το σόι μου!

χρόνια πριν, δημοτικό. έξω απ' το σχολείο δυο κοπέλες συμπληρώνουν τη διεύθυνση των παιδιών σε χαρτάκια κ τα ρίχνουν σε μια "κάλπη". φυσικά ο μάης δεν λείπει, πάω κι εγώ.
"μη τα δίνεις, είναι για να βρουν πού μένεις κ να έρθουν να σου κλέψουν το σπίτι"
βλακείες. καμιά βδομάδα μετά, έρχεται στο σπίτι ένας νεαρός.
"ο μικρός κέρδισε στο διαγωνισμό μας!"
για να μην πολυλογώ, ο νεαρός πούλησε στον πατέρα μου μια υπερπολυτελή-υπερακριβή-υπεράχρηστη παιδική εγκυκλοπαίδεια που ποτέ δεν διάβασα.

κάτι χρόνια πριν, φοιτητής, στο "κοινόβιο". ξυπνάω ξημερώματα κατά τις 11 να πάω για τσίσια. χτυπάει το κουδούνι. ανοίγω, κ μπροστά μου μια αιθέρια ύπαρξη. σκέφτομαι πως θα είναι κάποια φίλη φίλου φίλου που περνούσε από κάτω κ είπε να περάσει. γενικά το σπίτι ήταν τεράστιο, στο κέντρο της μικρής πόλης που σπουδάζαμε, τυπικά συγκατοικούσαμε 3 φίλοι, ουσιαστικά η μισή σχολή. οπότε δεν θυμόμουν ποιός έμπαινε κ ποιός έβγαινε, απλά χαιρετούσα.

"ήρθα να σου μιλήσω για το μυστήριο!"
"i beg your pardon?"
"θα με κεράσεις ένα καφέ;"
"έλα μέσα"

για να μην πολυλογώ, η αιθέρια ύπαρξη μου πούλησε καμιά 10ριά τόμους απ' αυτούς που διαβάζει ο λιακόπουλος πριν κοιμηθεί για να εμπνέεται. μόνο 150€ (πάλι καλά). ακόμα ντρέπομαι. πάντως μέχρι το τέλος της φοιτητικής ζωής είχα μάθει να λέω τα χαρτιά κ να πιστεύω στα ζώδια, άσε που μετά χρησίμευσε για τραπεζάκι-κωμοδίνο.
πάντως υποσχέθηκα στον εαυτό μου να μην ξαναγοράσω ποτέ από εξωτερικό πωλητή.

προχθές. στο γραφείο. μπαίνει κυρία, άνεση, οικειότητα, άρωμα, ντόμπρο βλέμα.
"ήρθα να σας μιλήσω για την ουνέσκο"
καταλάβατε ήδη, πουλούσε βιβλία. λαχταριστά..... μόνο 150€ ο τόμος.... ο πρώτος ειδικά, με κάτι παλάτια κ πίνακες κ μουσεία κ πολύ τον ήθελα.....
κρατήθηκα. όλη η δύναμη του ανθρώπου μαζεμένη σε ένα ηρωικό "όχι" .

εχθές. στο κινητό. μήνυμα.
"αδερφούλη μου, πήρα μια εγκυκλοπαίδεια της ουνέσκο κ έδωσα την πρώτη δόση. μου τέλειωσαν τα λέφτά, θα μου στείλεις;"

πόσο ακόμα θα την πατάει αυτό το σόι;

talantis films

πάω να κάνω μια γυροβολιά στα μπλογκς, κ πέφτω πάνω στoν MAD κ το χταποδάκι του, που είναι υποψήφιο για Όσκαρ στην κατηγορία best animated short. πολύ ωραίο, πολύ αγαπησιάρικο, πολύ ελληνικό, δείτε το!

η εταιρία που το έφτιαξε λέγεται talantis, είναι γαλλική κ ιδρύθηκε το 1998.
λοιπόν, επιβάλλονται τα βιντεάκια: Lionel, burning safari, ap 2000, Tom the cat(πεθαίνω), jungle jail.
στο you-tube θα βρείτε τα άπειρα, έχω κατακαεί βραδιάτικα, καληνύχτα!

"evo morales mi amor"

"σου γράφω γιατί πρέπει να γράψω μια ερωτική επιστολή. η δασκάλα μου των ισπανικών είναι θυμωμένη μαζί μου, γιατί αυτή είναι η δεύτερη έκθεση μου απ' τον Οκτώβριο

σε είδα σε μια εφημερίδα κ σε αγάπησα αμέσως!

εσύ, ένας ιθαγενής της Βολιβίας, φτωχός κ λαϊκούρα*, έγινες πρόεδρος!

προσπαθείς να λύσεις τα προβλήματα του λαού σου με σοσιαλισμό.

σ' αγαπώ γιατί το προεδρικό μέγαρο είναι πολύ μεγάλο για σένα κ κάλεσες τους φίλους σου να μείνετε μαζί.

σ' αγαπώ γιατί εθνικοποίησες τις πετρελαιοπηγές κ τα ορυχεία.

σ' αγαπώ γιατί μείωσες τον μισθό σου, τα 'βαλες με την Εκκλησία κ τις ΗΠΑ.

είσαι ένας άξιος άνδρας.

καλή τύχη με την αναθεώρηση του συντάγματος, εύχομαι να σε γνωρίσω κάποια μέρα."


*λαϊκούρα = plebeyo δηλαδή πλέμπα! γαμάτο;

αποτυχημένο ποστ

περπατάω στην αριστοτέλους πριν κανα μισάωρο κ βλέπω παντού ελληνικές σημαίες.
"ώπα"
βγάζω τα ακουστικά απ' το πανάκριβο εμ-πι-φορ μου.
"χρυσαυγίτες. θα κάνω γαμάτο ποστάκι"
παίρνω στα χέρια το κινητο να βγάλω τη φωτογραφία κ πλησιάζω το παιδί που δίνει τα φυλάδια. απλώνω το χέρι, το παίρνω "ευχαριστώ", "παρακαλώ" λέει (αυτός θα σωθεί τελικά, θα δείτε) κ με το άλλο πάω να τραβήξω τη φωτό.

κ μου πέφτει το κινητό ρε πούστη μου κ γίνεται σμπαράλια! άντε να κυνηγάω τα κομματάκια ανάμεσα στα συντρόφια, που είχαν κ ρόπαλα παρακαλώ, να με πήγε!

ούτε να διαβάσω το φυλλάδιο πρόλαβα, το πέταξα κατ' ευθείαν απ΄τα νεύρα μου. κάτι έλεγε για νέα τουρκοκρατία πάντως. το μόνο καλό, οτι το πέταξα μπροστά στη μούρη δυονών που με κοιτούσαν πολύ χαρωπά, του τύπου έλα να σου μιλήσουμε για τον τσε. είχα κ μια έκφραση αηδίας στα μούτρα, βασικά για το κινητό που έπεσε, αλλά αυτοί άλλο θα κατάλαβαν.

αυτά. ούτε φυλλάδιο, ούτε φωτό, ούτε κινητό (εντάξει αυτό έφτιαξε), ούτε ποστ.
κ ρεζίλι κ από πάνω.

ήθελα να τα πω να ξεσκάσω.......

στανταράκι

πρωί πρωί με την αυγούλα, να σου κ η πρώτη χοντρομαλακία του 2009:

παίρνει τηλέφωνο ένας παππούλης.

ΠΑΠΠΟΥΛΗΣ: καλημέρα σας , είμαι ο πατέρας του ΤΑΔΕ, πήρα να ρωτήσω αν δικαιούται κάποια αποζημίωση.
ΕΓΩ: βεβαίως. έχει φύγει από την εταιρία; προσέξατε με πόση λεπτότητα το έθεσα έτσι;

κενό

ΠΑΠΠΟΥΛΗΣ: σκοτώθηκε πριν από 20 μέρες...
ΕΓΩ: εεεεεεεεεεεεε.... μπορείτε να καλέσετε σε λίγο γιατί λείπει ο υπεύθυνος;

ΦΑΚΦΑΚΦΑΚΦΑΚΦΑΚ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

η αλήθεια όμως κουνελάκια μου, είναι πως δεν φταίω εγώ που δεν ήξερα οτι πέθανε ένας συνάδελφος, αφού τα τελευταία 2 χρόνια έχει πέσει ένα θανατικό στην Εταιρία κ δεν τους προλαβαίνουμε. επτά! ναι, επτά άτομα σε 2 χρόνια!
2 με αυτοκίνητο.
2 από καρδιά (ένας είναι αυτός που αντικαθιστώ εγώ φτουφτουφτουφτου)
1 πνίγηκε στο βουνό (πήγε για κυνήγι κ έπεσε σε μια λακούβα με νερό) (μη γελάτε)
οι άλλοι δεν ξέρω πώς.

φαντάσου: ο μπιγκ μπος είπε πως φέτος στην κοπή της πίτας θα κάνουμε τρισάγιο (ή κάπως έτσι) "για τους συναδέλφους που δεν είναι πια μαζί μας" !

καταλαβαίνετε *πόση* καφρίλα έχει πέσει στο γραφείο:
"άντε να δούμε αν θα τον βγάλουμε κ φέτο τον χειμώνα"
"να, έτσι στεκότανε κι ο μακαρίτης, πολύ μου τον θυμίζεις σήμερα" κτλ κτλ

κ το αγαπημένο μου: στοιχήματα!
ποντάρουμε ποιος θα είναι ο επόμενος, κ έξτρα μπόνους αν βρεις κ την αιτία θανάτου!
εννοεί πως τα 'χω παίξει όλα για τη ΧΑΖΗ, που θα πάει από βραχυκύκλωμα (ναι, ακόμα να τα βγάλουμε τα λαμπάκια) !

"It will take time to restore chaos"

προσπαθώ να θυμηθώ πού βρισκόμασταν πριν το 2000. δεν έχω ξεκάθαρες εικόνες στο μυαλό μου, είχαμε το βομβαρδισμό της σερβίας, θυμάμαι το κτήριο της δημόσιας τηλεόρασης βομβαρδισμένο. σ' αυτόν τον πόλεμο διαβάστηκε το γράμμα του κοριτσιού που έλεγε "βλέπω τα αμερικανικά αεροπλάνα σαν αγγέλους ελευθερίας"; συναυλίες στην αριστοτέλους.

η επίθεση στους δίδυμους πύργους θα μείνει αναλλοίωτη. έκτακτο, live ο πύργος που φλέγεται, κ έρχεται κ το δεύτερο, δεν πίστευα αυτό που έβλεπα. κ έπειτα συλλήψεις, αντιτρομοκρατικοί νόμοι, πόλεμος, γκουαντανάμο, ρατσισμός

προσπαθώ να θυμηθώ πώς ήταν οι αμερικανοί πριν απ' όλα αυτά κ δεν θυμάμαι. ήθελα να γράψω πως η οκταετία πέρασε σαν ένα κακό όνειρο, μα κράτησε πολύ κ ξέχασα. ήταν όνειρο τελικά; θέλω να πω, προς τα πού πρέπει να πάμε, μπροστά ή πίσω;

είχα κάνει παλιότερα ένα ποστ για το γκουαντανάμο, κ τώρα που λέγεται πως μες στη βδομάδα θα δοθεί εντολή να κλείσει, μου φαίνεται πολύ ωραίο για να 'ναι αλήθεια

είμαι σίγουρος πως ο ομπάμα θα 'ναι καλύτερος απ' το γκάου, αλλά όταν λέμε καλύτερος..... δηλαδή πώς;

δε νομίζω ότι βγαίνει νόημα, για άλλο κάθησα να γράψω κ αλλού με πήγε.
πάντως εγώ τα βιντεάκια μου θα τα δώσω:

ΠΑΡΕ ΤΟΝ (Μ)ΠΟΥΛΟ ΡΕ ΒΛΑΚΕΝΤΙΕ !

το θαύμα

πάντα καθώς περπατάω στην πόλη κοιτάζω τους τοίχους. δηλαδή... εννοώ τις αφίσες στους τοίχους. γενικά μ' αρέσουν οι αφίσες. πολιτικές, πολιτιστικές, αυτές για τους χαμένους, μπουζουξίδικα, διαφημίσεις, όλες.

αξέχαστη θα μου μείνει αυτή της "γυναίκας δηλητήριο", μιας ξανθιάς που μάλωνε στα παράθυρα, όχι η μπεζεντάκου, μια άλλη. είχε αριστερά κ δεξιά της δυο κόμπρες κ σε κοιτούσαν με δηλητηριώδες-σέξι-μυστήριο ύφος. οι κόμπρες, γιατί αυτή ήταν σα να κοιτούσε τον πλαστικό χειρούργο αμέσως μετά την αποτυχημένη επέμβαση κολλαγόνου.

γενικά υπάρχουν πολλά θέματα για τα οποία μπορεί να γίνει μια αφισοκόλληση, κυρίως για συναυλίες κ πολιτικές συζητήσεις/συγκεντρώσεις. τους τελευταίους 2μήνες, μετά τα απανωτά τρελά γεγονότα των σκανδάλων, δολοφονιών, επιθέσεων, πολέμων κτλ, οι τελευταίες έχουν υπερισχύσει κατά πολύ κ μ' αρέσει. επίσης έχουν αρχίσει να εμφανίζονται κ οικολογικές αφίσες (κυρίως της green attack) που επίσης είναι καλό.

το μόνο(λέμε τώρα) θέμα που δεν είχα δει μέχρι τώρα ήταν η ανάταση του πατριωτικού αισθήματος. είχα δει δηλαδή, αλλά σε μουσεία κ σχολικά βιβλία. μέχρι πριν λίγες μέρες.

έκανα λοιπόν τη βόλτα μου στην αριστοτέλους μαζί με τη φίλη μου την ιορδάνα(γιόρταζε κιόλας), κ συζητούσαμε για τη γάζα κ τις σφαγές. γενικά μια μιζέρια, δεν υπάρχει κ κάτι να πεις, όλα έχουν ειπωθεί.

εκείνη τη στιγμή, ο ήλιος άρχισε να λάμπει... όλο κ πιο δυνατά, μέχρι που έλουσε τα κτήρια με χρυσάφι, απαλή μουσική ακούστηκε από ψηλά κ φτερουγίσματα, σα να άκουγες αγγέλους...

γκαβωθήκαμε λίγο, μα κάναμε υπομονή, κ ο ουρανός έγινε πιο γαλανός, ένα λευκό περιστέρι πέρασε πάνω απ' τα κεφάλια μας, στο ράμφος του μια ασπίδα στολισμένη με το μακεδονικό αστέρι κ μαιάνδρους... πήγε κ στάθηκε μπροστά από μια κολώνα, μας κοιταξε κ είπε κάτι που δεν ακούσαμε, γιατί το κάλυψε το ΖΜΠΑΑΑΑΑΑΑΑΑΜΜΜΜΜΜΜΜ της ασπίδας που έπεσε στο πεζοδρόμιο σπάζοντας το. για την ιστορία λίγες μέρες αργότερα έμαθα πως συλλάβανε ένα δικηγόρο για καταστροφή δημόσιας περιουσίας (κ παράνομη συμμετοχή σε πορεία). τέλοσπάντων, δεν έχει σημασία.

όταν εξαφανίστηκε το περιστέρι, αποκαλύφθηκε το μήνυμα που έκρυβε πίσω του:


με δάκρυα στα μάτια ακολουθήσαμε την προτροπη, τραγουδώντας "σαράντα παλικάρια" κ "ένα νερό κυρα βαγγελιώ"..

ΨΗΛΆ!

μια βοήθεια καλέ κυρία

αυτές τις μέρες στη δουλειά πέφτουν συνέχεια στα χέρια μου αποδείξεις δώρων κ αγορών των αφεντικών μου, που χρεώνουν στην εταιρία.

βλέπω λοιπόν κάτι ανθοσυνθέσεις των 120ευρώ (όποιος ξέρει πώς βγάζω το σηματάκι του ευρώ ας με ενημερώσει παρακαλώ, 40ώρες το ψάχνω), στιλό των 90 (mont blanc), μια φόρμα 160, (το κορυφαίο) ένα φουλάρι 130ευρώ(!!!)

κ τα παίρνω λιγάκι κουνελάκια μου, γιατί κανα κουπονάκι/αποδειξούλα για τίποτα μη κυβερνητικές κτλ (εκτός της εκκλησίας) δε βλέπω ποτέ, κ δεν είναι οτι τα φαγαν στα παραπάνω απαραίτητα, οι τύποι βγάζουν κέρδη δέκα εκατομμύρια (είπαμε: όχι δραχμές, το άλλο) το χρόνο.

δηλαδή νταξ... κ εγώ (τηρουμένων των αναλογιών) ξοδεύω αρκετα για ρούχα, για τα χόμπι μου κ για ταξίδια. όμως παράλληλα, κ χωρίς να είμαι η μητέρα τερέζα, θα δώσω κ κάτι για το κοριτσάκι με τα σπίρτα ή τον πιγκουίνο που του πέφτει το παγοβούνι στο κεφάλι. κ οπωσδήποτε, όταν θα πάω να πάρω τον μονμπλον ρε γαμώτη, θα μου ρθει στο μυαλό το παιδάκι που δεν ξέρει να γράφει γιατί δεν έχει σχολείο στα 100χλμ γύρω απ΄το σπιτι του ή δουλεύει για να κουτσοζήσει, θα ντραπώ, κ θα πάρω ένα φθηνότερο

κ πάλι νταξ. πες πως δεν τα σκέφτομαι αυτά. κ πες πως έχω κ τα λεφτά, κ πες πως σαν παιδί κ εγώ, κάνω συλλογή από ακριβά φουλάρια. θα με χαλούσε αν το έπαιρνα αντί για 130, 150ευρώ; θελω να πω, δεν θα 'πρεπε να υπάρχει ένα φορολογικό καθεστώς που να επιβάλει ειδικό δασμό στα προιόντα πολυτελείας; κ δεν είναι πολύ μαλακία που το σκέφτομαι εγώ αυτό, που δεν ξέρω να λύσω μια πρωτοβάθμια εξίσωση, κ όχι κάποιοι απ' τους "ιθύνοντες" ;

τέλοσπάντων, τι να λέμε τώρα... άντε, καληνύχτα

edit: μετά τις απαντήσεις σας για τον τρόπο που βγαίνει το € (τρία κουμπιά πατας ρε πούστη μου? μπουρδουκλώθηκα!), η κατακλίδα του ποστ... δύσκολα βγαίνει το ευρώ(€)...

edit2:€€€€ γαμάτο όμως, πορώθηκα! €€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€ούι!€€€€€€€€€€€€€€

edit3:€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€
€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€€

έκανε η μύγα κώλο κ έχεσε τον κόσμο όλο...

...που έλεγε κ η γιαγιά μου η παγώνα.

μπαίνω να διαβάσω το καινούριο του enteka, κ κάτι λέει για την συνέντευξη της ανερχόμενηςπολλάυποσχόμενηςκτλ μόνικα. μπαίνω να τη διαβάσω κ πέφτω πάνω σ' αυτό(!):

-Και τώρα θα σου εκφράσω μια ανησυχία που εκπροσωπεί όλους εμάς στο Crack αλλά και αρκετούς αναγνώστες που την έχουν εκφράσει σε comments στο review του δίσκου σου. Θέλουμε να μας δώσεις τον λόγο σου πως δεν θα πουληθείς σε κανέναν έντεχνο.
Μ:(γέλια) Αν ήταν θα το ‘χα κάνει ήδη.
-Τι, από τόσο νωρίς;
Μ:Ήδη μου έχουν κάνει προτάσεις. Ο Διονύσης Τσακνής , ο Δεληβοριάς…
-Η Γαλάνη;
Μ:Ναι εννοείται!
-Χαχα, το ‘ξερα!
Μ:Ναι ειδικά αυτή έχει φρικάρει! Παίρνει συνέχεια τηλέφωνο και της λένε πως δεν είμαι διαθέσιμη και τσαντίζεται.

ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!


edit: το τελικό συμπέρασμα του ποστ θα το δείτε στα σχόλια κ το έβγαλαν ο zlatko κ ο πανωςκ.

ο φερετζές

έπειτα από (ακόμα) μια χάλια μέρα στη δουλειά, με χίλια δυο χαζοψυχολογικά που έχουν δημιουργηθεί από την κατάσταση στην παλαιστίνη, τη δολοφονία του παιδιού, το φυσικό αέριο, το αγαθονήσι, τον Επαναστατικό Αγώνα(λέμε τώρα), το βιτριόλι, το ανούσιο της δουλειάς μου, το τέλος των διακοπών, της αρρώστιας που βλέπω να 'ρχεται κ διάφορων άλλων (μικρών) δικών μου, λέω: "θα πάω για ένα σόπινγκ θέραπι να περάσει. τι δεν χρειάζομαι; mp3". πήγα κ πήρα ένα πολύ γαμάτο, άντε μπράβο αρχίζει να φτιάχνει η κωλομέρα, τι ωραίο που είναι, λεπτό, τάτσσκριν, φωτογραφίες, βιντεάκια, σκατουλάκια, αυτότοκουμπάκιδενξέρωτικάνει, μια χαρά!

πάω λοιπόν στο μάθημα ορεξάτος, χαζοζαρούμενος, κ βάζει ο δάσκαλος να δούμε αυτό (δείτε το) :

ολα τα 'χε η μαριωρή, οι τύψεις της έλειπαν. σκατά!

κατα τ' άλλα, εχθές πήγα δίπλα, να παρηγορήσω με αγκαλιές κ φιλιά τη μάνα μου που είναι άρρωστη κ ξερνοβολάει σαν γατάκι, κ σήμερα νιώθω μια σακούλα γύρω απ' το κεφάλι, μύξες, βήχες κ δέκατα.

ένα κόκκινο μήλο

την πολύ χάλια μέρα μου ήρθε να συμπληρώσει κ η απώλεια της Μαρίας Δημητριάδη.
ήταν μια απ' της φωνές που είχα βαρεθεί ν' ακούω μικρός, στο αυτοκίνητο. "πάλι την κινέζα θ' ακούσουμε"! μια μέρα πήρα μερικές κασέτες κ τις έκρυψα, δεν θυμάμαι που, όχι πως γλύτωσα απ' τη "μπαμπαδίστικη" μουσική, πάντως δημητριάδη δεν ξανακούστηκε στ' αμάξι. χρόνια μετά θα άρχιζα κ εγώ να ψάχνω τραγούδια της, μόνος μου αυτή τη φορά.

καλό ταξίδι

Mor ve Ötesi

σας έχω πει πως ήμουν κομάντο στον έβρο; αμέ! με είχαν πάει σε κάτι φυλάκια κάπου στο πουθενά (τέρμα Θεού, αρχές Αλλάχ που λένε κ τα φαντάρια), μου ανέθεταν διάφορες επικίνδυνες αποστολές κατά του εχθρού, μακάρι να με βλέπατε να σέρνομαι με φούμα στα μούτρα, να κάνω το ψόφιο ψάρι στο ποτάμι, να κόβω αυτιά βρωμοτουρκαλάδων κ τέτοια.
δηλαδή εντάξει, εγώ μάγειρας ήμουν, αλλά άκουσα διάφορες ιστορίες εκεί πάνω. μια χαρά περάσαμε, ντιβιντί, βιβλιαράκια, κρασιά, τηλεόραση, μουσικούλα. τουρκικά κυρίως πιάναμε, εγώ έχω κ ένα κάτι μ' αυτή τη γλώσσα, οπότε την είχα καταβρεί.

κ το πιο γαμάτο κομάτι που άκουσα ήταν ένα ροκ με λίγο κάτισαμπουζούκι. είχα δει τη βίντεοκλιπάρα στην τηλεόραση, πολλή πορωτική κ μου 'χε κολλήσει. όταν ήρθα Θεσσαλονίκη προσπάθησα να το βρω με κάθε είδους ηλίθιο τρόπο, πχ turkish music, turkish rock κτλ αλλά τζίφος. οπότε κανα χρόνο+ μετά, ακούω το τραγουδάκι της Τουρκίας για τη γιουροβίζιον κ παθαίνω τραμπάκουλο, μου άρεσε τρελά! ψάχνω στο γιουτιούμπ για το συγκρότημα, κ μαντέψτε τι βρίσκω!

mor ve otesi σημαίνει "μωβ κ πέρα", κ είναι λογοπαίγνιο με τη λέξη "υπεριώδες μωβ". οι Mor ve Ötesi έχουν ταχθεί κατά της πυρηνικής ενέργειας κ του πολέμου, κ το δηλώνουν μέσα απ΄τα τραγούδια κ τις συναυλίες τους. δεν ήταν πάντα τόσο πολιτικοποιημένοι, η αλλαγή στο ύφος τους έγινε μετά τους σεισμούς το '99. είναι το πιο πετυχημένο ροκ συγκρότημα της τουρκίας, το άλμπουμ τους Dünya Yalan Söylüyor έχει πουλήσει περισσότερα αντίτυπα από κάθε άλλο, ο τραγουδιστής κ φωνάρα κ χάνσομ κ απ' ολά, τραγουδάκια πάρα πολύ γαμάτα, γενικά συγκροτηματάρα.
παρακαλώ, ακούστε τα αγαπημένα μου, ακούστε τα αξίζουν!

sirket : "εταιρεία", για τον καπιταλισμό προφανώς. απ' τον τελευταίο δίσκο

bir derdim var: "έχω πρόβλημα", δεν έχω ιδέα για τι λένε. τέταρτος δίσκος

daha mutlu olamam: "δεν θα μπορούσα να 'μαι περισσότερο ευτυχισμένος" απ' τον τρίτο δίσκο

uyan: ΒΙΝΤΕΟΚΛΙΠΑΡΑ που δε μπόρεσα να μάθω μετάφραση, από τον τέταρτο πάλι.

να κ η σελίδα τους στ' αγγλικά. μαθαίνω πως πάνε ευρώπη, μια χαρά!

πώς φεύγεις από ένα καθυστερημένο πλανήτη;

2009
(κ καλά)