ΝΟΡΓΟΥΕΪ ΜΠΕΪΜΠΙ (τελευταίο)!

(βόρειο σέλας)

αύγουστος, ψιλοαργά το βράδι, μπέργκεν. τέσσερα κουνελάκια περπατάνε στο δρόμο, όταν ξαφνικά πετάγεται το ένα κ φωνάζει "ΤΟ ΒΟΡΕΙΟ ΣΕΛΑΣ ΡΕ ΜΑΛΑΚΑΑΑ!". όντως, πράσινοι ιριδισμοί έρχονται απ΄το βουνο κ σκορπίζονται στον ουρανό από πάνω τους. τα κουνελάκια τρελαίνονται κ αρχίζουν να χοροπηδάνε, "ΠΩΠΩ ΔΕΝ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΩ!" κ τέτοια. τρέχουν σε μια κοπελίτσα που περνάει από κει:

ΚΟΥΝΕΛΟΣ: κσκιούζ μι, ιζ δισ δε ΡΕ ΠΩΣ ΤΟ ΛΕΝΕ ΣΤ' ΑΓΓΛΙΚΑ; γιου νόου δισ λάιτ?"
ΚΟΠΕΛΙΤΣΑ(σαστισμένη): in english?
ΚΟΥΝΕΛΟΣ: εεεεε ιζ δισ δε σάουθεεεεενόρθ σελας?
ΚΟΠΕΛΙΤΣΑ(μάλλον τρομαγμένη): oh, i don't know really...

δεν ξέρω αν κατάλαβε τι την ρώτησα, φανταστείτε να ήσασταν εκείνη, μια κοπελίτσα που έβγαινε να πάει για ποτάκι, με το μπλουζάκι της στη μέση (μήπως βγάλει ψύχρα) κ να βλέπατε ξάφνου κάτι κατίμαυρα κοντοστούπικα, ντυμένα με μπουφάν κ γάντια κ σκουφάκια να χοροπηδάνε, κ μάλιστα να ερχόταν αυτό με τις κοτσίδες στο σκούφο κ να σου έλεγε αλαμπουρνέζικα.. ένιγουει.
φυσικά δεν χρειαστήκαμε κ δεύτερη γνώμη, ήταν το βόρειο σέλας!
μέχρι που είδαμε τους προβολείς απ' την άλλη πλευρά του βουνού καθώς γυρνούσαμε στο κάμπινγκ.

ούτε τώρα το είδα. νομίζω βγαίνει ανοιξιάτικους κ καλοκαιρινούς μήνες, αλλα ήμουν πιο βόρεια κ είχα μιαν ελπίδα. φαντάζομαι πως πρέπει να ανέβω ακόμη πιο πάνω, στον αρκτικό κύκλο για να το δω. πάντως ναι. λέει.


θα μπορούσα να κάνω άλλα τόσα ποστ για τη νορβηγία, αλλά αυτή τη στιγμή με απασχολεί μια άλλη χώρα προς το νότο.

ΝΟΡΓΟΥΕΪ ΜΠΕΪΜΠΙ 4!

(δε πίπολ)


ποιός κομπλεξάρας ελληναράς έχει βγάλει τη βρώμα για τους σκανδιναβούς; που να του κρυώνει ο κώλος στον αιώνα τον άπαντα. οι νορβηγοί είναι χαζοχαρούμενοι, ήσυχοι (μέχρι να μεθύσουν), ομιλητικότατοι, εξυπηρετικοί, ευγενικοί, κ διάφορα άλλα που δεν έχουμε στο ελλάντα. μικρό παράδειγμα: είμαστε στο αεροδρόμιο. πολύ πρωί, όλοι βαριεστημένοι, μη σας πώ για τους υπαλλήλους. δίνω την ταυτότητα στην κοπέλα του γκισέ. ξαφνικά τεράααστιο χαμόγελο! "ααα! ελλάδα, έχω έρθει 3 φορές, έχω πάει εκεί, εκεί, εκεί, εκεί...κτλ κτλ" αλήθεια πείτε, θα το κανε αυτό ποτέ έλληνας υπάλληλος οπουδήποτε; κ άλλο παράδειγμα: γυρνώντας απ' το χωριό στο όσλο, ξεχνάω (ανεξήγητο) το κινητό μου στο λεωφορείο. το θυμήθηκα αρκετή ώρα μετά, το λεωφορείο είχε φύγει, βρίσκουμε ένα κύριο κ του το λέμε. με ύφος "οκ, χαλαρά, δεν έγινε κ τίποτα", παίρνει τον οδηγό τηλέφωνο. "θα πρέπει να περιμένετε λίγο, γιατί είναι ήδη 2χιλιόμετρα μακρυά"! ο άνθρωπός γύρισε πίσω κ μου το 'δωσε, είχα μείνει μαλάκας!

επίσης είναι ψηλοί. αυτό δεν είναι ιδιαίτερα καλό για μένα, γιατί με πιάνει αυτό το κόμπλεξ που έχει κ ο σαρκοζί κ περπατάω στις μύτες. πολύ ύψος ρε παιδί! αυτό το μεγαλόσωμο βέβαια στους άντρες είναι ωραίο, αλλά για τις γυναίκες νταξ. οπότε να καταρρίψω κ τον άλλο μύθο, ότι οι γυναίκες είναι πωπώωω κ έτσι. γενικά οι ελληνίδες είναι ποοοολύ ωραιότερες.

η παιδεία τους τωρα, είναι εντελώς διαφορετική απ' των ελλήνων. οι άνθρωποι μορφώνονται, βγαίνουν να ζήσουν στο εξωτερικό, "εκπαιδεύονται" στην οικολογική συνείδηση. στο χωριό που μέναμε (κ όταν λέω χωριό, εννοώ πολύ χωριό), ήταν μια γιαγιά γύρω στα 70 (έχουμε γίνει κ φίλοι στο facebook) , που μας εξηγούσε τη σημασία του να πλένεις το χάρτινο κουτί του γάλακτος πρωτού το βάλεις στον κάδο της ανακύκλωσης.

μη με παρεξηγήσετε, δεν λέω πως εμείς οι έλληνες είμαστε για τα μπάζα, αλλά σε ορισμένα θέματα είμαστε για τα μπάζα ρε πούστη μου!

ΝΟΡΓΟΥΕΪ ΜΠΕΪΜΠΙ 3!

(η φύση)

το δυνατό σημείο.

βουνά ψηλά κ χιονισμένα κ άγρια. σοκ κ δέος! να θυμάστε πως όποια μοιάζουν με Τρολ, είναι. απλά κοιμήθηκαν στον ήλιο κ πέτρωσαν. κ μάλλον δεν θέλουμε να τα ενοχλήσουμε σωστά;

δάση τρελά! πανύψηλα δέντρα (θα βρείτε κ το bjork, το δέντρο του οποίου το όνομα έχει πάρει αυτή η ισλανδή καραθεά). λοιπόν, πας να μπεις στο δάσος ναι; α, να σημειώσω πως δάσος υπάρχει παντού. δηλαδή εκεί που που κάθεσαι στην πίσω αυλή του σπιτιού σου στα περίχωρα της πόλης, παίζει να δεις τον τάρανδο να τρώει τη γλάστρα της γειτόνισσας. έλεγα πως πας να μπεις στο δάσος. μπαίνεις. στο ένα μέτρο σκοτεινιάζει. στα 3, αρχίζεις να βλέπεις άντε σε άλλη τόση απόσταση. η πυκνότητα των δέντρων, είναι τεράαστια! όπως λέει κ η φίλη μου η μπέκα, "properly woods", όχι σαν τα δικά μας τα φλώρικα.

κ φυσικά τα φιόρδ. τεράστιες χαραγματιές της θάλασσας που φτάνουν μέχρι τα βάθη της στεριάς. έγιναν απ' τους παγετώνες κ είναι ένα γαμηστερότατο θέαμα. να πάτε στο Geiranger, λένε πως είναι το πιο εντυπωσιακό (εγώ δεν έχω πάει ακόμα).

ΝΟΡΓΟΥΕΪ ΜΠΕΪΜΠΙ 2!

(μνημεία κ χτήρια)

έχουν κάποια μεσαιωνικά κάστρα, μη χάσετε το Akersus στο όσλο κ τον πύργο Ρόζενγκρατζ(?) στο Μπέργκεν (ε, σε αυτές τις πόλεις έχω πάει μόνο!). έχουν κ κάτι ωραία ξύλινα σπιτάκια κόκκινα, κίτρινα, μπλε, πράσινα, μερικά είναι κ αρκετά παλιά μάλιστα, όπως αυτή η γειτονιά στο λιμάνι του Μπέργκεν.


να δείτε τις ωραίες ξύλινες εκκλησίες, την εθνική πινακοθήκη στο όσλο όπου θα δείτε την "κραυγή" που δεν την εκτιμούσα κ πολύ, αλλά από κοντά είναι εξαιρετικά γαμάτη (έχει κ el greco). να πάτε κ στο μουσείο όπου φυλάσονται κάτι πλοία των βίκινγκς πολύ ενυπωσιακά. κ στι μουσείο φυσικής ιστορίας στον βοτανικό κήπο του όσλο. κ στον βοτανικό να πάτε αν είναι καλοκαίρι. να πάτε κ στο βιβλιοπωλείο Tronsmo του όσλο, ένα απ' τα καλύτερα του κόσμου! ξέχασα κ το vigeland park, στο όσλο πάλι. ανατριχιαστικό..!

ΝΟΡΓΟΥΕΪ ΜΠΕΪΜΠΙ !

(επιθετικό καμ μπακ)

κουνελάκια μου με λείψατε!

επειδή εκτός από γαμάτος κ κουλτουριάρης κ γλυκούλης είμαι κ κοσμοπολίτης κ έχω πάει ήδη 2 φορές στη νορβηγία που είναι κ γαμώ τις ευρώπες κ πλέον με περνάνε για νορβηγό (κυρίως λόγω παρουσιαστικού), κ επειδή αισθάνομαι μεγάλη την ευθύνη για την πάρτη σας μικρά μου βλαχάκια, θα σας πω 2 λόγια, όταν πάτε να είστε προετοιμασμένοι

έχουμε κ λέμε:

ΝΟΡΒΗΓΙΑ: ΟΔΗΓΙΕΣ ΧΡΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΒΑΛΚΑΝΙΟΥΣ ΤΟΥΡΙΣΤΕΣ

(σύντομη ιστορία)
πολύ σύντομη όμως. εμφανίστηκαν στον χάρτη κάπου προς το 900μΧ, ως οι φοβεροί κ τρομεροί βίκινγκς κ κλάσε μου μια μάντρα. βαρβατίλα, αίμα, μουστάκια, κέρατα, πολύ φοβιστικοί. οι μυθολογία τους είναι πολύ ενδιαφέρουσα, με αρκετά κοινά με τη δικιά μας.
το 1397 ενώθηκε με τη σουηδία κ τη δανία, κ "κόλλησε" μαζί τους είτε με τη μορφή ένωσης είτε με κατοχή με μορφή ένωσης, μέχρι το 1905. κάπου εκεί, οι νορβηγοί αποφασίζουν να μείνουν μόνοι, διαλέγουν για βασιλιά ένα Δανό πρίγκιπα, κ από 'κει κ πέρα μια χαρά, εκτός μιας μικρής περιόδου κατοχής απ' τους γερμανούς, κ του γεγονότος πως ήταν πάνφτωχοι. κάπου στη δεκαετία του '50 θα ανακαλύψουν το πετρέλαιο, το φυσικό αέριο κ άλλες μορφές ενέργειας κ θα χεστούν στο τάλιρο. πέρυσι, σύμφωνα με τη eurostat(νομίζω) το όσλο ήταν η καλύτερη πόλη για να ζει κανείς.

φεύγω ρέεεεεειιιιι!

φεύγω κουνελάκια μου, η μέρα έφτασε! αυτή η βδομάδα πέρασε έρποντας, στα διάλα να πάει. δεν θέλω να σας κάνω να ζηλέψετε, αλλά με τρώει ο κώλος μου να φάω βρίσιμο πάλι. οκ, δεν θα πω τίποτα.

άντε, τα λέμε μετά τα χριστούγεννα! μμμμμμμμμμμμμμματσ!

τα επεισόδια υποκινούνται

ένα αποκαλυπτικό κολάζ σε κάποιο παγκάκι της πανεπιστημιούπολης δίνει τις αποδείξεις που χρειαζόμασταν. μην ψάχνετε άλλο.

τώρα ξέρουμε.

(ευχαριστώ για τη φώτο efou!)

"εισβολή" στο δελτίο ειδήσεων της ΝΕΤ

«Η δράση μας είναι αποτέλεσμα μίας συσσωρευμένης πίεσης που λεηλατεί τις ζωές μας και όχι μόνο μία συγκινησιακή έκρηξη με αφορμή τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου από την αστυνομία. Είμαστε μία ακόμη συλλογικότητα, κομμάτι της εξέγερσης που συμβαίνει. Ενάντια στην εξημέρωση από τα ΜΜΕ, προβαίνουμε σε παρέμβαση-παρεμβολή στη ροή του προγράμματος της ΕΡΤ. Θεωρούμε ότι τα ΜΜΕ συστηματικά καλλιεργούν το φόβο. Αντί να ενημερώνουν παραπληροφορούν. Παρουσιάζουν μια πολύμορφη εξέγερση σαν τυφλή εκτόνωση. Εξηγούν την κοινωνική έκρηξη με όρους ποινικούς και όχι πολιτικούς. Αποκρύπτουν επιλεκτικά τα πραγματικά γεγονότα. Προβάλλουν μία εξέγερση σαν ένα ακόμη θέαμα που πρέπει απλά να παρακολουθούμε μέχρι να αρχίσει το επόμενο σήριαλ. Τα ΜΜΕ μετατρέπονται καθημερινά σε μέσα καταστολής της ελεύθερης και δημιουργικής σκέψης.

Να αυτοοργανωθούμε. Καμία αυθεντία δεν μπορεί να προσφέρει λύσεις στα προβλήματά μας. Χρειάζεται να συναντηθούμε με άλλους ανθρώπους. Να μετατρέψουμε τους δημόσιους χώρους – τους δρόμους, τις πλατείες, τα πάρκα, τις σχολές -σε χώρους αδιαμεσολάβητης έκφρασης. Να βρεθούμε πρόσωπο με πρόσωπο για να συνδιαμορφώσουμε τον λόγο και τις δράσεις μας.

Να μην φοβηθούμε, να κλείσουμε τις τηλεοράσεις, να βγούμε από τα σπίτια μας, να συνεχίσουμε να διεκδικούμε, να πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας. Καταγγέλλουμε την αστυνομική βία – Αμεση αποφυλάκιση των συλληφθέντων διαδηλωτών. Για την ανθρώπινη χειραφέτηση και την ελευθερία.»

μόλις το είδα στο in.

edit:

παρακαλούμε μην πετάνε τα χαρτιά κάτω

έχω πει πως γουστάρω τρελά τα παιδιά στο γραφείο; οι φώτο είναι απ' τις τουαλέτες, η κακομοίρα κυρία που καθαρίζει έχει να κάνει μ' ένα κάφρο που πετάει έξω τα χαρτιά του, κ είπε να κρεμάσει 2 "ταμπελίτσες"


κάποιοι αποφάσισαν να κάνουν μια μικρή παρέμβαση. τελικά τις έβγαλε, κρίμα

για την ιστορία, ο κάφρος συμμορφώθηκε.

εικόνες του δρόμου

πριν καμιά ώρα επέστρεψα απ' την πορεία που διοργάνωσαν τα παιδιά της Κατάληψης Σχολής Θεάτρου. 'ηρθα πολύ κουρασμένος κ μούσκεμα, ξεκινήσαμε απ' την Καμάρα προς δυτικά, Παναγία Φανερωμένη, Νεάπολη, Άνω Πόλη (κοντά στο Τσινάρι), Συκιές, Κάστρα κ κατεβήκαμε πάλι στην Καμάρα.

στο ταξί σκεφτόμουν ποιά είναι η καλύτερη πορεία που έχω πάει, ποια μου άφησε αυτή την αίσθηση του τώρα έκανα κάτι σημαντικό. μέχρι τώρα είχα ψηλότερα αυτή για την ελληνική προεδρία στη Θεσσαλονίκη κ του Πανευρωπαϊκού Κοινωνικού Φόρουμ στην Αθήνα. η σημερινή όμως είναι σίγουρα δυνατότερη.

οι άνθρωποι στις γειτονιές που πήγαμε, δεν είχαν ξαναδεί πορεία στην περιοχή τους. συμμετείχε λοιπόν. έβγαιναν στα μπαλκόνια ή στο δρόμο, κοιτούσαν, πολλοί χειροκροτούσαν. έπαιρναν το φυλάδιο που τους δίναμε κ το διάβαζαν, προσέξτε, δεν του έριχναν μια ματιά, στέκονταν κ το διάβαζαν!

απίστευτες στιγμές η γιαγιά που βγήκε στο μπαλκόνι μόνη της, με τη ρομπίτσα μες στο κρύο κ χειροκροτούσε, το θυμάμαι κ συγκινούμαι. σκεφτήτε το λίγο: είσαι 150χρονών, μόνος, βλέπεις τηλεόραση κ ετοιμάζεσαι να πας για ύπνο, όταν περνάνε κάτω απ' το σπίτι σου καμιά 700αριά αξύριστοι με κουκούλες κ αγριοφωνάρες. τόσες μέρες τα δελτία σου έχουν δείξει εκατοντάδες πλάνα από παρόμοιους τύπους που καίνε κ ρημάζουν, κ εσύ αντί να κάτσεις να ακολουθήσεις τις συμβουλίτσες του Αυτιά, βγαίνεις στη βροχή κ τους χειροκροτάς.

η άλλη στιγμάρα, μια άλλη γιαγιά (κ αυτή με τη ρομπίτσα της), βγήκε στο μπαλκόνι κρατώντας μια παμπάλαια, κατακόκκινη σημαία του ΚΚΕ. την είχε κρεμάσει στο μπαλκόνι, μας κοιτούσε κ σε κάποια φάση χαιρέτησε. δίπλα κυμάτιζε σε ιστό μια ελληνική σημαία. παρακαλούσα από μέσα μου να μην ακουστεί καμιά καφρίλα κ δεν ακούστηκε.
θυμήθηκα τη γιαγιά μου που μας έλεγε, "δωστε μου, θα ψηφίσω ότι κ εσείς που ξέρετε καλύτερα" κ στο τέλος πάντα κόκκινο το έριχνε. έτσι έχουν μάθει. δεν ξέρουν από πολιτική, δεν ξέρουν από κομματάκια, μέσα στον αγώνα μεγάλωσαν κ αυτός ο αγώνας ήταν είναι κ θα είναι κόκκινος. αυτό που μ' έκανε να ξεχάσω το ξυλόγλυπτο του γκρέμλιν, το ξαναθυμήθηκα με μία μόνο κίνηση μια άγνωστης γιαγιάς. μόνοι μας δεν πάμε πουθενά. τέλος.


τις τελευταίες μέρες όλο δυσάρεστα μου κάνουν εντύπωση, επιτέλους ανάσανα, ευχαριστώ!

τώρα τι;

να σχολιάσω;

θα τη βρείτε μαζί με πολλά ενδιαφέροντα ρεπορτάζ στο tvxs.gr.

κ πολύ λίγα για σήμερα

πώς να χαρακτηρίσεις αυτούς που πυροβολούσαν σήμερα στον αέρα; κ αυτούς που προκάλεσαν στην κηδεία του παιδιού, κ αυτούς που πετούσαν πίσω τις πέτρες στα 15χρονα, κ αυτούς που ρήμαζαν το φάληρο, κ αυτούς που πετούσαν πέτρες στους περαστικούς κ μολότωφ στα μπαλκόνια, κτλ κτλ κτλ κτλ;
την παπαρήγα που βρήκε τη στιγμή να κάνει την ακροδεξιόστροφη προπαγάνδα της;

μια αηδία είστε όλοι, σιχάθηκα πια

λίγα για χθες

η πορεία εχθές ήταν ότι πιο άγριο έχω ζήσει.

προχωρήσαμε στο κέντρο, μέσω τσιμισκή κ εγνατίας φτάσαμε κοντά στο υπουργείο. το πρώτο κτήριο που δέχτηκε επίθεση ήταν το βυζαντινό κέντρο-βιβλιοπωλείο στην εγνατία. γιουχάραμε όλοι, κ σταμάτησαν, μόνο κάτι τζάμια έσπασαν. το μπάχαλο δεν αποφεύχθηκε, ήρθε αμέσως μετά, στην τσιμισκή. είδα βιτρίνες να σπάνε, μαγαζιά κ τράπεζες να παραδίνονται στις φλόγες. η πορεία προχωρούσε στο δρόμο κ οι άλλοι δίπλα, στο πεζοδρόμιο. κατέστρεφαν συνέχεια, κάποιοι άρπαζαν, ένας που περπατούσε δίπλα μου ρωτούσε τους φίλους του: "τη θέλει κανείς τη γραβάτα ή να την κάψω;".
μπάτσοι πουθενά, ούτε ένας.
οταν φτάσαμε στο υπουργείο τους βρήκαμε μπροστά μας, να πετάνε χημικά μέσα στην πορεία, πάνω μας.
ανασυνταχτήκαμε κ γυρίσαμε πίσω, βγήκαμε στην εγνατία, οι άλλοι μας είχαν προσπεράσει. από ένα κάθετο δρόμο είδαμε μπάτσους να έρχονται προς εμάς τρέχοντας, κ εκεί εγώ κ η παρέα μου φύγαμε, δεν αντέχαμε άλλο δακρυγόνο στη μάπα μας.

αυτά είδα εγώ, μακάρι να μπορούσα να μεταφέρω τις εικόνες που έχουν αποτυπωθεί στο μυαλό μου.

δε μου καίγεται καρφάκι για τα υποκαταστήματα των τραπεζών, τα διάφορα zara, τα μαγαζιά του βιλδιρίδη, ειλικρινά. κάποτε θα συνέβαινε. όσο άσχημο κ αν ακούγεται έπρεπε να συμβεί, για να μαζέψουν επιτέλους τα μπατσόσκυλα που έχουν αποθρασυνθεί τα τελευταία χρόνια. το κρυφτούλι μπάτσων-κουκουλοφόρων έγινε πλέον προσωπική υπόθεση κ για τις δυο παρατάξεις, εξαιτίας του "χώρου" που άφησαν τα δεξιόμουτρα στους δικούς τους που τους στήριξαν. στους βασιλικούς, τους χουντικούς, όλους αυτούς που περίμεναν γαλάζια κυβέρνηση για να 'ρθουν από πάνω κ ν' αρχίσουν τα δικά τους. εννοείται πως δε μιλάω για όλους τους αστυνομικούς, αλλά μόνο για αυτούς που είναι ικανοί να βασανίζουν μετανάστες, να πλακώνουν στο ξύλο φοιτητές κ να σκοτώνουν παιδιά. λοιπόν, έπρεπε να γίνει. τα μαλακιστήρια που καταστρέφουν αυτοκίνητα, καίνε περίπτερα κ κλέβουν ακριβά σπασμένα μαγαζιά τα διαλύουν όλα. η κοινή γνώμη θα ήταν με τους κουκουλοφόρους αν έσπαγαν μόνο τράπεζες. διάλεξαν να μπουν στο ίδιο καλάθι με τους άλλους. ή δε μπόρεσαν να κάνουν αλλιώς; δεν ξέρω τίποτα

16

από σφαίρα στην καρδιά σκοτώθηκε το παιδί. εγώ εκείνη την ώρα ήμουν στο σπιτάκι μου, με φίλους. είχα αγχωθεί κιόλας, μήπως δεν είναι καλή η τηγανιά

για την πορεία δεν ήξερα, έμαθα αργά το μεσημέρι. δεν ξέρω τι να πω. να πω ότι χρειάζεται ψυχραιμία κ αυτοσυγκράτηση; πολίτικαλ-κορέκτ;
παιδιά, δείξτε ψυχραιμία κ αυτοσυγκράτηση. μην καταστρέφετε τα πολυκαταστήματα της ερμού, οι επιχειρηματίες δεν φταίνε σε τίποτα. ούτε οι πολίτες που χάνουν τ' αυτοκίνητα τους. μην μπερδέυετε τις λέξεις, άλλο αδιαφορία, άλλο συνενοχή. μην καίτε τη σημαία, κάποιοι σκοτώθηκαν γι' αυτή. έχει τόση συμβολικότητα η σημαία μας

θέλω να δω ειδήσεις, μα φοβάμαι πως θα συγχιστώ ακόμα περισσότερο, μόνο επεισόδια θα δείχνουν

νιώθω άκυρος κ μικρός. ούτε στην πορεία δεν πήγα.

οδηγάρα να 'ούμε!

περίεργο... τόσο καιρό που περιαυτολογώ σ' αυτό το μπλόγκ, δεν έχω πει ότι είμαι κ γαμώ τους οδηγούς. άφου έκανα 1 επιβατικό(Fiat) κ ένα βανάκι(Citroen) σουρωτήρια, μπόρω να πω πως το κατέχω το άθλημα φιλλλαράκι (πρώτη φορά σκέφτομαι να απαγορεύσω τα σχόλια σε αναρτηση).
το μόνο θέμα μου με το αμάξι είναι αυτό: είμαι πολύ ευρωπαίος. θέλω να πω, πως εκεί που μιλάω με τους φίλους μου μπορεί να σούρω τα χίλια μύρια, μπαίνοντας στ' αμάξι σα να δένεται η γλώσσα μου κ δε μπορώ να βρίσω με τίποτα. δεν ξέρω, ίσως είναι που έχω φάει πολύ βρισιμο σα νέος οδηγός, ίσως είναι που δεν βρίζει ο πατέρας μου κ έμαθα έτσι, μυστήριο... αθάνατα θα μείνουν τα γαμωσταυρίδια: "συγγνώμη, είστε σοβαρή;" "ανόητε!" "καλά, χαζό είναι αυτό!".

από σήμερα όμως κουνελάκια μου, μπορείτε να είστε περήφανοι για 'μένα. η αρχή έγινε!
περιφεριακός, βγαίνω από μια έξοδο να πάω στη δουλειά. μπροστά μου ένα περιπολικό σαν αυτό της φωτογραφίας πάνω ήταν νομίζω. ή κάτι τέτοιο πάντως, μεγάλο. ο κύριος αστυνόμος πάει να στρίψει για την άλλη έξοδο, δίπλα. ελεύθερος ο δρόμος, πατάω λίγο γκάζι, κ ξαφνικά κάνει το γνωστό ανάβωφλαςκαιστρίβωκατευθείανχωρίςνακοιτάξω.
κ μου βγαίνει στο 1 μέτρο ρε παιδιά!
πατάω μια φωνάρα (είμαι κ βραχνιασμένος): α ρε μαλλλλάκα!!!! έτσι. παχύ, χορταστικό, το φχαριστήθηκα!
άναψε αλάρμ κ ψιλοχέστηκα να πω την αλήθεια, δεν είμαστε για τρεξίματα τώρα, αλλά εντάξει, μάλλον σήμαινε "σόρρυ".

εννοεί πως έπρεπε να το κάνω ποστ!

εκτός

άκουσα κ αυτή την αστεία(;) είδηση: ένα gay ζευγάρι αρσενικών πιγκουίνων σε ζωολογικό κήπο της Κίνας, έκλεβε αυγά ετεροφυλόφιλων ζευγαριών, για να τα "υιοθετήσει".
μάλιστα, τα αντικαθιστούσαν με πέτρες, κ τα γκάου οι γονείς δεν καταλάβαιναν τίποτα!
όταν έπεσε στην αντίληψη των υπευθύνων, τους χώρισαν απ' την υπόλοιπη ομάδα, "για να μην υπάρξουν προβλήματα".

δε μας έφταναν τα δικά μας γκέτο...

κλισέ

σαν σήμερα το 1925, λέει το ημερολόγιο, "ο δικτάτορας Πάγκαλος, μέσα από δίκη σκοπιμότητας εκτελεί με απαγχονισμό παρουσία πλήθους θεατών, τους καταχραστές του Δημοσίου, Δρακάκο κ Ζαφειρόπουλο"


ε ρε χούντα που μας χρειάζεται...!


(not not not not not not!)

χρυσό hypnosedon 2008!

επιστρέφω στο φεστιβάλ για να δώσω άλλο ένα βραβείο, στην πιο βαρετή ταινία του αιώνα.
ευτυχώς δεν ήταν πολλές οι κοψοφλεβίστικες, πεντάδα δηλαδή δε βγαίνει, οπότε οι υποψήφιες είναι 3.
πάμε πάλι ανάποδα:

1. Πώς τα βλέπω εγώ (the way i see things) ΗΠΑ
ένας λοξός, βρίσκει κάτι άλλους λοξούς κ γίνεται μοντέλο.
την ταινία την παρουσίασε ένας κύριος του φεστιβάλ, είπε τα καλύτερα, μάλιστα είχε έρθει κ ο δημιουργός της ταινίας ο οπόιος είχε μια φάτσα τρελά συμπαθητική κ δήλωσε κάτι σε "it's a pleasure.....thank you....see you". όταν είπα δημιουργός εξήγησα τι εννοώ; δημιουργός. σενάριο, σκηνοθεσία, πρωταγωνιστικός ρόλος, μοντάζ, ήχος, παραγωγή. καταλαβαίνετε.
αρχίζει η ταινία κ με το πρώτο πλάνο σκουντιόμαστε με τον zlatko. παπάρα μυρίζει...
όμως... ΤΙ ΠΑΠΑΡΑ ΗΤΑΝ ΑΥΤΗ!!! τεράστια! τα πάντα ήταν άσχημα, τα πάντα! κ είχα ένα θέμα με τις ερωτικές σκηνές του. μου φάνηκε πως μπήκαν περισσότερο για να γίνει πιο .... να προκαλέσει. δεν ήταν πρόστυχες, ήταν... κάπως, δεν ξέρω.

2. Η χαρά του να σε κλέβουν (the pleasure of being robbed) ΗΠΑ
άλλη μία ταινιάρα απ' τον ανεξάρτητο αμερικανικό κινηματογράφο.
είναι ένα τσογλανάκι κ κλέβει. πάει μέχρι τη βοστώνη κ γυρίζει πίσω.
μέχρι εκεί είδα. προσπάθησα να κοιμηθώ γιατί ήθελα να βγώ το βράδι. δυστυχώς χωρίς επιτυχία, καθώς ο ηλίθιος, είχα αποκοιμηθεί στην προηγούμενη ταινία που ήταν κ πολύ καλή μάλιστα(τη νύχτα που ο Φερνάντο Πεσσόα συνάντησε τον Κωνσταντίνο Καβάφη). σε κάποια φάση είπα α στα διάλα, πάω να τον πάρω σπίτι. είχα κ να βγω το βράδι.





κ τώρα η στιγμή που όλοι περιμέναμε .........................................






and the Golden Hypnosedon goes to ........................ (φαντάζομαι μαντεύετε)





















(καθυστερεί λίγο δεν ξέρω γιατί)



































τα












ζώα






μου















αργά


















3. Liverpool Αργεντινή-Ολλανδία
πρώτα θα πω για το καλό που είχε. η φωτογραφία.
θα μου πείτε, τουλάχιστόν αυτό είχε κ ένα καλό, τα άλλα δεν είχαν τίποτες, γιατί σε αυτό ο χρυσός χυπνοστεντόνης; είναι καθαρά υποκειμενικό. κατ' αρχάς ήταν επιλογή της κριτικού κινηματογράφου dragongrrrr. αυτό από μόνο του αποτελεί εγγύηση για καλή ταινία. περίμενα πολλά, καταλαβαίνετε. έπειτα, ήταν η πρώτη μέρα του φεστιβάλ, κ η πρώτη μου ταινία. περίμενα πολλά καταλαβαίνετε. σχόλασα λίγη ώρα πριν την έναρξη, κ έπρεπε να τρέξω από την καμάρα στο λιμάνι για να προλάβω. έτρεξα λοιπόν. έχω χρόνια να τρέξω έτσι στην πόλη. κ κουβαλούσα κ τα βιβλία. περίμενα πολλά καταλαβαίνετε. μπαίνω λοιπόν στην αίθουσα κ κάθομαι ανάμεσα στους μπλογκόλιθους zlatko κ mafalda, που νομίζω πως κάνουμε ιδανικό τρίο για θάψιμο ταινιών! ο κουτσογιαννόπουλος-dragongrrrr δεν ήρθε. αυτό είναι που μας καίει.
κ η ταινία ξεκινάει. κ ξεκινάει... κ ξεκινάει....

ο πρώτος διάλογος(-como estas?-bien y tu? -tirando) ακούστηκε μετά το πρώτο 10λεπτο. ο δεύτερος κανα 25λεπτο μετά. χαρακτηριστικά θα πω πως κάπου στη μέση κ παραπάνω της ταινίας, γυρνάει ο zlatko κ μου λέει, "καλά, ισπανικά μιλάνε;"
είδαμε τον πρωταγωνιστή να ανοίγει το συρτάρι, να το κλείνει, να μαζεύει το σίδερο από το πάτωμα, να πίνει, να πίνει, να πίνει, να τρώει (όλα σε πραγματικό χρόνο), να κοιμάται... είδαμε την πρωταγωνίστρια (σε κάποια φάση ο πρώτος έφυγε) να ταίζει τα κουνέλια, να παίζει με το μπρελόκ....
γενικά πάντως περάσαμε καλά. πετάχτηκαν οι ατάκες (πχ¨θα κάνουμε εξάσκηση κ στα ισπανικά μας" ρε θυμήστε μου κ καμιά άλλη), ενώ αγαπημένο κεφάλαιο της ζωής μας πλέον, είναι οι τρόποι που θα εκδικηθούμε τον ανδρεαδάκη-dragongrrrr.

μπορείτε να συμμετέχετε κ εσείς! τώρα, μπορείτε κ εσείς αγαπημένα μου κουνελάκια να προτείνετε την ιδανική τιμωρία! η πιο κίνκι κερδίζει ένα μπρελόκ "LIVERPOOL"!

χρυσός κούνελος 2008

πάει κ το φεστιβάλ, με τις υγείες μας, άντε κ του χρόνου.
μετά από καμιά εικοσαριά ταινίες, ένας μικρός απολογισμός απαιτείται.

γενικά φέτος δεν κοιμήθηκα πολύ, μόνο κανα-δυο φορές λόγω κούρασης, κ μία επίτηδες.
οι περισσότερες ταινίες που είδα ήταν μέτριες προς το καλό, 2-3 ανυπόφορες, μερικές καλές, κ μία που τα 'σπασε κανονικότατα, μια χαρά δηλαδη.

αρχίζω με τις καλές, γιατί (άσχετο) είμαι πολύ αισιόδοξος, βλέπω το ποτήρι μισογεμάτο κτλ κτλ. μάλιστα, φέτος θα απονείμω για πρώτη φορά, τον Χρυσό Κούνελο στην καλύτερη ταινιάρα όλων των εποχών.

πάμε αντίστροφα:

5. Disco Ormene (Ο εύθυμος Μπάρι κ οι ντισκοσκώληκες). Δανία-Γερμανία
κινούμενα σχέδια, σχεδόν παιδικό, ξεκαρδιστικό. το ολύμπιον είχε γεμίσει με πιτσιρίκια που γελούσαν, τσίριζαν, έκλαιγαν, έτρωγαν, έχεζαν κ έτρεχαν, κ τις μαμάδες τους. κ εμάς. πολύ ωραίο χιούμορ, τα παιδάκια μάλλον δεν κατάλαβαν τα gay υπονοούμενα της ταινίας, μάλλον ούτε κ οι μαμάδες. πολύ καλή!

4. Teza. Αιθιοπία
πολύ καλή, πολύ στενάχωρη, πολύ διδακτική. το μειονέκτημα της ήταν η μεγάλη της διάρκεια που μας κούρασε, κατα τ' άλλα όμως από τις καλύτερες που είδα φέτος.

3. Stella (με λένε Στέλλα). Γαλλία
ωραία ταινιούλα, για την παιδική ηλικία, την προβληματική -εννοείται-. η δωδεκάχρονη πρωταγωνίστρια έδινε μαθήματα υποκριτικής. πραγματικά ΤΡΟΜΕΡΗ ερμηνία.

2. Dikoye Polye (Αγριο λιβάδι). Ρωσία
Το ξέρω, θα με βρίσει όποιος την είδε. σκηνοθεσία μέτρια. φωτογραφία μέτρια. σενάριο μέτριο, κάπως αστείο. οι πρωταγωνιστές, εντάξει καλοί. η υπόθεση: στη μέση της στέπας, μένει ένας γιατρός. κ γιατρεύει. αυτή η ταινία δεν ξέρω γιατί μου άρεσε πάρα μα πάρα πολύ. ίσως ήταν το ότι δεν πέθαινε κανένας, όλοι είχαν τον απέθαντο, αυτό το αισιόδοξο που είχε. μάλλον ήθελα να δω κάτι ευχάριστο. μα δεν ήταν καν τόσο ευχάριστη, δεν ξέρω! το θέμα είναι πως θα την ξανάβλεπα άνετα, δεν θα την πρότεινα πουθενά βέβαια, αλλά ναι ρε, ήταν γαμηστερή ωχού!




and the Golden Bunny goes tooooooooooooooooooooooooo...............................................

1. Vals im Bashir (βαλς με τονΜπασίρ). Ισραήλ-Γαλλία-Γερμανία
animation. η ταινιάρα του αιώνα, στο τελευταίο δεκάλεπτο έλεγα από μέσα μου "τελείωνε, δε γίνεται να συνεχίσεις, δε χωράω άλλο" , "ας μην καταλάβουν ότι κλαίω" , "ξαναγύρνα στο ανιμέισον μπάσταρδε" κ άλλα τέτοια. μία απ' τις δυνατότερες ταινίες που έχω δει, την κατατάσω δίπλα στο Κουρδιστό Πορτοκάλι, το Forrest Gump, τον Τιτανικ..εεεεεεεεε.... το Requiem for a dream κ τις υπόλοιπες θεϊλες. πραγματικά δείτε την, να κ το καταπληκτικό site.

φυσικά θα επανέλθω με τις χειρότερες, χεχεχεχε.....

πλαστικό κανείς;

σήμερα ανέλαβα ότι πιο ενδιαφέρων έχω κάνει στη δουλειά από τότε που με προσέλαβαν.
φυσικά δεν έχει καμία σχέση με το αντικείμενο.

θα βρω τι παίζει στην πόλη με την ανακύκλωση πλαστικού, κάποια εταιρία δηλαδή, που θα έρχεται κ θα παίρνει τα πιατάκια/ποτηράκια/σκατουλάκια -πάντα πλαστικά όμως- που θα μαζεύουμε κ θα τα πηγαίνει γι' ανακύκλωση.

(πολύ "θα" έπεθε παραπάνω, τα ιθπανικά φταίνε)

μήπως έχετε κάτι υπ' όψιν σας;

ΟΧΙ στο όνομα μας

αν κ η απεργία πείνας σταμάτησε, αφού ο υπουργός Δικαιοσύνης ανήγγειλε κάποια μέτρα για τη βελτίωση των συνθηκών στις φυλακές, το ανεβάζω, κατευθείαν απ' το everything you know is wrong. ένα μεγάλο μπράβο σ' αυτούς τους ανθρώπους, που κάναν μια δυνατή αρχή.

"Με αφορμή το πρωτόγνωρο κύμα απεργιών πείνας από τους κρατούμενους στις Ελληνικές φυλακές αλλά και την εγκληματική αποσιώπησή του από τα κυρίαρχα ΜΜΕ, για τη Δημοκρατία και την προάσπιση των βασικών ανθρώπινων δικαιωμάτων καλούμε όλους όσους διατηρούν μπλογκς, διαδικτυακά φόρα και όχι μόνο να δημοσιεύσουν ταυτόχρονα και συντονισμένα στις 20 Νοεμβρίου 2008, ημέρα Πέμπτη, το παρακάτω κείμενο και όλους του χρήστες του διαδικτύου να το υπογράψουν"

Όχι στο Όνομά μας

“Είναι απαράδεκτη η κατάσταση στις ελληνικές φυλακές. Είναι κύριο θέμα η ριζική αλλαγή του σωφρονιστικού συστήματος”.

–Κάρολος Παπούλιας - 6/11/2008

“Είμαστε άνθρωποι – κρατούμενοι. Άνθρωποι, λέω”

- Βαγγέλης Πάλλης, Κρατούμενος, 9/11/08

Από τις τρεις Νοεμβρίου μία εκκωφαντική κραυγή συνταράσσει τα θεμέλια της Δημοκρατίας μας. Από τις τρεις Νοεμβρίου σύσσωμοι οι κρατούμενοι όλης της χώρας κατεβαίνουν σε απεργία πείνας διεκδικώντας το αυτονόητο : τη χαμένη τους αξιοπρέπεια. Απέναντί τους αντιμετωπίζουν την εκκωφαντική σιωπή των κραταιών ΜΜΕ και την παντελή αδιαφορία της πολιτικής ηγεσίας. Σε αυτές τις πρακτικές όσοι υπογράφουμε αυτό το κείμενο ΔΕ ΣΥΝΑΙΝΟΥΜΕ.

Η κατάσταση στις Ελληνικές φυλακές είναι απερίγραπτη και μπορεί να γίνει κατανοητή μόνο με τη σκληρή γλώσσα των μαθηματικών. Στα κατ’ επίφαση “σωφρονιστικά” ιδρύματα της χώρας έχουν καταγραφεί συνολικά 417 θάνατοι την τελευταία δεκαετία, ενώ ο ρυθμός τους έχει απογειωθεί σε τέτοιο σημείο, ώστε σήμερα να σβήνουν στα χέρια του κράτους τέσσερις άνθρωποι το μήνα. Η πληρότητα αγγίζει το 168% (10.113 κρατούμενοι για 6.019 θέσεις) με την αναλογία χώρου για κάθε άνθρωπο να φτάνει σε περιπτώσεις το 1τμ. Με ημερήσιο κρατικό έξοδο ανά κρατούμενο τα 3,60 Ευρώ τα συσσίτια που παρέχονται είναι άθλια, οι υποδομές θυμίζουν μεσαίωνα και η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη είναι ελλιπέστατη. Συγχρόνως, το Ελληνικό δικαστικό σύστημα στέλνει στη φυλακή έναν στους χίλιους κατοίκους της χώρας με τους έγκλειστους χωρίς δίκη (υπό προσωρινή κράτηση) να αγγίζουν το 30% του συνολικού αριθμού των κρατουμένων. Αν η ποιότητα μίας Δημοκρατίας κρίνεται από τις φυλακές της, τότε η Δημοκρατία μας ασθμαίνει. Αν η τιμώρηση παραβατικών συμπεριφορών με εγκλεισμό γίνεται από το κράτος στο όνομα της κοινωνίας, τότε για την κατάσταση στις Ελληνικές φυλακές είμαστε όλοι υπόλογοι, με συντριπτικές όμως ευθύνες να αναλογούν στην κρατική μηχανή. Σε αυτή την πραγματικότητα όσοι υπογράφουμε αυτό το κείμενο απαντούμε ΟΧΙ ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΑΣ.

Τα στοιχεία που αποκαλύπτονται από επίσημους φορείς για τις Ελληνικές φυλακές σκιαγραφούν εικόνα κολαστηρίων. Έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την Πρόληψη των Βασανιστηρίων (2007) διαπιστώνει βασανιστήρια, απάνθρωπη μεταχείριση και απειλές κατά της ζωής κρατουμένων, σειρά παραβιάσεων αναφορικά με τις συνθήκες κράτησης, ελλείμματα στη διερεύνηση και τιμωρία των ενόχων, αποσιώπηση περιστατικών βίας με την συμπαιγνία ιατρών και φυλάκων, απαράδεκτες συνθήκες ιατρικής περίθαλψης και ιατρικού ελέγχου στους κρατούμενους κλπ. Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου έχει εκδώσει σειρά καταδικαστικών για την Ελλάδα αποφάσεων που αφορούν κακομεταχείριση ή/και παραβιάσεις άλλων δικαιωμάτων κρατουμένων από σωφρονιστικές αρχές. Η Εθνική Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου έχει πάρει απόφαση - καταπέλτη για τα κακώς κείμενα στις φυλακές, προτείνοντας άμεσες δράσεις για την επίλυση τους. Ο Συνήγορος του Πολίτη διαμαρτύρεται για την παντελή έλλειψη συνεργασίας των αρμόδιων κρατικών φορεών μαζί του, λόγω της οποίας έχει ουσιαστικά απαγορευτεί η είσοδός του στις φυλακές της χώρας τα τελευταία δύο χρόνια. Οι δικηγορικοί σύλλογοι όλης της χώρας, μη κυβερνητικές οργανώσεις, όπως η Διεθνής Αμνηστία, και πολλοί πολιτικοί/κοινωνικοί φορείς καταγγέλλουν την απαράδεκτη κατάσταση και ζητούν ευρύτερη συνεργασία για το ξεπέρασμα του προβλήματος. Αν ανθρώπινα είναι τα δικαιώματα που πρέπει να απολαμβάνει κάθε ανθρώπινο ον, κάθε στέρησή τους στις Ελληνικές φυλακές αποτελεί ανοιχτή πληγή για την κοινωνία μας. Σε αυτή την κατάσταση όσοι υπογράφουμε αυτό το κείμενο απαντούμε ΝΑ ΣΠΑΣΕΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΤΟ ΑΒΑΤΟ ΤΩΝ ΦΥΛΑΚΩΝ.

Με την απεργία πείνας οι κρατούμενοι καταφεύγουν στο τελευταίο οχυρό αντίστασης, που τους έχει απομείνει, το σώμα τους. Είχε προηγηθεί έσχατη έκκλησή τους προ μηνός προς τους ιθύνοντες να ενσκήψουν στο πρόβλημα, καθώς δεν πήγαινε άλλο. Για να λύσουν την απεργία πείνας ζητούν την ικανοποίηση αιτημάτων, που αποκαθιστούν την χαμένη τους αξιοπρέπεια και επανακτούν τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματά τους, αιτημάτων συγκεκριμένων, αξιοπρεπών και άμεσα υλοποιήσιμων. Απέναντι στις κινητοποιήσεις των κρατουμένων η πολιτική ηγεσία εξαντλεί τη δράση της σε αδιαφορία, υποσχέσεις και καταστολή των κινημάτων τους. Τυχόν αδιαφορία και αναλγησία της πολιτικής ηγεσίας όμως και σε αυτή τη φάση θα σημαίνει νεκρούς απεργούς πείνας. Στη μετωπική λοιπόν σύγκρουση που επιλέγουν οι κρατούμενοι της χώρας για τη διεκδίκηση των ανθρωπίνως αυτονόητων δε μπορούμε να μένουμε απαθείς σταυρώνοντας τα χέρια και περιμένοντας τις ειδήσεις των θανάτων από τις απεργίες πείνας αλλά θα σταθούμε αλληλέγγυοι. Αν η περιφρούρηση της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων επιβάλλουν την επαγρύπνιση όλων μας, τώρα είναι λοιπόν η στιγμή να πάρουμε θέση όλοι απέναντι στο πρόβλημα χωρίς αδιαφορίες και υπεκφυγές.

Απέναντι στην τεταμένη κατάσταση στις φυλακές όλης της χώρας όσοι υπογράφουμε αυτό το κείμενο καθιστούμε την πολιτική ηγεσία απολύτως υπεύθυνη για ό,τι συμβεί και απαιτούμε άμεσα την τόσο θεσμική όσο και στην πράξη ΕΓΓΥΗΣΗ ΤΩΝ ΒΑΣΙΚΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ.

"Την 21η Νοεμβρίου το κείμενο αυτό θα σταλεί σε όλα τα μέλη του κοινοβουλίου και σε όσο το δυνατόν περισσότερους φορείς μέσων μαζικής ενημέρωσης με την προτροπή της αναδημοσίευσής του. Το κείμενο προς αποστολή θα φέρει τους υπερσυνδέσμους (URL) από όλες τις ιστοσελίδες, που το υιοθέτησαν."

νοέμβρης στην Θεσσαλονίκη

κάποτε ήμουν περήφανος για τη Θεσσαλονίκη, μου άρεσε που έλεγα πως είμαι από 'δω. πίστευα (κ πολλές φορές δεν ήταν λάθος) πως όταν το λεγα, ο άλλος το μετέφραζε ως "η ωραιότερη πόλη της ελλάδας". μα δεν ζούσα εδώ. μερικοί μήνες μόνιμης κατοίκησης ήταν αρκετοί για να κάνουν την απάντηση μου στο "ααα, τυχερέ!" που μου λένε συχνά άτομα εκτός Θεσσαλονίκης, σε ένα, "ντάξει, καλά είναι".

η Θεσσαλονίκη πλέον, είναι μια απάνθρωπη πόλη, κακά τα ψέματα. κάθε χρόνο μαζεύω μποτιλιαρίσματα, στενά, πάρκινγκ, εργοτάξια, βρωμιά, κ τα 'χω να γκρινιάζω. με το δίκιο μου. είναι ανθυγιεινό να κυκλοφορείς στην πόλη, ντροπιαστικό.

μα ότι κι αν λέω, όσα κι αν της καταλογίζω, όσες φορές κι αν πω πως θέλω να ξαναφύγω, ξέρω πως πάντα θα κρατάω κ άλλο. γιατί αυτή την εποχή δε μπορώ να τη ζήσω αλλού. με δένουν οι νοέμβρηδες. είναι η ατμόσφαιρα στο λιμάνι κάθε τέτοιες μέρες που με κάνει να ξαναγαπώ την πόλη μου. είναι ο αναβρασμός στους δρόμους. βιαστικοί που τρέχουν με το πρόγραμμα στο χέρι απ΄την Κασσαβέτης στη Ζαννάς κ απ' το λιμάνι στο Ολύμπιον. οι συζητήσεις, οι πορείες για το Πολυτεχνείο, ο κόσμος που δείχνει πως σκέφτεται, δεν κοιμάται.
κάθε νοέμβρη ξαναπαίρνουμε την πόλη μας.

ότι κ αν γίνει... κάθε νοέμβρη, θα 'μαι δώ


(το βιντεάκι αυτό στάθηκε αφορμή να γνωρίσω τον αγαπητό teacherdude)

165 κιλα μαλάκας

πριν λίγο καιρό είχα πάει εκδρομή σε μια γειτονική πόλη. μαζευτήκαμε κάμποσες ατομάρες, πήραμε το χτελ, όλοι μες την τρελή χαρά, κυριακή γιορτή κ σχόλη, ξέρετε τώρα.

κατεβαίνουμε στο σταθμό κ περιμένουμε την αγαπημένη Shiroi Taka να πάει να κάνει πιπί της. περιμένουμε... περιμένουμε... περιμένουμε...
έρχεται με νεύρα κ λέει ότι "η κυρία καθαρίστρια, δε με άφηνε να μπω στην τουαλέτα, αν δεν έδινα πρώτα 50λεπτά. κ τελικά δε μπήκα."

εδώ κουνελάκια μου θα κάνω μια μικρή παράκαμψη, για να καταλάβετε καλύτερα την κατάσταση μου εκείνες τις στιγμές.
γενικά στη ζωή μου είμαι όπως φαίνομαι κ στο blog. εντελώς χαζοχαρούμενο δηλαδή.
μέχρι να θυμώσω. σ' αυτή την περίπτωση που ευτυχώς γίνεται σπάνια, τριπλασιάζομαι, γίνομαι χουλκ, κ το μυαλό ξεφεύγει λίγο κ κάνει ότι θέλει (θα σκίσω κανα καλσόν). μικρή αλλά σημαντική λεπτομέρεια, το ότι δεν ακούω. κυριολεκτικά μιλάω. δεν ξέρω αν αυτό σημαίνει καρδιακό στα 40μου, αλλά οι παλμοί μου υπερκαλύπτουν τους εξωτερικούς ήχους, σα να χτυπά η καρδιά μου μέσα στο τύμπανο. αυτό δυσκολεύει περισσότερο την επικοινωνία με το σύμπαν.

αρπάζω λοιπόν την Shiroi απ' το χέρι κ προχωράω με όλο το βάρος των 165 κιλών μου (100 ήταν μόνο τα αρχίδια μου) προς τις τουαλέτες.

η μάγισσα Τσοκάρω είναι εκεί. μετράει ηδονικά τα κέρματα που άρπαξε απ' τις δυστυχισμένες γριούλες. βρέχει με τη σφουγγαρίστρα το πάτωμα, κ τοποθετεί μια προειδοποιητική πινακίδα ¨ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΠΕΡΑΣΤΕ ΕΛΕΥΘΕΡΑ, ΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΑΣΦΑΛΕΣ" χαμογελώντας χαιρέκακα. σίγουρα σκέφτεται με λιγούρα το παιδάκι που έχει αφήσει στο σπίτι της, να σιγοψήνεται στον φούρνο.

γυρίζει το βλέμα κ μας κοιτάζει σατανικά, ενώ σάλια τρέχουν απ' το τεράστιο στόμα της.

ΧΟΥΛΚ: μου είπε η κοπέλα πως δεν την αφήσατε να μπει στην τουαλέτα.
ΣΚΥΛΑ: ...
ΓΟΥΛΒΕΡΙΝ: Shiroi πήγαινε μέσα.

η Λερναία Ύδρα με κοιτάζει με μίσος. ξέρω πως με ζυγίζει για να χτυπήσει, ίσως με στραγκαλίξει με το καζανάκι, ίσως μου βάλει στο στόμα τις φόλες που έχει φτιάξει για τα σκυλάκια της γειτονιάς.

ΜΕΓΑΙΡΑ: ντουκ-ντουκ ντουκ-ντουκ ντουκ-ντουκ
ΜΠATMAN: αυτό είναι απαράδεχτο, έχω γυρίσει όλη την ελλάδα με κτελ κ δεν το συνάντησα πουθενά....
ΚΡΟΥΕΛΑ:ντουκ-ντουκ ντουκ-ντουκ ντουκ-ντουκ
Λ'ΑΙΟΝΟ: με ποιό δικαίωμα μας χρεώνετε το κατούρημα/ποιός το επιτρέπει αυτό/πού είναι η σύμβαση σας
ΧΙΛΑΡΙ ΚΛΙΝΤΟΝ: ντουκ-ντουκ ντουκ-ντουκ ντουκ-ντουκ
'AIΡΟΝΜΑΝ: εσείς δεν πληρώνεστε, δεν παίρνετε μισθό;
ΜΑΤΖΙΚΑ ΝΤΕ ΣΠΕΛ: ντουκ-ντουκ ντουκ δεν παίρνω μισθό σας λέωντουκ ντουκ-ντουκ
ΖΟΡΟ: πάω να ρωτήσω, περιμένετε εδώ.

ρωτάω κάποιον υπάλληλο, κ μου λεέι πως η κυρία δεν παίρνει μισθό, μόνο αυτά που μαζεύει απ' τους κατουρλήδες. κ μάλιστα από αυτά πληρώνει κ όλα τα έξοδα της τουαλέτας.

ένιωθα σα να χαστούκισα την καλομοίρα. γυρίζω πίσω με την ουρά στα σκέλια (πάντα όμως με αγέρωχο ύφος, έχουμε κ ένα στιλ) "ξαναπείτε μου λίγο, τι λέγατε;"

να μην πολυλογώ, η κατάσταση έχει ως εξής: υπάρχει μια κυρία-φάντασμα, η οποία παίρνει τον προβλεπόμενο μισθό της καθαρίστριας. δεν εμφανίζεται ποτέ στη δουλειά, προφανώς δουλεύει αλλού. στη θέση της έρχεται η άλλη κυρία (σημ: είναι αλλοδαπή), η οποία πληρώνεται με τα 50λεπτά που μαζεύει απ΄τον καθένα που θα χρησιμοποιήσει την τουαλέτα. με αυτά αγοράζει τα καθαριστικά, τα κακόχαρτα κλπ, κ τα υπόλοιπα τα κρατάει. φυσικά όλα αυτά, είναι γνωστά από τους υπαλλήλους του κτελ.

τι γίνεται τώρα; τι κάνεις εσύ κουνελάκι μου ως χρήσιμος πολίτης;
το καταγγέλεις; θα χάσει η κυρία τη δουλειά της, κ άντε να βρει άλλη σ' αυτή την ηλικία.
την συμβουλεύεις βέβαια, "αυτό δεν είναι σωστό, να ζητήσετε να σας κάνουν σύμβαση, πώς θα βγείτε στη σύνταξη;". από κει που είσαι είναι εύκολο να δώσεις συμβουλές.

τι μπορείς να κάνεις;

ένα ποστ.

σκατά.

(άλλη μία) κρίση ηλικίας

μα ακούστε τι έλεγα 'χθες σε ένα φίλο μου στο τηλέφωνο:
....άσε ρε δεν έχω πολύ χρόνο να βγαίνω, σχολάω στις 1630 κ μετά τρέχω σε άλλες δουλειές...
..... ήμουν σ' ένα γάμο, κ τώρα πάμε να φάμε σε ένα εστιατόριο......

κ μετά με τα παιδιά:
ΕΓΩ: πλέον δε μπορώ να πηγαίνω σε μαγαζιά που δε μ' αρέσουν, 2 χρόνια πριν όμως θα πήγαινα κ θα περνούσα καλά.
ΦΙΛΟΣ: τώρα είμαστε πιο κατασταλαγμένοι..

την τελευταία περίοδο παίζει πολύ αυτή η συζήτηση. μαμά γερνάω; κ αν ναι, επιτυχώς τουλάχιστον;

μη με βρίζετε, θα μου περάσει σε λίγο..

νέοι όροι

συνδικαλισμός = φασισμός

πληροφορίες θέλουν τον αντινομάρχη Θεσσαλονίκης Δ. Ψωμιάδη να συνεργάζεται με τον κ Μπαμπινιώτη για την καινούρια έκδοση του Λεξικό Της Νέας Ελληνικής Γλώσσας. Θα συμμετέχει επίσης ο αδερφός του ο Νομάρχης, κ η Κουνιάδα του.

μη δίνετε σημασία σ' αυτό το ποστ

κάνω δοκιμή, να δω πως θα μου το εμφανίσει. θα βάλω της παναγιάς τα μάτια.

εικόνες...

για το ανδρικό κοινό...

για το γυναικείο κοινό...
(φαντάζομαι προσέξατε *και* το πολιτικό υπονοούμενο)

κάτι μπάι

βιντεάκι...

μια τζούρα πολιτική...

λίγο κείμενο: μούμπλεμούμπλεμούμπλεμούμπλεμούμπλεμούμπλεμούμπλεμούμπλεμούμπλεμούμπλεμούμπλεμούμπλε

μούμπλεμούμπλεμούμπλεμούμπλεμούμπλεμούμπλεμούμπλεμούμπλεμούμπλεμούμπλεμούμπλεμούμπλε
μούμπλεμούμπλεμούμπλεμούμπλεμούgodμπλεμούμπλεμούμπλεμούμπλεμούμπλεμούμπλεμούμπλεμούμπλε
μούμπλεμούμπλεμούμπλεμούμπλεμούμπλεμούμπλεblessμούμπλεμούμπλεμούμπλεμούμπλεμούμπλεμούμπλε
μούμπλεμούμπλεμούμπλεμούμπλεμούμπλεμούμπλεμούμπλεμούμπλεCtrlμούμπλεμούμπλεμούμπλεμούμπλε
μούμπλεμούμπλεμούμπλεμούμπλεμούμπλεμούμπλεμούμπλεμούμπλεμούμπλεCμούμπλεμούμπλεμούμπλε
μούμπλεμούμπλεμούμπλεμούμπλεμούμπλεμούμπλεμούμπλεμούμπλεμούμπλεμούμπλεCtrlVμούμπλεμούμπλε

έτοιμο το πιασάρικο δοκιμαστικό ποστάκι!

για να δούμε, αν έχω πάλι θέμα με τη γραμματοσειρά θα τα σπάσω όλα!


edit: πέτυχε!

edit2:

για τη georgia

tonino carotone

μια βδομάδα μ' έπριζε η καλή μου να πάμε στη συναυλία.
μπίριμπίριμπίριμπίριδενήρθεςΘηβαίομπίριμπίριεγώήρθαrainingpleasureμπίριμπίριπουθενάδενπάμε,

μου έβαλε ν' ακούσω κ ένα τραγουδάκι, δε μ' άρεσε, τελικά πήγαμε. κ ήταν ο καλύτερος performer που έχω δει!

γεννήθηκε στη Χώρα των Βάσκων. το πραγματικό του όνομα είναι Antonio De la Cuesta, κ πρότυπο του για πάντα κ πάντα, ο ιταλός Renato Carosone. από αυτόν πήρε κ το καλλιτεχνικό όνομα του, Tonino Carotone (ναι, το carotone σημαίνει ότι φαντάζεστε).
μπήκε στη φυλάκα για ανυποταξία στο στρατό. εκεί έγραψε τα άπειρα τραγούδια, κ καλλιέργησε το στιλ κ την ιδεολογία του.
ξεκινάει σόλο καρριέρα το 2000 με το mondo difficile κ γίνεται είδωλο! ο δεύτερος δίσκος senza ritorno του βγήκε το 2003.

η συναυλία άρχιζε στις 2100 στη ΧΑΝΘ. μπαίνουμε, καθόμαστε κ προς μεγάλη μου έκπληξη το γήπεδο ηταν γεμάτο. περίμενα να είμαστε εμείς κ 3-4 κουλτουριάρηδες με μπερέδες, αλλά τελικά υπήρχαν σε πληθώρα όλα τα φρούτα. παιδάκια, παππούδες, φοιτητές, τριαντάρηδες, κυριλέ, τρέντι (εγώ ήμουν αυτός, με το φούξια τι-σερτ μου), κουλτουρέ, χαμός!
το γήπεδο μύριζε λίγο. εμένα ποδαρίλες, της καλής μου ιδρωτίλες.

πρώτα βγήκε ένας κύριος των Δημητρίων μάλλον, πολύ καλός, είπε κ σ' έναν πως θα του φτιάξει καφέ μόλις κατέβει απ' το βήμα, μια χαρά, εξυπηρετικότατος.

έπειτα βγαίνει η μπάντα. κάτι γλυκούληδες στρουμπουλοί, με ένα μαλλιά κ μια πολύ άσχημη κυρία, ντυμένη μπουζουξού κ με ένα υπερτεράστιο κατακόκκινο λουλούδι στ' αυτί. πολύ αλμοδοβαρικιά, γαμάτη!

κ βγαίνει ο Τονίνο! μουστάκι, μακρύ μαλλί, καπελάκι με γίσο, γιλέκο, μπαστούνι, τσιγάρο στο στόμα.
κάνει "εεεε" κ ο κόσμος τρελαίνεται! σε 10 λεπτά οι κερκίδες μείναν με το μισό κόσμο, οι υπόλοιποι κατεβήκαμε στην αρένα.

τώρα θα πω για την χάλια κ έλεος ακουστική: η ακουστική ήταν χάλια κ έλεος.

ο carotone να δίνει ρέστα, να πηδάει από 'δω κ από 'κει, να κάνει μαλακίες με το μικρόφωνο, να μας μιλάει στα ισπανικά, να πίνει κάτι σαν κάτουρο κ να μας λέει "geia mas eeeiiii".
τελειώνει η συναυλία (κ καλά), φεύγουν. εμείς βαρούσαμε τα ποδάρια μας κάτω για να ξαναβγεί, βγήκε κ τα γάμησε όλα, είπε 5-6 τραγούδια ακόμα, έκανε αυτό τοπώςτολένε που πηδάς στο κοινό κ σε πάνε βόλτα με τα χέρια, τον πέταξαν στη σκηνή, δε μπορούσε να σηκωθεί ο καημένος, τον παράτησαν κ οι μουσικοί, να μην θέλει να φύγει! άρχισε μόνος του να λέει ένα τραγούδι, στο τέλος τον λυπήθηκε ο μαλλιάς, πήρε μια κιθαρίτσα να τον συνοδεύσει.

η τελευταία συναυλία που είχα δει ήταν της Μαντάνα, που μου άρεσε τρελά. το καλύτερο show που έχω δει, η γυναίκα ανεξάντλητη κ όλα αυτά. όμως φεύγοντας ένοιωθα πως κάτι έλειπε. ήταν αυτό που έδινε ανοιχτόχερα ο Carotone: "σας γουστάρω πολύ, το ευχαριστιέμαι κ το καίω για την πάρτη μας".

παζλ biographix

αυτό που μου αρέσει περισσότερο στο ομαδικό μας biographix είναι αυτή η μεταξύ μας διαφορετικότητα.
26 νοματαίοι γράφουν παρακαλώ!

κ όταν λέω διαφορετικότητα εννοώ αυτά εδώ:

- ιστορική μέρα της robin

- ιστορική μέρα - αντίλογος (απ΄τα καλύτερα κείμενα που έχω διαβάσει) του poetic justice

- souls & machines< της frufruka (διαβάστε κ τα σχόλια)

μπράβο ρε παιδιά!

το τελευταίο, αλήθεια!

όλα δείχνουν πως ο Ομπάμα θα είναι ο επόμενος πρόεδρος (φτουφτουφτουφτου). καλώς, κακώς, δεν ξέρω κ δε μπορώ να μαντέψω. αυτό που μ' ενδιαφέρει είναι ότι είναι πιο έξυπνος απ' τον προηγούμενο, κ ότι ο αμερικανικός λαός έφτασε στο επίπεδο να εκλέξει μαύρο πρόεδρο, με μουσουλμανικό δεύτερο όνομα. αυτό δεν υπάρχει περίπτωση να γινόταν στην ευρώπη.

όσο για τους άπιστους Θωμάδες (τύπου ΠάνωςΚ) οι οποίοι δεν έχουν βεβαιωθεί *ακόμα* για το θαύμα της επόμενης μέρας, κ μάλιστα κάνουν αναρτήσεις (στο μπλογκ τους) που φασιστικά τις σβήνουν κατευθέιαν, για να μη μπορέσουμε να απαντήσουμε με πύρινο λόγο, ένα έχω να πω:

ΚΑΤΩ Ο ΑΝΤΙΑΜΕΡΙΚΑΝΙΣΜΟΣ!
ΤΟ ΤΕΙΧΟΣ ΕΠΕΣΕ ΠΑΡΤΕ ΤΟ ΧΑΜΠΑΡΙ!
ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ Η ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ!
ΕΞΩ ΤΑ ΦΕΡΕΦΩΝΑ ΤΗΣ ΠΑΠΑΡΗΓΑ!
(ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ)

φτάνει τόσο με τις εκλογές, αυτό είναι το τελευταίο ποστ (5ποστ σε 5μέρες, γαμάτο). googlάροντας έχω δει τόσες σημαίες που κλείνω τα μάτια κ βλέπω αστράκια. φτάνει. πάω να φάω κανα χάμπουργκερ.

0

άντε να δούμε
(δεν είναι η πιο ηλίθια ιδέα για κόμικ; έλεος..)

1

ο Ralph Nader είναι ανεξάρτητος υποψήφιος. σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις, υποστηρίζεται από ένα ποσοστό γύρω στο 5%.

είναι υποψήφιος για 4η φορά. το 1996 ως ανεξάρτητος πήρε ένα 0,7%.

το 2000 κατέβηκε ως υποψήφιος των Πρασίνων. το χάιλαϊτ της προεκλογικής του εκστρατείας ήταν η συγκέντρωση του στη Νέα Υόρκη, την οποία παρακολούθησαν 15000 άτομα, μεταξύ τους η Σούζαν Σάραντον, ο Τιμ Ρόμπινς κ ο Μάικλ Μουρ, πληρώνοντας μάλιστα εισητήριο! αν κ πήρε μόλις το 2,7% των ψήφων(καθόλου ευκαταφρόνητο για τα αμαρικανικά δεδομένα), τα αποτελέσματα της υποψηφιότητας του ήταν πάρα πολύ σημαντικά, αφού θεωρήθηκε από πολλούς πως ήταν υπεύθυνος για την αποτυχία του Αλ Γκορ να "πάρει" την πολιτεία της Φλόριντα, που θα του έδινε τη νίκη.

αποτέλεσμα των διάφορων θεωριών περί του ρόλου του στην εκλογή Μπους, ήταν το πενιχρό 0.38% στις εκλογές του 2004.

ο Νέιντερ στα 73 του χρόνια, αποφάσισε να θέσει κ πάλι υποψηφιότητα ως ανεξάρτητος αυτή τη φορά.

"Οι δύο αντίπαλοί μου στις προεδρικές εκλογές της 4ης Νοεμβρίου, ο γερουσιαστής Ομπάμα και ο γερουσιαστής Μακέιν είναι, ενσυνείδητα ή όχι, μαριονέτες του επιχειρηματικού κόσμου. Συναγωνίζονται καθημερινά για το ποιος θα ζήσει στο Λευκό Οίκο και υπακούουν στις εντολές των αφεντικών τους του ιδιωτικού τομέα".

το αμερικανικό εκλογικό σύστημα δεν του επιτρέπει να συμμετέχει σε ντιμπέιτ, αφού πρέπει να έχει ένα 15% των ψήφων.

2

(lol!)

οι θέσεις του ομπάμα κ του Μπάιντεν (υποψήφιος αντιπρόεδρος) φαίνεται πως ευνοούν τις ελληνικές θέσεις.

τον αύγουστο του 2007, συνέταξε μαζί με τον Ρόπμερτ Μενέντεζ κ την Ολυμπία Σνόου, ψήφισμα στην Γερουσία, όπου εξέφραζε την άποψη πως η κυβέρνηση της ΠΓΔΜ πρέπει να σταματήσει να παραβιάζει την ενδιάμεση συμφωνία με εχθρική δράση ή προπαγάνδα.

για το θέμα της Χάλκης κ του Οικουμενικού πατριαρχείου, έχει δηλώσει: "Είναι καιρός η Τουρκία να δώσει θρησκευτική ελευθερία στο Φανάρι, να επιστρέψει περιουσιακά στοιχεία του Πατριαρχείου που έχει κατασχέσει και να επιτρέψει την επαναλειτουργία της Θεολογικής Σχολής στη Χάλκη. Είναι καιρός η Αμερική να σταθεί στο πλευρό των φίλων και συμμάχων της και όλων όσων αποζητούν ανθρώπινη αξιοπρέπεια κι ευκαιρίες, ασφάλεια και ελευθερία".

όσο για το κυπριακό, ο Μπάιντεν έχει χαρακτηρίσει την τουρκική κατοχή, ως τη "μεγαλύτερη αδικία του κόσμου, η οποία παραμένει άλυτη".

3

crush on obama... κάτι τέτοιο φαίνεται πως έχει πάθει ο μέσος πολιτικά ενεργός πολίτης παγκοσμίως, με τους Έλληνες να το ρίχνουν δαγκωτό (96%)!
σε ανοιχτές ομιλίες που έκανε στο Ντένβερ κ το Σαιντ Λούις μαζεύτηκαν πάνω από 100000 κ ήταν η μεγαλύτερες πολιτικές συγκεντρώσεις των τελευταίων χρόνων στην αμερική. το μεγαλύτερο πλήθος όμως το είδε στο βερολίνο το καλοκαίρι, όπου παρακολούθησαν την ομιλία του 200000 άτομα!


(η σύνδεση μου με φιμώνει, δε μπορώ να γράψω άλλα! 61 αποσυνδέσεις για σήμερα)

4

5

(η "απάντηση" McCein εδώ)


ήμουν φαντάρος όταν άρχισαν οι συζητήσεις για τον υποψήφιο πρόεδρο των Δημοκρατικών. είχα πάρει την ελευθεροτυπία στη σκοπιά, κ διάβαζα για το απόλυτο φαβορί Κλίντον κ τον απόγονο των Κένεντι Έντουαρτζ. κ κάπου εκεί ο δημοσιογράφος ανέφερε κ ένα μαύρο γερουσιαστή του Ιλινόις, αναρωτώμενος όχι αν οι αμερικανοί είναι έτοιμοι για μαύρο πρόεδρο, αλλά αν οι δημοκρατικοί είναι έτοιμοι για μαύρο υποψήφιο. βιαστικά απέρριψα την πιθανότητα αυτή, κ έτσι μερικούς μήνες αργότερα η έκπληξη που μου επιφυλάχτηκε ήταν κάτι παραπάνω από ευχάριστη.

4 γενάρη, εγώ στο σπίτι της γιαγιάς μου, βλέπω ειδήσεις στα κλεφτά, να μάθω τι έγινε στην αϊόβα. κ το σόου ξεκινά με πρώτο Ομπάμα, δεύτερο Έντουαρτζ, τρίτη Χίλαρι, κ εμένα να έχω κάνει το κινητό μυδραλιοβόλο, να στέλνω μηνύματα παντού! περάσαμε πολύ αγωνία μέχρι να δούμε τον νικητή, φάγαμε τα λυσσακά μας με τον συν-ομπαμικό φίλο zlatko, η βρώμα δεν το 'παιρνε απόφαση να ξεκουμπιστεί να ησυχάσουμε, παραλίγο να τινάξει στον αέρα τη φόρα των δημοκρατικών. σε μια εποχή που οι αμερικανοί θα ψήφιζαν οτιδήποτε άλλο εκτός από ρεπουμπλικάνους, οι δημοκρατικοί μαχαιρώνονταν, ενώ το ραμολιμέντο που επέλεξαν οι "άλλοι", έκανε ήδη προεκλογική εκστρατεία .

δεν είναι ότι ο Ομπάμα θα αλλάξει τον ρου της ιστορίας. οι υπερδυνάμεις χτίζονται πάνω στην αδικία (μήπως η ελλάδα ήταν καλύτερη σ'αυτό το ρόλο;). αυτό που βλέπω εγώ, είναι ένας άνθρωπος που γνωρίζει από πρώτο χέρι πως ο κόσμος δεν είναι μόνο η αμερική. αυτό είναι καλό. έχει κ καθαρό βλέμα. επίσης καλό.

5 μέρες μας χωρίζουν απ' τις αμερικανικές εκλογές κ η διαφορά είναι στις 7 μονάδες, με τον Ομπάμα μπροστά. είμαστε εδώ κ περιμένουμε...

εθνική εορτή

επειδή είμαι πολύ κουλτουριάρης, μετά τον κινηματογράφο, θα ασχοληθώ στο καπάκι με την ποίηση. το ποίημα είναι του αγαπημένου Γιάννη Τσατσάγια, απ' την ποιητική συλλογή "ο ξεβράκωτος" κ το αφιερώνω στους επισήμους.

Τσόντα

Κορδωτοί στη παρέλαση όλοι,
στον ρυθμό τους κι εγώ τελευταίος
δίχως γκλόμπ, ξιφολόγχη, πιστόλι,
μα κρατώντας τ' ολόρθο μου πέος...



ζήτω η 28η Οκτωβρίου!

Λογική της πλάκας project: film watching

πριν κάτι μέρες o zlatko είχε μια πολύ ωραία ιδέα. θα βλέπαμε μια ταινία την ίδια χρονική περίοδο, κ θα τη σχολιάζαμε "διαμπλογκικά". Διαλέξαμε την the visitor, η μέρα έφτασε, την είδαμε (έχω πει ότι δε μπορώ να βλέπω ταινίες μόνος μου;), κ ήρθε η ώρα το προτζεκτάκι να ολοκληρωθεί. έχουμε κ λέμε...


"Υπόθεση: Ένας χήρος καθηγητής κολεγίου ταξιδεύει στη Νέα Υόρκη για να παρακολουθήσει ένα συνέδριο και βρίσκει ένα νεαρό ζευγάρι, που αποδεικνύονται παράνομοι μετανάστες, να ζούνε στο διαμέρισμά του."

η ταινία αφορούσε τη ζωή των αόρατων ανθρώπων, αυτών που προσπερνάμε κάνοντας -στην καλύτερη περίπτωση- πως δεν προσέξαμε την παρουσία τους. το θέμα ήταν από μόνο του πιασάρικο, στην παρέα μας τουλάχιστον, αφού γενικά είμαστε πολύ κοινωνικώς προβληματιζόμενα άτομα κ δεν έχουμε αφήσει γκαλά για γκαλά που να μην έχουμε τρέξει.

όπως ήταν αναμενόμενο, μου άρεσε κ τη συστήνω ανεπιφύλακτα σε όλους.
οι χαρακτήρες αληθοφανείς, καταστάσεις δύσκολες, χωρίς όμως δραματικές εξάρσεις που θα έκαναν υπερβολική την ταινία. το "δέσιμο" της μουσικής σε όλο το κόνσεπτ, ήταν μια ευχάριστη έκπληξη, ειδικά για 'μένα που τελευταία τρελαίνομαι για τα κρουστά, όπως κ έκπληξη ήταν ο κεντρικός χαρακτήρας, ο Walter, κ η "μετάλλαξη" του από βαρετό, σνομπ, ατάλαντο μαλάκα, σε άνθρωπο παθιασμένο κ ευαίσθητο.

οι ηθοποιοί ήταν έξοχοι. ειδικά ο Richard Jenkins (Walter) κ η Hiam Abbass (Μouna). επίσης η Abbass είναι μια πολύ όμορφη γυναίκα!

δεν θα γράψω αναλυτικά για το τέλος, για να μην κάνω σπόιλερ σ' αυτούς που θα θελήσουν να τη δουν, μα δε μου άρεσε. δηλαδή για την ταινία ήταν καλό, μάλλον το ιδανικό, απλά εγώ έχω ένα θέμα. τέλοσπάντων , θα το γράψω στα σχόλια, για να μην υπάρχει κενό. οπότε να ξέρετε, αυτοί που δεν την είδαν, μην διαβάσετε τα σχόλια!

βαθμολογία... ας πούμε 3στα5, που σημαίνει, μου άρεσε, μα δεν θα την ξανάβλεπα.

zlatko, ευχαριστούμε για την φανταστική σου ιδέα! περιμένω την επόμενη ταινία..!

φλασιά

"Σε άκρως αμυντική πολιτική κίνηση υποχρεώθηκε χθες ο πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής επιλέγοντας, υπό τον φόβο «διαρροών», η Νέα Δημοκρατία να μη μετάσχει στη σημερινή συζήτηση και ψηφοφορία επί της πρότασης του ΠΑΣΟΚ να συσταθεί προανακριτική επιτροπή της Βουλής για την υπόθεση Βατοπεδίου".


το άκουσα το πρωί στο ράδιο κ θυμήθηκα αυτό:


"Ο Κωλέττης, ως αρχηγός του γαλλικού κόμματος ... το 1846/ 1847 κατείχε πέντε από τα επτά υπουργεία της κυβέρνησης του, δεν παρουσιαζόταν όμως σχεδόν καθόλου στο Κοινοβούλιο και καθιστούσε αδύνατο τον έλεγχο της εκτελεστικής εξουσίας. Επέβαλε έτσι ένα είδος κοινοβουλευτικής δικτατορίας".

απ΄το βιβλίο της ιστορίας κατεύθυνσης (δεν το πιστεύω πως έγραψα 15μισό ρε πούστη μου)

:)

sometimes it takes more than medication

καιρό είχα να συγκινηθώ (μύξες) :)

ερωτευμένος...

...έτσι, ξαφνικά..! πας να φας το μεσημεριανό σου, ανοίγεις τηλεόραση στα μεσημεριανά -εννοεί- κ πετυχαίνεις Ανευλαβή - Χατζηστεφάνου. κ....... ερωτευεσαι!

γιατί είπαν αυτά που έπρεπε να ακουστούν απ' την αρχή της προβολής αυτών των νούμερων. αυτά που σκέφτομαι κάθε φορά που τους βλέπω στην τηλεόραση να κάνουν τους σοβαρούς πολιτικούς, τα θύματα της κοινής αντίληψης, τους παρεξηγημένους που υπερασπίζονται τη δημοκρατία(!!!). κανένας δεν βγήκε να τους το πει κατάμουτρα. είναι όλοι πολύ ανώτεροι, πολύ κύριοι, πολύ σοβαροί για να ξεστομίσουν αυτή τη λέξη. κανένας δεν είπε "δε μιλάω με φασίστες σαν του λόγου σου". μόνο οι τρελοί του χωριού.

γιατί το ΛΆΟΣ (άντε μου στο διάολο που θέλετε να λέγεστε κ ΛΑΌΣ) μπήκε στη βουλή κ τώρα λιγουρεύεται 4 κ 5% ;
λόγω των θέσεων του; λόγω των προσωπικοτήτων του; λόγω του Αριστερού Καρατζαφέρη;

a g b. θεαματικότητα. όποτε εμφανιζόταν στο γυαλί γινόταν ρεντίκολο κ χτυπούσε 30άρια. κ όσο έβλεπαν πως ο Καρατζαφέρης πουλάει, τόσο τον έμπαζαν στα στούντιο. κ όσο τον έμπαζαν στα στούντιο, τόσο γλυστρούσε στα σπίτια του κόσμου κ σιγά-σιγά τον συνήθιζαν, κ άρχισαν να τον βλέπουν σαν ένα κομάτι της πολιτικής ζωής του τόπου. σαν εναλλακτική, ή τέλοσπάντων ένα νορμάλ τρόπο αντίδρασης στην πνιγηρή ανικανότητα που απολαμβάνουμε τόσα χρόνια.

μιλάνε για δημοκρατία κ εκλεγμένους απ' το λαό βουλευτές. ποιά δημοκρατία μωρε; αυτή των διαφημιστικών πακέτων; του marketing κ του λευκού χαμόγελου; βάλανε το κουστουμάκι τους, βγήκαν στην TV, κ έχουν στη μούρη τους κολλημένο ποστ-ιτ "ρυθμιστής της πολιτικής σταθερότητας". αν απο την αρχή όλοι οι πολιτικοί δεν παρίσταναν τις κυρίες -"δεν σας παίρνω στα σοβαρά γιατί είναι ώρα για το τσάι μου"- κ έλεγαν την αλήθεια, δεν θα 'χαμε φτάσει σ' αυτό το σημείο. πες το: "εσύ τι πετάγεσαι μωρή μαυραγορίτισσα;" κάνε τον να πάψει, να φύγει απ' το πλατώ. γιατί η δημοκρατία την οποία υπερασπίζεται κ επικαλείται, είναι η δημοκρατία του Χίτλερ κ του Μεταξά. κ όλοι το ξέρουμε αυτό.

μπράβο από τα μέσα μου, μπράβο.

η βλακεία του μήνα

είμαι λοιπόν στο αυτοκίνητο κ τρέχω.

δρόμος άδειος.

βλέπω στα 20 μέτρα μια μεγάλη "λιμνούλα" νερό, πιάνει όλο το πλάτος του δρόμου.

αναπάντεχα, με πιάνει χαρά!

θα περάσω από μέσα με φόρα κ θα κάνω ζζζζζζζζζζζζζββββββββουν!!!

γκάζι...

ζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζβββββββββββββββββββββββββββουν!!!!!!!!!!!!!!!!











ξέχασα τα παράθυρα ανοιχτά...
πόσο περισσότερο να γαμηθεί κάποιος στα γέλια;

macy gray

βαρκελώνη.μεσημέρι αυγούστου, 85 βαθμοί Κελσίου υπό σκιά.

5 ζαλισμένα τουριστάκια κουτρουβαλάνε τη Rambla προς την παραλία, με κίνδυνο να πνιγούν στον ίδιο τους τον ιδρώτα.

ξαφνικά πετάγεται ο κούνελος "ΟΥΑΟΥ! ΕΛΑΤΕ ΓΡΗΓΟΡΑ!" κ αρχίζει να τρέχει στον απέναντι δρόμο! τα υπόλοιπα κουνελάκια τρέχουν απο πίσω του, αποφεύγοντας αυτοκίνητα, ποδήλατα, λάβα, τουρίστες, τη βασίλισσα Σοφία, την Κίκα κ τις αμαρτωλές καλόγριες.

θα καταλήξουν σε μια κολώνα, όπου ο κούνελος.. εε.... χαϊδεύει μια αφίσα...

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ: Τι είναι αυτό;
ΚΟΥΝΕΛΟΣ: ΕΙΝΑΙ Η MACY GRAY Κ ΔΙνει συναυλία απόψε, θα μπορούσαμε να πά....
ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ: ΑΙ ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ ΚΟΥΝΕΛΕ!!!!!

Η Macy Gray είναι μια τρελαμένη τύπισα απ' το Οχάιο. το πραγματικό της όνομα είναι Natalie Renee Mc Intyre, μα μια μέρα, όπως πήγαινε σπίτι απ' το σχολείο, είδε το macy gray σε ένα θυροτηλέφωνο κ αποφάσισε πως όταν γίνει μεγάλη κ διάσημη, θα τη λένε έτσι. τελικά μεγάλωσε κ έγινε ταμείας σε σούπερ μάρκετ, μέχρι που την ανακάλυψε ένας τύπος κ την έβαλε να κάνει demo.

το '99 θα βγάλει το "On how life is", κ θα κάνει μπαμ με το Try, που μέχρι σήμερα, θα παραμείνει η μεγαλύτερη της επιτυχία. εν μέσω πολλών περιπετειών με μεθύσια, ναρκωτικά, γυμνές εμφανίσεις κ άλλα ωραία (σούπερ φάση, τότε, που λιώμα στο πιώμα, απειλούσε τους μπάτσους που είχαν περικυκλώσει το σπίτι, πως θα σκοτώσει τα παιδιά της) έχει βγάλει 6 δίσκους γαμάτους, με ωραιότατα τραγουδάκια. τα αγαπημένα μου: when i see you, do something, sexual revolution. το πρώτο βιντεάκι που έχω βάλει είναι το sweet baby κ το αγαπώ γιατί μου το αφιερώνει η αδερφή μου!

υγ: οπως καταλαβαίνετε, μερικοί, την έχουν πάρει στο ψιλό..(καραlol)!

edit: γαμώ, ξέχασα να γράψω πως είναι κάργα ομπαμικιά, ίσως είναι μάλιστα κ η πρώτη φαν, αφού 2(!) χρόνια πριν ο μπαράκ δηλώσει συμμετοχή στην κούρσα, έφτιαξε κ κυκλοφορούσε με ένα μπλουζάκι "obama for president"! φανταστείτε πως θα φάνταζε τότε, σαν την τρελή του χωριού!

υγ2: εκτός απ' τους ρεπουμπλικάνους, σιχαίνεται κ τη φωνή της
υγ3: συμμετείχε κ σε καμιά 10αριά ταινίες, εγώ την έχω πετύχει μόνο σε ένα scary moovie
υγ4: βίος κ πολιτεία αυτή η γυναίκα, δεν ξέρω τι να πρωτογράψω..