θυμηθήκαμε που είχα μεθύσει πάρα πολύ και βρήκα ένα σκυλάκι στο δρόμο, τύπου κανίς, το 'χα ονομάσει Μυρτώ και το είχα αγαπήσει. κι έπειτα ένα βράδυ ξαναμέθυσα και είδα ένα τεράστιο σκυλί, νόμιζα πως ήταν η Μυρτώ και το χάιδευα αλλά ήταν αδέσποτο και σιχαινόμουνα μετά

χθες βράδυ ονειρεύτηκα το μπλογκ μου

γεια σας, δεν ξέρω αν με διαβάζετε αλλά έγω θα τα πω γιατί χθες το βράδυ σας είδα στον ύπνο μου. όχι εσάς δηλαδή, το μπλογκ μου είδα και δεν θυμάμαι και το όνειρο. μη μου γράψει κανείς στα σχόλια "τι φορούσα" και λοιπά κλισέ, δεν είμαι σε φάση. έχω να γράψω καναδυο μήνες και πριν απο τους δυο μήνες άλλο τόσο κτλ, και δεν είναι μόνο επειδή έχω αυτές τις τρελές αλλαγές στη ζωή μου, αλλά κι επειδή βαρέθηκα το μπλόγκιν, δηλαδή δεν θα το βαριόμουνα, αλλά την καταβρήκα με το τουίτερ που είναι πιο βολικό και είναι περίπου σαν το μπλογκ που θα θελα να έχω, λίγα λόγια και καλά. τι καλά δηλαδή, μαλακίες γράφω. αλλά είναι καλά. ούτε που ξέρω σε τι φάση ήμουν όταν έγραψα κάτι προσωπικό εδω μέσα, ή σε τι φάση νομίζατε ότι ήμουν. τώρα όμως νιώθω κάπως γαμάτα. μετακόμισα στην αθήνα (από θεσσαλονίκη), βρήκα την καλύτερη δουλειά που έχω κάνει ως τώρα και ελπίζω να κρατήσει, ετοιμάζομαι να μπω στο καινούριο μου μικροσκοπικό σπίτι. τα ενοίκια στην αθήνα γαμιούνται κι ας το διάλο. αυτά. μπορεί να συνεχίσω να γράφω, μου λείψατε μερικοί. ο σκύλος, η δήμητρα, ο μάλερ, κι άλλοι. πριν είπα κάτι για σχόλια, μαλακίες έλεγα, έχω την εντύπωση ότι λείπω πολλά χρόνια στην αμερική και τώρα ξανάρθα στο χωριό και είναι ερημωμένο, έχετε πεθάνει όλοι και τέτοια. ελπίζω να ζείτε και να ζείτε καλά. θα κάνω και καμιά τσάρκα