Κυριακή 21 Νοεμβρίου 2010

πρόσωπα που πέρασαν τρία: Κ

η Κ είναι ελληνοκουβανοπορτογαλίδα κι έχει το πιο μεγάλο όνοματεπώνυμο που υπάρχει. είναι μισή μερίδα άνθρωπος και έχει μπούκλες. της αρέσει η φωτογραφία και είναι και καλή μάλιστα. κάποτε προσπάθησε να μου μάθει ισπανικά, μας μάθαινε τις κακές λέξεις και έκανε shocking αστεία που τα πιανα μόνο εγώ. τα σκουλαρίκια της ήταν πάντα υπερπαραγωγές. μου 'χε πει μια φορά πως όταν παίρνει κανά καφέ ή δεκάλεπτο για ρέστα, το αφήνει κάπου στο δρόμο, σε εμφανές σημείο, για να το βρει κάποιος και να είναι η τυχερή του μέρα. μου μεινε αυτό και το κάνω κι εγώ μερικές φορές. σκέψου πόση δύναμη, να φτιάχνεις την τυχερή μέρα κάποιου αγνώστου. ένα απ' τα επίθετα της είναι "puentes", που σημαίνει "γέφυρες".

Τετάρτη 27 Οκτωβρίου 2010

ο ηγέτης της καρδιάς μας



μετα τις δηλώσεις του μεγάλου διεθνή συνθέτη Μίκη Θεοδωράκη περί ίδρυσης νέου κόμματος από τον ίδιο, κάποιοι κακοήθεις μπορεί να είπανε "μαζέψτε τον παππού μη γίνουμε μπουρδέλο εδώ μέσα". για πολλούς όμως ένα ζεστό κύμα ελπίδας κι αλληλεγγύης ξεπήδησε μέσα απ' τα λόγια του Γέροντα

σκεφτόμουν πως τη δύσκολη αυτή περίοδο ο λαός μας έχει ανάγκη από έναν ηγέτη με αρχίδια. έναν ηγέτη αυτοδημιούργητο, με κύρος σε εσωτερικό και εξωτερικό, μέσα έξω δηλαδή, που να αγαπά τον τόπο και να ρισκάρει να χαλάσει ίσως την εικόνα του για το κοινό καλό

κατέληξα σε πεντε υποψηφιότητες. θα ήθελα να ψηφίσουμε όλοι μαζί ποιόν θα θέλαμε να ιδρύσει κόμμα (για να ψηφίσουμε, όχι μαλακίες). στο τέλος του Poll, θα στείλουμε επιστολή στην προσωπικότητα με τις περισσότερες ψήφους. για μια ελπίδα ζούμε τέλοσπάντων.

1. Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Άνθιμος. για τις ανάγκες του Κινήματος θα το αλλάξει σε παπα-Άνθιμος. γεννήθηκε στον Πύργο Ηλείας τον 13ο αιώνα. Υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία ως έφεδρος αξιωματικός στην Ελληνική Αεροπορία (κωλόβυσμα). συνεργάστηκε λίγο με τη Χούντα επειδή του το 'πε ο φίλος του ο Χριστόδουλος, λίγο όμως. 11 μέρες πριν την πτώση των συνταγματαρχών, εκλέχθηκε από την Ιερά Σύνοδο μητροπολίτης Αλεξανδρουπόλεως, Τραινουπόλεως και Σαμοθράκης. το 2004 βαρέθηκε τους βλάχους τους Εβραίους και έγινε Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης. είναι γνωστός για το κοινωνικό και πνευματικό του έργο, καθώς και για το εκπληκτικό του γούστο στα ράσα. δεν είναι τυχαίο το ότι έχει χαρακτηριστεί πολλάκις ως Lady Gaga της Ορδοδοξίας

2. Κώστας Πρέκας. γεννήθηκε στο λαικό Αιγάλεω, τον πρώτο χρόνο της Κατοχής. υπήρξε πρωταθλητής στις καταδύσεις, με την ομάδα του Ολυμπιακού. μετά ασχολήθηκε με το θέατρο. έχει πρωταγωνιστήσει με μεγάλη επιτυχία στις τσόντες "μήλο του Σατανά", "καυτή εκδίκηση", "κατηγορώ το κορμί μου", στις κοινωνικές "Δημήτρη μου Δημήτρη μου" (όπου έπαιζε τον Ρένο Αντωνίου), αλλά και στις πατριωτικές "Όχι", "Επαναστάτης ποπολάρος", "Η Μεσόγειος φλέγεται" (όπου έπαιξε τον υποπλοίαρχο Παύλο Δελή), "Εσχάτη προδοσία" (στο ρόλο του λοχαγού Κώστα Βάρσου). είναι και ποιητής. γράφει κυρίως για το έπος του '40 που δεν το ζησε, αλλά του το διηγήθηκε ο μπαμπάς του

3. Έφη Σαρρή. γεννήθηκε όχι πολύ αργότερα απ' τον Κώστα Πρέκα στη Θεσσαλονίκη. έκανε το ντεμπούτο της στην ελληνική δισκογραφία το 1984, με το δίσκο "Μια βραδιά στα μπουζούκια 2". στις εκλογές του 2006 κατέβηκε υποψήφια βουλευτίς με το ΛΆΟΣ, αλλά μετά την απίστευτου μίσους τηλεοπτική επίθεση του Λάκη Λαζόπουλου, δεν κατάφερε να πάρει το χρίσμα και να μπει στη Βουλή. βοήθησαν και δημοσιογράφοι-γρανάζια του συστήματος που περερμήνευσαν σκόπιμα δηλώσεις της όπως "Μία sexy λαϊκή τραγουδίστρια, όπως εγώ, δεν ση­μαίνει ότι είναι ανεγκέφαλη" και "αμέσως μετά την πρότα­ση του κυρίου Καρατζαφέρη επικοινώνησε μαζί μου ο πολιτικός του ΠΑ.ΣΟ.Κ. με τον οποίο είχα σχέση στο παρελθόν και με ρώτησε εάν θα ήθελα να με προτείνει στο κόμμα του".

4. Λάκης Λαζόπουλος. γεννήθηκε στη Λάρισα το 1951. σπούδασε Νομική στην Κομοτηνή, αλλά τον κέρδισε το σανίδι. έγινε γνωστός απ' την σατυρική εκπομπή "10 Μικροί Μήτσοι", και πιο γνωστός από τα ξεκατινιάσματα τις καλλιτεχνικές και πολιτικές του διαφωνίες με τις Μιμή Ντενίση, Έφη Σαρρή (βλ No 3), Αλέξις Κούγια, και τα ανέκδοτα με κλανιές που έκαναν να γελάσει το χειλάκι του πικραμένου και στερημένου ελληνικού λαού. χρόνια τώρα πλάθει τη συνείδηση εκατομμυρίων τηλεορασόπληκτων νοικοκυρέων, και τους κρατάει συντροφιά κάθε Τρίτη βράδυ

5. Μαριάννα Βαρδινογιάννη. δε μπόρεσα να βρω πότε γεννήθηκε. είναι πρέσβειρα καλής θέλησης της UNESCO και πρόεδρος του Συλλόγου "Ελπίδα" και του Ιδρύματος "Βαρδινογιάννη". την έχει τιμήσει ο Οικουμενικός Πατριάρχης, ο Πρόεδρος του ΟΗΕ, ο Θεός, το MEGA και πολλοί άλλοι. κάθε χρόνο σαρώνει στα βραβεία "Γυναίκα της Χρονιάς" που διοργανώνει γνωστό γυναικείο περιοδικό. αγαπά τους ανθρώπους, τα ζώα, τα παιδάκια, τα φυτά, τα έντομα (ακόμα και τις ακρίδες), και γενικά όλα τα πλάσματα. είναι πολύ καλή. είναι η πιο καλή του κόσμου

η ψηφοφορία θα είναι ανοιχτή για μια βδομάδα, ψηφίζουμε πάνω δεξια, όποιος θέλει μπορεί να προτείνει το δικό του υποψήφιο. Πλιάτσικα μην πείτε, δε τον ενδιαφέρει να ασχολειθεί με την πολιτική, το μόνο που σκέφτεται είναι η μουσική του. ευχαριστώ.


απαραίτητο καθυστερημένο edit:

η ψηφοφορία τελείωσε αγαπητά κουνέλια. προηγήθηκε ένα εκλογικό θρίλερ με μαριάνα βαρδινογιάννη να κονταροχτυπιέται με κώστα πρέκα για την πρώτη θέση, και κατέληξε σε ισοψηφία. έχουμε λοιπόν:

Μαριάννα Βαρδινογιάννη: 27 ψήφες/29% η Αγάπη κι η καλοσύνη νίκησε χωρίς πολλές τυμπανοκρουσίες. στα σχόλια δεν αναφέρθηκε και πολύ, μόνο κάποια -κακοπροαίρετα- σχόλια για την ηλικία της. είχε όμως το δικό της σταθερό και ποιοτικό κοινό που την ψήφισε και την ανέδειξε

Κώστας Πρέκας: 27 ψήφες/29% επίσης. ο Ήρωας του ελληνικού κινηματογράφου κέρδισε επάξια μια θέση στην καρδιά του λαουτζίκου. του δώσατε κι αυτού τη ψήφο σας μαζί με λυσαγμένα σχόλια καύλας και συγκίνησης. οι δυο τους πλέον καλούνται ν' αναζητήσουν νέες λύσεις στα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας και να μας βγάλουν απ' το αδιέξοδο

παπα - Άνθιμος: 21 ψήφες/22% ο παναγιώτατος πολέμησε επάξια και κέρδισε την τρίτη θέση. χιλιάδες μουστακαλούδες πήραν μέρος στην ψηφοφορία, ενώ φημολογείται πως ο Άγιος Δημήτριος κατέβηκε και ψήφισε κι αυτός μαζί με το άλογο του τη Ντόλυ. δυστυχώς τελευταία στιγμή πριν την ανατροπή
αρνήθηκε ευγενικά να συνεχίσει τον εκλογικό αγώνα γιατί τώρα που βγήκε Μπουτάρης για δήμαρχος, πρέπει να πεθάνει -όπως υποσχέθηκε- και ασχολείται με το χτίσημο του Μαυσωλείου του

Εφη Σαρρή: 10 ψήφες/10%. βλέπουμε πεντακάθαρα πως η Έφη στηρίχτηκε από το γκέι κίνημα (10%) και κέρδισε της τέταρτη θέση στην ψηφοφορια. στηρίχθηκε κι από χίπστερς οι οποίοι όμως έγραφαν στα ψηφοδέλτια στίχους, έκαναν σκίτσα κι έριχναν φωτογραφίες στο φακελάκι, οπότε οι ψήφες τους θεωρήθηκαν άκυρες. θα μπορούσε άνετα να παίξει τον ρόλο της διαχειρίστριας της "πολυκατοικίας"

Λάκης Λαζόπουλος: 7 ψήφες/7% αρχικά δεν πήγαινε καθόλου καλά, μέχρι που έριξε το τελευταίο του χαρτί. το πυροκλάνι που έκανε live στην εκπομπή της τατιάνας, του έδωσε αέρα και τελικά μπορεί να κάτσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων για τη δημιουργία του κόμματος της καρδιάς μας

till next time, da da

Τρίτη 12 Οκτωβρίου 2010

το σύμβολο της δικής σας γενιάς


"Το σύνθημα έχει δοθεί. Η ΟΝΝΕΔ αλλάζει και μαζί κάτι καινούργιο, κάτι δυναμικό ξεκινάει.
Ας σχεδιάσουμε μαζί λοιπόν, το επόμενο σύμβολο της δικής μας γενιάς..."

αχ καημένη καμένη γενιά. η ΟΝΝΕΔ αλλάζει σύμβολο, όποιος θέλει στέλνει στο σάιτ το δικό του και η γενιά ψηφίζει.
ας δούμε τα καλύτερα κομμάτια.

τέταρτο σε ψήφους, το βαρετό του πεθαμού, χρώματος σκούρου μπλε και σκατί, στην αρχή νόμιζα πως έγραφε ΟΑΕΔ. μυρίζει δημόσια υπηρεσία και βασικά αυτό θα έπρεπε να βγει, τα ιδανικά του μέσου ΟΝΝΕΔίτη είναι θέση στο δημόσιο

το λατρεύω. η υπέρτατη εκδίκηση στα γαμωπεριστέρια, στα ποντίκια του ουρανού που δεν έχουν καμία χρησιμότητα εκτός απ' το να λερώνουν ρούχα, μαλλιά, αυτοκίνητα, αγάλματα. η ιδέα του να βάλεις ως έμβλημα της πολιτικής σου οργάνωσης το περιστέρι που πνίγεται στην ίδια του την κουτσουλιά είναι τουλάχιστον προχώ. μετα-ιδέα που λέμε

με μπερδεύει κάπως. παραπέμπει 1) σε γκαστρωμένη 2) ψαράκι 3) λευκό αιμοσφαίριο την ώρα που τρώει τον ξενιστή 4) κομμένο οχτώ 5) δαχτυλίδι με κοτρώνα από πάνω. θα πρέπει να μιλήσω με τον ποιητή πρώτα
κι εδώ διττή σημασία, πρώτον ότι ξέρουν να μπαίνουν και στο ίντερνετ, δεύτερον ότι δεν υπάρχει καμία αμφιβολία, η ελλάδα είναι αμερικανικό προτεκτοράτο και μάλιστα όταν βγούμε κυβέρνηση θα βάλουμε τις ΗΠΑ και στα εθνικά, όχι μόνο στα πολιτικά μας σύμβολα

τι μου θυμίζει, τι μου θυμίζει α ναι. η κοπελίτσα μπερδεύτηκε, νόμιζε ότι βάζουμε γενικά το σήμα της ΟΝΝΕΔ πάνω σε διάφορα γαλάζια πράματα. μετά τη γαλάζια σημαία αγαπητή καλλιτέχνιδα , μπορείς να το βάλεις σε μια γαλάζια φάλαινα, στη γαλάζια λίμνη, ή ακόμα και στην επιστροφή στη γαλάζια λίμνη. όπως βλέπεις κανείς δεν θα σε παρεξηγήσει, το "δανεικό" logo ανέβηκε κανονικά στο σάιτ και έχει και ψήφους. ζώα. ε ζώα. μια φορά να κάνετε κάτι και να μη γίνετε ξεφτίλα

- καλωσήρθες τρελό καρναβάλι!
- καλώς σας βρήκα!

αχ ρε συ δεν θέλω να το ξεφτιλίζω αλλά ειλικρινά, δεν είναι καθαρά πινακίδα βενζινάδικού; ή ταμπελίτσα σε γκαζιέρα; και λίγο από σήμα των θάντερκατς αλλά νταξ, εδώ αρχίζω κάπως να πιστεύω ότι είμαι ελαφρά προκατειλημμένος

ο χοντρός πήγασος δεν ξέρω από πού προέκυψε. ίσως είναι φανς καραμανλή και μικρό μου πόνυ, ίσως απλά θέλουν να ξεφτιλίσουν την εφού που έχει έναν πήγασο σε τατουάζ κι από τότε που άρχισε να υποψιάζεται πως ίσως γίνει μασκότ της ΟΝΝΕΔ για ΠΑΝΤΑ, έχει φάει τέσσερα κιλά νύχια και τις μισές τις μπούκλες

mozilla firefox

αναπτήρας γι' αριστερόχειρες

κύβος του Ρούμπικ ή σκράμπλ

ο προηγούμενος κύβος του Ρούμπικ, που τον κάνανε σκατά . σιγά μη μου τετραγωνίσετε και τον κύκλο

ο Φοίνικας ή περιστέρι σούπερμαν

Q περήφανος χορηγός

άφησα τελευταίο την υπερπαραγωγή. όπως βλέπετε είναι χρυσό. έχει ποιηματάκι "με καράβι τα όνειρα μας και τον ήλιο στην καρδιά μας!" αυτό με τον ήλιο στην καρδιά ίσως είναι ειρωνικό, για τους πασόκους. στην τελική μορφή μπορεί να μπει σε εισαγωγικά, έτσι: με καράβι τα όνειρα μας και τον ήλιο "στην καρδιά μας!" ή έτσι: με καράβι τα όνειρα μας και τον ήλιο στην καρδιά μας(not). το σχέδιο κατα τ' άλλα, αρκετά απλό. χρυσές γραμμούλες που προφανώς παραπέμπουν σε καράβι, πάνω στο κατάστρωμα το σήμα της ΟΝΝΕΔ με το δέλτα ως χριστουγεννιάτικο δέντρο, από κάτω ένα κόκκινο κουτάκι, ίσως είναι τα δώρα.

όπως ίσως παρατηρήσατε οι σχεδιαστές προτείνουν και εφαρμογές των logo τους σε καπέλα, κούπες, κοσμήματα, ρούχα. εκτός απ' την τεμπέλα με τη γαλάζια σημαία. η κοπελίτσα της υπερπαραγωγής, προτείνει το logo της σε κολιέ με τον υπότιτλο "first be a woman".

Παρασκευή 8 Οκτωβρίου 2010

Tareq - Cold



Τareq φίλες και φίλοι. μισός ιορδανός μισός έλληνας, μεγάλωσε θεσσαλονίκη και τώρα κατέβηκε αθήνα να βγάλει σόλο άλμπουμ το οποίο, αν βρω σύντομα δουλειά, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να πάρω (σημ. το τελευταίο αυθεντικό το είχα πάρει πέρυσι το καλοκαίρι). δεν ξέρω πολλά πράματα, μόνο που η μουσική του μου δημιουργεί εκείνο το ωραίο κενό στο στομάχι, όταν κατεβαίνεις απότομα μια κατηφόρα με το αυτοκίνητο. και σα να με κάνει πιο ανάλαφρο, δεν ξέρω. θυμάστε όταν ήμασταν μικρά που κάναμε κάτι με τα χέρια και μετά σηκώνονταν μόνα τους;

Παρασκευή 1 Οκτωβρίου 2010

plus


τώρα που το θυμήθηκα, δεν έχω βλογήσει τα γένια μου. χθες κυκλοφόρησε το τρίτο τεύχος αυτής της φοβερής περιοδικάρας στην οποία γράφω κι εγώ μαζί με άλλες προσωπικότητες της ελληνικής διανόησης. για την ώρα(;) κυκλοφορεί μόνο στην Αθήνα και δεν έχουμε και σάιτ, θα πρέπει να πω μια δυο κουβεντούλες στο διευθυντή, αλλιώς θα το κάνει η γιαγιά μου η Τασούλα που καημό το 'χει να διαβάσει το εγγόνι της. κατα τ' άλλα διθυραμβικές κριτικές. έδειξα το πρώτο τεύχος στη μάνα μου, το περιοδικό της άρεσε, το κείμενο μου όχι. με τον πατέρα μου παραλίγο να μαλώσουμε γιατί απαξιώνω τις πορείες και δεν δίνω μια ελπίδα για το μέλλον. του φου μια του αρέσει και μια όχι, και της τζο όχι. την άλλη βδομάδα θα με έχει στο εξώφυλλο, θα ποζάρω όπως η κοπέλα, κάπως πιο πρόστυχα και με πιο κοντό σορτσάκι.

Τρίτη 28 Σεπτεμβρίου 2010

το ξέρω ότι είμαι η ντροπή του blogger, το ξέρω. ποστ δεν κάνω, στα σχόλια δεν απαντώ, σε άλλα μπλογκζ δε μπαίνω (ούτε και στο δικό μου δηλαδή). δεν ξέρω, κάπως βαρέθηκα. όχι πολύ, στο τουίτερ κάθε μέρα έχουν βαρεθεί να με διαβάζουνε, άντε κάντε κι εσείς να τα λέμε. και μια είμαι καλά, μια δεν είμαι. τώρα είμαι, έχω μερακλώσει με μπέλλου και πίνω μια απαίσια ξυνισμένη μαλαματίνα, μια χαρά. αυτά. κι εσύ που ανησυχείς, να μην.

Πέμπτη 9 Σεπτεμβρίου 2010

julia for the win

στην απέναντι στάση είχε αυτή τη διαφήμιση με τη τζούλια και το καζίνο. είχαν πάει όλα τα παιδάκια (ελπίζω) και έγραφαν "τον παίρνεις" , "μεγάλη πουτανάρα" , "τσόλι" , "γαμιέσαι καριόλα", "πουτάνα" , "κάνω πίπες" συνοδευόμενα από τις γνωστές ζωγραφιές με τα μπαλάκια και τις πούτσες γύρω γύρω. τώρα αλλάξανε αφίσα και έχουν βάλει μία με τη μελίνα μερκούρη. χα!

Τρίτη 31 Αυγούστου 2010

ο κώστας τσόκλης και η έννοια του ωραίου και του αναρχικού



τώρα κατάλαβα γιατί τα περισσότερα έργα του έχουν τεράστιο μέγεθος

Παρασκευή 27 Αυγούστου 2010

μεσημεριάτικο

μεσημέρι, είμαι με την παρέα μου σε μια ταβέρνα και μετά το φαγητό παραγγέλνουμε καφέ. αργεί και πάω να ρωτήσω τι γίνεται. οι σερβιτόροι μου μιλάνε πολύ άσχημα, μαλώνουμε, αρχίζω να φωνάζω, στο τέλος πάω στην παρέα τους φωνάζω φεύγουμε, σηκωθείτε. στο δρόμο για το αμάξι σπάω ότι βρω μπροστά μου, πετάω και μια καρέκλα στο μαύρο τζιπ του αφεντικού. όταν φτάνω στ' αμάξι μας έχουν περικυκλώσει και μας περιμένουν, εγώ ξέρω ότι η ταβέρνα είναι σφυγκοφωλιά μαφιόζων και δε θα τη βγάλω καθαρή. λέω στο αφεντικό και το τσιράκι του "τουλάχιστον να φύγει η μάνα και η γυναίκα μου, να μην είναι μπροστά" μου δίνει μια μαχαιριά στο πόδι και μου λέει "διώχτες" και γω φωνάζω με μια απελπισία φύγετε φύγετε. και ξυπνάω με μια αγωνία αν πρόλαβαν να φύγουν και πονάει και το πόδι μου στο σημείο που με μαχαίρωσε.

μαλάκα μου. μαλάκα μου μεσημεριάτικο. είχα διαβάζει ένα βιβλίο που εξηγούσε γιατί βλέπουμε μερικές φορές όνειρα εντελώς άσχετα με τη ζωή και το υποσυνείδητο μας, αλλά δεν γράφω τι έλεγε γιατί θα με κοροιδεύετε που το πιστεύω.

υγ: και συγγνώμη για το δραματικό (μάλλον) του προηγούμενου ποστ, όπως λέει κι ο φίλος ζλάτκος αλλά και όλες οι πρώην σχέσεις μου, είμαι αυθεντική ντράμα κουίν

πρόσωπα που πέρασαν δύο: Ήρα

όλα ξεκίνησαν ένα απόγευμα του σεπτέμβρη που γυρνούσα απ' το σχολείο, πρώτη γυμνασίου. ήμουν απογευματινός και θυμάμαι ακόμα το γαμάτο ηλιοβασίλεμα που έκανε πορφυρό όλο τον ουρανό, αλλά μπορεί και να θυμάμαι άλλο ηλιοβασίλεμα, δεκατέσσερα χρόνια έχουν περάσει

μπαίνω στην αυλή και βλέπω τον πατέρα μου να χαζογελάει και να κρύβει κάτι πίσω απ' την πλάτη του. ήταν κατίμαυρο, πάνχοντρο, με μεγάλο κεφάλι και αυτιά μισοσηκωμένα. καθόταν στα πίσω πόδια και με κοίταζε με ένα ύφος τελείως ηλίθιο, τύπου "θέλω τη μαμά μου αλλά όχι τόσο πολύ εσύ ποιός είσαι θα σε μυρίσω". ήθελα να την πούμε Μπιάνκα εις ανάμνηση ενός άλλου βελγικού ποιμενικού που είχαν κάτι φίλοι, αλλά το είπαμε Ήρα, πιο ξενέρωτο πεθαίνεις

η Ήρα ήταν το πιο όμορφο και το πιο έξυπνο σκυλί του κόσμου. για κανα μήνα δεν άφηνε τη γειτονιά να κοιμηθεί και μας απειλούσαν ότι θα ρίξουν φόλα, κατεβαίναμε εγώ κι ο πατέρας μου να της κάνουμε παρέα για να κοιμηθεί να σκάσει. όταν τη μαλώναμε πήγαινε και κρυβόταν πίσω απ' την αδερφή μου. το χειμώνα όταν τη βγάζαμε βόλτα ήταν τόσο ανυπάκουη που μάτωναν τα χέρια μας απ' την αλυσίδα. αγαπημένο παιχνίδι να δένω την αλυσίδα γύρω απ' τη μέση της αδερφής μου, να απομακρύνομαι και να τη φωνάζω να έρθει, ερχόταν τρέχοντας και με μια αδερφή να σέρνεται στο χώμα, πολύ αστείο. φοβόταν τ' αυτοκίνητα το νερό και τις εφημερίδες. είχε το πιο μπάσο γαύγισμα της γειτονιάς. έτρωγε τα πάντα εκτός από πιπεριές. είχε αποτρέψει ληστείες στα γύρω σπίτια κι ο φαρμακοποιός έπινε νερό στ' όνομα της. έχει βρει το δαχτυλίδι που έπεσε απ' την αποπάνω και της το 'χει δώσει στο χέρι. έχει βρει τα γυαλιά της γιαγιάς μου και της τα 'χει δώσει στο χέρι. έχει βρει άπειρα μπλουζάκια μου και τα 'χει ξεσκίσει χωρίς να μου τα δώσει. έχει κατακρεουργήσει ποντίκια, ένα περιστέρι κι ένα γλυκό γατάκι. στο σέιχ σου βρήκε και κυνηγούσε ένα λαγό, ο πατέρας μου έκανε δυο ώρες να τη βρει. ζήλευε παθολογικά τα παιδιά της, τα έσπρωχνε και τα τσαλαπατούσε για να χαιδέψουμε αυτή. ήταν ο φόβος και ο τρόμος των ντελιβεράδων, ένας δυο μας φώναζαν να κατεβούμε κάτω να τα πάρουμε, δεν πλησίαζαν. όταν πέθανε η γιαγιά και ήρθε στο σπίτι το μισό σύμπαν, είχε μπει στο σπιτάκι της και δεν έβγαλε άχνα. όταν φταρνιζόταν είχε πολύ πλάκα, και μια φορά έκλασε και ξαφνιάστηκε πολύ. οι φίλοι της έρχονταν και κατουρούσαν τη μηχανή του πατέρα μου. δεν έμαθε ποτέ το "φέρτο Ήρα, φέρτο" γιατί ήθελε να την κυνηγήσουμε για να το πάρουμε μόνοι μας. μόνο τρεις φορές τη φίλησα χρησιμοποιώντας το στόμα κι αυτό όταν ήταν άρρωστη. δεν ξέρω αν κατάλαβε πως ήταν πράξη τρυφερότητας

δεν περίμενα το πένθος να λειτουργήσει όπως γίνεται με την απώλεια ανθρώπων, αλλά κάτι τέτοιο γίνεται μου φαίνεται. όταν πέθανε ήμουν αρκετά χαλαρός, η milf από δίπλα πιο πολύ έκλαιγε. ένας μήνας μετά και τώρα μ' έπιασε να θέλω σαν τρελός να την βγάλω βόλτα, περπατάω και έχει μια ερημιά. και δεν πρόλαβα να την πάω στη θάλασσα.

απενεργοποιώ τα σχόλια σ' αυτό. άμα θελήσει κανείς, mail

Δευτέρα 16 Αυγούστου 2010

τρεις μέρες μόνο. τρεισήμισι.

♥ φτιάξε μια ντοματοσαλάτα ♥ φαίνεται καλό παιδί. ο άλλος την κορόιδεψε ♥ δεν βρήκες την κατάλληλη; ♥ την έχεις πέσει σ' όλο το τουίτερ ♥ κάνω επίδειξη μνήμης ♥ τράβα με φωτογραφία την ώρα που φουσκώνω το λάστιχο ♥ γιατί η θάλασσα δεν έχει το γνωστό γαλαζοπράσινο της χρώμα; ♥ θα πάρουμε ρακέτες και θα χτυπάμε αυτούς που παίζουν ρακέτες ♥ με ποιόν θέλεις να πεθάνεις; ♥ η καλομοίρα με άγγιξε ♥ θα μου την πέσω στο τουίτερ ♥ ξέρω ότι νομίζεις πως είμαι έτοιμος να κάνω την επόμενη μαλακία ♥ μου 'στειλε κενό μήνυμα, θα απαντήσω ♥ το νερωμένο φυγείν αδύνατον ♥ πρέπει να 'γινε σεισμός, μου έπεσε το κρασί έξω απ' το ποτήρι ♥ δεν ενόχλησα κανέναν εγώ, έκανα τον εμετάκο μου ήσυχα ήσυχα ♥ λες απ' το κρασί να έβγαλα σπυριά στη γλώσσα; ♥ δεν βλέπω αστέρια να πέφτουν, λες επειδή έχω γυρισμένη πλάτη; ♥ είναι ή σατανιστές ή κολασμένοι ♥ μόνο αυτά έγραψες; τι χασκογελούσαμε τόσες ώρες; ♥ η Στελίτσα η Γεωργιάδου έκοψε τα μαλλιά της και έπαθε κατάθλιψη ♥ δεν πας να χέσεις σιγά-σιγά; ♥ φαντάζεστε να μεθύσω και να πάρω τηλέφωνο; ♥ γιατί τα μοντέλα σου πρέπει να δεινοπαθούν; ♥ πρέπει η σχέση μας να περάσει σε επόμενο επίπεδο γιατί δε την παλεύω ♥ πού πας εσύ; σκουπίσου πάνω μου ♥ τώρα αλήθεια δεν πεινάει κανείς; ♥ μη κρίνετε τον μάικλ τζάκσον ♥ με το freestyle μου ξεσήκωσα τον κόσμο ♥ πέρυσι ξερνούσα; ♥ έλα καθαρίζω το μπιτσμπάρ ♥ θα περιμένω μέχρι ν' ανοίξει ο φούρνος ♥ δε μπορούμε ♥ είμαστε τα κορίτσια της διπλανής πόρτας ♥ βγάλε με φωτογραφία να κατουράω ♥ ο δικός σου ήρθε μας γάμησε όλους κι έφυγε ♥ αγχώθηκα μήπως δεν προλάβω να χορέψω ♥ πάλι τσιτσιδώνεσαι εσύ; ♥ πήγες κι έδωσες το στρώμα στις μούντζες ♥ έβγαλα σπυρί στη μύτη. το βιώνω. ♥ καλησπέρα κυρία Στανίση ♥ θα δωρίσω τα παιδιά του στην Ελβετία ♥ μη μου ευχηθείς τίποτα, είμαι πλήρης ♥ μα δεν θέλεις αγάπη; ♥ στη γιορτή μου θα κάνω καρπουζοχαρά και θα γίνω σκατά ♥ THUN-DER σα να μπαίνει η άνοιξη ♥ ο παναγιώτης κάνει πάντα τα πιο θεαματικά ξεράσματα ♥ να κάτσουμε άλλη μια μέρα για να φάμε τα φαγητά ♥ δεν είμαι ρατσιστής, μόνο στους Σέρβους ♥ don't call my name Haralambo ♥

Τρίτη 10 Αυγούστου 2010

Passion Pit - sleepyhead



οι Passion Pit ήταν στη λίστααγαπημένωνμουσικών/βιβλίων/ταινιών που μου 'κανε αυτή η φιλοξενούμενη μου απ' το κολοράντο όπου θα πάω κι εγώ να ζήσω για ένα καλοκαίρι στη φάρμα της στην έρημο. εμένα μου άρεσε το όνομα γιατί έχω μεγαλώσει κοντά σε γαμηστρώνα και είμαι συναισθηματικά δεμένος με τέτοια μέρη, καταλαβαίνεις. μόλις ακούστηκαν τα κινεζάκια κι άρχισε κι αυτός να τσιράει κάτι με σήκωσε απ' την καρέκλα και ήθελε ν' αρχίσω να χορεύω με τον καφέ στο χέρι, όλα σκατά θα τα κανα. να πω ότι το σγουρομάλλικο αγόρι που τραγουδάει είναι Έλλην (να μην ξεχάσω να το χτυπήσω στην αμερικάνα). και τί βιντεοκλίπ. και τί ήσυχη ποιητική κατάληξη. και επιτέλους καινούριο κόλλημα γιατί τον σιχάθηκα τον κένι γουέστ

Τετάρτη 4 Αυγούστου 2010

είθελα κάπου να τα πω

καταρχάς κύριε Μικρούτσικο καλημέρα σας και συγχαριτήρια για την εχπομπή σας. δε θα σας καθηστερύσω πολύ, για το καλοκαίρι μου είθελα να μιλίσω, με το πήραν κύριε Μικρούτσικο, έφηγε το καλοκαιράκι και ούτε που το κατάλαβα κύριε Μικρούτσικο, μπάνια πήγα έκανα η Χαλκιδική δυο βήματα δόξασυ ο Θεός, αλλά πάνω από δυο μέρες δεν κάθησα κύριε Μικρούτσικο, στη φάμπρικα ολημερής και τι ολημερής τετράωρο μ' έχουνε, πάνω από πεντακοσάρικο δε με δίνουν, κάθομαι όλη μέρα να πλαδαρέβω. ποιοί με το πήραν δεν ξέρω. εγώ το 'δωσα που δεν ήθελα να γίνω λογιστής ; η εταιρία; η κυβέρνησις; η τρόικα; θα σας γελάσω. πάντως όλοι οι παραπάνω διακοπές θα πάνε, μόνος μου εγώ θα βράζω στο ζουμάκι μου.

Παρασκευή 30 Ιουλίου 2010

η φαντασία στην ονοματοδοσία

εχθές έμαθα ότι έχουμε οδό Μακεδονικής Αμύνης. έρχεται να συμπληρώσει την οδό Μακεδονομάχων, οδό Μακεδονίας, αεροδρόμιο, ΣΤΑΘΜΟ ΚΤΕΛ, πανεπιστήμιο Μακεδονία.
παρατηρώ πως οι τοπικοί άρχοντες έχουν μεγάλη φαντασία και τη χρησιμοποιούν όλη στην ονοματοδοσία των δρόμων και των κτηρίων της πόλης. θα συνεισφέρω:

- μπορούμε να πιάσουμε τα τοπικά φαγητά, οδός Μακεδονικής Σφολιάτας, λεωφόρος Μακεδονικού Χαλβά, πλατεία Τσίπουρου Μακεδονίας. έχουμε και ραβανί, μπουγάτσα, συμπληρώστε αν ξεχνάω κάτι

- ίσως μια πλατεία Αρχαίας ή Μεγάλης Μακεδονίας να είναι απαραίτητη, ποιός ξέρει, όταν γίνει πρωθυπουργός ο Ψωμιάδης να θελήσει να πάρει πίσω τις χαμένες πατρίδες μέχρι το αφγανιστάν και πρέπει να 'χουμε ένα πάτημα, ένα ιστορικό, όχι σα τους σκοπιανούς που πετάχτηκαν σαν τις τσουτσούνες στο άσχετο και έλεγαν είμαστε μακεδόνες είμαστε μακεδόνες

- Μέγαρο Μακεδόνων Τραγουδοποιών. Βανδή, Θεοδωρίδου, Τερζής, Πάολα αλλά και ποιοτικοί, Παυλίδης, Νιόνιος, Αγγελάκας

- Υποθαλάσσια Σύραγγα Μακεδονικών Παραλίων για να μη νομίζουν οι καταυλακιώτες ότι μόνο αυτοί έχουν. παντού φωτογραφίες χαλκιδικής καβάλας σαμοθράκης κατερίνης θάσου

- χωράει και μία οδός Μακεδόνων Ξένων Ηγετών εκεί στο τουρκικό προξενείο. *και* τείνουμε χείρα φιλίας στην Τουρκία *και* κάνουμε και το κομμάτι μας με τον Ατατούρκ που γεννήθηκε εδώ

- Λεωφόρος Μακεδονικών Ομάδων (δηλαδή ΠΑΟΚ)

- Δημοτικό Πάρκινγκ Μακεδονικού Φιλότιμου ή Μακεδονικού Χαμόγελου

γενικά αυτός ο τόπος ο ευλογημένος απ' το Θεό έχει βγάλει πολλούς άνδρες και φαγητά, πλούσια η ιστορία μας. και πρέπει να το εκμεταλευτούμε γιατί όπως όλοι ξέρουμε λαός χωρίς Ιστορία είναι λαός χωρίς Μνήμη και λαός χωρίς Μνήμη είναι λαός χωρίς Μέλλον

Τετάρτη 28 Ιουλίου 2010

ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΥΘΕΝΤΙΚΗ ΠΡΟΚΗΡΥΞΗ;

σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες 30 μέτρα ευθείας βολής απ' τα φένα-στοκ αφέθηκε αυτή η προκήρυξη, η αρχές έχουν φτάσει σε αδιέξοδο:



Η Σέχτα Σανελιστών οπλίζεται ξανά. Στο σημερινό κόσμο το πιο βίαιο πράγμα είναι να μοιάζεις με παλιάτσο. Όλη μας η ζωή κατακλύζεται από μαιμούδες. Και όταν δεν είναι οι μαιμούδες των κινέζων, της λαικής, της αμερικανικής αγοράς, των νιγκηριανών, τότε τα πράγματα είναι ακόμα πιο ύπουλα. Μιλάμε για μια κακογουστιά καλυμένη, χωρίς εμπριμέ. Για την κακογουστιά της εικόνας, των διαφημίσεων, της καταναλωτικής μαστούρας, των ψυχοαδιέξοδων, της μοναξιάς. Ζούμε σε άθλιες πόλεις, τρώμε κοκορέτσια, ενημερωνόμαστε από εφημερίδες που αφήνουν μαυράδι στα χέρια, ψωνίζουμε από bershka, εργαζόμαστε σε αηδιαστικές δουλειές, θαυμάζουμε κάλπικα αξεσουάρ, φτιάχνουμε τα μικρά ιδιωτικά τσαντήρια μέσα στα σπίτια μας με τη μπανάλ επίπλωση.

Εμείς κουραστήκαμε από αυτό το κενό μόδας. Είπαμε φτάνει πια... όχι άλλες ξανθιές πλατίνα... όχι άλλες δευτεράντζες στο Cavo Paradiso... όχι άλλο cheap and chic...

Ετσι πριν 1,5 χρόνο φτιάξαμε την Σέχτα Σανελιστών, που έγινε το όχημα διαφυγής μας απ΄ την επικίνδυνη ενδυματική φτώχια-φυλακή που ζούσαμε. Δυο- τρία αξεσουάρ για αρχή, μερικοί κατάλογοι Valentino και κάποιες παραβατικές γνώσεις από προηγούμενες εμπειρίες σε εβδομάδες μόδας, συνδυάστηκαν με αρκετά κιλά κόκας και την σιγουριά της συνείδησης που έλεγε: ή άνθρωπος ή Δυτικά Προάστια, ή in ή out, ή επανάσταση ή συμβιβασμός με την πλέμπα.

Και έτσι ξεκινήσαμε.

Όταν ζεις σε ένα ατέρμονο life style, σε κάνει να οξύνεις τις ικανότητες και την σκέψη σου, ενώ ταυτόχρονα σου προσφέρει την ευχαρίστηση ότι έχεις αντιτεθεί στα τσίτια που προορίζανε για σένα.

Όμως θέλαμε κάτι παραπάνω...

Επιζητούσαμε το άλμα για την έφοδο στο star system. Μετά το τρισάγιο στον Alexander McQueen, θέσαμε στον εαυτό μας το ζήτημα της αναβάθμισης της δράσης μας, που εμπεριείχε κάποιες απαραίτητες προϋποθέσεις. Έτσι περάσαμε σε μια δημιουργική αφάνεια με σκοπό να αναδυθούμε πιο ικανοί, πιο ουσιαστικοί, πιο επικίνδυνοι. Σε αυτό το διάστημα αρκετοί από εμάς εκπαιδευτήκαμε στo bitching, μάθαμε νέες τεχνικές, διαβάσαμε, ενημερωθήκαμε για άγνωστους μέχρι τότε οίκους μόδας, ανταλλάξαμε εμπειρίες και σκεπτικά με άλλους fashionistas και ανεφοδιαστήκαμε στον υλικοτεχνικό τομέα.

Παράλληλα οι υπόλοιποι μαχητές μας δεν έμειναν ανενεργοί. Δημιούργησαν ένα απαραίτητο δίκτυο πληροφοριών, συνέλεξαν παπούτσια, φρόντισαν την ευαίσθητη επιδερμίδα τους και πρόσφεραν τις υπηρεσίες τους στο σκοπό της αποτρίχωσης της γάμπας και στην αξιοπρέπη εμφάνιση του εαυτού τους.

Έτσι από εδώ και πέρα θέλουμε να είμαστε τρομακτικά συνεπείς σε ότι λέμε και να μεταφέρουμε ένα μήνυμα σε όλους τους επιφανείς φορείς της κοινωνίας και τους γορίλες τους: "Σταματήστε την τριχωτή σας επέλαση. Η Σέχτα Σανελιστών δεν θα αφήσει ούτε ένα χιλιοστό τριχωτής πλάτης στη ζωή σας. Τα κεριά μας είναι καυτά και έτοιμα να “μιλήσουν”... Αν οι ταινίες κάνουν το δέρμα να ερεθίζεται, το λέιζερ θα δώσει τη λύση...". Πλέον δε μιλάμε για απλό ξυραφάκι, τα αποτελέσματα πρέπει να 'ναι μόνιμα. Η πρόσφατη επίθεση μας δεν στηρίχτηκε σε προπαγανδιστικούς λόγους, αλλά στην απόφαση να σταματήσουμε να βλέπουμε το άθλιο τζάκετ, τα καγκούρικα γυαλιά και τις απεριποίητες τρίχες αυτού του τύπου.

Η Υψηλή Ραπτική είναι μια μεταβλητή, ένα εμπόρευμα στον κόσμο του θεάματος που άλλοτε την κατασπαράσσει εξορίζοντας την στο υπερβολικό μπουζουκοβάψιμο, στα καπέλα της Ταμτα, στις σαγιονάρες στα clubs και άλλοτε την υπερασπίζεται ως το «ιδανικό» που χάθηκε απ΄ τη ζωή του λαουτζίκου.

Όμως σημασία δεν έχει μόνο αν ζεις, αλλά και το πως ζεις. Η πραγματική αξία βρίσκεται στις επιλογές που κάνει ο καθένας στην γκαρνταρόμπα του. Εκεί κρινόμαστε όλοι. Ο Σωκράτης Γκιόλιας έκανε τις επιλογές του και εμείς τις δικές μας. Αυτός επέλεξε να ζήσει σαν γύφτουλας στο βασίλειο του κιτς του άθλιου κύκλου του και εμείς ως προστάτες του status της γειτονιάς του.

Από εκεί και πέρα ο βασικός λόγος της επίσκεψής μας στο σπίτι του ήταν η κυρίαρχη θέση που κατείχε στην ηλεκτρονική μορφή της νέας δημοσιογραφίας. Με την ραγδαία εξάπλωση του internet και την ολοένα αυξανόμενη προτίμηση ιδιαίτερα των νέων για την ενημέρωση τους από αυτό, η επέλαση της κακογουστιάς φαινόταν πως ήταν προτετελεσμένο γεγονός. Hellooo! Πορτοκαλί σύνδεσμοι; Greeklish? Ορθογραφικά λάθη; Κεφαλαία;

Ο Γκιόλιας πρώην συνεργάτης του βγάλτε-του-το-δερμάτινο-επιτέλους-θα-σκάσει-καλοκαιριάτικα-και-είναι-και-περσινό-κομμάτι Μάκη Τριανταφυλλόπουλου αλλά και άξιος συνεργάτης της ενδυματολογικής σχολής Αναστασιάδη (απενοχοποίηση του φτυνιάρικο T-shirt αρκεί να έχει κάποιο εξυπνακίστικο logo σε στάμπα) είχε αυτό που χρειαζόταν. Μέχρι και ο αδελφός του Περικλής, ως διευθυντής της Ρrince Οliver προσπάθησε να τον συμορφώσει, χωρίς επιτυχία δυστυχώς.

Ο Γκιόλιας ήταν ένα απ΄ τα πολλά ονόματα διασήμων που έχουμε συλλέξει πληροφορίες για τα σπίτια, τις σακαράκες, τη φύλαξη τους, τα αγαπημένα τους στέκια-ρεστοράν μέχρι και το πού μεταποιούν τα Dior (το ΄πιασες το υπονοούμενο Λαιδη-φτηνιάρα του φωτιά στα σαββατόβραδα;).

Η πρότασή μας στο τώρα είναι σαφής. Όσοι άνθρωποι θέλουν να αρνηθούν έμπρακτα την κουρελαρία, ας περάσουν απ΄ τα λόγια στην πράξη. Σύντροφοι οργανωθείτε, φτιάξτε ομάδες, συλλογικοποιείστε τις επιθυμίες σας, αγοράστε, διαβάστε, επικοινωνήστε, αρνηθείτε την Paris Hilton και τη Sarah Jessica Parker, καταργείστε την άσπρη κάλτσα και περάστε στη στρατηγική του ατελείωτου shopping.

Μαχητές του style, ο εχθρός έχει όνομα, ψάξτε διευθύνσεις...

Κυριακή 25 Ιουλίου 2010

Stereosis on view 99 hours 2010



εναλλακτικά: πώς μπορούμε να γίνουμε φίλοι με όλο τον κόσμο
εναλλακτικά: μου λείπετε ηλίθια
εναλλακτικά: βρέχει και το κάνει χειρότερο


*οι δικές μου

Δευτέρα 12 Ιουλίου 2010

vips

ένα, ο Μυλωνάς. θυμήσου, πρώην πρόεδρος βιομηχάνων β. ελλάδος που τον απήγαγαν και μετά στη συνέντευξη μιλούσε κάπως βλάχικα. παχύ μουστάκι (όχι χίπστερ), καρώ καφελαχανοπράσινο σακάκι κάπως στραβοχυμένο, μπόντιγκαρντ (κι εγώ θα είχα), τεράστια δαχτυλούμπα μέσα στο ρουθούνι να ψάχνει κάτι και να μη το βρίσκει. τα μεταξωτά βρακιά θέλουν και μεταξωτούς κώλους το φελέκι μου

δύο, μελισσανίδης. τον ξεχώριζες από μακριά, βαμμένο μαλλί μπούκλα και μπότα ιππασίας μέχρι το γόνατο. έπειτα έβλεπες πως περίμενε στην ουρά κανονικά. έπειτα σου μιλούσε και ήταν τόσο ευγενικός που σε ανάγκαζε να θυμηθείς πως το παιδί αυτό κάποτε έδωσε στη χώρα σου κάτι για το οποίο ψοφάς αυτή τη στιγμή, λίγη περηφάνια. και όλα τα κανάλια είχαν τίτλους "το χρυσό αγόρι", και μετά είχαν τίτλους "αγόρια για φίλημα" και μετά η ΝΕΤ στην επανάληψη της τελετής έναρξης του 2004 έκοψε τη σκηνή στην οποία εμφανίζεται αυτός με τη δάδα. σκέψου: έκοψαν έναν ολυμπιονίκη, επειδή δεν ανταποκρινόταν πια στο πρότυπο ανδρός που πλασάρεται. δεν είναι πια αστείο, τελικά δεν ήταν ποτέ. Ιωάννη, δεν θα γκρεμίσουμε ποτέ τείχος για 'σένα

τρία, χρήστος ή ανέστης. ένας απ' τους διδύμους της Θεσσαλονίκης που πηγαίνουν σε όλα τα εγκαίνια και τα μαγαζιά της παραλίας και χαιρετάνε τον κόσμο και όλοι μα όλοι τους αγαπάνε. ήταν στο περίπτερο και μόλις με είδε μου έκανε νόημα. βγάζω τ' ακουστικά, πηγαίνω και μου δείχνει μια φωτογραφία στην εφημερίδα.
- ποιός είναι αυτός;
- ο Ψαριανός
- τι έπαθε;
- τίποτα, έδωσε μια συνέντευξη
- και τι λέει;
κοιτάζω τη λεζάντα. γράφει "Το κράτος είναι ένα μπουρδέλο με απλήρωτες πουτάνες"
- εεεε... λέει πως το κράτος είναι πολύ κακό...
- τι είναι αυτός;
- βουλευτής
κούνησε απαξιωτικά το χέρι κι έφυγε. πρώτον νιώθω σχεδόν ευλογημένος που μου μίλησε, δεύτερον, γαμώ τις φυλλάδες, δεν σας έχει περάσει απ' το μυαλό ότι τις εφημερίδες μπορεί να τις διαβάσουν άνθρωποι πιο ευαίσθητοι απ' τα κοράκια που κρύβετε(;) στις σκατοψυχές σας;

Πέμπτη 8 Ιουλίου 2010

η χώρα των γελοίων

πήγα στην πορεία και ήμασταν δυο χιλιάδες άτομα, περπατούσαμε σα να κηδεύαμε τις ζωές μας, δυο χιλιάδες γραφικοί καλοκαιριάτικα μεσ' τον ήλιο, κάθε φορά οι ίδιες φάτσες, ο κόσμος ούτε που έβγαινε απ' τα μαγαζιά του να ρίξει μια ματιά κι εμείς μόνοι να περπατάμε στην άσφαλτο, δεν ξέρω πού απευθυνόμασταν αν απευθυνόμασταν. κηδεία. η γραφική μειοψηφία που βγήκε να τιμήσει το σύστημα-κουράδα που ισχύει, να το γραπώσουμε τώρα που το 'χουμε, να μη τ' αφήσουμε γιατί αυτό που έρχεται θα αλλάξει τα πάντα. πιστός στις προθέσεις του ο γιώργος, αλλαγή. καυγάδες στην κηδεία, οι τεθλιμμένοι συγγενείς "θα πετάξουμε πέτρες στο υπουργείο να δουν αυτοί" "όχι δεν θα πετάξετε" "είστε φασίστες ας πλακωθούμε στο ξύλο". από κοντά κι οι γουόναμπι φωτορεπόρτερ με τις ακριβές τους μηχανές να τραβάνε σκληρά πρόσωπα αγωνιστικά, να ανεβάσουν φωτογραφίες στο φλικρ, να τους βάλουν αστεράκι "τέλειωσε νωρίς το πανηγύρι" μου 'πε ένας, "δεν έβγαλα τίποτα"

πριν λίγο τέλειωσε κι η ψηφοφορία στη βουλή. όλοι οι πασόκοι ναι (και ο κακλαμάνης που έκανε το μάγκα 'χθες), όλοι οι νεοδημοκράτες κι οι λαουτζίκοι "ναι στα άρθρα .. κ .. και όχι στα υπόλοιπα", γελοία κομματική πειθαρχία, γελοίοι άνθρωποι που έμπαιναν στην αίθουσα για να ψηφίσουν και έβγαιναν κατευθείαν, ή σηκώνονταν όρθιοι, πήγαιναν στον κολλητό να πουν καμιά μαλακία να περάσει η ώρα. δεν ήξεραν πώς λειτουργούν τα μικρόφωνα.
δε μας μπορώ ρε.

Σάββατο 3 Ιουλίου 2010

anais



είναι αυτή η τρελή με την τεράστια μυτόγκα και τα γαμάτα τραγουδάκια που τα φωνάζεις με προφορά "μον άμουυυγ κοαγγγ" και ξέρεις πως άμα σε ακούσει η γαλλικού απ' το γυμνάσιο που μένει στο διπλανό τετράγωνο θα απαιτήσει να επαναλάβεις την τάξη. κάνει κ τα πιο τέλεια βιντεοκλίπ, να δείτε οπωσδήποτε αυτό. και εδώ είναι πολύ γλυκούλα, αυτό που έβαλα πάνω δε μ' αρέσει τόσο πολύ αλλά ήταν το μόνο που μπορούσα να ενσωματώσω αφού το γιουτούμπ και οι δισκογραφικές τον παίρνουν.

Πέμπτη 24 Ιουνίου 2010

ο μπαρμπα Στάθης

τόπος: το σπίτι μου
χρόνος: μία το βράδι

χτυπάει το κουδούνι. μπροστά μου ένα ψυγείο. δίπλα ο γείτονας.
- συγγνώμη, έψαχνα το φως
- ένα ψυγείο...
- ναι το κουβαλάω κάτω
- ψυγείο...
- θα με βοηθήσεις;
ξεπερνάω το ηλίθιο ύφος κ ντύνομαι. το κουβαλήσαμε. βαρύ

ποιά είναι τα σενάρια τώρα:
ένα: ο φίλος tosiomorphy υποστηρίζει πως στο ψυγείο βρισκόταν το πτώμα της γυναίκας του. εγώ ξέρω πως μένει μόνος, είναι χωρισμένος. αυτό όμως δε λέει τίποτα γιατί ποιός μου εγγυάται ότι το ψυγείο δεν είχε το πτώμα της πρώην γυναίκας του;
δύο: το ψυγείο είναι γεμάτο λεφτά κ μάλιστα δραχμές, αφού το κράτος -όπως όλοι ξέρουμε- τυπώνει κρυφά χαρτονομίσματα σε χώρους υπαράνω υποψίας.
τρία: ο τύπος ανήκει σε τρομοκρατική οργάνωση που παλιά τοποθετούσε τις βόμβες σε κατσαρόλες αλλά τώρα για να μην το διασταυρώσει η αστυνομία τις τοποθετεί σε ψυγεία.
τέσσερα: το ψυγείο περιέχει την κωνσταντίνα, τον δημήτρη κόκοτα, τα κακά κορίτσια κ άλλους εξαφανισμένους καλλιτέχνες που ούτε η ναταλία γερμανού δεν τους θυμάται
πέντε: χα. τα ψιλά που έπεσαν απ' την τσέπη του ταμία του δήμου Θεσσαλονίκης, 23εκ ευρώ
έξι: η γάτα του Schrodinger
εφτά: έχουμε ήδη πει πως ο τύπος ανήκει σε τρομοκρατική οργάνωση. το λοιπόν αυτές τις μέρες εξοπλίζουν τη γιάφκα. εδώ σα να την έχω πουτσήσει λίγο γιατί αν οι μπάτσοι βρουν δαχτυλικά μου αποτυπώματα στο κωλοψυγείο τους θα με κλείσουν στο μπουντρούμι κ δε με σώζει ούτε η επιστολή που θα στείλω στον λαζόπουλο να τη διαβάσει με φωνή βραχνιασμένη στην εκπομπή

δε μου 'ρχεται κάτι άλλο. μόνο ότι ποτέ δεν ξέρεις πότε η ζωή θα σου στείλει ένα βραδιάτικο σουρεαλισμό να έχεις να πορεύεσαι

Δευτέρα 14 Ιουνίου 2010

στου καβουριού την τρύπα

ήθελα τόσο πολύ να φύγω που σκεφτόμουν να περάσω το σουκού με γονείς στο εξοχικό -παναγία μου δηλαδή- αλλά τελικά ήρθαν τα παιδιά κ είπαν πάμε για ελεύθερο κάμπινγκ. πήγα με 3,5 ευρώ, ευτυχώς είχαμε κάτι κονσέρβες τόνο μαζί κ κουλούρια, πιοτό δικό μας, μια χαρά.
ακούγαμε γκάγκα, κουλτούρα. φτάσαμε βράδυ και στην παραλία μιλήσαμε για σχέσεις, αλλοεθνείς γκόμενους (όλα για την πατρίδα) κ σβήσαμε το κερί για να δούμε τ' αστέρια. μια κοπέλα τραγουδούσε μεσ' το βράδυ. το πρωί χέσαμε με τον φου στο ύπαιθρο κ σιγοτραγουδούσα μου έχεις βρει δηλαδή της καρδιάς μου το κουμπί ώσπου κατάλαβα πως δεχόμουν επίθεση από τεράστια μαύρα μυρμήγκια αλλά τι να κάνω στην κατάσταση που βρισκόμουν, το υπέμεινα. έπειτα θάλασσα κ γυμνισμό, τσούνες κ μουνιά έξω, έτσι πρέπει να 'ναι οι άνθρωποι όταν βγαίνουν απ' τα κλουβιά τους. φωτογράφηση στα βράχια (έχω γεμίσει πληγές), ολίγον μάτι (με δέος όμως) στο πιο όμορφο ζευγάρι με το πιο άσχημο σκυλί. οι γιούφτες με τις πετσέτες με τις ελληνικές σημαίες πάνω, και του ΠΑΟΚ και τη μπάλα γκάμι μπέρ. αυτός που φώναζε έλα μωρή αρρώστια. το πες μπαλαλάικα κουαρτέτο. σκυλάκια που κυνηγούσαν ψάρια και τα μαλώναμε. ένα μοναδικό δώρο και λίγος εθνικισμός απ' το σύλλογο γυμνιστών. πολλά κουνούπια. η μπίζνεσγούμαν χριστίνα με το καταπληκτικό μουσικό γούστο. ο έρωτας της τζούλης με το ημίσκληρο πουλί του διπλανού (υπήρξε κ άικόντακτ). η ξαδέρφη με τα μεγάλα βυζιά. οι απουσίες.
το καλοκαίρι άρχισε, όλα θα πάνε πολύ καλύτερα

Σάββατο 5 Ιουνίου 2010

σατανικοί ακτιβιστές



ρε έχω γαμηθεί στο γέλιο. δεν υπάρχει πιο αποτυχημένο βίντεο(;) προπαγάνδας λέμε, τα παιδιά έχουν κάνει εξαιρετική δουλειά. δείτε το σας παρακαλώ, μόνο 20δευτερόλεπτα είναι.
ειδικά η κακιασμένη φωνή "σκάσε, πήγαινε πίσω στο Άουσβιτς" αλλά και η άλλη, η κουλ-σατανική που ομολογεί "Βοηθάμε τους Άραβες να κινηθούν εναντίων των ΗΠΑ, μην ξεχνάτε την 9/11 παίδες" αξίζουν βραβείο. μαλάκα μου, έχω πάθει σοκ, κάποιος το έχει πάρει σοβαρά υτό το πράμα κ πιστεύει ότι πείθει ανθρώπους έτσι (οκ, το κάνει, αλλά η ηλιθιότητα των ανθρώπων είναι άλλη ιστορία). α να και το πραγματικό βίντεο
όλο αυτό το ανακάλυψα μέσω του @thepressproject
, τουίτερ σ' αγαπώ

Παρασκευή 4 Ιουνίου 2010

άνθρωποι που πέρασαν ένα

τώρα με τον τσοχατζόπουλο κ το τσαρδί του πώς μου 'ρθε και θυμήθηκα ένα τύπο απ' τη σχολή μου, παλιά. είχαμε μπλέξει σαν παρέες, δεν ξέρω από πού, νομίζω τον ένωσε με τους καφροφίλους μου το πάμε στοίχημα. μ' εμένα τίποτα. αυτός ήταν κάργα πασόκος που λέτε, έλεγε μάλιστα "είμαι κομματόσκυλο" κ το χαιρότανε. μόλις είχε βγει κυβέρνηση η νουδού κ λέγαμε κάτι παπαριές, ότι κ καλά θα κάνει μια τετραετία γαμάτη κ θα πέσει όταν αναλάβει πρόεδρος του πασοκ ο βενιζέλος. τότε είχε πει κ τη φράση που θ' ακολουθήσει κ θέλω να τη βάλετε στο μυαλό σας κουνελάκια μου, εμένα μου 'χει μείνει ως ένα απ' τα πιο σουρεάλ πράγματα που έχω ακούσει:

"δυο πράγματα θέλω σ' αυτή τη ζωή πριν πεθάνω. να δω τον Τσοχατζόπουλο αρχηγό, και να χέσω στον τάφο του Χότζα"

είχαμε μείνει όλοι στήλη άλατος, γιατί να θέλει κάποιος να πραγματοποιηθεί οποιοδήποτε απ' τα δύο; ένιγουέις, θυμάμαι πως μετά στρίψαμε ένα μεγάλο μπάφο, ήταν το πιο χρήσιμο πράγμα που μου 'δωσε αυτός ο άνθρωπος.

Τετάρτη 2 Ιουνίου 2010

ψωροκώσταινα

φτιάχνω καφέ απογευματινό κ το αυτί μου -ψυχαναγκαστικά;- κολλημένο στην τηλεόραση, ο πατέρας βλέπει ειδήσεις στο άλτερ (ψυχαναγκαστικά). ρεπορτάζ για κινηματογραφική ληστεία στη γαλλία

οι τύποι κοίτα τι έκαναν, πετάνε το παλιό φορτηγάκι στην χρηματαποστολή, πυροβολάνε τους φρουρούς, πυροβολάνε όποιον έρχεται για να μην πλησιάσει, πυροβολάνε τους μπάτσους, ανατινάζουν την πόρτα του βαν, παίρνουν δυο εκατομμύρια, βάζουν φωτιά στο φορτηγάκι για να μην φαίνονται από ψηλά (απ' τους καπνούς), φεύγουν. αργότερα οι μπάτσοι βρήκαν τα αυτοκίνητα τους χωρίς κανένα ίχνος-τρίχα-τίποτα. WIN

- καπάκι άλλη είδηση για ληστεία στην ελλάδα -
βρείτε τη διαφορά, πήγαν να μπουν στο σπίτι κάπου δυτικά προάστια, γαυγίζαν τα σκυλιά, άναψε κ το φωτοαισθητήρι, πώς το λένε δεν θυμάμαι, κρυβόντουσαν στους θάμνους για να μην τους δουν, βγήκαν οι γείτονες άρχισαν να τρέχουν, έπιασαν τον ένα, ο άλλος παράτησε το πιστόλι στη διπλανή ταράτσα. FAIL

τίποτα να προσθέσω

Παρασκευή 28 Μαΐου 2010

jonsi - Go Do


Go Do from Bizzle Bizzle on Vimeo.



αν κάνω ένα ριγουάιντ στους ισλανδούς που ξέρω, καταλήγω στο ότι είναι τόσο εύθραυστα όμορφοι που πονάει και πως οι φωνές τους είναι πουλιών. και έχουν κι ένα j στο όνομα τους. ο Jonsi είναι τόσο εύθραυστα όμορφος που πονάει, και η φωνή του είναι πουλιού. το ένα μάτι πάει κάπως ανάποδα κ είναι τυφλό, πράγμα που τον κάνει ακόμα ποιο εξωτικό. είναι και γκέι, έψαξα να βρω για το γκόμενο του, ένα κακάσχημο είναι δεν ξέρω τι σκατά, μάγια του 'χει κάνει; το τραγούδι αυτό προσωπικά με κάνει να χορεύω σαν το τρελό μέσα στο δωμάτιο, να σκουντουφλάω κ να πέφτω πάνω στη ντουλάπα κ τώρα να πονάει ο αγκώνας μου

Πέμπτη 20 Μαΐου 2010

Ντρούγκου ντρούγκου ντρουγκ ντρούγκου ντρούγκου ντρουγκ τα βραχιόλια τους βροντούν

Οι Wenlock κ Mandeville είναι λέει οι τελευταίες σταγόνες "βρετανικού ατσαλιού" που περίσσεψαν απ' το Ολυμπιακό Στάδιο του Λονδίνου. δεν ξέρω ποια δαιμονική δύναμη το κανε αυτό, πάντως τα είδα στον ύπνο μου να με κυνηγάνε. εγώ φώναζα "Κανένας, Κανένας" κι απαντούσαν "δε μας χέζεις πολυμήχανε;" και όλο με πλησίαζαν και όλο με πλησίαζαν

δε σας άρεσαν οι δικιές μας οι μασκώτ ε; σαν προφυλακτικά ήταν ε; φάτε τώρα βρετανικό ατσάλι κ βουλώστε το, τουλάχιστον οι δικιές μας ήταν λάτεξ. όπως λένε λοιπόν τα απαίσια αυτά τέρατα, καθρεφτίζουν τους ανθρώπους κ τα μέρη που συναντούν καθώς ταξιδεύουν. τη γιαγιά μου τη Τασούλα σκέφτομαι, να βγει κανά πρωί στο μπαλκόνι να τα δει να την κοιτάζουν έτσι μεσ' την κακία κ πάρτην κάτω, είναι και καρδιακιά

τα ονόματα τους τα πήραν από κάτι αγγλικά κωλοχώρια, μια βλαχιά. το πρώτο απ' το "Much Wenlock in Shropshire", εκεί οργάνωσε λέει τους πρώτους του αγώνες ο Κουμπερτέν και του άρεσε τόσο, που εμπνεύστηκε το νέο ολυμπιακό κίνημα. το δεύτερο πήρε τ' όνομα του "by Stoke Mandeville in Buckinghamshire", όπου οργανώθηκαν οι πρώτοι αγώνες -παράλληλα με την έναρξη των Ολυμπιακών του 1948- των αναπήρων του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, προάγγελοι των παραολυμπιακών δηλαδή

το ένα(1) μάτι τους είναι φακός κάμερας που καταγράφει τα πάντα ("capturing everything I see as I go..") και το φως στη κεφάλα τους είναι εμπνευσμένο απ' τα ταξί του Λονδίνου. το ένα έχει κ τα βάθρα των νικήτών απάνω, το άλλο κάτι εμπνευσμένο απ' το σήμα των παραολυμπιακών

δεν ξέρω αν εγώ είμαι προκατειλημμένος απ' την εμφάνιση τους ή αν είναι όντως οι πιο προπαγανδιστικές μασκώτ στην ιστορία. στο κομμάτι "a bit more about me", το πρώτο λέει πως "Life is all about having fun" και το άλλο "I’m on a mission. On a mission to be the best I can possibly be. Because that’s what it’s all about, isn’t it?" σα να λέμε δούλευε, γίνε καλύτερος, γίνε Ο Καλύτερος, κι όταν πας σπίτι διασκέδασε, γέλα, πήγαινε γυμναστήριο. στο μεταξύ εμείς θα σε καταγράφουμε με κάμερα

επίσης έχουν αεροδυναμικό σχήμα δονητή που παραπέμπει στο παλούκι που θα φάνε οι πολίτες του κόσμου από 'δω και πέρα. φήμες λένε πως ο κυβερνήτης της Φλόριντα Α Σβατζενέγκερ λύγισε μόλις τα είδε, γιατί θυμήθηκε τον κακό από μια ταινία του και έκλαψε τραγουδώντας "οι αναμνήσεις ξαναγυρίζουνε" (κ επίκαιρο χιουμοράκι ε;). ένιγουέις, ίσως είναι οι καιροί που με κάνουν επιφυλακτικό, πάντως τα βραχιόλια σας μάραναν κακάσχημα.

Πέμπτη 13 Μαΐου 2010

live your gap in Greece

"Ένα dvd του ΕΟΤ για την τουριστική προβολή της χώρας μας στο εξωτερικό και κυρίως στις ΗΠΑ πρόκειται να κυκλοφορήσει από την Κυριακή. Το ξεχωριστό με το συγκεκριμένο dvd είναι ότι θα συμμετάσχει κατά πάσα πιθανότητα και ο ίδιος ο πρωθυπουργός, Γιώργος Παπανδρέου."

κάθομαι απ' το πρωί κ σκέφτομαι στιγμιότυπα του ντιβιντιού

φαντάζομαι πρωθυπουργό με τραγιάσκα να πουλάει χαμογελαστός κουλούρι δίπλα στον λευκό πύργο. να παίζει χαμογελαστός τη λατέρνα, απόγευμα κάτω από ακρόπολη, γερμανοί τουρίστες πετάν 50λεπτα. τρέχει ημίγυμνος κ χαμογελαστός με την καλή του στην παραλία πόρτο-κατσίκι, της προσφέρει μια μπουρού να ακούσει τη θάλασσα. με την παρέα του στο κάβο-παραντίσο να χτυπιούνται με μπιτάκια, κοιτάνε την κάμερα κ κάνουν -χαμογελαστοί- "γειάμας" με σφηνάκια. για να περάσει κ μήνυμα κατά της ανομίας, με κίτρινο κράνος πάνω σε φαγάνα(;) χαμογελαστός να γκρεμίζει αυθαίρετα στην παραλία στον άλιμο ή να κυνηγάει κατασκηνωτές που κάνουν ελεύθερο κάμπινγκ

πείτε καμιά ιδέα, να τα βοηθήσουμε τα παιδιά

Τρίτη 11 Μαΐου 2010

η μέρα της μαρμότας

10 μαΐου 2010
προς σουίς έρλαινς
ντίαρ σιρ/μάνταμ,
η σημερινή πτήση έφυγε κανονικά, χωρίς καθυστέρηση. ένα μικρό πρόβλημα με μια κυρία που ήρθε με παλαιού τύπου διαβατήριο που είχε λήξει κιόλας, και ο καινούριος συνάδελφος kounelos δεν το αντηλήφθηκε. το καταλάβαμε στην έξοδο και η κυρία έγινε όφλόουντ.
μπεστ ριγκάρντς, η προισταμένη

11 μαΐου 2010
προς σουίς έρλαινς
ντίαρ σιρ/μάνταμ,
η σημερινή πτήση έφυγε κανονικά, χωρίς καθυστέρηση. ένα μικρό πρόβλημα με έναν κύριο που ήρθε με παλαιού τύπου διαβατήριο και ο καινούριος συνάδελφος kounelos δεν το αντηλήφθηκε. ναι, είναι ο ίδιος ηλίθιος, ο χθεσινός. το καταλάβαμε στην έξοδο και ο κύριος έγινε όφλόουντ.
σας εγγυώμαι πως ο μικρός θα κλάψει σαν γατάκι.
μπεστ ριγκάρντς, η προισταμένη
πι ες: χαιρετίσματα κι απ' τον καινούριο

Σάββατο 8 Μαΐου 2010

ΜΙΑ - born free



δες
το βίντεο. σου φαίνεται υπερβολικό;

/via scatterbrain

Πέμπτη 6 Μαΐου 2010

ου



μια φράση είπε ο καραμανλής ο μικρός που θα μείνει στην ιστορία: πως την ελλάδα την κυβερνούν πέντε νταβατζήδες. ένας εξ αυτών, το γουρούνι που οραματίζεται να γίνει μπερλουσκόνι. πήγε να ελέγξει ιδίοις όμμασι τα πτώματα των σκλάβων του, τα μέτρησε κάλά καλά (όπως μετράει τα πάντα άλλωστε) κ έκανε κ νόημα,"3". τρεις υπάλληλοι μείον, τρεις κενές θέσεις που πρέπει να αναπληρωθούν. έβγαλε κ την πολιτική του ανακοίνωση περί ηθικών αυτουργών που δεν θα τιμωρηθούν ποτέ. μόνο που καθώς έκανε τη χειρονομία, ξεχάστηκε κ δεν άλλαξε την έκφραση του σε κάτι που να θυμίζει τον "θρήνο" ή την "οργή" της ανακοίνωσης του. μόνο το χαμόγελο του ανώτερου(ανώτατου;) όντος που δεν συνερίζεται τους ψωριάρηδες των χιλίων ευρώ που τον βρίζουν πατόκορφα με τις αλήθειες τους κ τον ρέουν κατάρες. δεν θα λεγα τίποτα αν βρισκόμουν εκεί μπροστά, μόνο για το ου θα 'θελα να 'μαι.
ου: τρόπος έκφρασης απολίτιστου ανθρώπου. σαν ιθαγενής μπροστά στον πολιτισμένο αποικιοκράτη.

Δευτέρα 3 Μαΐου 2010

μπορεί να μου κόψουν το πόδι

πήγα εκδρομή μ' αυτά τα παιδιά στη χαλκιδική, ελεύθερο κάμπινγκ, γαμάτο. εντωμεταξύ υπάρχει μια χημική αντίδραση

εγώ+δ+κ+φωτογραφική μηχανή = τσιτσίδωμα+φωτογράφηση
πήγαμε λοιπόν σε ένα εγκαταλελειμένο κτήριο, τα βγάλαμε κι αρχίσαμε τσουκ ο ένας τσουκ ο άλλος. δεν ξέρω πώς βρέθηκαν τόσα κουνούπια σε ένα δωμάτιο, αλλά ήρθαν όλα πάνω μας κ μας γάζωναν αργά κ βασανιστικά την ώρα που έπρεπε να είμαστε ακίνητοι για να βγει η φωτογραφία. σε κάποια φάση άρχισα να γκρινιάζω γιατί με είχαν ρημάξει τα καταραμένα κ γιατί οι άλλοι με έβαζαν να ακουμπάω πάνω σε βρωμιές κ σιχαινόμουνα, οπότε φύγαμε. τώρα έχω γίνει τούμπανο κ έχω κ μια τεράστια χαρακιά στο πόδι, αλλά δεν ξέρω αν είναι από 'κει μέσα ή απ' τα ξύλα που πήγα να κόψω για τη φωτιά. μπορεί να πάθω ελονοσία τύφο χολέρα τέτανο κ τέτοια κ δεν έχω καθόλου όρεξη να τρέχω σε γιατρούς, ώχου

Παρασκευή 30 Απριλίου 2010

γλυκή μου έαρ

τι γαμάτες μέρες που κάνει αγαπητά μου κουνέλια, μπαίνει η μυροβόλος άνοιξις, ανθίζουν τα λουλούδια, τα περιστέρια κυνηγιούνται φουσκωμένα, γάτες ουρλιάζουν σα γουρούνια στη σφαγή -πολύ πουτσαράδες πρέπει να 'ναι οι γάταροι- βγαίνουν οι μύγες χέζουν παντού

στα χανιά σουβλίζουν μετανάστες με σκουπόξυλα, το ΕΣΡ κόβει πρόστιμα επειδή εμφανίζονται τρανσέξουαλ με ταγέρ στην τηλεόραση, οι αρμόδιοι στέκονται με όρθιες κάτι ψωλάρες να και έχουν κ βίτσια μυστήρια, θέλουν υποταγή αλλά να το φχαριστιόμαστε κιόλας, τσόντα διεθνούς παραγωγής. ο άδωνης προτείνει στη Βουλή να ανεγερθεί μνημείο για τον άγνωστο εργοδότη, η γυναίκα του σκίζει στα ριάλιτι, ο καρατζαφέρης καλεσμένος πρώτα στα δουλάκια πρετεντέρη-παναγιωταρέα ως νοικοκύρης της ελλάδος, μετά θα τον βάλουν να κάνει επισκέψεις κατ'οίκον θα μοιράζει κ σταυρωμένα ψηφοδέλτια

πλούσιοι τουρίστες κάνουν πορείες κ πλακώνονται με κνίτες για να τους αφήσουν να φύγουν, το ΚΚΕ δεν αναγνωρίζει το Σύνταγμα κ πέρα απ' την πλάκα δεν το βρίσκω κ τόσο μεμπτό, αύριο θα γίνουν 4 διαδηλώσεις για τα ίδια αιτήματα, έκρηξη ηφαιστείου σε συνδυασμό με νεκρανάσταση κορομηλά εμένα μου κάνει κάτι σαν δευτέρα παρουσία, να δεις που αντίχριστος είναι ο μητσοτάκης γι' αυτό δε λέει να πεθάνει το ζόμπι

στην κίνα στείρωσαν αυτές τις μέρες 10000 ανθρώπους, η λόρα μπους γράφει πως οι γερμανοί προσπάθησαν να τη δηλητηριάσουν, ο τσάβες έκανε λογαριασμό στο τουίτερ,
γερμανίδα ιστορικός προτείνει την επιβολή ενός έκτακτου πολιτιστικού φόρου για τη διάσωση της Ελλάδας ενώ γίνονται κ διαδηλώσεις υπέρ ημών σε γαλλία κ βέλγιο, στην αριζόνα ψηφίστηκε ένας νόμος που λέει πως η αστυνομία θα αποφασίζει ποιοι μετανάστες είναι παράνομοι κ ποιοι όχι, ο κόλπος του μεξικού έχει γίνει μουνί, νομίζω πως είμαι ερωτευμένος με έναν ισπανό πενηντάρη

άλλη μία άνοιξη στον πλανήτη γη, τίποτα το αξιοπερίεργο.

Δευτέρα 26 Απριλίου 2010

μια ώρα(και κάτι) στην έκθεση

τέλειωσε κι η διεθνής έκθεση βιβλίου αλλά είχα δουλειές, πάτησα για καμιά ωρίτσα κ κάτι. με το που μπαίνω βλέπω κραουνάκη. φορούσε μια μπλούζα φόρεμα κ κάτι περίεργο στο κεφάλι, κάπως σιχαμερός ήτανε. έλεγε -χωρίς να περιμένει τη σειρά του- ότι "πουλήσαμε τη χώρα στους ξένους, παραδοθήκαμε". από κάτω ο κόσμος συμπλήρωνε πουλήσαμε πολιτισμό πουλήσαμε πολιτισμό κι εγώ κοιτούσα τον κραουνάκη όπως καθόταν, βούδας ιερός σιχαμερός κ έλεγα ποιόν πολιτισμό ρε παιδιά; έπειτα ένας άλλος απ' το πάνελ άρχισε να λέει πως το γκούγκλ δε μεταφράζει το "χαίρε νύμφη ανύμφευτε" ούτε το "κλαυσίγελος" κι οι από κάτω λύσιαξαν κ έλεγαν πως αφού δεχτήκαμε η γλώσσα η επίσημη της ΕΕ να είναι τ' αγγλικά κ όχι τα ελληνικά, καλά να πάθουμε

έφυγα γελώντας κ πήγα στην παρουσίαση δυο βιβλίων (ιστορικά μυθιστορήματα ήτανε), πολύ γλυκούληδες οι συγγραφείς, ειδικά η γιαγιάκα. πέτυχα τις ερωτήσεις του κοινού, ήταν ένας που αμφισβητούσε την εγκυρότητα του πρώτου κ του ζητούσε να αναφέρει όλες τις πηγές του "όλες όμως, όχι γενικολογίες", κ ενας παππούς έλεγε στη γιαγιάκα πως δεν είναι σωστή στο βιβλίο της, κ πως αυτοί που πολέμησαν δίπλα στο λεωνίδα δεν ήταν οι πλαταιείς αλλά αυτοί απ' το χωριό του. είχε συγκινηθεί κιόλας

φύγαμε κι από κει (είχα βρει παρέα, αμέ) κ κάναμε βόλτα, όταν πετυχαίνουμε Λένα Μαντά κ εννοείται ότι κάτσαμε λίγο να δούμε τι παίζει. έλεγε κάτι για δράματα αυτή, κι από δίπλα μια φίλη της διάβαζε αποσπάσματα του βιβλίου με δραματική φωνή, πολύ αστείο. στο τέλος η τρίτη φίλη που δεν είχε μιλήσει, είπε: "μετά από τη Λένα, δεν ξέρω αν μπορώ καν να μιλήσω" κ συγκινηθήκαμε

το μέρος ήταν γεμάτο μούλικα που παίζαν κ τσιρίζανε, μπράβο στους γονείς που τα φέρανε. είδαμε κ μια μαμάκα που είχε το παιδί της δεμένο με λουράκι κ τα πήρα τόσο πολύ, ένιγουέις. μου κόλλησε για την υπόλοιπη μέρα το σκα σκα σκα είμαι ένας σκατζόχοιρος, τώρα το ξαναθυμήθηκα ο ηλίθιος

μετά θέλαμε να δούμε το μουσείο σύγχρονης τέχνης κ κάπως μπήκαμε σε ένα εκλογικό κέντρο πασπιτών(;) ή κάτι τέτοιο κ βγήκαμε γρήγορα γρήγορα. δεν ψώνισα τίποτα, αλλά θέλω οπωσδήποτε να αγοράσω την Ιστορία του λαού των Ηνωμένων Πολιτειών, το 'χω βάλει στο μάτι από πέρυσι, δε μπορώ. γαμώ τις αφραγκίες μου

τι θα μου άρεσε να δω: ξενόγλωσσα βιβλία, ξένους συγγραφείς κτλ. το λέτε Διεθνή Έκθεση, ε κάντε το. επίσης κάντε κάτι με τον ήλιο, με το που βγαίνουμε παθαίνουμε ηλίαση. τέλος: χελόοοοοου, καλύτερες τιμέεεες!!! κατα τ' άλλα σας αγαπώ

Σάββατο 17 Απριλίου 2010

μεταξύ μας κύριε πρέσβη, κάπως μαλακία το βίντεο



ωραία προσπάθεια, νταξ... μμμ δεν έχω αποφασίσει αν μου άρεσε ακόμα, ίσως κάπως πιο αληθοφανές θα 'ταν καλύτερο. δηλαδή χάλια των χαλίων τα γραφικά αλλά ένιγουέις, εγώ ήθελα να σταθώ λίγο στον τίτλο του aliagas (για την κατρίτση δε σχολιάζω που την έβαλαν να κάνει τη σοβαρή παρουσιάστρια κ τη ντύσανε σα να είναι στο Prive)

Nikos Aliagas
Journalist
International
METAXA Brand Ambassador
ας πιάσουμε πρώτα το Journalist με κεφαλαίο τζου. κι εγώ έχω βγάλει μια σχολή. φορούσα τήβενο κ τέτοια στην αποφοίτηση κ έχω κ έναν απίστευτο τίτλο, οικονομολόγος-διεθνολόγος παρακαλώ. κύριε αλιάγα, είσαι ένας διασκεδαστής. άντε ψυχαγωγός (μη φρικάρεις boneapart, όχι με την κανονική την έννοια). ε χέσε με με το Τζέρναλιστ (κ με κεφαλαίο τζου μάλιστα)

το International από κάτω μάλλον θέλει να δείξει τη διεθνή εμβέλεια του Δημοσιογράφου, είναι κάτι σαν τα Μάρμαρα, περιουσία του κόσμου όλου. ίσως όμως θέλει να κλείσει το μάτι στην κοινότητα των γκέι -όπως ξέρουμε στην αγγλία δίνει κ παίρνει όλος ο κόσμος, τεράστιο το τάργκετ γκρουπ- θυμίζοντας τους το είδωλο ντάνα ιντερνάσιοναλ

χίλιαδυο μπορεί, το πιθανότερο όμως είναι να αποτελεί μέρος του από κάτω κ για λόγους παρουσίασης να το βάλαν πάνω μόνο του. International METAXA Brand Ambassador δηλαδή. αυτό τώρα, θα πηγαίνει ο προβληματισμένος (γκέι;) άγγλος κ θα γκουγκλάρει τι είναι. θα νομίζει ο άνθρωπος πως ψάχνει για καμιά οργάνωση ΟΗΕ τύπου ή γιούνισεφ κ στο τέλος θα βρίσκει για αυτό το ελληνικό ποτό που το πίνουν στις κηδείες κ πες μου ΕΣΥ φίλε που με διαβάζεις, αν ήσουν προβληματισμένος (γκέι;) άγγλος κ το έβλεπες αυτό το βιντεάκι ως έχει, θα φούσκωνε ο στήθος σου αδικία κ θα 'βγαινες στο δρόμο να καταγγείλεις την κλοπή;

κ θέλει λέει να το στείλουμε κ σ' όλους μας τους φίλους ρεζίλι λίγο, αφού τα στάζει που τα στάζει ο πατριώτης χορηγός, ας τα στάξει λίγο πιο χοντρά να φτιάξουμε ένα αξιοπρεπές βίντεο γαμώτη μου που θέλουμε να πάρουμε κ Μάρμαρα, στοδιάλο πια

Πέμπτη 15 Απριλίου 2010

trouble over tokyo - the liar



έχουμε πει πως βρίσκω τρελά σέξι τις φωνές αυτές των αντρών που τις κάνουν σαν κοριτσίστικες; χύνω με μάικλ τζάκσον, χύνω με μιούζ, με πολλούς χύνω δε θυμάμαι τώρα. κ έρχεται αυτός ο υπεργαμάτος Trouble over Tokyo να μου κάνει ουουουουου, είναι να μην τρελαθώ μετά; να δείτε λίγο την ιστοσελίδα του, πολύ ωραία. κ το τραγουδάκι απίστευτο. μου 'χει κολλήσει εδώ κ τρεις-τέσσερις μέρες, έχει βραχνιάσει η φωνή μου προσπαθώντας να τραγουδήσω

Δευτέρα 12 Απριλίου 2010

ο οδυσσέας τσενάι, ο μπαμπάς του ο τζέιμς μποντ, το αλβανικό λόμπι, το Δ.Κ.Α. κ τα διαβολικά ΑΤΜ

συνήθως εκνευρίζομαι με τα FW κ δεν τα διαβάζω καν. μου 'ρθε όμως αυτό το μαργαριτάρι, άσχετε, κοίτα τι γίνεται πίσω απ' την πλάτη σου

είναι αυτός ο τσενάι που έγινε γνωστός επειδή οι κωλόβλαχοιαγράμματοιρατσισταριάμαύρα κάτοικοι της μηχανιώνας χαλκιδικής πικράθηκαν που ένα αλβανάκι έβγαλε μεγαλύτερο βαθμό απ' τα χοντρά χαζά βλαστάρια τους, κ κάναν κάτι καταλήψεις κ φωνάξαν τα κανάλια για να μη σηκώσει την ελληνική σημαία στην παρέλαση


λέει λοιπόν το μήνυμα, ότι "σύμφωνα με έγκυρες πηγές του ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ το αλβανικό λόμπι "επέλεξε" τον "αδικημένο" τσενάι" ως το πρόσωπο που θα ηγηθεί του νέου κόμματος που πρόκειται να δημιουργηθεί, του Δημοκρατικού Κόμματος Αλβανοφώνων. σκέφτεσαι τώρα εσύ, για να το λέει τώρα αυτό το ΣΥΣΤΗΜΑ ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ, κάτι θα ξέρει με τόσο ψαρωτικό όνομα. με μία πρόχειρη αναζήτηση βλέπεις πως πρόκειται για το γουόναμπι ενημερωτικό μπλογκ ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ, τύπου τροκτικό. εγκυρότατη η πηγή δηλαδή. συνεχίζει πως σύμφωνα με "ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες", ο Τσενάι φοιτά στη Σχολή Ηγετών του Harvard. μιλάμε πως η αξιοπιστία του μηνύματος έχει χτυπήσει κόκκινο, δεν υπάρχει αυτό το πράμα

και συνεχίζει φυσικά. ξέρατε πως ο πατέρας του ήταν Λοχαγός των Αλβανικών Μυστικών Υπηρεσιών; ε ήταν! κ μάλιστα, όλη η οικογένεια είναι γνωστοί Τσάμηδες που συνεργάστηκαν με τους γερμανούς στην Κατοχή

έπειτα κατηγορεί τις τράπεζες που "έχουν προβεί στην προσθήκη Αλβανικής γλώσσας στα περισσότερα ΑΤΜ αφού οι Αλβανοί αποτελούν πια ενα επίλεκτο ποσοστό πελατών σε τραπεζικές καταθέσεις". κατηγορεί κ "επώνυμους δημοσιογράφους" για την αλβανική γλώσσα στις σελίδες τους. κατηγορεί κ εγχώριους πολιτικούς αλλά και οικονομικούς κύκλους, δημοσιογραφικά συγκροτήματα, εκδοτικούς οίκους, μεγαλομέτοχους Ελληνικών ιδιωτικών καναλιών, κατασκευαστές δημοσίων έργων, εμπορικά επιμελητήρια, πολιτικές οργανώσεις, μη-κυβερνητικές οργανώσεις κ.α.

όλοι θέλουν να βγει ο τσενάι πρωθυπουργός. τον λόγο δε τον λέει, αλλά μάλλον θέλουν να καταστραφεί η ελλάδα κ μάλλον είναι προφανές




(διάλειμμα για να πάρουμε τα ψυχοφάρμακα μας)




αχ ρε θα 'θελα να 'μουν μις γιούνιβερς αλλά πολύ μουνάρα κ να μου πουν "ποιές είναι οι βαθύτερες επιθυμίες σου, είναι εδώ ο πρόεδρος ομπάμα κ αφού είσαι τόσο όμορφη θα τις πραγματοποιήσει" κ να πω πως θέλω λεφτά, εξουσία, κ να εξαλειφθεί η ανθρώπινη βλακεία.

Παρασκευή 9 Απριλίου 2010

αλτρουισμός

"Με συγκίνηση στα μάτια, αλλά και ένα βαθύ αίσθημα ικανοποίησης και υπερηφάνειας η κυρία Σοφία Παπαδάτου συνόδευσε σήμερα το πρωί τα δύο ανήλικα εγγόνια της, τον μικρό Νικόλα 8 ετών, μαθητή Β’ Δημοτικού και τον Γιώργο 6 ετών, μαθητή νηπιαγωγείου μέχρι το κτίριο της Βουλής για μία προσωπική συνάντηση με τον πρόεδρο Φίλιππο Πετσάλνικο, προκειμένου ο ίδιος να τους συγχαρεί για την πράξη αλληλεγγύης και αλτρουισμού.

Πριν από μέρες, τα δύο αδέλφια πήραν την απόφαση να καταθέσουν τις οικονομίες που είχαν στον κουμπαρά τους στον Λογαριασμό Απόσβεσης Δημοσίου Χρέους που έχει δημιουργηθεί στην Τράπεζα της Ελλάδος. Ο λογαριασμός έχει δημιουργηθεί, προκειμένου ο καθένας να καταθέτει τον οβολόν του προς κάλυψη της δημοσιονομικής τρύπας της χώρας. Τα δύο παιδιά ζουν στην Πετρούπολη επισκέφτηκαν την Αγροτική Τράπεζα της περιοχής τους και κατέθεσαν τις οικονομίες που είχαν συγκεντρώσει στον κουμπαρά τους, δίνοντας από 10 ευρώ ο καθένας."




έχω χεστεί στο κλάμα



(μπουζούκι)


φαντάζομαι τη γιαγιά μου την παγώνα με συγκίνηση στα μάτια, αλλά και ένα βαθύ αίσθημα ικανοποίησης και υπερηφάνειας να συνοδεύει εμένα κ την αδερφή μου στη βουλή. στα μικρά μας χεράκια δυο κουμπαράδες

ο δικός μου, ένας κουμπαράς-στάμνα, τον έχει φέρει δώρο ο πατέρας απ' την Αγιάσο, απ' το τελευταίο του ταξίδι τότε που ήταν στα καράβια. της μικρής μου αδελφούλας, ένας κουμπαράς του ταχυδρομικού ταμιευτηρίου, της τον έφερε η ξαδερφούλα μας η κατερίνα, η δημόσια υπάλληλος...


χαιρετάμε τους τσολιάδες χαρωπά κι αυτοί μας στέλνουν φιλιά με το βλέμμα. ο κύριος πετσάλνικος στην αυλόθυρα να μας υποδεχτεί. τα χέρια τρέμουν, κρατάνε ταπεράκι με λίγη χορτόπιττα απ' τα χεράκια της μπατζελή. χαμογελά όπως μόνο ένας πολιτικός της κλάσης του θα μπορούσε να χαμογελάσει


"ένα δύο τρία!" φωνάζουμε με ενθουσιασμό, κ οι κουμπαράδες εκσφενδονίζονται στο κεφάλι του Προέδρου. πρώτα σκάει στη μάπα ο πύλινος της Αγιάσου, γιομίζει ο τόπος κέρματα, χρυσή βροχή θα μπορούσαμε να πούμε. γιουφτάκια παντού τρέχουν να τα μαζέψουν, μαζί τους κι ο πάγκαλος. ο σιδερένιος της αδερφούλας μου τον βαράει στα *ρχίδια, βαρύς ήταν ο άτιμος, μεγάλο το κομπόδεμα. του παίρνουμε κ τη χορτόπιττα


"να μάθεις αλητήριε που θελες να μπλέξεις τα εγγονάκια μου στην προπαγανδιστική σου καμπάνια!"


έτσι θα 'λεγε η γιαγιά μου.

Δευτέρα 5 Απριλίου 2010

πάσκα

σιχαίνομαι τις αυγουλήλες. φέτος δεν ήμουν σε τσερτσ-μουντ για την ανάσταση, είχαν έρθει κ κάτι θείοι που δε γούσταρα πολύ, η ξαδερφούλα μου έχει γίνει ένα γαιδούρι 11χρονών, έλεγε συνέχεια κακίες στην αδερφή μου, την είπα μαλακιστήρι κ ηρέμησε αλλά είχα νεύρα γενικά. είχε έρθει κ μια φίλη της αδερφής μου, πρώτη φορά βλέπω κορίτσι χίπστερ, γυαλιά μεγάλα, μαλλί αλλού κουρεμένο κοντό αλλού μακρύ, ρούχα χάλια, κολιέ-παπιόν, κομπλέ! οι γονείς μου μάλλον βαρέθηκαν τόσο πολύ να κάθονται κ να λένε κοινοτυπίες, μας σήκωσαν να πάμε εκκλησία κατά τις 1120, μη χάσουμε το κύρηγμα. η μάνα μας είχε πάρει λαμπάδες φουξ, διάλεξα αυτή που είχε κ λίγο μαύρο, σα καμμένη ήτανε, χάλια. μου έδωσαν κ αυγό μια βλακεία κ μισή αλλά είχε γερό κώλο. ο παπάς είχε ένα θέμα με τα φωτορυθμικά ανάψτε τα φώτα, σβήστε τα φώτα μας τα πρηξε κάπως, μόλις ακούστηκε χριστός ανέστη μια μπόχα από καμμένο μαλλί απλώθηκε στο προαύλιο, φιλιόμασταν με όλους παναγία μου δε τα μπορώ αυτά όταν δε θέλω, ευτυχώς ηταν η αδερφούλα μου που της είπα χριστός ανέστη κι απάντησε "με γεια" κ πέθανα στο γέλιο. επειτα τσουγκρίζαμε κ μου σπασαν τη μύτη, γυρνούσα κ φώναζα "κώλο κώλο" μέχρι που τον έσπασαν κι αυτόν κ ξενέρωσα πάλι. το τρομαχτικό ήταν όταν άρχισαν να ξεφλουδίζουν τα αυγά τους όλοι κ με πιασε αηδία, έφυγα γρήγορα γρήγορα. μετά τη μαγειρίτσα είχα βαρύνει τόσο πολύ, αλλά οι άλλοι θέλανε να χορέψουν σε ροκενρολάδικο, ο ντιτζέι έβαζε όλο τραγούδια που είχαν μέσα ουουυυυ κ μας άρεσε, κάναμε σα χαζά, πολύ ωραία ήτανε. την άλλη μέρα αρνιά κ κοκορέτσια για πρωινό, κ μετά μια ξαδερφη μου είχε κάνει ένα εκμέκ κανταίφι που δεν υπήρχε, έφαγα δυο μεγάλα κομμάτια κ το μισό της μάνας μου, εν τω μεταξύ είμαι κ μικρόσωμος σμολ φοράω, δεν χωρούσε το φαί λέμε, πήγα να σκάσω αλήθεια, καταπληκτικό ήτανε. το βράδι που βγήκα έξω είχα μια αηδία στο στομάχι, την έχω κ τώρα που ξύπνησα κ νιώθω πως δεν θέλω να ξαναφάω ποτέ.
κι έτσι τελείωσε ένα ακόμα πάσχααααα. κ του χρόνου!

Σάββατο 3 Απριλίου 2010

fernando bayona










κοίτα τώρα τον ρατσισμό που υποβόσκει, το κάνει με τη φίλη του τη μάγδα κ είναι ο γαμάτος τύπος, ρόκσταρ, όλοι ακούνε τι τους λέει/προστάζει κτλ, πάει λίγο να πειραματιστεί με το φίλο του τον τζουντ κ τον βάζουν στη μέση του δρόμου με ανοιχτά χέρια να τον πατήσει καναμάξι. αλλά πίσω την έχει η αχλάδα την ουρά (οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα ή καταστάσεις είναι απολύτως συμπτωματική και ουδεμία σχέση έχει με την πραγματικότητα)

Τετάρτη 31 Μαρτίου 2010

my wet calvin - sweet 'n' sour



είναι αυτοί που ντύνονται χταπόδια κ κοκκινοσκουφίτσες στα λάιβ τους κ μοιράζουν τσάμπα σιντί χάντμέιντ. μοίραζαν βασικά, τώρα βρήκαν εταιρία. συνεχίζουν όμως κ δίνουν τη μουσική τους για κατέβασμα, στο σάιτ. τους γνώρισα πριν καναδυό χρόνια απ' τον φίλο zlatko νομίζω, είχαν βγει τρίτοι σε ένα κάτι σαν γιουροβίζιον αλλά ποιοτικό. μένουν στην αθήνα, αρχιτέκτονας ο ένας ο άλλος νηπιαγωγός, απλά λαικά παιδιά δηλαδή. το τελευταίο σιντί τους All Great Events είναι κι αυτό ψιλοχάντμέιντ, κ κάθε κομάτι είναι πρωτότυπο, το θέλω λέμε!

Δευτέρα 29 Μαρτίου 2010

φιλιππούπολη ή πλόβντιφ όπως το λέει όλος ο -υπόλοιπος- κόσμος

το ταξίδι ξεκίνησε στις επτά το πρωί κ ήμουν λίγο σοκαρισμένος γιατί την πόλη την βλέπω τόσο πρωινή μόνο όταν ξενυχτάω κ κυκλοφορώ μισομεθυσμένος στο κέντρο με τους φίλους μου κ ψάχνουμε μπουγάτσα κ μίλκο. ήμασταν όλοι αυτοί οι ερασιτέχνες φωτογράφοι της σχολής μου, ήπιαμε καφέ στο όρθιο κ μπήκαμε στο λεωφορείο, κατέυθυνση φιλιππούπολη ή πλόβντιφ όπως το λέει όλος ο -υπόλοιπος- κόσμος

τα παιδιά είναι γαμάτα κ περνούσαμε πολύ ωραία, αλλά αρχίσαμε να γκρινιάζουμε λίγο όταν πέντε ώρες μετά ήμασταν χαμένοι σε κάτι δάση στη βουλγαρία, ζαλιζόμασταν κ κατουριόμασταν (εγώ πήγα να κατουρήσω πίσω από κάτι αμάξια κ βρήκα 30€ χα!) κ πεινούσαμε κ ο οδηγός γύρισε κ μας είπε πως πρώτη φορά πάει απ' αυτό το δρόμο στη σόφια(!!!). δεν είχαμε κ χάρτη, καταπληκτική η οργάνωση μας, κ προχωρούσαμε με βάση γκουγκλ μαπ απ' το κινητό ενός δασκάλου μας
10,5 ώρες μετά φτάσαμε στον προορισμό μας, είχαμε περάσει γύρω στα τετρακόσια φράγματα κ οκτακόσια χωριά που έβαζες στοίχημα ότι δεν κατοικούνται κ κάθε φορά έπεφτες έξω. πολύ αστείο, τότε που ξύπνησα μετά από πολλή πολλή ώρα κ οι άλλοι ήταν στα πρόθυρα αυτοκτονίας κ πετάγομαι μες στη χαρά "κοιτάξτε κοιτάξτε ένα φράγμα" κ ήθελαν να με σκοτώσουν γιατί ήταν το τριακοσιοστόπεντηκοστόπέμπτο που είχαν δει κ με ζήλευαν κ λίγο που μπορούσα να κοιμάμαι σαν πουλάκιτο ξενοδοχείο μας θέλουμε να υποπτευόμαστε πως ήταν το καλύτερο που υπήρχε στη φιλιππούπολη ή πλόβντιφ όπως το λέει όλος ο -υπόλοιπος- κόσμος. μπήκαμε στο δωμάτιο, κάναμε τις καθιερωμένες τηλεφωνικές φάρσες κ βγήκαμε. οι τιμές ήταν ένα τεράστιο πολιτισμικό σοκ, δεν θυμάμαι τώρα αριθμούς, μόνο της μπύρας την τιμή θυμάμαι, 2,5 λέβ(απέτυχα να μάθω το νόμισμα, κάτι μπαίνει ακόμα πίσω απ' το β) δηλαδή περίπου 1,25ευρώ. μεγάλη μπυράκλα λέμε, βαρελίσια. αλλά κ η στέλα αρτουά πάλι το ίδιο έκανε. φάγαμε τόσο πολύ κ ήπιαμε τόσο πολύ, μέθυσα πάλι κ χόρευα σαν ηλίθιος, μου την έπεσαν ένα κορίτσι κ ένα αγόρι, πολύ ωραία ένιωθα. μετά πήγαμε στο καζίνο του ξενοδοχείου να παίξουμε, φορούσα κοτλέ φαρδύ παντελόνι κυπαρισί κ ζακέτα γκρι με κάτι πάκμαν επάνω ή κάτι τέτοιο, μετά την έβγαλα κι έμεινα με το μπλουζάκι με τ' αχλάδια, πολύ κυρίλα. θέλω να κάνω έρωτα με μια ρουλέτα, είναι τόσο όμορφες κ μου φωνάζουν πλέι μπόι, πλέι... πόνταρα για πρώτη φορά στη ζωή μου σε έναν αριθμό κ κέρδισα το αεπ μιας μικρής πόλης, όλοι με κοιτούσαν σα να 'μαι ο γκαστόνε ή κάτι τέτοιο, μετά τα έχασα κ έχασα κ άλλα 30λεβ, σκατά
λίγες ώρες μετά φάγαμε πρωινό, σκάσαμε κ πήγαμε βόλτα στην πόλη. ωραία η πόλη, αλλά φτωχή πολύ, εγώ στεναχωριόμουν. κάτσαμε για καφέ σα ζώα, κλείσαμε τρίωρο. μετά πήγαμε για φαί. να πω εδώ πως όλα ήταν πάμφθηνα αλλά χαμηλότερης ποιότητας. φαντάσου, δεν έφαγα όλο το γλυκό μου! χαμηλότερης ποιότητας είναι επίσης κ τα φάρμακα, πράγμα τραγικό κ άδικό, ή μάλλον τραγικά άδικο. α το νερό το εμφιαλωμένο είναι σα να 'χει χώμα μέσα. μετά το φαί πήγαμε στο ξενοδοχείο, είχαμε μείνει παρέα 8άτομα, οι μισοί πήγαν για μασάζ κ οι άλλοι στην πισίνα. εγώ είχα ηθικούς τραβάτεμεκιαςκλαίω δισταγμούς γιατί είμαι κ αριστερός, καταλαβαίνετε... η πισίνα ήταν τόσο γαμάτη, πλατσουρίζαμε σα βούβαλοι στα ντοκιμαντέρ που βλέπουμε για την αφρική, ήταν τόσο γαμάτα κ τόσο καπιταλιστικά που την επόμενη φορά που θα πάω βουλγαρία, πρέπει να μείνω σε παγκάκι για να τα εξισορροπήσω. το βράδι πάλι πιοτό, γυρίσαμε όμως κ τη μισή πόλη μέχρι να βρούμε μέρος να κάτσουμε, εγώ είχα ξεχάσει το μπουφάν μου κ το είχα δαγκώσει κ ξενέρωσα. όμως προς το χάραμα η ρουλέτα έκανε πάλι τη δουλειά της κ έσωσε το βράδι μου. ήμασταν πάλι οι χθεσινοί, καθόμασταν κ στις ίδιες θέσεις, ντροπή μας τζογόμουτρα. εγώ φορούσα κ μια ζακέτα κόκκινη με κάτι ζάρια πάνω, δεν υπάρχω. έχασα φυσικά, κοντά στα 50λεβ. σε κάποια φάση ήρθε κ ένα βούλγαρος μαφιόζος ή κάτι τέτοιο, εξαιρετικά κάφρος, άπλωνε τα λεβ του σαν πετσετάκια να εντυπωσιάσει τα ελληνάκια, αλλά δεν του κάθησε, έχασε μέσα σε δέκα λεπτά δυο χιλιάδες λεβ (κοντά στα 1000€) κ την έκανε κι εμείς γελούσαμε. το μαλάκα
επιστρέψαμε απ' τον κανονικό το δρόμο δόξα σοι ο θεός δόξα σοι , η βουλγαρική φύση είναι τόσο γαμάτη κ τόσο άγρια. χιόνισε κιόλας. α να πω κ για τους βούλγαρους. άσχημοιιιιιιιιιι! οκ, υπάρχουν κάποιες πολύ όμορφες γυναίκες, αλλά είναι μία στις τριάντα, όλοι οι άντρες είναι ζώα, χάλια μάυρα. επίσης είναι κάπως εθνικιστές, κάποιος μας έλεγε πως ήμαστε βούλγαροι κ όχι έλληνες, του είπαμε ok. κατατάλλα μια χαρά, ευγενικοί, κάπως κλειστοί, νταξ, δε μ' άρεσαν κ πολύ να πω την αλήθεια. αισθανόμουν πως με κορόιδευαν κάπως. βρήκαμε κ έναν έλληνα πάντως στο ξενοδοχείο, κρατούσε μια ελληνική σημαία κ μας έλεγε πως όλα αυτά είναι ελληνικά. ήθελε να μας κεράσει κ ποτά, αρνηθήκαμε ευγενικά σχεδόν (εκτός απ'τον δάσκαλο μου που είναι γαμάτος κ είπε "μια μπύρα.")

ναzτράβια

  © Blogger template 'Salji Fuji' by Ourblogtemplates.com 2008

Back to TOP