πάλι χάθηκα, αλλά δεν φταίω εγώ. τόσες μέρες ήμουν στους διαδρόμους της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας. ήθελα να μου βάλουν μια σφραγίδα

μπήκα στο γραφείο κ η αστεία κυρία με το δερμάτινο κ τα πούπουλα μου είπε να περάσω έξω, θα με ειδοποιήσει αυτή πότε να μπω. πέρασε λίγη ώρα κ ξαναχτύπησα, με μάλωσε γιατί μιλούσε με έναν άλλο κύριο που ήθελε να εξηπηρετηθεί, κ δεν κατάλαβα γιατί, αλλά φώναζαν

έτσι άρχισα να παρατηρώ, κ ομολογώ πως δε βαρέθηκα καθόλου

παρατήρησα τον χώρο. όπως κατάλαβα, δεν είναι όλα τα γραφεία ανοιχτά στο κοινό. στη γραμματεία ας πούμε, πρέπει να έχεις ειδικά προσόντα για να μπεις

(κάνε κλικ πάνω, να μεγαλώσει)

όχι απλά να είσαι ΠΑΟΚ, αλλά ΠΑΟΚΙ φίλες κ φίλοι, οπαδός φανατικός να τα σπας όλα δηλαδή

παρατήρησα κ τους ανθρώπους, άξιοι εκπρόσωποι του ελληνικού γένους

ΣΚΗΝΗ ΠΡΩΤΗ, αλληλεγγύη: μπαίνει ένας κύριος κοστουμαρισμένος, με καλό παπούτσι κ χαρτοφύλακα, της υπηρεσίας. ρωτάει τον υπεραιωνόβιο στις πληροφορίες
- λες να με γράψουν? είναι η δημοτική απέναντι κ το 'βαλα στο πεζοδρόμιο
- δεν ξέρω, (σε κάποιον που περνάει από δίπλα) Κώστα λες να τον γράψουν?
- ποιόν?
- είναι η δημοτική απέναντι κ το 'βαλε στο πεζοδρόμιο
- δεν ξέρω, πήγαινε ρώτα τον Ανδρέα (εννοείται πως τα ονόματα ούτε που τα θυμάμαι)

το γραφείο του Ανδρέα(περίπου 180 χρονών) ήταν ακριβώς δίπλα μου. μπαίνει μέσα ο κύριος
- λες να με γράψουν? είναι η δημοτική απέναντι κ το 'βαλα στο πεζοδρόμιο
- απαπα εδώ τους παίρνουμε τηλέφωνο κ δεν έρχονται, σιγά μη σε γράψουν. για να δω

κ ξεκινάει ένα καραβάνι από 4 γέροντες, έναν κύριο κ τον καφετζή, να πάνε να δουν το αυτοκίνητο πάνω στο πεζοδρόμιο. το ότι είχαν αφήσει όλοι τις δουλειές τους κ χτυπούσαν τηλέφωνα κ τέτοια, δε χρειάζεται να μας απασχολήσει περισσότερο, ήταν πολύ γλυκούληδες όπως τριγυρνούσαν στους διαδρόμους. στο γυρισμό άφησαν τη βαριά γυάλινη πόρτα στον Ανδρέα η οποία τον πήρε μαζί της καθώς έκλεινε, κ τον έβαλε να κάνει ένα γαμάτο χορευτικό το οποίο -όπως πάντα- μόνο εγώ πρόσεξα, ή μόνο εγώ έδωσα σημασία

ΣΚΗΝΗ ΔΕΥΤΕΡΗ, έρωτας: είναι αυτός ο κύριος με το σπασμένο χέρι κ οδηγεί μια κυρία στη γραμματεία. "μακάρι να σας πήγαινα σε όλα τα γραφεία, θα ήμουν πολύ χαρούμενος" γελάει η κυρία. βγαίνοντας, η κυρία πάει να στρίψει σε άλλο διάδρομο "πού πάτε, από 'δω είναι, να με ξελογιάσετε θέλετε;" χέζεται απ' τη χαρά της η κυρία

ΣΚΗΝΗ ΤΡΙΤΗ, καψούρα: σε όλη τη διάρκεια της επίσκεψης μου, ακουγόταν απ' το γραφείο του Ανδρέα ο Μητροπάνος, "αλίμονο". στο "την ομορφιά σου δεν γνωρίσανε ζωή την ομορφιά σου δεν γνωρίσανε", συνόδευε πάντα κι ο Ανδρέας

ΣΚΗΝΗ ΤΕΤΑΡΤΗ, διακριτικότητα: όταν τελικά μπήκα να κάνω τη δουλειά μου, η αστεία κυρία με το δερμάτινο κ το πούπουλο κ το τεράστιο ψίχουλο κολλημένο στο στόμα, το κοίταξε κ άρχισε να γελάει. "χαχα, όλοι οι περίεργοι σήμερα θα τύχουν χαχααα"


(φυσικά η δουλειά μου δεν έγινε, έπρεπε να πάω στην Άρτα)