η φίλη μου η δανάη μου έδωσε το κουνέλι της να το φιλοξενήσω. είναι άσπρο και πολύ γλυκούλι, το μισώ θανάσιμα. έχει καταχέσει όλο τον τόπο, προσπαθεί ν' ανέβει στο κρεβάτι, αφήνει τρίχα, γέμισε ροκανίδι το χαλί και τώρα που τα γράφω αυτά με κοιτάζει καχύποπτα. το λένε Φιντέλ.

σ' αυτό το σημείο μπερδεύομαι, δεν καταλαβαίνω πού στρέφει τα πυρά της η ειρωνεία