λίγα για χθες

η πορεία εχθές ήταν ότι πιο άγριο έχω ζήσει.

προχωρήσαμε στο κέντρο, μέσω τσιμισκή κ εγνατίας φτάσαμε κοντά στο υπουργείο. το πρώτο κτήριο που δέχτηκε επίθεση ήταν το βυζαντινό κέντρο-βιβλιοπωλείο στην εγνατία. γιουχάραμε όλοι, κ σταμάτησαν, μόνο κάτι τζάμια έσπασαν. το μπάχαλο δεν αποφεύχθηκε, ήρθε αμέσως μετά, στην τσιμισκή. είδα βιτρίνες να σπάνε, μαγαζιά κ τράπεζες να παραδίνονται στις φλόγες. η πορεία προχωρούσε στο δρόμο κ οι άλλοι δίπλα, στο πεζοδρόμιο. κατέστρεφαν συνέχεια, κάποιοι άρπαζαν, ένας που περπατούσε δίπλα μου ρωτούσε τους φίλους του: "τη θέλει κανείς τη γραβάτα ή να την κάψω;".
μπάτσοι πουθενά, ούτε ένας.
οταν φτάσαμε στο υπουργείο τους βρήκαμε μπροστά μας, να πετάνε χημικά μέσα στην πορεία, πάνω μας.
ανασυνταχτήκαμε κ γυρίσαμε πίσω, βγήκαμε στην εγνατία, οι άλλοι μας είχαν προσπεράσει. από ένα κάθετο δρόμο είδαμε μπάτσους να έρχονται προς εμάς τρέχοντας, κ εκεί εγώ κ η παρέα μου φύγαμε, δεν αντέχαμε άλλο δακρυγόνο στη μάπα μας.

αυτά είδα εγώ, μακάρι να μπορούσα να μεταφέρω τις εικόνες που έχουν αποτυπωθεί στο μυαλό μου.

δε μου καίγεται καρφάκι για τα υποκαταστήματα των τραπεζών, τα διάφορα zara, τα μαγαζιά του βιλδιρίδη, ειλικρινά. κάποτε θα συνέβαινε. όσο άσχημο κ αν ακούγεται έπρεπε να συμβεί, για να μαζέψουν επιτέλους τα μπατσόσκυλα που έχουν αποθρασυνθεί τα τελευταία χρόνια. το κρυφτούλι μπάτσων-κουκουλοφόρων έγινε πλέον προσωπική υπόθεση κ για τις δυο παρατάξεις, εξαιτίας του "χώρου" που άφησαν τα δεξιόμουτρα στους δικούς τους που τους στήριξαν. στους βασιλικούς, τους χουντικούς, όλους αυτούς που περίμεναν γαλάζια κυβέρνηση για να 'ρθουν από πάνω κ ν' αρχίσουν τα δικά τους. εννοείται πως δε μιλάω για όλους τους αστυνομικούς, αλλά μόνο για αυτούς που είναι ικανοί να βασανίζουν μετανάστες, να πλακώνουν στο ξύλο φοιτητές κ να σκοτώνουν παιδιά. λοιπόν, έπρεπε να γίνει. τα μαλακιστήρια που καταστρέφουν αυτοκίνητα, καίνε περίπτερα κ κλέβουν ακριβά σπασμένα μαγαζιά τα διαλύουν όλα. η κοινή γνώμη θα ήταν με τους κουκουλοφόρους αν έσπαγαν μόνο τράπεζες. διάλεξαν να μπουν στο ίδιο καλάθι με τους άλλους. ή δε μπόρεσαν να κάνουν αλλιώς; δεν ξέρω τίποτα