ο μπαρμπα Στάθης

τόπος: το σπίτι μου
χρόνος: μία το βράδι

χτυπάει το κουδούνι. μπροστά μου ένα ψυγείο. δίπλα ο γείτονας.
- συγγνώμη, έψαχνα το φως
- ένα ψυγείο...
- ναι το κουβαλάω κάτω
- ψυγείο...
- θα με βοηθήσεις;
ξεπερνάω το ηλίθιο ύφος κ ντύνομαι. το κουβαλήσαμε. βαρύ

ποιά είναι τα σενάρια τώρα:
ένα: ο φίλος tosiomorphy υποστηρίζει πως στο ψυγείο βρισκόταν το πτώμα της γυναίκας του. εγώ ξέρω πως μένει μόνος, είναι χωρισμένος. αυτό όμως δε λέει τίποτα γιατί ποιός μου εγγυάται ότι το ψυγείο δεν είχε το πτώμα της πρώην γυναίκας του;
δύο: το ψυγείο είναι γεμάτο λεφτά κ μάλιστα δραχμές, αφού το κράτος -όπως όλοι ξέρουμε- τυπώνει κρυφά χαρτονομίσματα σε χώρους υπαράνω υποψίας.
τρία: ο τύπος ανήκει σε τρομοκρατική οργάνωση που παλιά τοποθετούσε τις βόμβες σε κατσαρόλες αλλά τώρα για να μην το διασταυρώσει η αστυνομία τις τοποθετεί σε ψυγεία.
τέσσερα: το ψυγείο περιέχει την κωνσταντίνα, τον δημήτρη κόκοτα, τα κακά κορίτσια κ άλλους εξαφανισμένους καλλιτέχνες που ούτε η ναταλία γερμανού δεν τους θυμάται
πέντε: χα. τα ψιλά που έπεσαν απ' την τσέπη του ταμία του δήμου Θεσσαλονίκης, 23εκ ευρώ
έξι: η γάτα του Schrodinger
εφτά: έχουμε ήδη πει πως ο τύπος ανήκει σε τρομοκρατική οργάνωση. το λοιπόν αυτές τις μέρες εξοπλίζουν τη γιάφκα. εδώ σα να την έχω πουτσήσει λίγο γιατί αν οι μπάτσοι βρουν δαχτυλικά μου αποτυπώματα στο κωλοψυγείο τους θα με κλείσουν στο μπουντρούμι κ δε με σώζει ούτε η επιστολή που θα στείλω στον λαζόπουλο να τη διαβάσει με φωνή βραχνιασμένη στην εκπομπή

δε μου 'ρχεται κάτι άλλο. μόνο ότι ποτέ δεν ξέρεις πότε η ζωή θα σου στείλει ένα βραδιάτικο σουρεαλισμό να έχεις να πορεύεσαι