έχω μια μαλακία

μ' έπιασε μια βαρεμάρα μεγάλη, άνοιξα να παίξω πασιέντζα στον υπολογιστή, φαντάσου. την έκλεισα κατευθείαν όμως. κ γίνομαι κάπως τσόγλανος όταν βαριέμαι τόσο, μιλάω άσχημα στους ανθρώπους. δεν φταίω εγώ, τα κωλογονίδια του πατέρα μου. ειρωνεύτηκα ένα παιδάκι στο τουίτερ, μετά μια κυρία στο τηλέφωνο αλλά δεν το κατάλαβε νομίζω, πρέπει να 'ναι λίγο χαζούλα αυτή, της το κλεισα στα μούτρα όμως κ δεν είπα κ "γεια σας". έπειτα κάλεσα τους φίλους μου σπίτι για το βράδι κ είπα στον ένα να ειδοποιήσει μια άλλη να μη φέρει το γκόμενο της μαζί. πήγα να πάρω το λεωφορείο αλλά ήταν γεμάτο σαν κονσέρβα, στάθηκα στην πόρτα, κοίταξα κάτι κυρίες κ τους είπα "χάλια είστε" κ δε μπήκα, περίμενα το επόμενο. ήρθε αυτό, μπήκα μέσα κ είδα μια παλιά γειτόνισσα που μου μίλησε, χαμήλωσα τη μουσική μα δεν έβγαλα τα ακουστικά κ της μιλούσα πολύ δυνατά εν γνώση μου, κ ο κόσμος γυρνούσε κ μας κοιτούσε κι αυτή ντρεπότανε