι να μελαγχολήσετε κ εσείς.



κ μην αρχίσετε πάλι τα "α τώρα το μαθες το τραγούδι, πωπω τι άσχετος"! το ξερα κ από πριν! τώρα μου 'ρθε... living violently lazy days....

Κυριακή 19 Απριλίου 2009

εκ νεκρών!

χρόνια πολλά ρε κουνελάκια!

είναι λίγο αργά ή μάλλον νωρίς για ποστάκι, αλλά την τελευταία ώρα πέρασα πολύ γαμάτα κ δεν θέλω να φύγει ο ενθουσιασμός.

αφού κάναμε όλα τα παραδοσιακά με τις λαμπάδες κ τα αυγά κ τις μαγειρίτσες (μαμά rocks) είπαμε να πάμε με παρέα στο κουλτουρομάγαζο που πάμε κάθε χρόνο τέτοια μέρα (παράδοση). τελικά πήγαμε σ' ένα τρέντι, αλλά μας άρεσε.

τόση ώρα είμαι εκτός θέματος.

στην επιστροφή λοιπόν, μας τράβηξε την προσοχή ο στολισμός της πόλης. κάτι μας θύμιζε...

όταν μείναμε στο αμάξι εγώ κ ο κολλητός ο Φου, πήραμε σβάρνα το δήμο Συκεών -καπου εκεί μένω- για να μαζέψουμε το υλικό που θα μου χρειαζόταν για την παρουσίαση. γι' αυτό τον πάω τον Φου. μπορεί να φεύγει στις 22μισή γιατί αύριο δουλεύει, αλλά για να κάνει τέτοιες μαλακίες στις 4 το πρωί τρέχει πρώτος.

ξεκινάω


λαμπιόνια-νιφάδες, λευκού χρώματος. τα μικρά παλουκάκια που διακρίνονται ανάμεσα, είναι κάτι σαν φλας, για να προσδίδουν περισσότερη λάμψη στη νιφάδα ή να στραβώνονται οι οδηγοί. αυτό που δεν φαίνεται στη φωτό, είναι το μέγεθος της σύνθεσης. είναι πολύ μεγάλο. είναι τε-ρά-στι-ο. όταν τα βάλανε σε όλο το δρόμο μπροστά απ΄το σπίτι μου, στην αρχή γελούσαμε γιατί σβηστά είναι κακάσχημα, κ έπειτα αναρωτιόμασταν γιατί ο τσιγκούνης ο δήμαρχος πήρε τόσο ακριβά λαμπιόνια. για πλάκα λέγαμε πως θα τα χρησιμοποιήσει κ το Πάσχα.


δεν χρειάζονται πολλά λόγια, είναι ακριβώς ότι βλέπεις. στολίδια για χριστουγεννιάτικο δέντρο. όπως όμως μπορείς να διακρίνεις, στο εσωτερικό υπάρχει το κόκκινο χρώμα, το χρώμα του Πάσχα δηλαδη. μπορεί να μπερδεύτηκαν τα παιδιά.


η τρίτη φωτό δεν αφήνει πολλά περιθώρια. ο Σίμαρχος ταξιδεύει στο χωροχρόνο. είναι χριστουγεννιάτικο δέντρο ναι. με τα στολιδάκια του, αστρουλάκια, κόκκινο περίγραμμα (η σύνδεση με το Πάσχα;) όλα.

υπήρχαν κ άλλες φώτο αλλά δεν βγήκαν τόσο καλές αφου όπως όλοι ξέρουμε είμαι θύμα της οικονομικής κρίσης κ δεν έχω ψηφιακή κ μπλαμπλα αναγκάζομαι να βγάζω απ' το κινητό μπλα παλιοκαπιταλιστές μπλαμπλα την κρίση την πληρώνει πάντα ο εργάτης κ τέτοια. ωραία περάσαμε.

υγ: μη φάτε πολύ αρνί κ σκάσετε. σας φιλώ.

Τρίτη 14 Απριλίου 2009

στριπτίζ

γρήγορο ποστ μέχρι να ζεσταθεί το νερό κ να μπω στο μπάνιο.
(επιβάλλεται παρένθεση)
[να ζεσταθεί το νερό γιατί από 'χθες εχει μια χάλια συνεφιά γαμώ τον απρίλη μου κ δε μπορώ να χρησιμοποιήσω ηλιακό κ δεν είναι η συνεφιά που μ' εκνευρίζει, είναι οι κουβέντες όλο νόημα που ακούω συνέχεια: "ε, μπήκε Μεγάλη Βδομάδα, γι' αυτό" "αχ κλαίει πάλι ο θεούλης"(προσέξατε το υποκοριστικό) "να δεις που θα βρέχει Μεγάλη Παρασκευή" κοκ]

επηρεασμένος απ' το φίλο σκύλο που τον έχουν πιάσει τα γλυκούλικα του κ βάζει όλο χαριτωμένα ποστάκια με παιδάκια κ χτήρια με "υπέροχες ριγέ πυτζαμούλες" κ μάλιστα "ημιδιαφανείς, παρακαλώ!", είπα να κάνω κ εγώ ένα.

κέντρο της Θεσσαλονίκης -μην ξεχνιόμαστε, πρωτευούσης της Μακεδονίας- Συντριβάνι

το δικό μου βέβαια δεν είναι τόσο γλυκούλικο, γκρι νυχτικό, σα χήρα ένα πράμα


όμως...

κάτι έχει αυτό...

μμμμ...

τι κόλπα κάνεις βρε;

τι λεπτομέρειες καυτές;

(κλικ στη φωτό να δούμε καλύτερα)
(αυτές οι 2 είναι της αγαπητής efou)

κ όχι μόνο αφήνει πρόστυχες λεπτομέρειες να φανούν...
τα βγάζει κ σιγά-σιγά...
όταν βραδιάζει...


παιχνιδιάρικα...

Κυριακή 12 Απριλίου 2009

καινούριο ποστ

Τρίτη 7 Απριλίου 2009

η κούκλα κ η πανούκλα

έχω φάει κόλλημα μ' ένα τραγούδι. το blipάρισε η καλή μου κάτι μέρες πριν, λέγεται "where the wild roses grow", χάλια όνομα, γυναικουλίστικο ρομαντικό θα 'ναι λέω, πατάω play να δω... κομματάρα!

το τραγούδι αναφέρεται στο φόνο μιας κοπελιάς. αφηγούνται η κοπελιά κ το ψυχάκι που την έφαγε μπαμπέσικα. ούτε που πρόσεξα ποιοί το έλεγαν. κατάλαβα πως το ψυχάκι είναι ο Nick Cave, κοιτάζω να δω κ την κοπελιά κ τι να δω; Κάιλη! η Μινόγκ ρε! κ λέω... καλά... δηλαδή εγώ με την Κάιλη δεν έχω τίποτε, ίσα-ίσα ακούω το μπιτάκι της κ ανοίγει η καρδιά μου, μου βγάζει κάτι πολύ αισιόδοξο, αλλά για ντουέτο με nick cave δεν την είχα..

λέω τι έγινε κ το ριξε στην εναλλακτική κουλτούρα το κορίτσι, που σε λίγο θα βάλει τον Τιμ Μπάρτον να της κάνει τα βίντεοκλιπς; πάω λοιπόν κ το βρίσκω στο youtube. κ τότε μου 'ρθε...



κοιτάξτε μαλλί κουνελάκια μου. κόκκινο. κοντό. φράντζα. σκατά.

κοιτάξτε κ το εξώφυλλο του επόμενου σιγκλ της, που πήγε να το κάνει κάπως πιο ποιότητος. ε;

για να δούμε κάτι άλλο: τη θυμάστε όλοι την Αλέξια; ψηλή, ξανθιά, χυμώδης, κάπου δημοτικό ήμουν όταν έσκασε με κάτι ποπ τραγουδάκια χαζοζαρούμενα, κ έλεγα "η Αλέξια κ η Μαντώ είναι οι ομορφότερες, αλλά η Αλέξια είναι η ομορφότερη". έπειτα χάθηκε. κοιτάξτε πώς έγινε λίγα χρόνια μετά, κ προσέξτε την πρώτη φράση που λέει ο δημοσιογράφος (βασικά μόνο αυτήν ακούστε, κ εγώ δεν το είδα όλο).

τρίτο παράδειγμα ο Χατζηγιάννης, που στον πρώτο του γαμάωκδέρνω δίσκο του ήταν ένα σαμιαμίδι κ μισό, κ τώρα που το γύρισε σ' αυτή την αηδία έχει γίνει κ γαμώ τα τεκνά.

συμπέρασμα: η κουλτούρα σκοτώνει την ομορφιά (κ τις πωλήσεις βέβαια, αλλά εμείς είμαστε υπεράνω κ δε μας ενδιαφέρει αυτό). το γιατί δεν το έχω εντοπίσει ακόμα, υποπτεύομαι όμως πως περνάνε πολύ χρόνο για να μάθουν βαθυστόχαστα τσιτάτα του τύπου " όταν θέλεις κάτι πάρα πολύ, όλο το σύμπαν συνομοτεί για να το καταφέρεις", κ δεν προλαβαίνουν να σουλουπωθούν. μπορεί κ να κουρεύονται μόνοι τους, δεν ξέρω..

ουφ, εγώ ήθελα απλά να πω πως άκουσα μια τραγουδάρα κ μου άρεσε πολύ, τώρα πώς επαρασύρθην κ έφτασα εδώ κάτω είναι άλλη ιστορία. καληνύχτα!

κ μην ξεχάσω: twitter κ blip, έλα να βλέπω κόσμο (εμένα θα με βρείτε σαν bunnysuicides)!

Δευτέρα 6 Απριλίου 2009

ατενίζοντας το μέλλον

αρχικά σκεφτόμουν να μπω ρε ριάλιτι. θα πήγαινα σε κανα νησί εξωτικό, θα 'παιρνα τη φίλη μου το joaki που ψοφάει για περιπέτεια, αγαπημένο αντικείμενο τη λοσιόν για τη φαλάκρα μην αφήσω κ τη θεραπεία στη μέση, κ με τη γνωστή μου στρατηγική κ -κυρίως- οργανωτική σκέψη, θα κέρδιζα τα γκαφρά. αλλά μετά σκέφτηκα (1)πως η jo θα με πουλούσε για ένα χάμπουργκερ σόγιας, κ (2) έχει πολλά κουνούπια εκεί πέρα ρε πούστη μου, κ έχω κ μιαν ευαισθησίαν!

μέχρι που αυτό το παιδί το γουρλίδικο, το κοκαλάκι της νυχτερίδας, η χάντρα η θαλασσιά μου, το τετράφυλλο τρίφυλλο τριφύλλι, με παρέπεμψε στην ιντερσαλονίστ Pasta Flora.

εντάξει, μπορεί να μην είναι ακριβώς αυτό που είχα στο μυαλό μου, αλλά για αρχή καλό είναι. ούτως ή άλλως από χαμηλά δεν ξεκινάμε όλοι;


Ouvre_lettre_ecologique
Ανέβηκε από simon06210

Παρασκευή 3 Απριλίου 2009

ο υπάλληλος του μήνα *

κατ' αρχάς το πρωί μου χάλασε τ' αμάξι. άσχετο.


περνούσα αμέριμνος τα παραστατικούλια μου, όταν ο κύριος οικονομικός διευθυντής (προιστάμενος μου) λέει "κουνελάκι, έλα λίγο"

τον θυμάστε καθόλου; φανταστείτε τον με βουρκωμένα μάτια κ γυαλιά να θολώνουν. "μίλησα με τον κ Αφεντικό κ μου είπε........."

είμαι θύμα της οικονομικής κρίσης κουνελάκια μου. πήγα στο ταμείο κ πήρα τον πούλο την αποζημίωση, χαιρέτησα τον κόσμο κ τον ντουνιά έφυγα.

έμαθα πως ο Αφεντικός ήθελε να με διώξει απ' τις αρχές μάρτη, αλλά ο διευθυντούλης μου προσπαθούσε να τον πείσει να με κρατήσει. αλλά δεν. 5 άτομα στο λογιστήριο είναι πολλά.. α, να μην ξεχάσω να πω πως η ΚΑΛΥΤΕΡΗΣΥΝΑΔΕΛΦΙΣΣΑ (πρώην ΧΑΖΗ) κ η κυρία που καθαρίζει έκλαιγαν κανονικά, κ ο συνάδελφος ο Α κ ο διευθυντούλης ήταν έτοιμοι. για να δείτε πόσο γαμάτος είμαι. τους είπα αύριο να απεργήσουν για την πάρτη μου κ φυσικά θα το κάνουν.

ρε με απέλυσαν! κ μου χάλασε κ τ' αμάξι!

λοιπόν, όπως πολλοί εδώ μέσα γνωρίζουμε, τη δουλειά μου τη σιχαινόμουνα. κ γενικά έλεγα πως θα μαζέψω λεφτά κ θα φύγω. οπότε δεν είναι τόσο χάλια τα πράγματα, είμαι οκ. αλλά ρε με απέλυσαν!

τώρα είμαι σε φάση που σκέφτομαι τα καλά: χρόνος τρελός να πηγαίνω στο σκοτεινό κ να γίνω εξπέρ στην εμφάνιση. να διαβάζω βιβλία κ ισπανικά. να βλέπω ταινίες. να κάνω εκείνη την πεζοπορεία που έλεγα (γιατί σκεφτόμουν πως το καλοκαίρι θα μας έδιναν 1 μήνα άδεια άνευ αποδοχών λολ). επιτέλους να κοιμηθώ. γενικά, έχω χρόοοοονο.

α δεν έχω λεφτά.

πρέπει να συνηθίσω να ζω με το επίδομα του ΟΑΕΔ που είναι λιγότερο απ' τα μισά που έπαιρνα, πορ αμόρ ντε διός! κ δεν θα πάρω την ψηφιακή που ήμουν έτοιμος να παραγγείλω. ούτε θα ξοδέψω το μισό μισθό του μαίου σε καλοκαιρινά. ούτε θα γίνω υποστηρικτής του αρκτούρου. ούτε θα πληρώνω το ίντερνετ της αδερφής μου. ούτε θα υιοθετήσω παιδάκι απ' την actionaid.

κ πρέπει να το πω κ στη μάνα που τώρα η καημένη πίνει τσίπουρα με την παρέα της.

αυτά τα σημερινά. όπως είπα, δεν είμαι κ ευτυχισμένος, αλλά νταξ, ούτε κ ιδιαίτερα στεναχωρημένος είμαι.

*(εναλλακτικός τίτλος: σκύλε γκαντεμόσαυρε μη σε πετύχω πουθενά!)

  © Blogger template 'Salji Fuji' by Ourblogtemplates.com 2008

Back to TOP