αγαπημένη μου υστέρω

είχα σκεφτεί να κάνω ένα τέτοιο ποστάκι από πέρυσι-πρόπερσι δεθυμάμαιπότε.

είχα μόλις επιστρέψει από ταξίδι στα εξωτερικά κ καθόμουν σε μια παιδική χαρά (δεύτερη παιδική χαρά σε δύο ποστ συνεχόμενα, μη με παρεξηγείτε, είμαι σε φάση παιδοψυχολοκοινωνικοφιλοσοφική κ καλά), έδινα δώρα στους φίλους (όχι στα παιδάκια, επαναλαμβάνω, μη με παρεξηγήτε) κ τους έλεγα πόσο αδικημένος νιώθω που ζω σε μια χώρα κοινωνικά καθυστερημένη, κ γενικά όλα αυτά που λέμε όταν επιστρέφουμε από ταξίδι στη δυτική ευρώπη.
εκεί που μιλούσαμε κ βλέπαμε κ τα παιδάκια που παίζαν κ τρέχαν κ γελούσαν (οι γονείς δίπλα έκαναν τσιγάρο), ξεφεύγει το κουτάβι που κρατούσε μια κυρία κ μπαίνει στο παρκάκι. ξαφνικά οι γονείς αρχίζουν να φωνάζουν "βγάλτε έξω το σκυλί θα δαγκώσει τα παιδιά/θα γρυλίσει στα παιδιά/θα χτυπήσουν/θα κλάσουν μέντες/θα λερωθούν/θα πάθουν λύσσα/έιντζ/θα καπνίσουν στα 14/θα δούνε τσόντες στο ίντερνετ/απαγορεύονται τα σκυλιά στο πάρκο απαγορεύονταιαπαγορεύονταιαπαγορεύονται"
μικρή παύση
τα παιδάκια σταματούν να παίζουν κ κοιτάνε τους γονείς. κ ξεκινάν ένα τρελό κλάμα, όλα μαζί. οι γονείς να τσιρίζουν υστερικά, τα μικρά επίσης, η κυρία με το σκυλάκι να ζητάει συγγνώμη κ μπούρδες, κ ένα κουτάβι να τα 'χει παίξει κ να σπιντάρει γύρω-γύρω.
όταν τελικά το έβγαλαν κ ηρέμησαν τα πράγματα, οι ευαίσθητοι γονείς συνέχισαν το τσιγαράκι τους σχολιάζοντας τη γαιδουριά των ανθρώπων.

το θυμήθηκα σήμερα το ποστάκι, που πήγα στο ζωολογικό κήπο(δεν είμαι παιδεραστής, αλήθεια) κ όλες οι μανάδες κυνηγούσαν τα νεογνά τους(ξέρω να κάνω κ υπονοούμενα) να μην τρέξουν, να μην πλησιάσουν το ελάφι(;;;) να μην απομακρύνονται. ήταν μία που ούρλιαζε επειδή ο γιος ήθελε να δει την αρκούδα από διαφορετική οπτική γωνία ("από 'δω θα τη δεις!") ήταν η άλλη που μπήκαμε ταυτόχρονα στον κήπο κ μας ακολουθούσε φωνάζοντας το συνονόματο μου γιο της για όλα. κυρίως την έκαιγε να μην τρέχω, γιατί θα έπεφτα κ θα ίδρωνα κ τα τις έτρωγα κι από πάνω.

τώρα για να κλείσω πρεπει να κάνω όλες αυτές τις ρητορικές ερωτήσεις του τύπου "πώς θα απογαλακτιστεί το μούλικο για να γίνει χρήσιμος πολίτης μωρή, που τσιράς μεσ' τα αυτιά του κόσμου, του 'χεις βγάλει τη βόλτα απ' τη μύτη, που να σου τσουτσουρώσει η γλώσσα να βγάλεις κ το σκασμό επιτέλους" , αλλά έξυπνο κουνελάκι είσαι, δεν περίμενες να φτάσεις στο τέλος του ποστ για να το σκεφτείς από μόνος σου. οπότε θα κάνω απλά μια παράκληση προς τον έλληνα γονέα.

χαλάρωσε. γκι δεμ ε μπρέικ. άστα να χτυπήσουν κ να κρυώσουν κ να φοβηθούν, κάποτε θα συμβεί έτσι κι αλλιώς. σταμάτα να παράγεις ανδρείκελα. με ε κ ν ε υ ρ ί ζ ε ι ς