οδηγάρα να 'ούμε!

περίεργο... τόσο καιρό που περιαυτολογώ σ' αυτό το μπλόγκ, δεν έχω πει ότι είμαι κ γαμώ τους οδηγούς. άφου έκανα 1 επιβατικό(Fiat) κ ένα βανάκι(Citroen) σουρωτήρια, μπόρω να πω πως το κατέχω το άθλημα φιλλλαράκι (πρώτη φορά σκέφτομαι να απαγορεύσω τα σχόλια σε αναρτηση).
το μόνο θέμα μου με το αμάξι είναι αυτό: είμαι πολύ ευρωπαίος. θέλω να πω, πως εκεί που μιλάω με τους φίλους μου μπορεί να σούρω τα χίλια μύρια, μπαίνοντας στ' αμάξι σα να δένεται η γλώσσα μου κ δε μπορώ να βρίσω με τίποτα. δεν ξέρω, ίσως είναι που έχω φάει πολύ βρισιμο σα νέος οδηγός, ίσως είναι που δεν βρίζει ο πατέρας μου κ έμαθα έτσι, μυστήριο... αθάνατα θα μείνουν τα γαμωσταυρίδια: "συγγνώμη, είστε σοβαρή;" "ανόητε!" "καλά, χαζό είναι αυτό!".

από σήμερα όμως κουνελάκια μου, μπορείτε να είστε περήφανοι για 'μένα. η αρχή έγινε!
περιφεριακός, βγαίνω από μια έξοδο να πάω στη δουλειά. μπροστά μου ένα περιπολικό σαν αυτό της φωτογραφίας πάνω ήταν νομίζω. ή κάτι τέτοιο πάντως, μεγάλο. ο κύριος αστυνόμος πάει να στρίψει για την άλλη έξοδο, δίπλα. ελεύθερος ο δρόμος, πατάω λίγο γκάζι, κ ξαφνικά κάνει το γνωστό ανάβωφλαςκαιστρίβωκατευθείανχωρίςνακοιτάξω.
κ μου βγαίνει στο 1 μέτρο ρε παιδιά!
πατάω μια φωνάρα (είμαι κ βραχνιασμένος): α ρε μαλλλλάκα!!!! έτσι. παχύ, χορταστικό, το φχαριστήθηκα!
άναψε αλάρμ κ ψιλοχέστηκα να πω την αλήθεια, δεν είμαστε για τρεξίματα τώρα, αλλά εντάξει, μάλλον σήμαινε "σόρρυ".

εννοεί πως έπρεπε να το κάνω ποστ!