πρόσωπα που πέρασαν τέσσερα: Τ

θυμήθηκα τον Τ, τον κολλητό μου στην πέμπτη δημοτικού. είχε φακίδες και χαίτη στα μαλλιά, τώρα θα την έλεγες καγκούρικη, τότε ήταν πολύ κουλ. είχαμε για στέκι το δάσος, πηγαίναμε με τα ποδήλατα. φτιάξαμε αρχηγείο και βάλαμε και παγίδες, αν πατούσες θα έπεφτες σε μια τρύπα δέκα εκατοστών και θα καρφωνόσουν σε κάτι μυτερά ξυλάκια. μια φορά πέρασαν από 'κει κάτι φυσιολάτρες και φωνάζαμε πως είδαμε φίδι και "τους διώξαμε", ίσως αν δεν έπιανε αυτό να έπρεπε να τους σκοτώσουμε ξερωγώ. τότε είχε και ρυάκι το δάσος, με λιμνούλες και βατράχια, τώρα τα μπαζώσαν αυτά. ο Τ έμενε με τους δικούς του σ' ένα περίεργο σπίτι, είχε κάτι σπαθιά θυμάμαι. και μεγάλες χοντρές βελόνες. είχαν κι ένα γατάκι πολύ γλυκό, αλλά στο λαιμό δεν είχε δέρμα γιατί ο μπαμπάς του Τ του έκανε βελονισμό, μια αηδία σκέτη. ο Τ και η οικογένεια του είχαν έρθει κάπου απ' τον Καύκασο και ήταν κάπως περίεργη οικογένεια, όσο περίεργο μπορεί να είναι το ξένο τέλοσπάντων. μου έλεγε συχνά ότι είναι Έλληνας, εμένα μου ήταν αδιάφορο και βαρετό, φυσικά και ήταν. κι εγώ ήμουν. στο σχολείο πολλοί τον κορόιδευαν, τον έλεγαν Ρώσο, Ρωσοπόντιο και τέτοια. μου έλεγαν κι εμένα να μην κάνω μαζί του παρέα. όταν συνέβαινε αυτό γινόταν κάτι περίεργο. στεκόταν στο παράθυρο και κοίταζε έξω. έπαιζε με ένα λαστιχάκι. κι όταν πήγαινα να του πω "μη τους ακούς, αυτά είναι ηλίθια" με χτυπούσε με το λαστιχάκι ή με τσιμπούσε μέχρι που μάτωνα. και δεν έλεγε τίποτα

πρόσωπα που πέρασαν τρία: Κ

η Κ είναι ελληνοκουβανοπορτογαλίδα κι έχει το πιο μεγάλο όνοματεπώνυμο που υπάρχει. είναι μισή μερίδα άνθρωπος και έχει μπούκλες. της αρέσει η φωτογραφία και είναι και καλή μάλιστα. κάποτε προσπάθησε να μου μάθει ισπανικά, μας μάθαινε τις κακές λέξεις και έκανε shocking αστεία που τα πιανα μόνο εγώ. τα σκουλαρίκια της ήταν πάντα υπερπαραγωγές. μου 'χε πει μια φορά πως όταν παίρνει κανά καφέ ή δεκάλεπτο για ρέστα, το αφήνει κάπου στο δρόμο, σε εμφανές σημείο, για να το βρει κάποιος και να είναι η τυχερή του μέρα. μου μεινε αυτό και το κάνω κι εγώ μερικές φορές. σκέψου πόση δύναμη, να φτιάχνεις την τυχερή μέρα κάποιου αγνώστου. ένα απ' τα επίθετα της είναι "puentes", που σημαίνει "γέφυρες".

πρόσωπα που πέρασαν δύο: Ήρα

όλα ξεκίνησαν ένα απόγευμα του σεπτέμβρη που γυρνούσα απ' το σχολείο, πρώτη γυμνασίου. ήμουν απογευματινός και θυμάμαι ακόμα το γαμάτο ηλιοβασίλεμα που έκανε πορφυρό όλο τον ουρανό, αλλά μπορεί και να θυμάμαι άλλο ηλιοβασίλεμα, δεκατέσσερα χρόνια έχουν περάσει

μπαίνω στην αυλή και βλέπω τον πατέρα μου να χαζογελάει και να κρύβει κάτι πίσω απ' την πλάτη του. ήταν κατίμαυρο, πάνχοντρο, με μεγάλο κεφάλι και αυτιά μισοσηκωμένα. καθόταν στα πίσω πόδια και με κοίταζε με ένα ύφος τελείως ηλίθιο, τύπου "θέλω τη μαμά μου αλλά όχι τόσο πολύ εσύ ποιός είσαι θα σε μυρίσω". ήθελα να την πούμε Μπιάνκα εις ανάμνηση ενός άλλου βελγικού ποιμενικού που είχαν κάτι φίλοι, αλλά το είπαμε Ήρα, πιο ξενέρωτο πεθαίνεις

η Ήρα ήταν το πιο όμορφο και το πιο έξυπνο σκυλί του κόσμου. για κανα μήνα δεν άφηνε τη γειτονιά να κοιμηθεί και μας απειλούσαν ότι θα ρίξουν φόλα, κατεβαίναμε εγώ κι ο πατέρας μου να της κάνουμε παρέα για να κοιμηθεί να σκάσει. όταν τη μαλώναμε πήγαινε και κρυβόταν πίσω απ' την αδερφή μου. το χειμώνα όταν τη βγάζαμε βόλτα ήταν τόσο ανυπάκουη που μάτωναν τα χέρια μας απ' την αλυσίδα. αγαπημένο παιχνίδι να δένω την αλυσίδα γύρω απ' τη μέση της αδερφής μου, να απομακρύνομαι και να τη φωνάζω να έρθει, ερχόταν τρέχοντας και με μια αδερφή να σέρνεται στο χώμα, πολύ αστείο. φοβόταν τ' αυτοκίνητα το νερό και τις εφημερίδες. είχε το πιο μπάσο γαύγισμα της γειτονιάς. έτρωγε τα πάντα εκτός από πιπεριές. είχε αποτρέψει ληστείες στα γύρω σπίτια κι ο φαρμακοποιός έπινε νερό στ' όνομα της. έχει βρει το δαχτυλίδι που έπεσε απ' την αποπάνω και της το 'χει δώσει στο χέρι. έχει βρει τα γυαλιά της γιαγιάς μου και της τα 'χει δώσει στο χέρι. έχει βρει άπειρα μπλουζάκια μου και τα 'χει ξεσκίσει χωρίς να μου τα δώσει. έχει κατακρεουργήσει ποντίκια, ένα περιστέρι κι ένα γλυκό γατάκι. στο σέιχ σου βρήκε και κυνηγούσε ένα λαγό, ο πατέρας μου έκανε δυο ώρες να τη βρει. ζήλευε παθολογικά τα παιδιά της, τα έσπρωχνε και τα τσαλαπατούσε για να χαιδέψουμε αυτή. ήταν ο φόβος και ο τρόμος των ντελιβεράδων, ένας δυο μας φώναζαν να κατεβούμε κάτω να τα πάρουμε, δεν πλησίαζαν. όταν πέθανε η γιαγιά και ήρθε στο σπίτι το μισό σύμπαν, είχε μπει στο σπιτάκι της και δεν έβγαλε άχνα. όταν φταρνιζόταν είχε πολύ πλάκα, και μια φορά έκλασε και ξαφνιάστηκε πολύ. οι φίλοι της έρχονταν και κατουρούσαν τη μηχανή του πατέρα μου. δεν έμαθε ποτέ το "φέρτο Ήρα, φέρτο" γιατί ήθελε να την κυνηγήσουμε για να το πάρουμε μόνοι μας. μόνο τρεις φορές τη φίλησα χρησιμοποιώντας το στόμα κι αυτό όταν ήταν άρρωστη. δεν ξέρω αν κατάλαβε πως ήταν πράξη τρυφερότητας

δεν περίμενα το πένθος να λειτουργήσει όπως γίνεται με την απώλεια ανθρώπων, αλλά κάτι τέτοιο γίνεται μου φαίνεται. όταν πέθανε ήμουν αρκετά χαλαρός, η milf από δίπλα πιο πολύ έκλαιγε. ένας μήνας μετά και τώρα μ' έπιασε να θέλω σαν τρελός να την βγάλω βόλτα, περπατάω και έχει μια ερημιά. και δεν πρόλαβα να την πάω στη θάλασσα.

απενεργοποιώ τα σχόλια σ' αυτό. άμα θελήσει κανείς, mail

άνθρωποι που πέρασαν ένα

τώρα με τον τσοχατζόπουλο κ το τσαρδί του πώς μου 'ρθε και θυμήθηκα ένα τύπο απ' τη σχολή μου, παλιά. είχαμε μπλέξει σαν παρέες, δεν ξέρω από πού, νομίζω τον ένωσε με τους καφροφίλους μου το πάμε στοίχημα. μ' εμένα τίποτα. αυτός ήταν κάργα πασόκος που λέτε, έλεγε μάλιστα "είμαι κομματόσκυλο" κ το χαιρότανε. μόλις είχε βγει κυβέρνηση η νουδού κ λέγαμε κάτι παπαριές, ότι κ καλά θα κάνει μια τετραετία γαμάτη κ θα πέσει όταν αναλάβει πρόεδρος του πασοκ ο βενιζέλος. τότε είχε πει κ τη φράση που θ' ακολουθήσει κ θέλω να τη βάλετε στο μυαλό σας κουνελάκια μου, εμένα μου 'χει μείνει ως ένα απ' τα πιο σουρεάλ πράγματα που έχω ακούσει:

"δυο πράγματα θέλω σ' αυτή τη ζωή πριν πεθάνω. να δω τον Τσοχατζόπουλο αρχηγό, και να χέσω στον τάφο του Χότζα"

είχαμε μείνει όλοι στήλη άλατος, γιατί να θέλει κάποιος να πραγματοποιηθεί οποιοδήποτε απ' τα δύο; ένιγουέις, θυμάμαι πως μετά στρίψαμε ένα μεγάλο μπάφο, ήταν το πιο χρήσιμο πράγμα που μου 'δωσε αυτός ο άνθρωπος.