ασυναρτησίες για νοσοκομεία,φαντασιώσεις,παππούδες,αρρώστιες κ άλλα ευχάριστα

του συναδέλφου μου του Α, του ήρθε ντουβρουτζάς. τον πήγα λοιπόν στο νοσοκομείο. εμένα που λέτε, όταν μπαίνω σε νοσοκομείο ή ιατρείο ή έστω στον κυρ-Προκόπη τον φαρμακοποιό, κάτι παθαίνει η φαντασία μου κ αρχίζει να καλπάζει. πως είμαι άρρωστος, πως τράκαρα κ με χειρουργούν, πως με παίρνουν τηλέφωνο κ μου λένε πως έχουν την αδερφή μου στην εντατική, τέτοια πράγματα. γενικά, όσο μπορώ τ' αποφεύγω τέτοια μέρη, στεναχωριέμαι.

την ώρα που περίμενα να εξετάσουν τον ανταριασμένο (ταυτόχρονα ανέβαζα υψηλό πυρετό κ έπρεπε να μπω κατευθείαν χερουργείο για να μου αφαιρέσουν τον μισό εγκέφαλο) παρακολουθούσα το χάος στην αίθουσα αναμονής. για να εξεταστείς πρέπει πρώτα να πεις τα στοιχεία σου σε κάτι κοπελίτσες, για να δουν το ιστορικό σου ή να φτιάξουν ένα. αυτό είναι καλό σαν ιδέα, αλλά ρε παιδί μου, βρισκόμαστε στα επείγοντα. τα λένε έτσι, γιατί ο ασθενής δεν έχει χρόνο για διαδικαστικά θέματα, πονάει λέμε! κ δημιουργείται έτσι μια γκρίνια στο λαό, μια αναστάτωση. που βεβαία μεταφέρεται κ στις κοπελίτσες που προσπαθούν να κάνουν τη δουλειά τους. τέλοσπάντων, ξέφυγα.

ήθελα να πω για την άλλη κοπελιά, το νούμα τσβάι, αυτή που ρωτούσε τον κόσμο για ποιό λόγο ήρθε. την κοίταζα κ την συμπαθούσα. είχε χιούμορ, ήταν εξυπηρετική, έβαλε κ τον Α για εξέταση κατευθείαν, γιατί είδε πως ο νταμπλάς δεν έλεγε να φύγει. κ πρόσεξα κάτι ενοχλητικό. σνόμπαρε κ μιλούσε απότομα στους παππούδες, σα να μην ήταν ρε παιδί μου άξιοι να την απασχολούν, σε λίγο θα πεθάνουν έτσι κ αλλιώς.

ας πούμε φωνάζει την τάδε, να πάει να τη δει. βγαίνει απ' το πλήθος μια μπάμπω, οκτακοσίων χρονών, με τέσσερα πι κ καμπούρα. "με φώναξε κανείς;" κ πηγαίνει προς την αντίθετη κατεύθυνση. ¨εγώ σε φώναξα, τώρα δεν ξέρω που πάς..."

ή ξερωγώ ηταν μια γλυκούλα με τσεμπέρι κ τα σχετικά, κ της λέει "μόνη μου ήμουν σπίτι, πήρα ένα ταξί κ ήρθα..." "δε μ' ενδιαφέρει κυρία μου, πές μου τι φάρμακα παίρνεις."

ρε πούστη μου. κι οι γιαγιούλες καταπίναν τη ντροπή τους, δεν λέγαν τίποτε. έχουν συνηθίσει να είναι αόρατοι αυτοί οι άνθρωποι, να λένε ευχαριστώ που τους μιλάμε ακόμα. τα "κύριος" κ "κυρία" χάνονται κ γίνονται παππούς κ γιαγιά. κ ενικός.
ειδικά αυτός ο ενικός πολύ μ' εκνευρίζει.