ποστ κυρίες κ κύριοι!
ναι καλά βλέπετε, καινούριο!
μια βδομάδα έχω να γράψω κ έχουν σπάσει τα τηλέφωνα, γέμισαν τα μέιλμπόξιζ μου, δημιουργήθηκαν γρουπς στο φεισμπουκ, ο λαζόπουλος έκανε έκτακτη εκπομπή, ο εφραίμ έσπασε τη νηστεία του.
βρίσκομαι σε περίοδο εκπτώσεων. δε μου κάνει κλικ τίποτα, είμαι θύμα της εμπνευστικής κρίσης. ας είναι καλά ο null που μου έκανε πρόσκληση σε ένα μπλογκοπαίχνιδο, μπας κ ξεκουνηθώ καθόλου. για να δούμε, το παιχνιδάκι λέγεται 5 pet peeves, όχι πως ήξερα τι σημαίνει, αλλά για να μη ρωτήσω κ με πάρουν για κανα βλάχο το 'ψαξα. είναι αυτά τα "μικρά" πραγματάκια που μας εκνευρίζουν πολύ. γεροπαραξενιές αλλιώς. νομίζω πως το 'χω ξαναπαίξει αυτό το παιχνιδάκι, αλλά *εννοεί* πως έχω να πω κι άλλα. για να δούμε.
1. όταν είμαστε στο τραπέζι, κ μου παίρνουν το ψωμί ή τη χαρτοπετσέτα. γενικά είμαι καλόβολος άνθρωπος, αλήθεια, δηλαδή ρώτησε με, κ θα σου δώσω κ την καρέκλα μου, δε με πειράζει καθόλου! αλλά ποτέ. ποτέ μη μου πάρεις το κωλόψωμο χωρίς να με ρωτήσεις, θα σου 'ρθει πιρούνι στα μάτια. είναι η τελευταία αιτία που σκοτώθηκα με τον πατέρα μου, οι φίλοι μου εκπαιδεύτηκαν κ συνήθως αυτός το κάνει. μαζί με την αδερφή μου, με τη δικαιολογία "γιατί πρέπει να σου φύγει". εγώ ξέρω πως το κάνουν για να με πικάρουν, αλλά πάντα ψαρώνω.
2. το προσωπικό των starbucks κ το υπερκούλ στιλάκι τους. κανονικά έπρεπε να πάει μαζί με αστεία ιστορία-εμπειρία (plus ρεζίλι), αλλά βιάζομαι πολύ, αν δεν φύγω σε 20' θ' αργήσω. είναι ρε παιδί μου αυτή η αμερικανική οικιότητα, σε ρωτάνε το όνομα σου στο ταμείο, κάνουν αυτές τις κουλ κινήσεις σαν παρουσιαστές του MAD, εκνευρίζομαι. βέβαια τα παιδιά δεν φταίνε σε τίποτα, ίσα-ίσα, φαντάσου να ξυπνάς στις 7το πρωί κ να πρέπει να το παίζεις κ τρεντοφιλικό τυπάκι. ένιγουέις.
3. "θα δούμε". γιατί όταν ο κόσμος δεν θέλει να κάνει κάτι που του ζητάς αλλά ούτε να τον πρήξεις κιόλας, σου πετάει αυτή την ατάκα; πες ρε φίλε, όχι! θα επιμείνω πόσο; 2ώρες; 3; στο τέλος θα καταλάβω(;).
4. μπουφάν στο κρεβάτι. αυτή τη στιγμή πάνω στο κρεβάτι μου βρίσκονται τα βιβλία των ισπανικών, μερικά κόμιξ, πολλά ρούχα(μερικά άπλυτα), πολλά βρακιά(κυρίως άπλυτα), μία πετσέτα μπάνιου, ένα πιάτο (με το μεσημεριανό μου), μια παλαιστινιακή μαντίλα, ο παλαιοκώστας κ ο θυσαυρός του αλή πασά. διαβάσατε να υπάρχει κανένα μπουφάν; όχι. τα μπουφάν στην κρεμάστρα. όχι στο κρεβάτι.
κ αφού ο καλεστής μου έχει μόνο 4, το αφήνω έτσι κ εγώ. επίσης με τη σειρά μου, δεν καλώ κανένα. κ α ν έ ν α! έστω κι αν αυτό σημαίνει την αρχή του τέλους, έστω κι αν προοικονομώ τις τελευταίες λέξεις που θα ειπωθούν για 'μένα:
- τα 'μαθες; αυτό που βρωμούσε τόσες μέρες ήταν ο γέρος απ' τον πρώτο.
- έμενε γέρος στον πρώτο;
- έλα μωρέ, αυτός που έφτυνε!
- α. καλά. θεόσχωρέστονα.
μάκια.
Αναρτήσεις
12 καροτάκια:
Καλά τις γεροπαραξενιές σου τις ξέρω αλλά εντάξει... έτσι είναι οι μεγάλοι άνθρωποι :P! Μην αγχώνεσαι πατέρα. Θα σε έρθει η όρεξη και πάλι θα πάρεις φόρα και δεν θα σε προλαβαίνουμε!
Αααα ξέρω τι φταίει! Βγάζεις γαμάτες φωτογραφίες και εξαντλείς την έμπνευση σου εκεί! εεεε; Καλή προσπάθεια;
1 -> Μου θυμίζει τη δική μου "γεροπαραξενιά" με τον προσωπικό μου χώρο. Όποιος εισβάλλει χωρίς προειδοποίηση εισπράττει μέχρι και καρπαζιά... Κάπως έτσι πρέπει να αντιλαμβάνεσαι κι εσύ την ώρα που τρως, απ' ό,τι καταλαβαίνω, και πολύ καλά κάνεις ;-)
2 -> Είναι ακριβώς ο λόγος για τον οποίο δεν πολυπηγαίνω στάρμπακς- καλά, το αμερικανοστιλάκι εν γένει...
3 -> Δεν το είχα σκεφτεί ποτέ αλλά, τώρα που το γράφεις, όσες φορές έχω ακούσει "θα δούμε" έχω μείνει με την όρεξη.
4 -> Εγώ παρατάω τα πάντα πάνω στο κρεβάτι με το που γυρίζω σπίτι. Σιγάααα σιγάααα, κάπου αργά το βράδυ δηλαδή, μπαίνουν τα έρμα στη θέση τους!
πωπω όλο καινούρια κουσούρια βγάζεις...
α, έτσι εξηγείται που μια φορά που σου πήρα τη χαρτοπετσέτα απ'το τοστ (αυτό που προηγουμένως είχε πατήσει η Ραλλού) με κοίταξες μ'εκείνο το δολοφονικό βλέμμα!!
δεν είπες όμως το πιο σπαστικό σου, αυτό με τις πατούσες, γεροπαράξενε!
Κούνελε και φίλοι, που είστε όλοι αυτιά, θα σας πω κι εγώ τον πόνο μου. Εμενα με ενοχλεί τ ρ ο μ ε ρ ά το τικ τακ από το ρολόι τοίχου και τα πουλάκια που κάνουν τσίου τσίου στην αυλή θαρρείς και κατοικούν μέσα στο τύμπανο του αυτιού μου! Κάνω σαν γεροντοκόρη λένε οι κακές γλώσσες (μπαμπάς μου)ενώ οι πιο ευγενικοί (κολλητή μου) λένε πως απλά έχουν σπάσει τα νεύρα μου από το διάβασμα τα τελευταία... 10 χρόνια.
:D
παλι καλα που δεν εχεις αεροβολο στο τραπεζι!
α ερωτηση!
θυμωνεις οταν κλεβουν τα κρομμυδια απο το στιφαδο?
:)))
Α, ναι, αυτό με το μπουφάν το θυμάμαι!..Μην ανησυχείς, όλοι έχουμε κάποια τέτοια, εμένα το πιο σοβαρό - μην το κάνει κανείς ούτε για πλάκα, πέφτει ανακλαστική γροθιά - είναι να μου αγγίξουν το σαγόνι.
Αυτό με το Σταρμπακς πρώτη φορά το ακούω. Εδώ στην Κύπρο είναι μεν φιλικές αλλά κρατούν και τις σωστές αποστάσεις.. ευτυχώς! Ακούς εκεί το όνομα μου... Δεν θα το έδινα κι ας με έλεγαν στριμμένη.. Ε είμαι τι πρόβλημα να έχω; χιχιχιχιχι
Χαχαχαχαχαχα! Έλιωσα στο γέλιο, μιλάμε!
Υ.Γ. Το μπουφάν στο κρεβάτι σε πείραξε δηλαδή... Τα άπλυτα δεν σε απασχολούν όμως! :Ρ :)
τρελα τρελα!δώσε!!
α ρε γέρο..... ενταξ ουτε εσυ εισαι παρξενος! (κορυφαία περιγραφή για τα starbucks)!
Respect στον γεροκούνελο. Ειδικά για το χάος που επικρατεί πάνω στο κρεβάτι του...
Πρέπει να ομολογήσω πως και στο δικό μου το κρεβάτι διαδραματίζεται ένα παρόμοιο σκηνικό αλλά βαριέμαι τόσο να το συμμαζέψω που χτες κοιμήθηκα στο σαλόνι! Ξέρω πρέπει να με κοιτάξει γιατρός... :(
τα φιλιά μου εκ Βιέννης
mafalda το πας καλά.. πότε θα πάμε στα λαγκάδια να βγάλουμε καμιά εξαθλίωση?
ανέφελη ευτυχώς είπες πως στο τέλος τα μαζεύεις κ το 'σωσες. πώς θα σε παντρέψουμε βρε?
efou πρέπει να το καταλάβετε επιτέλους: αυτό με τις πατούσες δεν είναι παραξενιά, απλά ΑΝΑΤΡΙΧΙΑΖΩ! πώς άλλοι ανατριχιάζουν με το σπάσιμο των δαχτύλων ή την κιμωλία στον πίνακα? έτσι!
boneapart το θυμάσαι το ρολόι τοίχου που έχω στο χολ? που του έχω βγάλει τις μπαταρίες? κ εγώ δε το μπορώ αυτό το τικ τακ.αλλά τα πουλάκια τι σου έφταιξαν βρε γρουσούζα, ε?
stella, *εννοεί*! στιφάδο χωρίς κρομμύδια γίνεται? :-Ρ
shiroi, όου τόταλι σάικο!καλά που μου το 'πες!
μα σε ρωτάνε τ' όνομα σου κ λες "τώρα τι? μου την πέφτει?" κ αντιδράς κ εσύ αναλόγως, καταλαβαίνεις.. α, πρέπει να το κάνω το ποστάκι με το ρεζιλίκι αυτό!
raven δεν καταλαβαίνεις?
τα
μπουφάν
δεν
πάνε
στο
κρεβάτι.....
:-Ρ
jd εσύ δεν 2καιούσαι να μιλάς!
that's my girl! μπράβο ατίθασο πνέυμα! μου θυμίζεις εμένα στη φοιτητική ζωή μου, που πήγαινα να κοιμηθώ σε φίλους επειδή "είναι χάλια το σπίτι κ δε μπορώ" !
Δημοσίευση σχολίου