να μην ελπίζεις;

όταν διαβάζεις τέτοιες ειδήσεις, είναι δυνατόν να σκέφτεσαι απαισιόδοξα;

τώρα θυμήθηκα ένα περιστατικό στο αστικό: ήταν ένα παιδάκι 4-5 χρονών, καθόταν στην αγκαλιά της μάνας του κ "έσπρωχνε" τη μπροστινή θέση για να ξεκινήσει το λεωφορείο. του λέει η μάνα του "δε μπορεις να το σπρώξεις, είναι πολύ μεγάλο για 'σένα". κ το παιδάκι σταμάτησε.
τότε ένα άλλο μικρότερο που καθόταν απέναντι κ κοιτούσε, αρχίζει να σπρώχνει κ αυτό το μπροστινό του κάθισμα. το βλέπει το πρώτο παιδάκι κ ξαναρχίζει, αυτή τη φορά λέγοντας φωναχτά: "λίγη δύναμη ακόμα...".

λίγη δύναμη ακόμα...