μας αξίζουν οι "Ολύμπιοι";

στις 25 Μαρτίου 1896 15οο χρόνια μετά την κατάργηση τους απ' τον αυτοκράτορα Θεοδόσιο, ύστερα από προσπάθειες χρόνων του κοινωνιολόγου κ παιδαγωγού Πιερ Ντε Κουμπερτέν κ του συγγραφέα κ ποιητή Δημήτριου Βικέλα, οι Ολυμπιακοί Αγώνες αναβιώνουν στην κοιτίδα του πολιτισμού, την Ελλάδα. η Ευρώπη κ όλος ο κόσμοςπαίρνουν στην αγκαλιά τους κ υιοθετούν το νεότερο σύμβολο της παγκόσμιας ειρήνης κ συμφιλίωσης.

στην φτωχική Αθήνα συναντήθηκαν 285 αθλητές από 13 χώρες, τραγούδησαν "Αρχαίο Πνεύμα αθάνατο, αγνέ πατέρα του ωραίου, του μεγάλου και τ' αληθινού..." κ ορκίστηκαν "Στο όνομα όλων των αθλητών, υπόσχομαι να πάρω μέρος σ’ αυτούς τους Ολυμπιακούς Αγώνες, σεβόμενος τους κανονισμούς που τους διέπουν, σύμφωνα με το αληθινό πνεύμα της ευγενούς άμιλλας για τη δόξα του αθλητισμού και την τιμή των ομάδων μας".

τα αθλήματα ήταν 9 (στίβος , άρση βαρών , ελληνορωμαϊκή πάλη , κολύμβηση , ποδηλασία , τένις , σκοποβολή , ξιφασκία και γυμναστική), η συγκίνηση μεγάλη κ σημαντικότερη στιγμή, αυτή που ένας νερουλάς απ' το Μαρούσι, κέρδισε το χρυσό στο μαραθώνιο.

από τότε έχουν γίνει άλλες 27 Ολυμπιάδες, καμία όμως δεν ξεπέρασε την πρώτη.
μεροληψία, ρατσισμός, πολιτικές σκοπιμότητες, αστυνομική βία, τρομοκρατία, εμπορευματοποίηση κ η νέα σχετικα ντόπα καταδίκασαν το ολυμπιακό πνεύμα να μείνει για πάντα μια ρομαντική ιδέα.

τι να πω; για την αθλήτρια που αγωνίστηκε ντοπαρισμένη στη αρχαία ολυμπία; για τον πόλεμο που ξέσπασε καταμεσής της τελετής έναρξης, με τους ανώτατους άρχοντες των χωρών να παρίστανται; για τις διαφημήσεις στα στάδια; για τα τεράστια ποσά που δίνονται σε αθλητές κ συλλόγους; για το "ελληνικό κύτταρο";

ευτυχώς πέθαναν ο Κουμπερτέν κ ο Βικέλας, δεν έμαθαν ποτέ πόσο άσκοπο ήταν τελικά το έργο τους...