τεστάκι

θέλω να σου βάλω ένα τεστάκι κουνελάκι μου. πρόσεξε το λίγο γιατί είναι πολύ σημαντικό για τη μετέπειτα σχέση μας.

εχθές που πήγα να πάρω το λεωφορείο, βλέπω στη στάση αυτό το αυτοκολλητάκι:


το οποίο εκτός από την απίστευτη αηδία που προκαλεί, θυμίζει έντονα μία άλλη αηδιαστική αφίσα, απ' την ελβετία αυτή τη φορά. είναι τόσο μα τόσο στόκοι, που ούτε μια πρωτότυπη ιδέα δε μπορούν να κατεβάσουν.

τώρα αγαπημένο μου κουνελάκι, θέλω να κοιτάξεις καλά καλά τη φωτό, να πας στην τουαλέτα κ να ξεράσεις αυτά που έφαγες. αν μπορείς, είμαστε ακόμα φίλοι. αν όχι, λυπάμαι πολύ, τον πούλο. :-(

ένας μάγκας στο μπαλκόνι μου

μια που πιάσαμε τους γλάρους, θυμήθηκα κάτι άλλο που ήθελα να πω. για το καινούριο μου πετ!

χτυπάει το κουδούνι την προηγούμενη πέμπτηπαρασκευή, κ είναι η από πάνω κάπως αναμαλλιασμένη. γενικά αυτή όταν χτυπάει το κουδούνι για κάτι σπαστικό θα είναι.
ή για να ζητήσει τη μάνα μου (η οποία μένει δίπλα, όχι εδώ, δίπλα, ΧΤΥΠΑ ΔΙΠΛΑ ΓΑΜΩ)
ή για να ζητήσει ζάχαρη (γιατί δεν ζητάς απ'ευθείας απ' τη μάνα μου, δίπλα είναι, ΔΙΠΛΑ)
ή για να της κρατήσω το μωρό (εντάξει αυτό μ' αρέσει)

όμως την πέμπτηπαρασκευή ήταν κάτι διαφορετικό

- ξέρεις να διώχνεις περιστέρια;
- παρακαλώ;
- όχι, λέω επειδή έχετε καναρίνια, μήπως ξέρετε γενικά από πουλιά

τέλοσπάντων, όπως καταλαβαίνεις δε μπόρεσα να βοηθήσω. την άλλη μέρα όμως, το μυστήριο λύθηκε. γιατί βγαίνω στο μπαλκόνι κ βλέπω αυτό το μάγκα να με κοιτάζει με θράσος


δεν είναι γαμάτος? εδώ, έχει ήδη ρίξει το πιατάκι με το καναβούρι που του 'βαλα κ μου λέει προκλητικά "εγώ νερό από κουτάκι natural δεν πίνω μίστερ, δεν θα κάνεις γρίζα διαφήμιση στις δικές μου πλάτες". έπειτα μ' ακολούθησε μέσα στο σπίτι, γέμισε πέπουλα παντού, δε μπορούσε να βγει ο βλάκας γιατί φοβόταν την κουρτίνα, βγήκε,



μου έριξε κ το Natural αχουτόοοοοο.... πώς να τον ονομάσω; ακούω προτάσεις

παρέα με τον γλάρο

μιας κ είναι στη μόδα τώρα η οικολογία κ μάλιστα απ' ότι βλέπω φέτος θα ψηφίσουμε τρέντι για την ευρωβουλή, είπα να το παίξω λίγο συνειδητοποιημένος πολίτης μπας κ ανεβάσω την επισκεψιμότητα. το συζητήσαμε με την παρέα, κ λέμε δεν πάμε να καθαρίσουμε μια παραλία, να κάνουμε κ μπάνιο; τα συμφωνήσαμε λοιπόν, κ ακολούθησε λαϊκό γλέντι για να γιορτάσουμε το πόσο γαμάτοι κ χρήσιμοι πολίτες είμαστε, μέχρι που το πλέιλιστ άρχισε να παίζει αξέχαστες ελληνικές επιτυχίες κ η αλίκη τους θύμησε πως είναι πολύ ασπρουλιάρηδες κι άμα δεν κλείσει η τρύπα του όζοντος δεν το κουνάνε από το σπίτι τους. ευτυχώς εγώ κ η καλή μου είμαστε κατίμαυρα κ δεν κοτεύουμε με λίγη ακτινοβολία.

βάλαμε λοιπόν τα τσίτια μας κ πήγαμε προς επανωμή μεριά για να βρούμε τον άλλο κόσμο που συμμετείχε. εννοεί οτί χαθήκαμε, δεν χρειάζεται να γίνει ειδική αναφορά σ' αυτό.
φτάσαμε, βάλαμε γαντάκια, πήραμε σακούλίτσα, κ ξεκινήσαμε τη συγκομηδή. ήμασταν καμιά 15αριά άτομα, παλεύαμε ένα τρίωρο-τετράωρο για να καθαρίσουμε πόσο; καμιά 300αριά μέτρα; όχι πολύ παραπάνω πάντως. πολύ μπιχλιάρης ο έλληνας ρε παιδιά.

η γνώση είναι δύναμη: δεν ήξερα ότι υπάρχουν τόσο πολλά καλαμάκια στον κόσμο. παντού καλαμάκια, κόντευαν να ξεπεράσουν τις γόπες (λέμε τώρα).

επίσης δεν ήξερα πως υπάρχουν τόσο βρωμερές κιουρίες που πετάνε τις ματωμένες τους...
δηλαδή έλεος. έλεος κυρά μου! αισθάνεσαι άνετα γνωρίζοντας πως κάπου στη φύση, σε μια παραλία πίσω από κάτι χορταράκια βρίσκεται η ματωμένη σου; σε κάνει να νιώθεις καλά;

δεν ήξερα τον ντιτζέη akis κ τη συλλογή του "λαϊκό ξεφάντωμα". διπλό σιντί. είπα να το κρατήσω αυτό, αλλά είχε κ μια κολλώδη ουσία πάνω.

δεν ήξερα αν έπρεπε να πω σε μια κοπελίτσα πως αυτή τη στιγμή πιάνει ένα πολύ μακρύ κομμάτι χαρτί υγείας χρησιμοποιημένο, το οποίο λίγο πριν έκανα πως δεν το είδα για να μην το μαζέψω εγώ

δεν ήξερα πως τα χέρια σου μπορούν να μαυρίσουν απ' τον ήλιο ακόμα κι αν φοράς γάντια (ασπρουλιάρηδες καλά που δεν ήρθατε)

έμαθα επίσης πως η περιοχή σε λίγα χρόνια θα χάσει την πανίδα της, αφού μετά τις γόπες κ τα καλαμάκια, βρίσκαμε κυρίως δύχτια κ σκάγια(έτσι δεν τα λένε αυτά;) .

κατα τ' άλλα μια χαρά! γνωρίσαμε κόσμο, φάγαμε ένα απίστευτο πράμα με τόνο κ κάρυ, ήπιαμε κρασάκι (λίγο για να μην ξαναχαθούμε) κ το πιο γαμάτο, κάναμε το πρώτο μας μπάνιο για φέτος, σε παραλία που την καθαρίσαμε με τα χεράκια μας είναι ή δεν είναι σούπερ κουλ???

εννοεί οτί το σάουντρακ της ημέρας(κ όχι μόνο) ήταν αυτό.

η δικαιοσύνη κ η γκαβομάρα της

διαβάζω πως αιγύπτιος υπερεπιχειρηματίας (βαρδινογιάννης φάση) καταδικάστηκε στην ανωτάτη των ποινών για το φόνο της πρώην καλής του, κ το μυαλό μου πάει σε μια άλλη υπόθεση στην ελλάδα. ο Ιωσήφ Βαγιώνης, γνωστός επιχειρηματίας που σκότωσε τη δικιά του με ξιφίδιο κ στο δικαστήριο είπε πως έπεσε καταλάθος πάνω του, ενώ έπαιζαν. υπάρχαν κ μάρτυρες, υπάλληλοι του. καταδικάστηκε σε 21 χρόνια, μετά σε 17, κ βγήκε απ' τη φυλακή χωρίς εγγύηση στα οκτώ.

δεν υπάρχει σύγκριση, θα 'ταν άδικο για την αιγυπτιακή δικαιοσύνη

αγαπημένη μου υστέρω

είχα σκεφτεί να κάνω ένα τέτοιο ποστάκι από πέρυσι-πρόπερσι δεθυμάμαιπότε.

είχα μόλις επιστρέψει από ταξίδι στα εξωτερικά κ καθόμουν σε μια παιδική χαρά (δεύτερη παιδική χαρά σε δύο ποστ συνεχόμενα, μη με παρεξηγείτε, είμαι σε φάση παιδοψυχολοκοινωνικοφιλοσοφική κ καλά), έδινα δώρα στους φίλους (όχι στα παιδάκια, επαναλαμβάνω, μη με παρεξηγήτε) κ τους έλεγα πόσο αδικημένος νιώθω που ζω σε μια χώρα κοινωνικά καθυστερημένη, κ γενικά όλα αυτά που λέμε όταν επιστρέφουμε από ταξίδι στη δυτική ευρώπη.
εκεί που μιλούσαμε κ βλέπαμε κ τα παιδάκια που παίζαν κ τρέχαν κ γελούσαν (οι γονείς δίπλα έκαναν τσιγάρο), ξεφεύγει το κουτάβι που κρατούσε μια κυρία κ μπαίνει στο παρκάκι. ξαφνικά οι γονείς αρχίζουν να φωνάζουν "βγάλτε έξω το σκυλί θα δαγκώσει τα παιδιά/θα γρυλίσει στα παιδιά/θα χτυπήσουν/θα κλάσουν μέντες/θα λερωθούν/θα πάθουν λύσσα/έιντζ/θα καπνίσουν στα 14/θα δούνε τσόντες στο ίντερνετ/απαγορεύονται τα σκυλιά στο πάρκο απαγορεύονταιαπαγορεύονταιαπαγορεύονται"
μικρή παύση
τα παιδάκια σταματούν να παίζουν κ κοιτάνε τους γονείς. κ ξεκινάν ένα τρελό κλάμα, όλα μαζί. οι γονείς να τσιρίζουν υστερικά, τα μικρά επίσης, η κυρία με το σκυλάκι να ζητάει συγγνώμη κ μπούρδες, κ ένα κουτάβι να τα 'χει παίξει κ να σπιντάρει γύρω-γύρω.
όταν τελικά το έβγαλαν κ ηρέμησαν τα πράγματα, οι ευαίσθητοι γονείς συνέχισαν το τσιγαράκι τους σχολιάζοντας τη γαιδουριά των ανθρώπων.

το θυμήθηκα σήμερα το ποστάκι, που πήγα στο ζωολογικό κήπο(δεν είμαι παιδεραστής, αλήθεια) κ όλες οι μανάδες κυνηγούσαν τα νεογνά τους(ξέρω να κάνω κ υπονοούμενα) να μην τρέξουν, να μην πλησιάσουν το ελάφι(;;;) να μην απομακρύνονται. ήταν μία που ούρλιαζε επειδή ο γιος ήθελε να δει την αρκούδα από διαφορετική οπτική γωνία ("από 'δω θα τη δεις!") ήταν η άλλη που μπήκαμε ταυτόχρονα στον κήπο κ μας ακολουθούσε φωνάζοντας το συνονόματο μου γιο της για όλα. κυρίως την έκαιγε να μην τρέχω, γιατί θα έπεφτα κ θα ίδρωνα κ τα τις έτρωγα κι από πάνω.

τώρα για να κλείσω πρεπει να κάνω όλες αυτές τις ρητορικές ερωτήσεις του τύπου "πώς θα απογαλακτιστεί το μούλικο για να γίνει χρήσιμος πολίτης μωρή, που τσιράς μεσ' τα αυτιά του κόσμου, του 'χεις βγάλει τη βόλτα απ' τη μύτη, που να σου τσουτσουρώσει η γλώσσα να βγάλεις κ το σκασμό επιτέλους" , αλλά έξυπνο κουνελάκι είσαι, δεν περίμενες να φτάσεις στο τέλος του ποστ για να το σκεφτείς από μόνος σου. οπότε θα κάνω απλά μια παράκληση προς τον έλληνα γονέα.

χαλάρωσε. γκι δεμ ε μπρέικ. άστα να χτυπήσουν κ να κρυώσουν κ να φοβηθούν, κάποτε θα συμβεί έτσι κι αλλιώς. σταμάτα να παράγεις ανδρείκελα. με ε κ ν ε υ ρ ί ζ ε ι ς

ψάχνοντας για χώμα

το σάββατο πήρα τη μηχανή μου κ βγήκα παγανιά. φωτογράφισα διάφορα κουλά. έναν ανάποδο σκωτσέζο, μια μανιακή νοικοκυρά, ένα πεσμένο βασιλιά, τον σούπερμαν, έναν άγγελο χωρίς χέρια (αυτός μου βγήκε υπερφωτισμένος).

το απογευματάκι βρέθηκα στο εμπορικό στη τσιμισκή. κόσμος, κτήρια μοντέρνα, γυαλί, σίδερο, κυλιώμενες σκάλες παντού -τις ανεβαίνει κανείς;- μου ρθε του κακομοίρη να βγάλω λίγο χώμα. ίχνη του παρελθόντος στο παρόν.

είπα να πάω σε κανα παρκάκι να πατήσω στην άμμο. γύρισα το μισό κέντρο μέχρι να βρεθώ στο πάρκο της ναυαρίνου. πηγαίνω στις κούνιες που έπαιζαν τα παιδάκια, τίποτα. ούτε ένας κόκκος άμμου. έχουν αντικαταστήσει την άμμο με μια μαλακή επιφάνεια, κάτι ανάμεσα σε πλακάκι κ αφρολέξ. έπειτα πήγα στο πάρκο στην πλατεία ηρώων, ή μάλλον ότι έχει μείνει απ΄αυτήν, πάνω απ' την αγία σοφία. κι εκεί το ίδιο.

ήθελα λίγο χώμα όμως. όχι αυτό το κοκκινόχωμα που έχουμε στα παρτέρια ή στα πάρκα που "απαγορεύεται να πατάτε το πράσινο", χώμα να το πατήσεις κ να κυλιστείς, κ να σου ξεφύγει μέσα απ' τη χούφτα σου. θυμήθηκα το αστικό πάρκο του Ατσαλάκωτου στη νέα παραλία. εκεί στον "κήπο των ρόδων" (έλεος για όνομα, να ντρέπεσαι να το γράψεις), είχα δει χώμα κ χαιρόμουνα. πήρα ένα λεωφορείο, φυσικά χάθηκα για άλλη μια φορά, κατέβηκα κάπου στο καινούριο δημαρχείο που χτίζεται ακόμα. εκεί βρήκα άμμο. όχι πολλή, είχε πέσει λίγο στο πεζοδρόμιο, μια μικρή λωρίδα. έβγαλα τα παπούτσια μου κ πάτησα επάνω, έβγαλα κ μια φωτογραφία να τη δείξω.

κ με πιασε παράπονο γιατί θυμόμουν που παίζαμε "πετάγματα" στο "μεγάλο πάρκο" , εκείνο με τις κούνιες. πέρναμε φόρα κ πηδούσαμε (πάντα νικούσα, μου άρεσε να φοβάμαι στον αέρα). κ φτιάχναμε μαλακίες στην άμμο, κάναμε προπόνηση στην παραλιακή οικοδόμηση για το καλοκαίρι. κ καταλαβαίνω, υπάρχουν μύκητες εκεί, κ πηγαίνουν τα σκυλάκια κ αφήνουν τα κουράδια τους, αλλά κ εμείς που σε όλη την παιδική μας ηλικία είχαμε άμμο μέσα στα παππούτσια μας, πάθαμε τίποτα;

από τότε που άρχισα να καταλαβαίνω τι γίνεται με εμένα, τον κόσμο κ την κοινωνία (κ δεν τα πάμε ιδιαίτερα καλά, ξέρεις), όταν με ρωτούσαν σε ποια εποχή θα θελα να γεννηθώ, έλεγα σε 20χρόνια. κ ζηλεύω τα παιδιά που γεννιούνται τώρα, γιατί μέσα σ' αυτή την τρελή ταχύτητα των αλλαγών που έρχονται κάθε μέρα, το μέλλον τους δεν είναι προδιαγεγραμμένο. είμαι σίγουρος πως θα 'ναι η γενιά την ανατροπής ό,τι κι αν σημαίνει αυτό. αλλά πώς να εμπιστευτείς μια γενιά που δεν έκανε ποτέ της πετάγματα;

ήμουν μόνος κ συνέφιασα, πήρα τους φίλους μου να δω πού βρίσκονται. στο δρόμο έψαξα να βρω κάτι εύθραυστο να βγάλω.

"Διακόπηκαν αιφνιδιαστικά οι εργασίες της τρέχουσας Συνόδου της Βουλής. Έπειτα από αυτήν την εξέλιξη παραγράφονται όλες οι υποθέσεις τις οποίες η αντιπολίτευση ζητούσε να έρθουν στη Βουλή και αφορούσαν στην πρώτη τετραετία της κυβέρνησης."

μια σκατούλα για την Εθνική. μπορείς!

έχω πάει στρατό, σε εφορίες, αστυνομικά τμήματα, σε χάι-κλας παραλία στη μύκονο, στα γραφεία του ΟΑΣΘ, τίποτα δεν συγκρίνεται με την αίσθηση της προβατίλας σε μια Εθνική τράπεζα.

πηγαίνεις στη είσοδο κ περιμένεις. μπροστά σου παππούδες που προσπαθούν να καταλάβουν πώς δουλεύει το σύστημα της πόρτας κ εκ παραλλήλου σπρώχνονται να μπουν όλοι μαζί. πίσω σου παππούδες κ νοικοκυρές παλεύουν για να σου πάρουν τη σειρά αφού είσαι νέος κ δεν έχεις ανάγκη. μιλάμε για ουρές τεράστιες, άνθρωποι να περιμένουν μέσα στον ήλιο ή τη βροχή κ -το χειρότερο- να μαλώνουν, επειδή το αντικλεπτικό σύστημα της Εθνικής είναι για σπάσιμο. είναι ότι πιο φασιστοέλεος έχω δει σε δημόσιο χώρο. ανοίγεις τη μια πόρτα. κοιτάζεις στην κάμερα. σε φωτογραφίζει ή τραβάει βίντεο κ έπειτα από λίγο ανοίγει κ η δεύτερη. λες κ δεν υπάρχουν καμερες σε όλους τους χώρους μιας τράπεζας, το κάνουν τόσο προκλητικό αυτό το "κοιτάξτε στο κόκκινο φωτάκι", που σε κάνουν να τρέμεις απ' τα νεύρα. φυσικά μπαίνεις μόνος. αυτό σημαίνει πως αν έχει η γιαγιά μαζί της τα εγγόνια για να μη τη γελάσουν στο ταμείο, πρέπει να περιμένεις κανα 5λεπτο μέχρι να περάσει όλοι η κομπανία.

την ώρα που περίμενα να τελειώσει ο μπάρμπας που είχε φτάσει μετά από 'μένα αλλά ο υπάλληλος του είχε δώσει τη σειρά μου(βρίσκομαι μέσα πλέον), προσπαθούσα να σκεφτώ τρόπους ανταρτοπόλεμου.

απέκλεισα μολότοφ ληστείες κτλ, γιατί είναι παράνομες κ δε μπορεί ο καθένας από μας να το κάνει. ψάχνω κάτι που να μπορεί να γίνει μαζικά. κίνημα. αυτό που όλοι (οι περισσότεροι τουλάχιστον) μπορούμε να κάνουμε εύκολα είναι η σκατούλα που αναφέρω στον τίτλο. είναι πολύ απλό:

1. πηγαίνουμε όλοι κ νοικιάζουμε από μια θυρίδα
2. μαμ
3. κακά
4. εφημερίδα (προτεινόμενες εφημερίδες "εσπρέσο" ή "Θέμα")
5. τοποθετούμε το 3 στο 4
6. τοποθετούμε το 4μαζί με το3 στη θυρίδα


ο τόπος θα αρχίσει να μυρίζει. έρχεται κ καλοκαιράκι, μια χαρά! οι υπάλληλοι θα ψοφάνε ο ένας μετά τον άλλο. απεργίες. πελάτες δεν θα πλησιάζουν ούτε καν στο έι-τι-έμ. το υγειονομικό θα σφραγίζει το ένα υποκατάστημα μετά το άλλο. ένας τραπεζικός κολοσός στο βόθρο.

(την ώρα που ένας παππούς πήγαινε να μου φάει *πάλι* τη σειρά, σκέφτηκα σαν εναλλακτική να κλείναμε παππούδες στις θυρίδες. αλλά δε μπορώ να συνεχίσω με λογικό συλλογισμό,όπως στην πρώτη περίπτωση. κάθε πρόταση δεκτή.)

μπορείς κουνελάκι! φύτεψε κι εσύ λίγο απ' το περισσευούμενο σου στην Εθνική, κ έλα να δώσουμε το πρώτο γερό χαστούκι στην αλητεία του καπιταλισμού! τι λες;

το χάσαμε το κορμί

το βλογκ πενθεί

ευχαριστούμε τον πάνωσΚ για την ειλικρινή συμπαράσταση

6064 μ.Γ.

φοβόταν

δεν είχε ταξιδέψει ποτέ σε 'κείνη την περιοχη. πολλά χρόνια είχε να πατήσει πόδι ανθρώπου εδώ κάτω

βρισκόταν ακόμα αρκετά ψηλά, όμως ο ανιχνευτής ραδιενέργειας χτυπούσε μανιωδώς

"καταραμένοι Πρωτόγονοι, σας άξιζαν όλα"

βγαίνοντας απ' τα νέφη είδε μια λίμνη, σωστά είχε προβλέψει ο Δρ ~ . εδώ κ χρόνια έντονες βροχοπτώσεις έδιναν στη Γη λίγο απ' το αρχικό της χρώμα, μπλε κ πράσινο

υπήρχε πολλής δρόμος ακόμα μέχρι τα νερά να φτάσουν στο αρχικό επίπεδο. υπέθεσε πως αυτό θα ήταν στα πρώτα σπίτια. το χωριό κάποτε θα ήταν παραθαλάσσιο

πάτησε απαλά στο έδαφος. λασπώδες. ειρωνία. ο άνθρωπος προήλθε απ' το νερό κι ο Πρώτος Πολιτισμός χάθηκε στη λάσπη


κοίταξε γύρω του. τεράστιες σιδερένιες κατασκευές τον έκαναν να τρομάζει. πώς ο Άνθρωπος έφτιαξε κάτι τόσο άσχημο;

απέφευγε να κοιτάζει πίσω του. πανίψηλα τέρατα στέκονταν αιώνια, τρομακτικά. τον κοιτούσαν


θυμήθηκε το μάθημα της Ιστορίας, τελευταία περίοδος του Πρώτου Πολιτισμού. οι άνθρωποι είχαν κυριαρχήσει. είχαν επιβιώσει μόνοι. τίποτε άλλο. φαγώθηκαν

ένιωθε μόνος. άρχισε να μαζεύει γρήγορα το δείγμα. λίγη απ' αυτή τη λάσπη θα έδειχνε αν το μέρος μπορούσε να δεχτεί έμβια όντα. ο τρομερότερος τόπος εξορίας. οι Αντιφρονούντες θα είχαν την ιδανική τιμωρία, μεγάλο όπλο στα χέρια του Κράτους


είδε την πόλη. "πώς να την έλεγαν;" το θέαμα απόκοσμο, σχεδόν ωραίο. ίσως να 'ταν αν δεν υπήρχαν τα σιδερένια σχοινιά να κόβουν τη θέα, να μαρτυρούν την καταστροφική παρέμβαση

έσκυψε να μαζέψει το δείγμα. τότε είδε τα ίχνη πάνω στη λάσπη. φρέσκα.

κ τι δεν θα 'δινε για να μη θυμόταν καλά. Ιστορία Κεφάλαιο 11 Τελευταία περίοδος του Πρώτου Πολιτισμού τελευταία λέξη: "φαγώθηκαν."

η τελευταία σκέψη του ήταν "ΕΡΤ. ΕΡΤ έλεγαν την πόλη"


***

δεν είμαι πολύ καλτ;

οι φωτό είναι τραβηγμένες την πρωτομαγιά που πήγαμε Χορτιάτη (έπειτα από δική μου αποτυχημένη απόπειρα να προλάβω μία απ' τις 4 διαδηλώσεις). ανατριχιαστική η αίσθηση των κεραίων από τη μία κ της αποξηραμένης Κορώνιας απ' την άλλη. α σταδιάλα πρωτομαγιάτικα.

δεν υπάρχει

θέλω να προσπαθήσετε να θυμηθείτε κουνελάκια

σκεφτείτε λίγο

έχετε δει μεγαλύτερη καφρίλα;


(ναι, είναι ο τύπος που έκανε τη ράμπα των ατόμων με κινητικά προβλήματα ιδιωτικό πάρκινκ)