Πέμπτη 30 Ιουλίου 2009

alice in wonderland - tim burton

κ θέμου, κάνε να περάσει γλήγορα ο καιρός, να πάω να δω την ταινιάρα του μάστερ μπάρτον..












πέρασε;











are we there yet?






ε;

Δευτέρα 27 Ιουλίου 2009

+

πετσόκοψαν τελικά το φιλμάκι του Γαβρά για το Μουσείο Ακρόπολης. έκανε λέει κακό στον χριστιανισμό γιατί έδειχνε κάποιους που έμοιαζαν με ρασοφόρους να καταστρέφουν την ακρόπολη. για άλλη μια φορά το ελληνικό κράτος σέρνεται απ' το ράσο της Εκκλησίας. άλλη μία υπόθεση λογοκρισίας από μέρους της χώρας που ζούμε.

λίγα από τις δηλώσεις του σκηνοθέτη για το γεγονός:
"Η Ελλάδα, δυστυχώς, δεν έχει ιδιαίτερη σχέση με την Ευρώπη και τη Δημοκρατία"
"Πρέπει επιτέλους να γίνουμε πιο δημοκρατικοί και πιο πολιτισμένοι Ευρωπαίοι. Κανονικοί άνθρωποι..."
"Τα αγάλματα που έφτιαχναν στην αρχαία Ελλάδα τα έκανε καθένας όπως ήθελε και κανείς δεν του έλεγε τίποτα. Εδώ διάφορα Ιερατεία κάνουν ό,τι θέλουν"

και παρεμβάσεις της Εκκλησίας στην πολιτιστική ζωή μας τα τελευταία χρόνια:

1991: Ο Μητροπολίτης Φλωρίνης σταματά τα γυρίσματα της ταινίας του Θόδωρου Αγγελόπουλου «Το μετέωρο βήμα του πελαργού», γιατί «πλήττει τα χρηστά ήθη».
1995: Καθοδηγούμενοι από τη Μητρόπολη Θεσσαλονίκης βιαιοπραγούν σε συναυλία στη Ροτόντα, διεκδικώντας χρήση της ως ναού ("εδώ δεν είναι αλβανία η ροτόντα θα παραμείνει εκκλησία").
2000: Με μήνυση «χριστιανικού σωματείου», το Πλημμελειοδικείο Θεσσαλονίκης κρίνει ως «κακόβουλη βλασφημία» το περιεχόμενο του «Μ εις την ν» του Μίμη Ανδρουλάκη και το απαγορεύει προσωρινά.
2003: Με εισαγγελική παραγγελία αποσύρεται ως «βλάσφημο», το κόμικ «Ζωή του Ιησού» του Αυστριακού Γκέρχαρντ Χάντερερ (πρόσφατα δικαιώθηκε).
2003: Αποκαθηλώνεται ως «βλάσφημο» έργο του Βέλγου Τιερί Ντε Κορντιέ στη διεθνή εικαστική έκθεση Οutlook.
2004: Με αίτημα μητροπολίτη εξορίζεται ο "Πλούτος" και οι "Επτά επί Θήβας" από υπαίθριο θεατράκι δίπλα σε ναό, στις Σέρρες.

τόσους αιώνες μετά, η βαρβαρότητα του χριστιανισμού συνεχίζεται

(από εδώ)

κουνελοσκόπηση 4: ποιό από τα παρακάτω πρόσωπα θα προτείνατε για αγιοποίηση;

εικοσιεπτά ψήφοι; εικοσιεπτά ψήφοι; τι σκατά ε; τι σκατά; δεν είπαμε κανείς δεν πάει διακοπές πριν πάω εγώ; δεν είπαμε θέλω να βλέπω πληκτρολόγια μούσκεμα στον ιδρώτα τουλάχιστον μέχρι τον αύγουστο; να μυρίζει το σχόλιο μασχαλήλες; σοβαρευτείτε λίγο. καταμεσής οικονομικής κρίσης μου θέλετε κ διακοπές

ένιγουέις. κουνελοσκόπηση. το παίδεψα πάρα πολύ το θέμα μου αυτή την εβδομάδα. γνωστοί άθεοιτουσατανά μπλογκόλιθοι με κορόιδευαν για μέρες, εξαιτίας της μεταφυσικής εμπειρίας που είχα στον αη δημήτρη (σταδιάλα). όταν λοιπόν ρώτησα "τι ερώτηση να κάνω στην κουνελοσκόπηση;" η απάντηση ήταν σχεδόν προφανής:
"ποιό από τα παρακάτω πρόσωπα θα προτείνατε για αγιοποίηση;"

οι απαντήσεις ήταν αυτές:

1. χριστόδουλος (μας πάει)
2. αλέξανδρος ο μέγας (ο μεγάλος έλληνας)
3. μαριέττα γιαννάκου [μ.Α.(μετά Αναπηρίας)]
4. βασίλης παλαιοκώστας (λόγω ανάδυσης στους ουρανούς)
5. στέλιος καζαντζίδης (μαντουβάλα)

ξεκινάμε με την ισοψηφία φίλες κ φίλοι. από 3 ψήφους, από 11% δηλαδή, ο Μεγάλος Έλληνας Μεγαλέξανδρος κ ο Στελάρας. η αλήθεια είναι πως περίμενα μεγαλύτερο ποσοστό για τον στρατηλάτη. στον ΣΚΑΙ ήταν φαβορί απ' την αρχή, αλλά βέβαια δεν υπολόγισα το ότι οι περισσότεροι που μπαίνουν εδώ μέσα είναι αναρχοκομμούνια κ ανθέλληνες. θετική είναι όμως η εμφάνιση των δυτικών προαστίων σε τούτο 'δω το βλογκ, για να στηρίξουν τον λαϊκό βάρδο Στέλιο Καζαντζίδη.

ο μακαρίτης ο χριστόδουλος πήρε μια ψήφο. τα κωλόπαιδα ούτε τα ανέκδοτα εκτίμησαν, ούτε τα δάκρυα. μεγάλο κουσούρι η αχαριστία

η μαριέτα συμβιβάστηκε με την πρώτη θέση του ευρωψηφοδελτίου της ΝΔ. αν με ρωτάτε τι θα διάλεγε, αγιοποίηση ή ψηφοδέλτιο, θα λεγά σίγουρα το δεύτερο. παρόλ' αυτά, πιστεύω πως θα έχει κι άλλη ευκαιρία. κάποτε όλοι θα μιλάνε για την πληγωμένη υπουργό που άντεξε τα χτυπήματα της μοίρας, την κουτσή ευρωβουλευτή που ξετίναξε την αγορά των Βρυξελλών, κτλ κτλ

τέλος, είκοσι ψήφοι ο Άγιος Βασίλειος ο Παλαιοκώστας μεγάληχάρητου. συντριπτικό 74%, ούτε εκλογές στο Ιράν να 'ταν. πραγματικά, είναι ο μόνος που έκανε το θαύμα του κ εξαφανίστηκε προς τα πάνω. άλλος ένας το 'χε πετύχει αυτό, παλιά. αλλά πρώτον, εκείνος ο ξενέρωτος πήγε στον παράδεισο -μπουαχαχαχαχα το μαλάαακα- δεύτερον, εκείνος είχε αναδυθεί σε χρυσό σύννεφο -είσαι λίγο κιτσ προφήτη μου, τα κάνανε αυτά στα '80's άντε κ στην κηδεία του μάικλ, μη το παραχέσουμε- κ τρίτον, ο Βασίλειος το έκανε δυο φορές. κι εγώ αυτόν θα ψήφιζα.

μάκια

Παρασκευή 24 Ιουλίου 2009

αμμουλιανή ζετέμ

είναι απίστευτο το πόσο γεμίζεις με ένα διήμερο μακρυα απ' την πόλη. έφυγα τρίτη, επέστρεψα πέμπτη κ νιώθω σα να 'λειψα κανά μήνα. κάμπινγκ στην αμμουλιάνή με το κουνελοαδέρφι, ρουλζ. εραστές της φωτογραφίας απομακρυνθείτε. ακολουθεί φθηνό φωτορεπορτάζ με φωτογραφίες κινητού (άλλο ένα φου, γιατί δεν είχε πολλά η προηγούμενη πρόταση φράση)

παγκόσμια πρώτη: το πόδι μου, το πόδι του κούνελου, του δικού σας κούνελου, που αράζω σε μια γαμηστερή παραλία. μη σας ξεγελάει το ομοιόμορφο πράσινο που κυριαρχεί στη φωτό, εκτός από τη θάλασσα που όντως ήταν πράσινη, ο ουρανός η άμμος το πόδι κτλ, έχουν το κανονικό τους χρώμα. η μηχανή του κινητού μου τον παίρνει. στο βάθος της θάλασσας βλέπουμε κι ένα παιδάκι που σκυλοπνίγεται, αλλά χου κερς, έτσι κι αλλιώς είχε μπόλικα στο νησί.

καφρίλα είναι: να βλέπεις ένα κηπάκι γεμάτο λουλούδια κ να πηγαίνεις να τα κόβεις.
γιαγιά, καλά έκανες κ έβαλες την πινακίδα.
καφρίλα είναι επίσης: να βγάζεις φωτογραφίες την πινακίδα μπροστά στην γιαγιά.

όταν δείτε αυτή την ταβέρνα (τελευταία στο λιμάνι), απλά βγείτε στη βεράντα κ θαυμάστε τη θέα. προσοχή γιατί είναι παγίδα: μην φάτε εκεί. το καλύτερο ήταν το καρπούζι, το οποίο δεν μαγείρεψε ο μάγειρας

αν ταξί άλογο, τότε ταξί άλογο αστραπόγιανος. πάρτε το κ δεν θα χάσετε (προσοχή στις απομιμήσεις, ο αυθεντικός γράφεται με ένα νου)

επίσης, προσοχή στο δρόμο. κυκλοφορούν ταξί-γαιδούρια, ταξί-μουλάρια κ ταξί-μικρόμουπόνι


για την αναχώριση σας χρησιμοποιήστε φέρι
φέρι...
δια..φέρει...!


παίζει να υπάρχει πιο δουλοπρεπές όνομα για πλοίο; όχι πες! παίζει; επίσης, επισκεφτείτε το αν θέλετε να δείτε το πιο φαλλοκράτη ταμία της χαλκιδικής


πριν κλείσω το ποστ, θέλω να δείτε πόσο κουλτουριάρης είμαι. η σκηνή μας ολόστραβη, φόρος τιμής στον gaudi

αυτά για σήμερα. κατα τ' άλλα εχθές πήγα στη συναυλία των deep purple κ το φχαριστήθηκα. είμαι κ πολύ γεροροκάς. α ξυρίστηκα κιόλας. τα μούσια. μετά από 2 χρόνια περίπου. στα αποκαλυπτήρια η καλή μου δε με γνώρισε, κ εγώ νιώθω λίγο κάπως, αλλά νταξ, καλός είμαι τσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσ

Τρίτη 21 Ιουλίου 2009

sebastian garcia ferro



δεν είναι τίποτα, κατά καιρούς τρώω κολλήματα με το χοροθέατρο. αυτός ο τυπάς είναι πολύ γαμάτος. περισσότερα εδώ

Δευτέρα 20 Ιουλίου 2009

μικρό

ήμουν στο λεωφορείο όρθιος, αγουροξυπνημένος, κλασικά ερείπιο πριν τον καφέ. δεν είχε κόσμο αλλά με είχε πιάσει μια αηδία απ' τη ζέστη κ δεν ήθελα να μ' ακουμπήσει κανείς, οπότε κάθησα ακριβώς δίπλα στην πίσω πόρτα. σε μια στάση ανεβαίνει ένας μαύρος, ανεβαίνει το πρώτο σκαλοπάτι κ στέκεται εκεί, δεν ανεβαίνει καν στο διάδρομο. εγώ είχα απλωθεί σαν χταπόδι σε όλη αυτή τη μπάρα που πιάνεσαι, κ εκεί που έψαχνε να βρει το εισιτήριο του, ακουμπάει με την πλάτη στο χέρι μου, το οποίο ενστικτωδώς μάζεψα κατευθείαν. το βλέμα του όταν γύρισε λειτούργησε σαν ξυπνητήρι στις κοιμισμένες μου αισθήσεις. ήταν τρομαγμένο, σα να μου λεγε, "χίλια συγγνώμη που σ' ακούμπησα, μη με ξεφτιλίσεις". σα να με παρακαλούσε. δεν έκανα ούτε ένα νεύμα του τύπου όλα καλά, αποφεύγω να κάνω τον καλό κ ευγενικό σε άτομα "ευαίσθητων" κοινωνικών ομάδων, για να μη νιώσουν -κι αυτοί κι εγώ- οτί το κάνω εξ επι τούτου, αλλά τώρα το μετάνιωσα. φαντάσου τι σκατά τους έχουμε κάνει κ μας φοβούνται τόσο.

ο πίνακας του Nelson Young Jr.

Παρασκευή 17 Ιουλίου 2009

σύμφωνο συντήρησης

οι αιτιολογία ΝΔ ΚΚΕ ΛΑΟΣ για την απόρριψη του συμφώνου συμβίωσης για τα ομόφυλα ζευγάρια:

ΝΔ(Κατερίνα Παπακώστα): η πρόταση είναι "αντιφατική και πρόχειρη", αφού από τη μία το ΠΑΣΟΚ θεωρεί ότι οι ομοφυλόφιλοι "δεν ζουν υπό το καθεστώς ισότητας δικαιωμάτων και από την άλλη, παραδέχεται στην εισηγητική έκθεση, πως από το 2005, ισχύει ο νόμος 3304/2005 που απαγορεύει κάθε διάκριση με βάση τον σεξουαλικό προσανατολισμό στους χώρους εργασίας".
επίσης είναι κ ρατσιστική(WTF?) αφού κατηγοριοποιεί και βάζει ταμπέλες στους ομοφυλόφιλους.

ΚΚΕ(Εύα Μελά): "ο γάμος έχει να κάνει κύρια με την διαιώνιση του είδους και την προστασία των παιδιών και όχι με την σεξουαλική σχέση, ή τη σχέση συντροφικότητας και αγάπης"

ΛΑΟΣ(Γιώργος Γεωργίου): "Δεν μας έφτανε η κατάντια της Ελλάδας, φτάσαμε να πυροβολούμε και την ίδια την οικογένεια" (αναμενόμενο. πάμε σε κάτι πιο γαμάτο) "Στην εσχατιά της Βαλκανικής, η οποία πλήττεται από την ανεργία -και ιδίως στις γυναίκες- φθάσαμε να κοινωνούμε με ένα εξώδικο στην γυναίκα με την οποία συμβιώνουμε, να πορευθεί πλέον μόνη στη ζωή. Ποια είναι η παρουσία της κοινωνικής εξυπηρετήσεως με την εφαρμογή όσων προτείνει σήμερα το ΠΑΣΟΚ;"

ομοφοβικά ανθρωπάκια που φοβούνται να πουν
"απευθυνόμαστε σε συντηρητικό κοινό κ κυρίως στους συνταξιούχους"
"αχ να είχαμε γκουλάγκ να βλεπες που θα πήγαινες παλιολάκη"
"να φύγουν οι λαθραδερφές, η Ελλάδα στους Ελληνάρες"

οι υπότιτλοι όμως μπαίνουν από μόνοι τους, κάποτε δεν θα ξέρετε πού να κρυφτείτε ρεζίλια του κερατά. κ ένα έξτρα φτου στην κομμουνίστρια, μαζί με σταδιάλα περιποιημένο. αριστερά σου λέει μετά.

(δεν θα καθόμουν καν να διαβάσω τι είπανε οι ξεφτίλες, αν δε μου έδινε μασημένη τροφή ο gravity and the wind)

Τετάρτη 15 Ιουλίου 2009

τ' αρχίδια του βουκεφάλα

ξέρουμε όλοι πως είμαι βέρος μακεδόνας καρντάσης κ σαλονικιός, βαρβατίλα σκέτη.
κ γενικά με το μακεδονικό είχα ένα θέμα, καθότι κ χίστορι φρίκ. έλεγα να τη λέμε τη χώρα την ακατανόμαστη Βόρεια Μακεδονία (αυστηρά γεωγραφικός προσδιορισμός) (ίδιος η Ντόρα έχω γίνει), κ μέχρι να τα βρούμε, πρέπει να μη την αφήνουμε να σταυρώσει κάρτα μέλους για ΝΑΤΟ κ ΕΕ, ωστε να έχουμε την αβάντα.

καθώς περνούσα με τη φίλη φινλανδή κάτω απ' τη γνωστή πατριωτική κ εκ παραλλήλου σέξι πολυκατοικία, είδαμε 2 παιδιά που περνούσαν από κάτω κ έφριξαν με την επιγραφή. με ρωτησε τι έγραφε κ γιατί κάναν έτσι, κ έπρεπε να της εξηγήσω..

έκανα φιλότιμες προσπάθειες να ακουστεί όσο το δυνατό λιγότερο γελοίο. αλλά αυτό το "υποστηρίζουν πως είναι οι αρχαίοι μακεδόνες κ γι' αυτό θέσαμε βέτο στην είσοδο τους στο ΝΑΤΟ"... "δεν είναι τόσο φασιστικό όσο ακούγεται" της είπα, γιατί η σιωπή της μου 'δωσε να καταλάβω πως μάλλον το πήρε κάπως στραβά. κ συνέχισα: "λένε πως είναι απόγονοι του Αλεξάνδρου, του Αριστοτέλη, μα εμείς είμαστε!" κενό σιωπή πες κάτι το χάνεις πες κάτι το χάνεις "κι αν αργότερα θελήσουν να πάρουν πίσω τις χαμένες πατρίδες τους (εδώ έκανα κι αυτά τα εισαγωγικά με τα χέρια, πολύ γουστάρω να το κάνω αυτό);" κενό σιωπή πάει το 'χασες μαλάκα, κάθεσαι κ το παρακολουθείς θέμου "οκ, μάλλον είναι λίγο φασιστικό". κ τότε έρχεται η απάντηση της ξεπλυμένης να με καρφώσει στον πάτο του Θερμαϊκού, στα υπόγεια του Λευκού Πύργου, σε τρέντι λάουτζ μπαρ στην Κρήνη: "όχι, απλά είναι κάπως γελοίο"

φαντάσου κουνελάκι μου, να 'σαι ξένος κ να ακούς στις ειδήσεις πως μια μικρή χώρα δεν έγινε μέλος του ΝΑΤΟ ή της ΕΕ επειδή μια άλλη χώρα, διαφωνεί με το όνομα της πρώτης. όου μάι, νομίζω παιδιά πως γινόμαστε ρεζίλι τόσο καιρό. τζίζους κράιστ, όλος ο κόσμος ξέρει πως η αρχαίοι μακεδόνες ήταν ελληνικό φύλο, κ εμείς έχουμε κάτσει πάνω στην Ιστορία λες κ είμαστε σε λεωφορείο του ΟΑΣΘ κ μπαίνουν εξήντα γριές κ φοβόμαστε μη μας πάρουν τη θέση. πορ αμόρ δε διός, δεν θα βρεθεί κανένας ΟΗΕΣ να μας πει πως ο κόσμος δεν γυρίζει γύρω από μας; πως βασικά χέστηκε η φοράδα στ' αλώνι για τις ευαισθησίες μας;

έθνος ανάδελφο κ κακομαθημένο, σταδιάλα.

Δευτέρα 13 Ιουλίου 2009

stereosis 99 ώρες - εγώ




κατακόμβες

φιλοξένησα μια κοπέλα απ' τη Φινλανδία για κάποιες μέρες, οπότε όλη η εβδομάδα ήταν αφιερωμένη στα σουβλάκια, τον φραπέ κ την γρικ χοσπιτάλιτη γενικότερα. δεν ήθελε τραβήγματα σε μουσεία, μόνο στον Λευκό Πύργο κ τον Άγιο Δημήτριο

ήταν γύρω στις δέκα το βράδυ όταν αποφασίσαμε να πάμε, έστω να τον δούμε απ' έξω. ανέλπιστα είδαμε φως. πρώτα γυρίσαμε όλη την πάνω αίθουσα του ναού, της έκανε εντύπωση το ότι δε μπορούσε να μπει στο ιερό επειδή είναι γυναίκα, το ότι υπάρχει ένα "πτώμα" μέσα στην εκκλησία, κ μάλιστα ακριβώς δίπλα παγκάρι

πήγαμε να κατέβουμε στις κατακόμβες. στην πόρτα έγραφε πως η είσοδος επιτρέπεται σε τουρίστες μόνο μέχρι τις οχτώμιση αν δεν κάνω λάθος, μα κατεβήκαμε τα σκαλιά. από κάτω ακουγόταν ψαλμωδίες, την προειδοποίησα πως θα μας διώξουν όταν μας δουν

μπήκαμε στον κυρίως χώρο κ αυτό που αντίκρησα δεν πρόκειται να το ξεχάσω ποτέ. διάσπαρτοι στους διαδρόμους, κάπου 50 άνθρωποι σε πλήρη έκσταση. μια ηλικιωμένη με λυμένα μαλλιά κάτασπρα, ένας άνδρας με το πρόσωπο προς τον τοίχο, κάποιος να κλαίει χωρίς να βάζει τα χέρια στα μάτια να κρυφτεί. σε ένα μικρό "κιόσκι" ιερείς έψελναν. διασχίσαμε τους διαδρόμους προσπαθώντας να βρούμε ένα μέρος λιγότερο φορτισμένο, φύγαμε με τις αισθήσεις μας τεταμένες

δεν ήξερα ότι υπάρχει ακόμα αυτή η μυσταγωγική ατμόσφαιρα σε ορθόδοξα τελετουργικά, ούτε πως υπάρχουν άτομα που να δίνονται τόσο απόλυτα στο θεό τους. ήταν πολύ δυνατό.

πέρασα πολύ ωραία σαν παιδί, πίστευα στον Χριστό, όπως όλα τα παιδάκια. ίσως κάπως πιο δογματικά. θυμάμαι μια φορά που παίζαμε με χώματα κ πέρασε ένας παπάς, όλα τα παιδιά έρτεξαν να του φιλήσουν το χέρι, εκτός από 'μένα, για να μην τον λερώσω. κ στην εκκλησία φιλούσα την άκρη της κορνίζας, γιατί δεν ήμουν άξιος να φιλήσω τον άγιο

προς τα 13 μου μ' έπιασε η άρνηση που πιάνει όλους τους έφηβους, μόνο που ήταν πάλι πιο έντονη σε 'μένα. όταν μας πήγαιναν στην εκκλησία με το σχολείο, σχεδίαζα το κάψιμο της, τα "έβλεπα" όλα με λεπτομέρειες. κ σκεφτόμουν επίτηδες προστυχιές για να "μολύνω" τον χώρο. το πάσχα πριν καταπιώ την κοινωνία, έβριζα μέσα μου αισχρά, κ κρυφά σκόρπιζα στο δρόμο το αντίδωρο. ήταν η χειρότερη περίοδος της ζωής μου

δεν είχε περάσει μεγάλο διάστημα από τότε που άρχισα να αισθάνομαι καλά με τον εαυτό μου. θυμάμαι δυο-τρία τυχαία σκηνικά που κάπου στη δευτέρα λυκείου με οδήγησαν στο να αρχίσω να πιστεύω πάλι. όχι στον χριστιανισμό, σε μια ανώτερη δύναμη που νοιάζεται. ότι πιστεύουν οι περισσότεροι άνθρωποι δηλαδή, μόνο που εγώ κ πάλι έπεσα με τα μούτρα. μιλούσα στο θεό συνέχεια. προσευχόμουν για οτιδήποτε. ευχαριστούσα για τα πάντα, για κάθε καλό που μου χάριζε. όχι δυνατά, εσωτερικό ήταν όλο. κ έπειτα η πιο δραματική στιγμή της ζωής μου, απ' όπου ξεκίνησα να αναζητώ απαντήσεις. κ να τις βρίσκω σιγά-σιγά. πιστεύω.

καθένας έχει τις κατακόμβες του κ τις κρύβει καλά. κάποιος ζει εκεί μέσα, είτε μια θολή ανώτερη Δύναμη, είτε κάτι πιο συγκεκριμένο. ίσως η Ανθρώπινη δύναμη. ή η δύναμη της συντροφιάς που σου προσφέρει ένα κουκλάκι χωμένο στην τσάντα σου*.

έχουμε ανάγκη να πιστεύουμε; είναι κάτι που σου το εμφυτεύει η κοινωνία ανοιχτά ή υπογείως, αμέσως μόλις γεννηθείς; γιατί πίστεψε ο πρώτος θρήσκος; είναι μέσα μας; θυμάται η ψυχή μας; νόμιζα πως τα είχα λύσει, μέχρι που είδα τα μάτια εκείνων των ανθρώπων.



* με διαβάζεις ακόμα; πρέπει να βγεις από 'κει μέσα. πάρε το χρόνο σου μα ανέβαινε. άσε Το να ηρεμήσει, βγες έξω κ ΔΕΣ

Τετάρτη 8 Ιουλίου 2009

"τον αράπη κι αν τον πλύνεις" κ άλλες γνωστές παροιμίες

σκατούλες. διαβάζω σήμερα πως η Χίλαρη ζητάει περισσότερες κυρώσεις στο Ιράν "ωστέ να αλλάξει συμπεριφορά το καθεστώς". πράγματι τον τελευταίο μήνα βλέπουμε να γίνεται το σώσε εκεί κάτω, κι εγώ πιστεύω πως πρέπει να κάνουμε κι εμείς κάτι γι' αυτό. μπράβο Χίλαρη. μόνο που τα δυο μέτρα κ δύο σταθμά βρωμοκοπάνε παλιά(;) αποικιοκρατική πολιτική, που πίστευα πως θα ξεπεραστεί σε ένα βαθμό. το λέω γιατί η συνέχεια της δήλωσης, είναι πως για την άλλη άκρη του κόσμου την Ονδούρα, όπου πραξικοπηματίες γαμάνε κ δέρνουν τον κοσμάκη, η καλή μας κερατού εύχεται "πολιτική λύση για αυτό το ατυχές επεισόδιο".

σα να λέμε ας κάνουμε ένα απελευθερωτικό μποϊκοτάζ ή ξερωγώ στο Ιράν, κ να δούμε τι έχουν να μας προσφέρουν τα φαντάρια στην Ονδούρα για να πάρουμε πιο ξεκάθαρη θέση.

όποιος μου πει "στάλεγαγώ" τον παίρνει.

Δευτέρα 6 Ιουλίου 2009

99 ώρες



μόλις μπήκα σπίτι. είχα πάει για αφισοκόλληση κ μετά στη σχολή μου της φωτογραφίας, φτιάναμε την έκθεση. υπαίθρια, θα κρατήσει 99ώρες > 4μέρες, κ θα είναι πολύ γαμάτη. όποιος περπατάει από αύριο στην Ικτίνου κ τη Ζεύξιδος, ας κοντοσταθεί λίγο να δει τις εικόνες, 117 παιδιά δώσαν τον καλύτερο τους εαυτό γι' αυτές. α, αύριο στις 2100 θα έχουμε κ τα εγκαίνια. κρασάκι, μουσικούλα από μουσικούς παραγωγούς του Republic, κανά μεζέ δεν ξέρω αν θα προλάβαβετε, εγώ που μάλλον μεθυσμένος θα 'μαι πάλι κ θα κουτρουβαλάω από δω κι από 'κει(μη δω τσάμπα κρασί), φωτογραφίες γαμάτες, μια χαρά!

κουνελοσκόπηση 3: αγαπημένη θεωρία συνωμοσίας

άλλη μία καταπληκτική κουνελοσκόπηση κ πρέπει να πω ότι τελικά είναι λίγο βαρετές, όχι; για πείτε μου, άμα θέτε τις κρατάω, αλλιώς ή τις αραιώνω ή τις κόβω εντελώς. βέβαια κρίμας είναι, τόσος κόσμος βγάζει το ψωμάκι του, ούτε η γιάννα τέτοια αναισθησία. ένιγουέις, βλέπουμε

αυτή τη φορά το θέμα ήταν οι θεωρίες συνωμοσίας (καλά, μόλις είδα κ ένα έργο για τη μονρόε κ φούντωσαν πάλι μέσα μου. κρίμα τόσο όμορφη) κ ποιά είναι η αγαπημένη μας.

1. τη Νταιάνα την έφαγε η βασίλισσα
2. ο Άνθρωπος δεν πήγε ποτέ στο φεγγάρι
3. περιοχή 51
4. τον Έλβις τον πήραν οι εξωγήινοι
5. οι Εβραίοι θέλουν να μας καταστρέψουν
6. ο Σαίξπηρ δεν υπήρξε ποτέ
7. τη 17η Νοέμβρη, κανένας φοιτητής δεν σκοτώθηκε
8. οι μετανάστες μας παίρνουν τις δουλειές

δεν πιστεύω να βγαίνει ψυχολογικό προφίλ απ' αυτή την ερώτηση, οπότε απλά θα δούμε τα αποτελέσματα. έχουμε κ λέμε:

το 25%, δεκατέσσερα άτομα δηλαδή, πιστεύουν πως ο σκουλαρικάτος με το κούτελο ήταν νοικοκυρά που δεν ήθελε να μάθει ο άντρας της ότι κρατάει ημερολόγιο.
23%, δεκατρία άτομα (προφανώς σοβιετικοί πράκτορες) αμβισβητούν τον Άρμστρονγκ κ τα τσιτάτα του.
έπειτα έρχονται τα επτά φασιστόμουτρα (12%) που ψήφισαν πως η 17 Νοέμβρη είναι μύθος κ η "εξέγερση" του πολυτεχνίου ήταν δημιούργημα της Δαμανάκη που πάντα το 'χε η ψωνάρα το απωθημένο να γίνει ντισκ-τζόκει.
έχουμε κ 3 ισοψηφίες, από 9%.
πέντε πιστεύουν πως η Νταιάνα είναι θύμα της μανιακής δολοφόνου με το καπελίνο, πέντε ουρλιάζουν σε κάθε πανσέληνο "γκιβ ας έλβις μπακ",κ πέντε βλέπουν πολύ Λιακόπουλο.
τέσσερις που μάλλον είναι ιερόδουλες ή πωλητές αντιγραμμένων σιντί ή αγρότες ή υπάλληλοι βενζινάδικου, πιστεύουν πως οι μετανάστες τους παίρνουν τις δουλειές
κ τέλος, μόνο δύο πιστεύουν στην περιοχή 51. Χαρδαβέλα έχεις ξοφλήσει.

πότε πήγε τέσσερις γαμώ;

Παρασκευή 3 Ιουλίου 2009

the little idiot

τον εκτιμούσα πάντα το moby, κάποια τραγούδια του μου άρεσαν πολύ, ένα είχα συνδυάσει κ με μερικές πολύ όμορφες στιγμές διακοπών, μου άρεσε κ το γεγονός πως ο προπροπροπροπάππους του εγραψε το Moby-Dick κ έτσι του κόλλησε το παρατσούκλι, αλλά ως εκεί. κλικ γιοκ.

μέχρι που τον είδα ζωντανά στο rockwave το προηγούμενο σάββατο. 15-20000 άτομα να χτυπιούνται ασταμάτητα, ο καλύτερος περφόρμερ που έχω δει. είπε κυρίως παλιά κομμάτια, έπαιξε κάτι νταούλια, χόρεψε, χτυπήθηκε, μας μιλούσε, πολύ γκαντέμης το άτομο, μας έλεγε "είμαι πολύ χαρούμενος όποτε παίζω στην Αθήνα, γιατί δεν βρέχει ποτέ" κι οι άλλες δυο μέρες ακυρώθηκαν λόγω κακοκαιρίας, αλλά ένιγουέις, τρελάθηκα.

επιστρέφοντας άρχισα να σκαλίζω λίγο στο γιουτιούμπι, κ βρήκα την πιο γαμηστερότατη ιδεάρα για συνέντευξη. αν κ βαριέμαι πολύ αυτά τα "μπήκαμε στο στούντιο τότε, γράψαμε τα κομμάτια τότε, θα σας πω κ πώς αισθάνομαι κτλ", η συνέντευξη αυτή με κράτησε μέχρι τέλους. πάτα το να ξεκινήσει κ θα δεις..!



εδώ είναι κ η καινούρια τραγουδάρα, άκουσε τηνε.

κ εννοεί ότι θα πω κ την ιστορία με το τραγούδι κ τις πολύ όμορφες στιγμές διακοπών που ανέφερα στην αρχή: ήμασταν Ζάκυνθο, άγιος Στράτος λέγόταν το νησάκι νομίζω, στο πιο ωραίο μπιτσ(παραλία όχι το άλλο) μπαρ που έχω πάει, τανάσκελο στην επιφάνεια να βλέπουμε λευκές κορδέλες να κυματίζουν στο γαλάζιο από πάνω μας κ ν' ακούγεται αυτό...


ναιιιιιιι....

Πέμπτη 2 Ιουλίου 2009

το σύνδρομο του αφέντη

όταν η μάνα μου προσέλαβε για πρώτη φορά γυναίκα να έρχεται μια φορά τη βδομάδα κ να καθαρίζει το σπίτι, η αδερφή μου έκλαιγε γιατί ντρεπόταν που εκμεταλευόμασταν "τη φτωχή κυρία". μετά από χρόνια, έχει καταλάβει πως η κυρία κάνει τη δουλειά της όπως την κάνουν τόσοι εργαζόμενοι, όμως ακόμα έχει αυτό το κόμπλεξ "κατώτερη είναι από 'μένα κ μου καθαρίζει της σκάλες;". δεν το παραδέχεται, μα το καταλαβαίνω απ' την υπερβολική ευγένεια της προς τις καθαρίστριες κ το αμήχανο χαμόγελο.
το θεωρώ λιγάκι χαριτωμένο

διαβάζοντας για τον ξυλοδαρμό ακόμα μιας καθαρίστριας από τον εργοδότη της, με πιάνει στομαχόπονος. είναι ακρίβως το αντίθετο κόμπλεξ: καθαρίζεις για 'μένα = είσαι υπηρέτρια μου = είμαι ανώτερος σου

το είδαμε με την Κωνσταντίνα Κούνεβα, την καθαρίστρια του πολύτεχνίου Κρήτης, την οικιακή βοηθό Ζαχίρα Αλί που εκπαραθυρώθηκε(!) απ' την αφέντρα της. κ ούτε που ξέρουμε πόσες άλλες περιπτώσεις ψυχολογικής κ σωματικής βίας συμβαίνουν κ δε βγαίνουν προς τα έξω.

είναι περιττό να λέμε μεταξύ μας πως όλοι είμαστε ίσοι ανεξαρτήτως επαγγέλματος, εθνικότητας κ χρημάτων που βάζουμε στο πορτοφόλι μας. κ θλιβερό το ότι πρέπει να το υπενθυμίζουμε σε κάποιους άλλους.

ο ανακριτής-κράτος αποφάσισε τη λήξη της δικαστικής έρευνας για την υπόθεση της Κούνεβα. όλοι ξέρουμε ποιοί διέταξαν τη δολοφονία, κανείς δεν θα τιμωρηθεί. σήμερα στις 1900 στα Προπύλαια θα γίνει συγκέντρωση κ πορεία διαμαρτυρίας κ αλλυλεγγύης, μακάρι να μπορούσα να πάω. είπαμε, είναι θλιβερό να πρέπει να υπενθυμίζεις σε κάποιους τα βασικά, ειδικά αν αυτοί είναι που έχουν σε ένα βαθμό τον έλεγχο της ζωής σου. θλιβερό αλλά απαραίτητο.

  © Blogger template 'Salji Fuji' by Ourblogtemplates.com 2008

Back to TOP