ο κώστας τσόκλης και η έννοια του ωραίου και του αναρχικού

τώρα κατάλαβα γιατί τα περισσότερα έργα του έχουν τεράστιο μέγεθος

μεσημεριάτικο

μεσημέρι, είμαι με την παρέα μου σε μια ταβέρνα και μετά το φαγητό παραγγέλνουμε καφέ. αργεί και πάω να ρωτήσω τι γίνεται. οι σερβιτόροι μου μιλάνε πολύ άσχημα, μαλώνουμε, αρχίζω να φωνάζω, στο τέλος πάω στην παρέα τους φωνάζω φεύγουμε, σηκωθείτε. στο δρόμο για το αμάξι σπάω ότι βρω μπροστά μου, πετάω και μια καρέκλα στο μαύρο τζιπ του αφεντικού. όταν φτάνω στ' αμάξι μας έχουν περικυκλώσει και μας περιμένουν, εγώ ξέρω ότι η ταβέρνα είναι σφυγκοφωλιά μαφιόζων και δε θα τη βγάλω καθαρή. λέω στο αφεντικό και το τσιράκι του "τουλάχιστον να φύγει η μάνα και η γυναίκα μου, να μην είναι μπροστά" μου δίνει μια μαχαιριά στο πόδι και μου λέει "διώχτες" και γω φωνάζω με μια απελπισία φύγετε φύγετε. και ξυπνάω με μια αγωνία αν πρόλαβαν να φύγουν και πονάει και το πόδι μου στο σημείο που με μαχαίρωσε.

μαλάκα μου. μαλάκα μου μεσημεριάτικο. είχα διαβάζει ένα βιβλίο που εξηγούσε γιατί βλέπουμε μερικές φορές όνειρα εντελώς άσχετα με τη ζωή και το υποσυνείδητο μας, αλλά δεν γράφω τι έλεγε γιατί θα με κοροιδεύετε που το πιστεύω.

υγ: και συγγνώμη για το δραματικό (μάλλον) του προηγούμενου ποστ, όπως λέει κι ο φίλος ζλάτκος αλλά και όλες οι πρώην σχέσεις μου, είμαι αυθεντική ντράμα κουίν

πρόσωπα που πέρασαν δύο: Ήρα

όλα ξεκίνησαν ένα απόγευμα του σεπτέμβρη που γυρνούσα απ' το σχολείο, πρώτη γυμνασίου. ήμουν απογευματινός και θυμάμαι ακόμα το γαμάτο ηλιοβασίλεμα που έκανε πορφυρό όλο τον ουρανό, αλλά μπορεί και να θυμάμαι άλλο ηλιοβασίλεμα, δεκατέσσερα χρόνια έχουν περάσει

μπαίνω στην αυλή και βλέπω τον πατέρα μου να χαζογελάει και να κρύβει κάτι πίσω απ' την πλάτη του. ήταν κατίμαυρο, πάνχοντρο, με μεγάλο κεφάλι και αυτιά μισοσηκωμένα. καθόταν στα πίσω πόδια και με κοίταζε με ένα ύφος τελείως ηλίθιο, τύπου "θέλω τη μαμά μου αλλά όχι τόσο πολύ εσύ ποιός είσαι θα σε μυρίσω". ήθελα να την πούμε Μπιάνκα εις ανάμνηση ενός άλλου βελγικού ποιμενικού που είχαν κάτι φίλοι, αλλά το είπαμε Ήρα, πιο ξενέρωτο πεθαίνεις

η Ήρα ήταν το πιο όμορφο και το πιο έξυπνο σκυλί του κόσμου. για κανα μήνα δεν άφηνε τη γειτονιά να κοιμηθεί και μας απειλούσαν ότι θα ρίξουν φόλα, κατεβαίναμε εγώ κι ο πατέρας μου να της κάνουμε παρέα για να κοιμηθεί να σκάσει. όταν τη μαλώναμε πήγαινε και κρυβόταν πίσω απ' την αδερφή μου. το χειμώνα όταν τη βγάζαμε βόλτα ήταν τόσο ανυπάκουη που μάτωναν τα χέρια μας απ' την αλυσίδα. αγαπημένο παιχνίδι να δένω την αλυσίδα γύρω απ' τη μέση της αδερφής μου, να απομακρύνομαι και να τη φωνάζω να έρθει, ερχόταν τρέχοντας και με μια αδερφή να σέρνεται στο χώμα, πολύ αστείο. φοβόταν τ' αυτοκίνητα το νερό και τις εφημερίδες. είχε το πιο μπάσο γαύγισμα της γειτονιάς. έτρωγε τα πάντα εκτός από πιπεριές. είχε αποτρέψει ληστείες στα γύρω σπίτια κι ο φαρμακοποιός έπινε νερό στ' όνομα της. έχει βρει το δαχτυλίδι που έπεσε απ' την αποπάνω και της το 'χει δώσει στο χέρι. έχει βρει τα γυαλιά της γιαγιάς μου και της τα 'χει δώσει στο χέρι. έχει βρει άπειρα μπλουζάκια μου και τα 'χει ξεσκίσει χωρίς να μου τα δώσει. έχει κατακρεουργήσει ποντίκια, ένα περιστέρι κι ένα γλυκό γατάκι. στο σέιχ σου βρήκε και κυνηγούσε ένα λαγό, ο πατέρας μου έκανε δυο ώρες να τη βρει. ζήλευε παθολογικά τα παιδιά της, τα έσπρωχνε και τα τσαλαπατούσε για να χαιδέψουμε αυτή. ήταν ο φόβος και ο τρόμος των ντελιβεράδων, ένας δυο μας φώναζαν να κατεβούμε κάτω να τα πάρουμε, δεν πλησίαζαν. όταν πέθανε η γιαγιά και ήρθε στο σπίτι το μισό σύμπαν, είχε μπει στο σπιτάκι της και δεν έβγαλε άχνα. όταν φταρνιζόταν είχε πολύ πλάκα, και μια φορά έκλασε και ξαφνιάστηκε πολύ. οι φίλοι της έρχονταν και κατουρούσαν τη μηχανή του πατέρα μου. δεν έμαθε ποτέ το "φέρτο Ήρα, φέρτο" γιατί ήθελε να την κυνηγήσουμε για να το πάρουμε μόνοι μας. μόνο τρεις φορές τη φίλησα χρησιμοποιώντας το στόμα κι αυτό όταν ήταν άρρωστη. δεν ξέρω αν κατάλαβε πως ήταν πράξη τρυφερότητας

δεν περίμενα το πένθος να λειτουργήσει όπως γίνεται με την απώλεια ανθρώπων, αλλά κάτι τέτοιο γίνεται μου φαίνεται. όταν πέθανε ήμουν αρκετά χαλαρός, η milf από δίπλα πιο πολύ έκλαιγε. ένας μήνας μετά και τώρα μ' έπιασε να θέλω σαν τρελός να την βγάλω βόλτα, περπατάω και έχει μια ερημιά. και δεν πρόλαβα να την πάω στη θάλασσα.

απενεργοποιώ τα σχόλια σ' αυτό. άμα θελήσει κανείς, mail

τρεις μέρες μόνο. τρεισήμισι.

♥ φτιάξε μια ντοματοσαλάτα ♥ φαίνεται καλό παιδί. ο άλλος την κορόιδεψε ♥ δεν βρήκες την κατάλληλη; ♥ την έχεις πέσει σ' όλο το τουίτερ ♥ κάνω επίδειξη μνήμης ♥ τράβα με φωτογραφία την ώρα που φουσκώνω το λάστιχο ♥ γιατί η θάλασσα δεν έχει το γνωστό γαλαζοπράσινο της χρώμα; ♥ θα πάρουμε ρακέτες και θα χτυπάμε αυτούς που παίζουν ρακέτες ♥ με ποιόν θέλεις να πεθάνεις; ♥ η καλομοίρα με άγγιξε ♥ θα μου την πέσω στο τουίτερ ♥ ξέρω ότι νομίζεις πως είμαι έτοιμος να κάνω την επόμενη μαλακία ♥ μου 'στειλε κενό μήνυμα, θα απαντήσω ♥ το νερωμένο φυγείν αδύνατον ♥ πρέπει να 'γινε σεισμός, μου έπεσε το κρασί έξω απ' το ποτήρι ♥ δεν ενόχλησα κανέναν εγώ, έκανα τον εμετάκο μου ήσυχα ήσυχα ♥ λες απ' το κρασί να έβγαλα σπυριά στη γλώσσα; ♥ δεν βλέπω αστέρια να πέφτουν, λες επειδή έχω γυρισμένη πλάτη; ♥ είναι ή σατανιστές ή κολασμένοι ♥ μόνο αυτά έγραψες; τι χασκογελούσαμε τόσες ώρες; ♥ η Στελίτσα η Γεωργιάδου έκοψε τα μαλλιά της και έπαθε κατάθλιψη ♥ δεν πας να χέσεις σιγά-σιγά; ♥ φαντάζεστε να μεθύσω και να πάρω τηλέφωνο; ♥ γιατί τα μοντέλα σου πρέπει να δεινοπαθούν; ♥ πρέπει η σχέση μας να περάσει σε επόμενο επίπεδο γιατί δε την παλεύω ♥ πού πας εσύ; σκουπίσου πάνω μου ♥ τώρα αλήθεια δεν πεινάει κανείς; ♥ μη κρίνετε τον μάικλ τζάκσον ♥ με το freestyle μου ξεσήκωσα τον κόσμο ♥ πέρυσι ξερνούσα; ♥ έλα καθαρίζω το μπιτσμπάρ ♥ θα περιμένω μέχρι ν' ανοίξει ο φούρνος ♥ δε μπορούμε ♥ είμαστε τα κορίτσια της διπλανής πόρτας ♥ βγάλε με φωτογραφία να κατουράω ♥ ο δικός σου ήρθε μας γάμησε όλους κι έφυγε ♥ αγχώθηκα μήπως δεν προλάβω να χορέψω ♥ πάλι τσιτσιδώνεσαι εσύ; ♥ πήγες κι έδωσες το στρώμα στις μούντζες ♥ έβγαλα σπυρί στη μύτη. το βιώνω. ♥ καλησπέρα κυρία Στανίση ♥ θα δωρίσω τα παιδιά του στην Ελβετία ♥ μη μου ευχηθείς τίποτα, είμαι πλήρης ♥ μα δεν θέλεις αγάπη; ♥ στη γιορτή μου θα κάνω καρπουζοχαρά και θα γίνω σκατά ♥ THUN-DER σα να μπαίνει η άνοιξη ♥ ο παναγιώτης κάνει πάντα τα πιο θεαματικά ξεράσματα ♥ να κάτσουμε άλλη μια μέρα για να φάμε τα φαγητά ♥ δεν είμαι ρατσιστής, μόνο στους Σέρβους ♥ don't call my name Haralambo ♥

Passion Pit - sleepyhead

οι Passion Pit ήταν στη λίστααγαπημένωνμουσικών/βιβλίων/ταινιών που μου 'κανε αυτή η φιλοξενούμενη μου απ' το κολοράντο όπου θα πάω κι εγώ να ζήσω για ένα καλοκαίρι στη φάρμα της στην έρημο. εμένα μου άρεσε το όνομα γιατί έχω μεγαλώσει κοντά σε γαμηστρώνα και είμαι συναισθηματικά δεμένος με τέτοια μέρη, καταλαβαίνεις. μόλις ακούστηκαν τα κινεζάκια κι άρχισε κι αυτός να τσιράει κάτι με σήκωσε απ' την καρέκλα και ήθελε ν' αρχίσω να χορεύω με τον καφέ στο χέρι, όλα σκατά θα τα κανα. να πω ότι το σγουρομάλλικο αγόρι που τραγουδάει είναι Έλλην (να μην ξεχάσω να το χτυπήσω στην αμερικάνα). και τί βιντεοκλίπ. και τί ήσυχη ποιητική κατάληξη. και επιτέλους καινούριο κόλλημα γιατί τον σιχάθηκα τον κένι γουέστ

είθελα κάπου να τα πω

καταρχάς κύριε Μικρούτσικο καλημέρα σας και συγχαριτήρια για την εχπομπή σας. δε θα σας καθηστερύσω πολύ, για το καλοκαίρι μου είθελα να μιλίσω, με το πήραν κύριε Μικρούτσικο, έφηγε το καλοκαιράκι και ούτε που το κατάλαβα κύριε Μικρούτσικο, μπάνια πήγα έκανα η Χαλκιδική δυο βήματα δόξασυ ο Θεός, αλλά πάνω από δυο μέρες δεν κάθησα κύριε Μικρούτσικο, στη φάμπρικα ολημερής και τι ολημερής τετράωρο μ' έχουνε, πάνω από πεντακοσάρικο δε με δίνουν, κάθομαι όλη μέρα να πλαδαρέβω. ποιοί με το πήραν δεν ξέρω. εγώ το 'δωσα που δεν ήθελα να γίνω λογιστής ; η εταιρία; η κυβέρνησις; η τρόικα; θα σας γελάσω. πάντως όλοι οι παραπάνω διακοπές θα πάνε, μόνος μου εγώ θα βράζω στο ζουμάκι μου.