Παρασκευή 30 Ιουλίου 2010

η φαντασία στην ονοματοδοσία

εχθές έμαθα ότι έχουμε οδό Μακεδονικής Αμύνης. έρχεται να συμπληρώσει την οδό Μακεδονομάχων, οδό Μακεδονίας, αεροδρόμιο, ΣΤΑΘΜΟ ΚΤΕΛ, πανεπιστήμιο Μακεδονία.
παρατηρώ πως οι τοπικοί άρχοντες έχουν μεγάλη φαντασία και τη χρησιμοποιούν όλη στην ονοματοδοσία των δρόμων και των κτηρίων της πόλης. θα συνεισφέρω:

- μπορούμε να πιάσουμε τα τοπικά φαγητά, οδός Μακεδονικής Σφολιάτας, λεωφόρος Μακεδονικού Χαλβά, πλατεία Τσίπουρου Μακεδονίας. έχουμε και ραβανί, μπουγάτσα, συμπληρώστε αν ξεχνάω κάτι

- ίσως μια πλατεία Αρχαίας ή Μεγάλης Μακεδονίας να είναι απαραίτητη, ποιός ξέρει, όταν γίνει πρωθυπουργός ο Ψωμιάδης να θελήσει να πάρει πίσω τις χαμένες πατρίδες μέχρι το αφγανιστάν και πρέπει να 'χουμε ένα πάτημα, ένα ιστορικό, όχι σα τους σκοπιανούς που πετάχτηκαν σαν τις τσουτσούνες στο άσχετο και έλεγαν είμαστε μακεδόνες είμαστε μακεδόνες

- Μέγαρο Μακεδόνων Τραγουδοποιών. Βανδή, Θεοδωρίδου, Τερζής, Πάολα αλλά και ποιοτικοί, Παυλίδης, Νιόνιος, Αγγελάκας

- Υποθαλάσσια Σύραγγα Μακεδονικών Παραλίων για να μη νομίζουν οι καταυλακιώτες ότι μόνο αυτοί έχουν. παντού φωτογραφίες χαλκιδικής καβάλας σαμοθράκης κατερίνης θάσου

- χωράει και μία οδός Μακεδόνων Ξένων Ηγετών εκεί στο τουρκικό προξενείο. *και* τείνουμε χείρα φιλίας στην Τουρκία *και* κάνουμε και το κομμάτι μας με τον Ατατούρκ που γεννήθηκε εδώ

- Λεωφόρος Μακεδονικών Ομάδων (δηλαδή ΠΑΟΚ)

- Δημοτικό Πάρκινγκ Μακεδονικού Φιλότιμου ή Μακεδονικού Χαμόγελου

γενικά αυτός ο τόπος ο ευλογημένος απ' το Θεό έχει βγάλει πολλούς άνδρες και φαγητά, πλούσια η ιστορία μας. και πρέπει να το εκμεταλευτούμε γιατί όπως όλοι ξέρουμε λαός χωρίς Ιστορία είναι λαός χωρίς Μνήμη και λαός χωρίς Μνήμη είναι λαός χωρίς Μέλλον

Τετάρτη 28 Ιουλίου 2010

ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΥΘΕΝΤΙΚΗ ΠΡΟΚΗΡΥΞΗ;

σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες 30 μέτρα ευθείας βολής απ' τα φένα-στοκ αφέθηκε αυτή η προκήρυξη, η αρχές έχουν φτάσει σε αδιέξοδο:



Η Σέχτα Σανελιστών οπλίζεται ξανά. Στο σημερινό κόσμο το πιο βίαιο πράγμα είναι να μοιάζεις με παλιάτσο. Όλη μας η ζωή κατακλύζεται από μαιμούδες. Και όταν δεν είναι οι μαιμούδες των κινέζων, της λαικής, της αμερικανικής αγοράς, των νιγκηριανών, τότε τα πράγματα είναι ακόμα πιο ύπουλα. Μιλάμε για μια κακογουστιά καλυμένη, χωρίς εμπριμέ. Για την κακογουστιά της εικόνας, των διαφημίσεων, της καταναλωτικής μαστούρας, των ψυχοαδιέξοδων, της μοναξιάς. Ζούμε σε άθλιες πόλεις, τρώμε κοκορέτσια, ενημερωνόμαστε από εφημερίδες που αφήνουν μαυράδι στα χέρια, ψωνίζουμε από bershka, εργαζόμαστε σε αηδιαστικές δουλειές, θαυμάζουμε κάλπικα αξεσουάρ, φτιάχνουμε τα μικρά ιδιωτικά τσαντήρια μέσα στα σπίτια μας με τη μπανάλ επίπλωση.

Εμείς κουραστήκαμε από αυτό το κενό μόδας. Είπαμε φτάνει πια... όχι άλλες ξανθιές πλατίνα... όχι άλλες δευτεράντζες στο Cavo Paradiso... όχι άλλο cheap and chic...

Ετσι πριν 1,5 χρόνο φτιάξαμε την Σέχτα Σανελιστών, που έγινε το όχημα διαφυγής μας απ΄ την επικίνδυνη ενδυματική φτώχια-φυλακή που ζούσαμε. Δυο- τρία αξεσουάρ για αρχή, μερικοί κατάλογοι Valentino και κάποιες παραβατικές γνώσεις από προηγούμενες εμπειρίες σε εβδομάδες μόδας, συνδυάστηκαν με αρκετά κιλά κόκας και την σιγουριά της συνείδησης που έλεγε: ή άνθρωπος ή Δυτικά Προάστια, ή in ή out, ή επανάσταση ή συμβιβασμός με την πλέμπα.

Και έτσι ξεκινήσαμε.

Όταν ζεις σε ένα ατέρμονο life style, σε κάνει να οξύνεις τις ικανότητες και την σκέψη σου, ενώ ταυτόχρονα σου προσφέρει την ευχαρίστηση ότι έχεις αντιτεθεί στα τσίτια που προορίζανε για σένα.

Όμως θέλαμε κάτι παραπάνω...

Επιζητούσαμε το άλμα για την έφοδο στο star system. Μετά το τρισάγιο στον Alexander McQueen, θέσαμε στον εαυτό μας το ζήτημα της αναβάθμισης της δράσης μας, που εμπεριείχε κάποιες απαραίτητες προϋποθέσεις. Έτσι περάσαμε σε μια δημιουργική αφάνεια με σκοπό να αναδυθούμε πιο ικανοί, πιο ουσιαστικοί, πιο επικίνδυνοι. Σε αυτό το διάστημα αρκετοί από εμάς εκπαιδευτήκαμε στo bitching, μάθαμε νέες τεχνικές, διαβάσαμε, ενημερωθήκαμε για άγνωστους μέχρι τότε οίκους μόδας, ανταλλάξαμε εμπειρίες και σκεπτικά με άλλους fashionistas και ανεφοδιαστήκαμε στον υλικοτεχνικό τομέα.

Παράλληλα οι υπόλοιποι μαχητές μας δεν έμειναν ανενεργοί. Δημιούργησαν ένα απαραίτητο δίκτυο πληροφοριών, συνέλεξαν παπούτσια, φρόντισαν την ευαίσθητη επιδερμίδα τους και πρόσφεραν τις υπηρεσίες τους στο σκοπό της αποτρίχωσης της γάμπας και στην αξιοπρέπη εμφάνιση του εαυτού τους.

Έτσι από εδώ και πέρα θέλουμε να είμαστε τρομακτικά συνεπείς σε ότι λέμε και να μεταφέρουμε ένα μήνυμα σε όλους τους επιφανείς φορείς της κοινωνίας και τους γορίλες τους: "Σταματήστε την τριχωτή σας επέλαση. Η Σέχτα Σανελιστών δεν θα αφήσει ούτε ένα χιλιοστό τριχωτής πλάτης στη ζωή σας. Τα κεριά μας είναι καυτά και έτοιμα να “μιλήσουν”... Αν οι ταινίες κάνουν το δέρμα να ερεθίζεται, το λέιζερ θα δώσει τη λύση...". Πλέον δε μιλάμε για απλό ξυραφάκι, τα αποτελέσματα πρέπει να 'ναι μόνιμα. Η πρόσφατη επίθεση μας δεν στηρίχτηκε σε προπαγανδιστικούς λόγους, αλλά στην απόφαση να σταματήσουμε να βλέπουμε το άθλιο τζάκετ, τα καγκούρικα γυαλιά και τις απεριποίητες τρίχες αυτού του τύπου.

Η Υψηλή Ραπτική είναι μια μεταβλητή, ένα εμπόρευμα στον κόσμο του θεάματος που άλλοτε την κατασπαράσσει εξορίζοντας την στο υπερβολικό μπουζουκοβάψιμο, στα καπέλα της Ταμτα, στις σαγιονάρες στα clubs και άλλοτε την υπερασπίζεται ως το «ιδανικό» που χάθηκε απ΄ τη ζωή του λαουτζίκου.

Όμως σημασία δεν έχει μόνο αν ζεις, αλλά και το πως ζεις. Η πραγματική αξία βρίσκεται στις επιλογές που κάνει ο καθένας στην γκαρνταρόμπα του. Εκεί κρινόμαστε όλοι. Ο Σωκράτης Γκιόλιας έκανε τις επιλογές του και εμείς τις δικές μας. Αυτός επέλεξε να ζήσει σαν γύφτουλας στο βασίλειο του κιτς του άθλιου κύκλου του και εμείς ως προστάτες του status της γειτονιάς του.

Από εκεί και πέρα ο βασικός λόγος της επίσκεψής μας στο σπίτι του ήταν η κυρίαρχη θέση που κατείχε στην ηλεκτρονική μορφή της νέας δημοσιογραφίας. Με την ραγδαία εξάπλωση του internet και την ολοένα αυξανόμενη προτίμηση ιδιαίτερα των νέων για την ενημέρωση τους από αυτό, η επέλαση της κακογουστιάς φαινόταν πως ήταν προτετελεσμένο γεγονός. Hellooo! Πορτοκαλί σύνδεσμοι; Greeklish? Ορθογραφικά λάθη; Κεφαλαία;

Ο Γκιόλιας πρώην συνεργάτης του βγάλτε-του-το-δερμάτινο-επιτέλους-θα-σκάσει-καλοκαιριάτικα-και-είναι-και-περσινό-κομμάτι Μάκη Τριανταφυλλόπουλου αλλά και άξιος συνεργάτης της ενδυματολογικής σχολής Αναστασιάδη (απενοχοποίηση του φτυνιάρικο T-shirt αρκεί να έχει κάποιο εξυπνακίστικο logo σε στάμπα) είχε αυτό που χρειαζόταν. Μέχρι και ο αδελφός του Περικλής, ως διευθυντής της Ρrince Οliver προσπάθησε να τον συμορφώσει, χωρίς επιτυχία δυστυχώς.

Ο Γκιόλιας ήταν ένα απ΄ τα πολλά ονόματα διασήμων που έχουμε συλλέξει πληροφορίες για τα σπίτια, τις σακαράκες, τη φύλαξη τους, τα αγαπημένα τους στέκια-ρεστοράν μέχρι και το πού μεταποιούν τα Dior (το ΄πιασες το υπονοούμενο Λαιδη-φτηνιάρα του φωτιά στα σαββατόβραδα;).

Η πρότασή μας στο τώρα είναι σαφής. Όσοι άνθρωποι θέλουν να αρνηθούν έμπρακτα την κουρελαρία, ας περάσουν απ΄ τα λόγια στην πράξη. Σύντροφοι οργανωθείτε, φτιάξτε ομάδες, συλλογικοποιείστε τις επιθυμίες σας, αγοράστε, διαβάστε, επικοινωνήστε, αρνηθείτε την Paris Hilton και τη Sarah Jessica Parker, καταργείστε την άσπρη κάλτσα και περάστε στη στρατηγική του ατελείωτου shopping.

Μαχητές του style, ο εχθρός έχει όνομα, ψάξτε διευθύνσεις...

Κυριακή 25 Ιουλίου 2010

Stereosis on view 99 hours 2010



εναλλακτικά: πώς μπορούμε να γίνουμε φίλοι με όλο τον κόσμο
εναλλακτικά: μου λείπετε ηλίθια
εναλλακτικά: βρέχει και το κάνει χειρότερο


*οι δικές μου

Δευτέρα 12 Ιουλίου 2010

vips

ένα, ο Μυλωνάς. θυμήσου, πρώην πρόεδρος βιομηχάνων β. ελλάδος που τον απήγαγαν και μετά στη συνέντευξη μιλούσε κάπως βλάχικα. παχύ μουστάκι (όχι χίπστερ), καρώ καφελαχανοπράσινο σακάκι κάπως στραβοχυμένο, μπόντιγκαρντ (κι εγώ θα είχα), τεράστια δαχτυλούμπα μέσα στο ρουθούνι να ψάχνει κάτι και να μη το βρίσκει. τα μεταξωτά βρακιά θέλουν και μεταξωτούς κώλους το φελέκι μου

δύο, μελισσανίδης. τον ξεχώριζες από μακριά, βαμμένο μαλλί μπούκλα και μπότα ιππασίας μέχρι το γόνατο. έπειτα έβλεπες πως περίμενε στην ουρά κανονικά. έπειτα σου μιλούσε και ήταν τόσο ευγενικός που σε ανάγκαζε να θυμηθείς πως το παιδί αυτό κάποτε έδωσε στη χώρα σου κάτι για το οποίο ψοφάς αυτή τη στιγμή, λίγη περηφάνια. και όλα τα κανάλια είχαν τίτλους "το χρυσό αγόρι", και μετά είχαν τίτλους "αγόρια για φίλημα" και μετά η ΝΕΤ στην επανάληψη της τελετής έναρξης του 2004 έκοψε τη σκηνή στην οποία εμφανίζεται αυτός με τη δάδα. σκέψου: έκοψαν έναν ολυμπιονίκη, επειδή δεν ανταποκρινόταν πια στο πρότυπο ανδρός που πλασάρεται. δεν είναι πια αστείο, τελικά δεν ήταν ποτέ. Ιωάννη, δεν θα γκρεμίσουμε ποτέ τείχος για 'σένα

τρία, χρήστος ή ανέστης. ένας απ' τους διδύμους της Θεσσαλονίκης που πηγαίνουν σε όλα τα εγκαίνια και τα μαγαζιά της παραλίας και χαιρετάνε τον κόσμο και όλοι μα όλοι τους αγαπάνε. ήταν στο περίπτερο και μόλις με είδε μου έκανε νόημα. βγάζω τ' ακουστικά, πηγαίνω και μου δείχνει μια φωτογραφία στην εφημερίδα.
- ποιός είναι αυτός;
- ο Ψαριανός
- τι έπαθε;
- τίποτα, έδωσε μια συνέντευξη
- και τι λέει;
κοιτάζω τη λεζάντα. γράφει "Το κράτος είναι ένα μπουρδέλο με απλήρωτες πουτάνες"
- εεεε... λέει πως το κράτος είναι πολύ κακό...
- τι είναι αυτός;
- βουλευτής
κούνησε απαξιωτικά το χέρι κι έφυγε. πρώτον νιώθω σχεδόν ευλογημένος που μου μίλησε, δεύτερον, γαμώ τις φυλλάδες, δεν σας έχει περάσει απ' το μυαλό ότι τις εφημερίδες μπορεί να τις διαβάσουν άνθρωποι πιο ευαίσθητοι απ' τα κοράκια που κρύβετε(;) στις σκατοψυχές σας;

Πέμπτη 8 Ιουλίου 2010

η χώρα των γελοίων

πήγα στην πορεία και ήμασταν δυο χιλιάδες άτομα, περπατούσαμε σα να κηδεύαμε τις ζωές μας, δυο χιλιάδες γραφικοί καλοκαιριάτικα μεσ' τον ήλιο, κάθε φορά οι ίδιες φάτσες, ο κόσμος ούτε που έβγαινε απ' τα μαγαζιά του να ρίξει μια ματιά κι εμείς μόνοι να περπατάμε στην άσφαλτο, δεν ξέρω πού απευθυνόμασταν αν απευθυνόμασταν. κηδεία. η γραφική μειοψηφία που βγήκε να τιμήσει το σύστημα-κουράδα που ισχύει, να το γραπώσουμε τώρα που το 'χουμε, να μη τ' αφήσουμε γιατί αυτό που έρχεται θα αλλάξει τα πάντα. πιστός στις προθέσεις του ο γιώργος, αλλαγή. καυγάδες στην κηδεία, οι τεθλιμμένοι συγγενείς "θα πετάξουμε πέτρες στο υπουργείο να δουν αυτοί" "όχι δεν θα πετάξετε" "είστε φασίστες ας πλακωθούμε στο ξύλο". από κοντά κι οι γουόναμπι φωτορεπόρτερ με τις ακριβές τους μηχανές να τραβάνε σκληρά πρόσωπα αγωνιστικά, να ανεβάσουν φωτογραφίες στο φλικρ, να τους βάλουν αστεράκι "τέλειωσε νωρίς το πανηγύρι" μου 'πε ένας, "δεν έβγαλα τίποτα"

πριν λίγο τέλειωσε κι η ψηφοφορία στη βουλή. όλοι οι πασόκοι ναι (και ο κακλαμάνης που έκανε το μάγκα 'χθες), όλοι οι νεοδημοκράτες κι οι λαουτζίκοι "ναι στα άρθρα .. κ .. και όχι στα υπόλοιπα", γελοία κομματική πειθαρχία, γελοίοι άνθρωποι που έμπαιναν στην αίθουσα για να ψηφίσουν και έβγαιναν κατευθείαν, ή σηκώνονταν όρθιοι, πήγαιναν στον κολλητό να πουν καμιά μαλακία να περάσει η ώρα. δεν ήξεραν πώς λειτουργούν τα μικρόφωνα.
δε μας μπορώ ρε.

Σάββατο 3 Ιουλίου 2010

anais



είναι αυτή η τρελή με την τεράστια μυτόγκα και τα γαμάτα τραγουδάκια που τα φωνάζεις με προφορά "μον άμουυυγ κοαγγγ" και ξέρεις πως άμα σε ακούσει η γαλλικού απ' το γυμνάσιο που μένει στο διπλανό τετράγωνο θα απαιτήσει να επαναλάβεις την τάξη. κάνει κ τα πιο τέλεια βιντεοκλίπ, να δείτε οπωσδήποτε αυτό. και εδώ είναι πολύ γλυκούλα, αυτό που έβαλα πάνω δε μ' αρέσει τόσο πολύ αλλά ήταν το μόνο που μπορούσα να ενσωματώσω αφού το γιουτούμπ και οι δισκογραφικές τον παίρνουν.

  © Blogger template 'Salji Fuji' by Ourblogtemplates.com 2008

Back to TOP