αμμουλιανή ζετέμ

είναι απίστευτο το πόσο γεμίζεις με ένα διήμερο μακρυα απ' την πόλη. έφυγα τρίτη, επέστρεψα πέμπτη κ νιώθω σα να 'λειψα κανά μήνα. κάμπινγκ στην αμμουλιάνή με το κουνελοαδέρφι, ρουλζ. εραστές της φωτογραφίας απομακρυνθείτε. ακολουθεί φθηνό φωτορεπορτάζ με φωτογραφίες κινητού (άλλο ένα φου, γιατί δεν είχε πολλά η προηγούμενη πρόταση φράση)

παγκόσμια πρώτη: το πόδι μου, το πόδι του κούνελου, του δικού σας κούνελου, που αράζω σε μια γαμηστερή παραλία. μη σας ξεγελάει το ομοιόμορφο πράσινο που κυριαρχεί στη φωτό, εκτός από τη θάλασσα που όντως ήταν πράσινη, ο ουρανός η άμμος το πόδι κτλ, έχουν το κανονικό τους χρώμα. η μηχανή του κινητού μου τον παίρνει. στο βάθος της θάλασσας βλέπουμε κι ένα παιδάκι που σκυλοπνίγεται, αλλά χου κερς, έτσι κι αλλιώς είχε μπόλικα στο νησί.

καφρίλα είναι: να βλέπεις ένα κηπάκι γεμάτο λουλούδια κ να πηγαίνεις να τα κόβεις.
γιαγιά, καλά έκανες κ έβαλες την πινακίδα.
καφρίλα είναι επίσης: να βγάζεις φωτογραφίες την πινακίδα μπροστά στην γιαγιά.

όταν δείτε αυτή την ταβέρνα (τελευταία στο λιμάνι), απλά βγείτε στη βεράντα κ θαυμάστε τη θέα. προσοχή γιατί είναι παγίδα: μην φάτε εκεί. το καλύτερο ήταν το καρπούζι, το οποίο δεν μαγείρεψε ο μάγειρας

αν ταξί άλογο, τότε ταξί άλογο αστραπόγιανος. πάρτε το κ δεν θα χάσετε (προσοχή στις απομιμήσεις, ο αυθεντικός γράφεται με ένα νου)

επίσης, προσοχή στο δρόμο. κυκλοφορούν ταξί-γαιδούρια, ταξί-μουλάρια κ ταξί-μικρόμουπόνι


για την αναχώριση σας χρησιμοποιήστε φέρι
φέρι...
δια..φέρει...!


παίζει να υπάρχει πιο δουλοπρεπές όνομα για πλοίο; όχι πες! παίζει; επίσης, επισκεφτείτε το αν θέλετε να δείτε το πιο φαλλοκράτη ταμία της χαλκιδικής


πριν κλείσω το ποστ, θέλω να δείτε πόσο κουλτουριάρης είμαι. η σκηνή μας ολόστραβη, φόρος τιμής στον gaudi

αυτά για σήμερα. κατα τ' άλλα εχθές πήγα στη συναυλία των deep purple κ το φχαριστήθηκα. είμαι κ πολύ γεροροκάς. α ξυρίστηκα κιόλας. τα μούσια. μετά από 2 χρόνια περίπου. στα αποκαλυπτήρια η καλή μου δε με γνώρισε, κ εγώ νιώθω λίγο κάπως, αλλά νταξ, καλός είμαι τσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσ