4

5

(η "απάντηση" McCein εδώ)


ήμουν φαντάρος όταν άρχισαν οι συζητήσεις για τον υποψήφιο πρόεδρο των Δημοκρατικών. είχα πάρει την ελευθεροτυπία στη σκοπιά, κ διάβαζα για το απόλυτο φαβορί Κλίντον κ τον απόγονο των Κένεντι Έντουαρτζ. κ κάπου εκεί ο δημοσιογράφος ανέφερε κ ένα μαύρο γερουσιαστή του Ιλινόις, αναρωτώμενος όχι αν οι αμερικανοί είναι έτοιμοι για μαύρο πρόεδρο, αλλά αν οι δημοκρατικοί είναι έτοιμοι για μαύρο υποψήφιο. βιαστικά απέρριψα την πιθανότητα αυτή, κ έτσι μερικούς μήνες αργότερα η έκπληξη που μου επιφυλάχτηκε ήταν κάτι παραπάνω από ευχάριστη.

4 γενάρη, εγώ στο σπίτι της γιαγιάς μου, βλέπω ειδήσεις στα κλεφτά, να μάθω τι έγινε στην αϊόβα. κ το σόου ξεκινά με πρώτο Ομπάμα, δεύτερο Έντουαρτζ, τρίτη Χίλαρι, κ εμένα να έχω κάνει το κινητό μυδραλιοβόλο, να στέλνω μηνύματα παντού! περάσαμε πολύ αγωνία μέχρι να δούμε τον νικητή, φάγαμε τα λυσσακά μας με τον συν-ομπαμικό φίλο zlatko, η βρώμα δεν το 'παιρνε απόφαση να ξεκουμπιστεί να ησυχάσουμε, παραλίγο να τινάξει στον αέρα τη φόρα των δημοκρατικών. σε μια εποχή που οι αμερικανοί θα ψήφιζαν οτιδήποτε άλλο εκτός από ρεπουμπλικάνους, οι δημοκρατικοί μαχαιρώνονταν, ενώ το ραμολιμέντο που επέλεξαν οι "άλλοι", έκανε ήδη προεκλογική εκστρατεία .

δεν είναι ότι ο Ομπάμα θα αλλάξει τον ρου της ιστορίας. οι υπερδυνάμεις χτίζονται πάνω στην αδικία (μήπως η ελλάδα ήταν καλύτερη σ'αυτό το ρόλο;). αυτό που βλέπω εγώ, είναι ένας άνθρωπος που γνωρίζει από πρώτο χέρι πως ο κόσμος δεν είναι μόνο η αμερική. αυτό είναι καλό. έχει κ καθαρό βλέμα. επίσης καλό.

5 μέρες μας χωρίζουν απ' τις αμερικανικές εκλογές κ η διαφορά είναι στις 7 μονάδες, με τον Ομπάμα μπροστά. είμαστε εδώ κ περιμένουμε...

εθνική εορτή

επειδή είμαι πολύ κουλτουριάρης, μετά τον κινηματογράφο, θα ασχοληθώ στο καπάκι με την ποίηση. το ποίημα είναι του αγαπημένου Γιάννη Τσατσάγια, απ' την ποιητική συλλογή "ο ξεβράκωτος" κ το αφιερώνω στους επισήμους.

Τσόντα

Κορδωτοί στη παρέλαση όλοι,
στον ρυθμό τους κι εγώ τελευταίος
δίχως γκλόμπ, ξιφολόγχη, πιστόλι,
μα κρατώντας τ' ολόρθο μου πέος...



ζήτω η 28η Οκτωβρίου!

Λογική της πλάκας project: film watching

πριν κάτι μέρες o zlatko είχε μια πολύ ωραία ιδέα. θα βλέπαμε μια ταινία την ίδια χρονική περίοδο, κ θα τη σχολιάζαμε "διαμπλογκικά". Διαλέξαμε την the visitor, η μέρα έφτασε, την είδαμε (έχω πει ότι δε μπορώ να βλέπω ταινίες μόνος μου;), κ ήρθε η ώρα το προτζεκτάκι να ολοκληρωθεί. έχουμε κ λέμε...


"Υπόθεση: Ένας χήρος καθηγητής κολεγίου ταξιδεύει στη Νέα Υόρκη για να παρακολουθήσει ένα συνέδριο και βρίσκει ένα νεαρό ζευγάρι, που αποδεικνύονται παράνομοι μετανάστες, να ζούνε στο διαμέρισμά του."

η ταινία αφορούσε τη ζωή των αόρατων ανθρώπων, αυτών που προσπερνάμε κάνοντας -στην καλύτερη περίπτωση- πως δεν προσέξαμε την παρουσία τους. το θέμα ήταν από μόνο του πιασάρικο, στην παρέα μας τουλάχιστον, αφού γενικά είμαστε πολύ κοινωνικώς προβληματιζόμενα άτομα κ δεν έχουμε αφήσει γκαλά για γκαλά που να μην έχουμε τρέξει.

όπως ήταν αναμενόμενο, μου άρεσε κ τη συστήνω ανεπιφύλακτα σε όλους.
οι χαρακτήρες αληθοφανείς, καταστάσεις δύσκολες, χωρίς όμως δραματικές εξάρσεις που θα έκαναν υπερβολική την ταινία. το "δέσιμο" της μουσικής σε όλο το κόνσεπτ, ήταν μια ευχάριστη έκπληξη, ειδικά για 'μένα που τελευταία τρελαίνομαι για τα κρουστά, όπως κ έκπληξη ήταν ο κεντρικός χαρακτήρας, ο Walter, κ η "μετάλλαξη" του από βαρετό, σνομπ, ατάλαντο μαλάκα, σε άνθρωπο παθιασμένο κ ευαίσθητο.

οι ηθοποιοί ήταν έξοχοι. ειδικά ο Richard Jenkins (Walter) κ η Hiam Abbass (Μouna). επίσης η Abbass είναι μια πολύ όμορφη γυναίκα!

δεν θα γράψω αναλυτικά για το τέλος, για να μην κάνω σπόιλερ σ' αυτούς που θα θελήσουν να τη δουν, μα δε μου άρεσε. δηλαδή για την ταινία ήταν καλό, μάλλον το ιδανικό, απλά εγώ έχω ένα θέμα. τέλοσπάντων , θα το γράψω στα σχόλια, για να μην υπάρχει κενό. οπότε να ξέρετε, αυτοί που δεν την είδαν, μην διαβάσετε τα σχόλια!

βαθμολογία... ας πούμε 3στα5, που σημαίνει, μου άρεσε, μα δεν θα την ξανάβλεπα.

zlatko, ευχαριστούμε για την φανταστική σου ιδέα! περιμένω την επόμενη ταινία..!

φλασιά

"Σε άκρως αμυντική πολιτική κίνηση υποχρεώθηκε χθες ο πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής επιλέγοντας, υπό τον φόβο «διαρροών», η Νέα Δημοκρατία να μη μετάσχει στη σημερινή συζήτηση και ψηφοφορία επί της πρότασης του ΠΑΣΟΚ να συσταθεί προανακριτική επιτροπή της Βουλής για την υπόθεση Βατοπεδίου".


το άκουσα το πρωί στο ράδιο κ θυμήθηκα αυτό:


"Ο Κωλέττης, ως αρχηγός του γαλλικού κόμματος ... το 1846/ 1847 κατείχε πέντε από τα επτά υπουργεία της κυβέρνησης του, δεν παρουσιαζόταν όμως σχεδόν καθόλου στο Κοινοβούλιο και καθιστούσε αδύνατο τον έλεγχο της εκτελεστικής εξουσίας. Επέβαλε έτσι ένα είδος κοινοβουλευτικής δικτατορίας".

απ΄το βιβλίο της ιστορίας κατεύθυνσης (δεν το πιστεύω πως έγραψα 15μισό ρε πούστη μου)

:)

sometimes it takes more than medication

καιρό είχα να συγκινηθώ (μύξες) :)

ερωτευμένος...

...έτσι, ξαφνικά..! πας να φας το μεσημεριανό σου, ανοίγεις τηλεόραση στα μεσημεριανά -εννοεί- κ πετυχαίνεις Ανευλαβή - Χατζηστεφάνου. κ....... ερωτευεσαι!

γιατί είπαν αυτά που έπρεπε να ακουστούν απ' την αρχή της προβολής αυτών των νούμερων. αυτά που σκέφτομαι κάθε φορά που τους βλέπω στην τηλεόραση να κάνουν τους σοβαρούς πολιτικούς, τα θύματα της κοινής αντίληψης, τους παρεξηγημένους που υπερασπίζονται τη δημοκρατία(!!!). κανένας δεν βγήκε να τους το πει κατάμουτρα. είναι όλοι πολύ ανώτεροι, πολύ κύριοι, πολύ σοβαροί για να ξεστομίσουν αυτή τη λέξη. κανένας δεν είπε "δε μιλάω με φασίστες σαν του λόγου σου". μόνο οι τρελοί του χωριού.

γιατί το ΛΆΟΣ (άντε μου στο διάολο που θέλετε να λέγεστε κ ΛΑΌΣ) μπήκε στη βουλή κ τώρα λιγουρεύεται 4 κ 5% ;
λόγω των θέσεων του; λόγω των προσωπικοτήτων του; λόγω του Αριστερού Καρατζαφέρη;

a g b. θεαματικότητα. όποτε εμφανιζόταν στο γυαλί γινόταν ρεντίκολο κ χτυπούσε 30άρια. κ όσο έβλεπαν πως ο Καρατζαφέρης πουλάει, τόσο τον έμπαζαν στα στούντιο. κ όσο τον έμπαζαν στα στούντιο, τόσο γλυστρούσε στα σπίτια του κόσμου κ σιγά-σιγά τον συνήθιζαν, κ άρχισαν να τον βλέπουν σαν ένα κομάτι της πολιτικής ζωής του τόπου. σαν εναλλακτική, ή τέλοσπάντων ένα νορμάλ τρόπο αντίδρασης στην πνιγηρή ανικανότητα που απολαμβάνουμε τόσα χρόνια.

μιλάνε για δημοκρατία κ εκλεγμένους απ' το λαό βουλευτές. ποιά δημοκρατία μωρε; αυτή των διαφημιστικών πακέτων; του marketing κ του λευκού χαμόγελου; βάλανε το κουστουμάκι τους, βγήκαν στην TV, κ έχουν στη μούρη τους κολλημένο ποστ-ιτ "ρυθμιστής της πολιτικής σταθερότητας". αν απο την αρχή όλοι οι πολιτικοί δεν παρίσταναν τις κυρίες -"δεν σας παίρνω στα σοβαρά γιατί είναι ώρα για το τσάι μου"- κ έλεγαν την αλήθεια, δεν θα 'χαμε φτάσει σ' αυτό το σημείο. πες το: "εσύ τι πετάγεσαι μωρή μαυραγορίτισσα;" κάνε τον να πάψει, να φύγει απ' το πλατώ. γιατί η δημοκρατία την οποία υπερασπίζεται κ επικαλείται, είναι η δημοκρατία του Χίτλερ κ του Μεταξά. κ όλοι το ξέρουμε αυτό.

μπράβο από τα μέσα μου, μπράβο.

η βλακεία του μήνα

είμαι λοιπόν στο αυτοκίνητο κ τρέχω.

δρόμος άδειος.

βλέπω στα 20 μέτρα μια μεγάλη "λιμνούλα" νερό, πιάνει όλο το πλάτος του δρόμου.

αναπάντεχα, με πιάνει χαρά!

θα περάσω από μέσα με φόρα κ θα κάνω ζζζζζζζζζζζζζββββββββουν!!!

γκάζι...

ζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζβββββββββββββββββββββββββββουν!!!!!!!!!!!!!!!!











ξέχασα τα παράθυρα ανοιχτά...
πόσο περισσότερο να γαμηθεί κάποιος στα γέλια;

macy gray

βαρκελώνη.μεσημέρι αυγούστου, 85 βαθμοί Κελσίου υπό σκιά.

5 ζαλισμένα τουριστάκια κουτρουβαλάνε τη Rambla προς την παραλία, με κίνδυνο να πνιγούν στον ίδιο τους τον ιδρώτα.

ξαφνικά πετάγεται ο κούνελος "ΟΥΑΟΥ! ΕΛΑΤΕ ΓΡΗΓΟΡΑ!" κ αρχίζει να τρέχει στον απέναντι δρόμο! τα υπόλοιπα κουνελάκια τρέχουν απο πίσω του, αποφεύγοντας αυτοκίνητα, ποδήλατα, λάβα, τουρίστες, τη βασίλισσα Σοφία, την Κίκα κ τις αμαρτωλές καλόγριες.

θα καταλήξουν σε μια κολώνα, όπου ο κούνελος.. εε.... χαϊδεύει μια αφίσα...

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ: Τι είναι αυτό;
ΚΟΥΝΕΛΟΣ: ΕΙΝΑΙ Η MACY GRAY Κ ΔΙνει συναυλία απόψε, θα μπορούσαμε να πά....
ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ: ΑΙ ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ ΚΟΥΝΕΛΕ!!!!!

Η Macy Gray είναι μια τρελαμένη τύπισα απ' το Οχάιο. το πραγματικό της όνομα είναι Natalie Renee Mc Intyre, μα μια μέρα, όπως πήγαινε σπίτι απ' το σχολείο, είδε το macy gray σε ένα θυροτηλέφωνο κ αποφάσισε πως όταν γίνει μεγάλη κ διάσημη, θα τη λένε έτσι. τελικά μεγάλωσε κ έγινε ταμείας σε σούπερ μάρκετ, μέχρι που την ανακάλυψε ένας τύπος κ την έβαλε να κάνει demo.

το '99 θα βγάλει το "On how life is", κ θα κάνει μπαμ με το Try, που μέχρι σήμερα, θα παραμείνει η μεγαλύτερη της επιτυχία. εν μέσω πολλών περιπετειών με μεθύσια, ναρκωτικά, γυμνές εμφανίσεις κ άλλα ωραία (σούπερ φάση, τότε, που λιώμα στο πιώμα, απειλούσε τους μπάτσους που είχαν περικυκλώσει το σπίτι, πως θα σκοτώσει τα παιδιά της) έχει βγάλει 6 δίσκους γαμάτους, με ωραιότατα τραγουδάκια. τα αγαπημένα μου: when i see you, do something, sexual revolution. το πρώτο βιντεάκι που έχω βάλει είναι το sweet baby κ το αγαπώ γιατί μου το αφιερώνει η αδερφή μου!

υγ: οπως καταλαβαίνετε, μερικοί, την έχουν πάρει στο ψιλό..(καραlol)!

edit: γαμώ, ξέχασα να γράψω πως είναι κάργα ομπαμικιά, ίσως είναι μάλιστα κ η πρώτη φαν, αφού 2(!) χρόνια πριν ο μπαράκ δηλώσει συμμετοχή στην κούρσα, έφτιαξε κ κυκλοφορούσε με ένα μπλουζάκι "obama for president"! φανταστείτε πως θα φάνταζε τότε, σαν την τρελή του χωριού!

υγ2: εκτός απ' τους ρεπουμπλικάνους, σιχαίνεται κ τη φωνή της
υγ3: συμμετείχε κ σε καμιά 10αριά ταινίες, εγώ την έχω πετύχει μόνο σε ένα scary moovie
υγ4: βίος κ πολιτεία αυτή η γυναίκα, δεν ξέρω τι να πρωτογράψω..

ένα καθόλου αστείο ποστ

δεν έκανα ποστ τόσες μέρες, περίμενα να δω ως πού θα φτάσει. μα δεν περίμενα τέτοια σκηνικά.

πνευματικοί-χρηματιστές, πωλήσεις υγροβιότοπων, εμπλοκή μελών της κυβέρνησης, προσπάθεια χειραγώγησης της δικαιοσύνης (ακόμη κ τώρα!), παραιτήσεις εισαγγελέων, τόση βρωμιά, το "περιβόλι της Παναγίας" laundry service. σε καμία υπόληψη δεν είχα την Εκκλησία, δεν είμαι καν χριστιανός, μα δεν περίμενα κάτι τέτοιο. κάτι έχει πεθάνει στο Όρος, κ η μπόχα έχει φτάσει παντού.

πιάνω τον εαυτό μου με ρατσιστικές διαθέσεις, βλέπω παπάδες κ τους στραβοκοιτάω, θέλω να τους κάνω να νιώσουν άσχημα, μετά το μετανοιώνω..

ειδήσεις σταμάτησα να βλέπω, τις τελευταίες μέρες άντε να μου ξεφύγει καμιά ματιά στο internet. τους σιχαίνομαι σχεδόν όλους, ξερνάω με Ρουσόπουλο-Καραμανλή.

κ ξέρεις τι; ήθελα να το κάνω ψιλοσατυρικό το ποστ, είχα σκεφτεί κ ατάκες, μα δε μου βγαίνει, δε μπορώ καν να κάνω χιούμορ

το σκότωσα!

το σκότωσα το γ@μ*μ*νο! το σκότωσα τώρα μόλις! με μια χαρτοπετσέτα! μπήκα πριν μισή ώρα στο σπίτι κ πρόλαβε να μου κάνει 2 σπυρούκλες νά! στο χέρι! τώρα υπάρχει αίμα μου στη ντουλάπα!

το καημένο, ψυχούλα είχε κ αυτό..
άλλη φορά θα βάζω ταμπλέτα.




το 'χω κάψει, ή μου φαίνεται;

"ας είμαστε ρεαλιστές να ζητάμε το αδύνατο"

Ernesto "Che" Guevara
14 Ιουνίου 1928 - 9 Οκτωβρίου 1967

blood on my boots

την παρασκευή ήρθε το περιοδικάκι της greenpeace, όπως πάντα πολύ καθυστερημένο, πολύ ανακυκλώσιμο, πολύ ενδιαφέρον. από 'κει διάβασα κ αυτή την ιστορία.
έχουμε κ λέμε...

η ιαπωνία είναι μια μακρινή χώρα, γεμάτη κοντά ανθρωπάκια που βγάζουν φωτογραφίες! γεμάτη κομπιούτερς, αυτοκίνητα κ τηλεοράσεις! κ φάλαινες! οι τελευταίες όμως, όπως ξέρουμε, έχουν μειωθεί σε ανησυχητικό βαθμό, τόσο ώστε όλα τα ανεπτυγμένα κράτη, να συμφωνήσουν στον τερματισμό του κυνηγιού φαλαινών, εκτός -φυσικά- αν πρόκειται για "επιστημονικούς λόγους".

σας το 'πα αυτό; η ιαπωνία είναι γεμάτη επιστήμονες! οι οποίοι βάζουν τα καλύτερα κομμάτια
του κρέατος της φάλαινας στις βαλίτσες τους, κ το πουλάνε στη μαύρη αγορά.

τον περασμένο μάιο, δύο ακτιβιστές της greenpeace πήγαν στον εισαγγελέα κ κατέθεσαν ένα κουτί που περιείχε 23.5 κιλά κρέατος κ κόστιζε 3000$. όλα έδειχναν πως το νίμα της παράνομης(;) φαλαινοθηρίας είχε αρχίσει να ξετυλίγεται.

στις 20 ιουνίου, διατάχθηκε ο τερματισμός των ερευνών της εισαγγελίας για την υπόθεση, κ η σύλληψη των δύο ακτιβιστών. ένα μήνα μετά αποφυλακίστηκαν με εγγύηση, κ τους απαγγέλθηκαν κατηγορίες για... κλοπή! ναι, καλά μαντέψατε: κλοπή του κουτιού με το κρέας!

επειδή είμαι αηδιαστικά αισιόδοξος, θα γράψω κ ότι μέχρι σήμερα, πάνω από 250000 επιστολές διαμαρτυρίας έχουν αποσταλεί στην ιαπωνική κυβέρνηση, καθώς κ ότι έχουν γίνει διαμαρτυρίες έξω από ιαπωνικές πρεσβείες, σε 30 χώρες (κ στην ελλάδα!).
κ επειδή αισιόδοξος είμαι όχι (πολύ) βλάκας, δεν αναμένω εξελίξεις.

καιρό έχω να σας βάλω τραγουδάκι, να ένα.

κουνούπι - κουνέλι: ν-0

Είναι κάποια πράγματα στον κόσμο που με τρελαίνουν. είναι η αδικία. είναι ο ρατσισμός. είναι η λαμογιά. λίγο πολύ έχω γράψει γι' αυτά.
σήμερα θα γράψω για τα κουνούπια. κ πριν πείτε "άσε ρε κούνελε, μέσα στον Οκτώβρη βρήκες να μας πεις για τα κουνούπια", πρέπει να δείτε το χέρι κ τη μούρη μου!

εχθές το βράδι λοιπόν, εκεί που κοιμόμουν σαν αθώο κουνελάκι, μπαίνει στο δωμάτιο ο κομάντο! τα κανονικά κουνούπια, κάνουν ζζζζζζζζζζζζζζζζζζζ, οπότε κάνεις μια με το χέρι σου κ το στέλνεις από 'κει που ρθε, αυτό όμως, έκανε Ζ! τσιμπούσε κ έφευγε, με γάζωσε το ^$!*!$@!@@ *#!

και θα το συνεχίσω το ανούσιο ποστ φίλοι μου, γιατί μου 'χουν φάει τη ζωή, μου 'χουν φάει, που έλεγε κ η γιαγιά μου η Παγώνα. γιατί αν μάζευα τα κλοπιμαία θα γέμιζα μια τράπεζα αίματος -κ έχω κ 0 αρνητικό- .

η κλασική ερώτηση όταν κάποιος βλέπει παιδικές φωτογραφίες είναι "ανεμοβλογιά είχε;"
πολλά τα ψυχικά τραύματα κουνελάκια μου. πάρτε ένα πολύχρωμο: είμαι στο φυλάκιο στον Έβρο, πρώτο βράδι. πιάνω το τελευταίο κραβάτι, πίσω-πίσω. ξυπνάω το πρωί κ μου λέγαν όλοι "ωχ σε τσίμπησε κουνούπι;". "ε κλασσικά", να λέω εγώ, "γλυκοαίματος μπλα μπλα μπλα", να χαζογελάω, πάω στο μπάνιο να πλυθώ κ βλέπω μπροστά μου τον Φράγκενστάιν, που μόλις ζωντάνεψε κ έχει ακόμα το πρήξιμο απ΄τα ράματα! ήμουν τουμπανιασμένος κ μωβ (απ' τη μία πλευρά μόνο, για να τονίζεται η διαφορά: πριν κ μετα)! το μεγαλείο βέβαια των κουνουπιών-ανιχνευτών, ήταν το ότι απ' τα 16 άτομα, τσίμπησαν μόνο εμένα.

έτσι έχουν τα πράγματα. έχετε πάθος με τα στατιστικά; τα ρεκόρ γκίνες; είστε περίεργοι, έχετε τέλοσπάντων μια ανωμαλία κ θέλετε να μάθετε πότε "βγαίνει" το πρώτο κουνούπι του χρόνου; εδώ, ρωτήστε εμένα! συνήθως βγαίνουν προς το μάρτιο, δίνουν ένα ραντεβού στα μούτρα μου κ μετά σκορπίζονται να πάνε στους επόμενους κανα-δυό μήνες μετά.
το τελευταίο για φέτος, ελπίζω να ήταν ο χθεσινός κομάντο, γιατί αν υποπτευθώ πως ήταν το πρότελευταίο, το προπροτελευταίο, ή (ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΟΥ!) το πρώτο του ερχόμενου καλοκαιριού...... σκατά!