smooth criminal VS έγκλημα κ τιμωρία
πω πωωωωω είχα γράψει μια μαλακία για τον Μάικλ Τζάκσον, απίστευτη! για το ταλέντο κ την προσφορά του, τους στόχους του, τη μυθιστορηματική του προσωπικότητα, στο τέλος κότσαρα κ μια θεωρία συνωμοσίας, έλεος! αντι για τη μελοδραματική παπαριά βάζω αυτή την ιστοριούλα, ήταν η καλύτερη νύχτα που πέρασα με τον Τζάκοου:
ήμασταν με τον παιδικό μου φίλο το μιχάλη κ ανταγωνιζόμασταν ποιός έχει το καλύτερο όνομα, όταν μου είπε: "άντε ρε, εγώ είμαι ο Μάικλ Τζάκσον!". έναν διάσημο συνονόματο ήξερα. "εγώ είμαι ο Θίοντορ Ντοστογιέβσκι!" εννοείται πως ο μιχαλάκης έπεσε κάτω από τα γέλια, γιατί εκτός του ότι δεν ξέραμε τι ήταν ο Ντοστογιέβσκι (ούτε κι εγώ ήξερα εννοείται) μας ακουγόταν κ γελοίο το όνομα. σε λίγο ανακοίνωσε πως τελικά είναι ο Μάικλ Τζόρνταν, οπότε κι εγώ έγινα κατευθείαν Μάικλ Τζάκσον (άσχετο με τα ονόματα). είχα κ σε μια κασέτα το "dangerous", αγαπημένο τραγούδι το black and white κ κάναμε χορευτικά πάνω στην κουκέτα, πολύ γαμάτα!
16 καροτάκια:
Από μικρό κουνελάκι είχες τη γαλυφιά μέσα σου! Θα γίνεις πρωθυπουργός σύντομα, να μου το θυμηθείς! Από το 1993 ως το 1998 πόσο υπέφεραν γονείς και γείτονες από το Dangerous... Είχα και μπλούζα με το βλέμμα του και μιλούσα στις αφίσες του στο δωμάτιο μου γιατί έδινα lower και έκανα practice (ή απλά από τότε ήμουν λίγο Φοίβη)! Πάντως ενθυμούμενη τη γλαφυρότητα με την οποία έλεγες την αλληγορία του σπηλαίου ψοφάω να δω και τη στομφώδη version του post. Ε? Ε? Ε?
πω ρε συ αυτά τα μάτια! σήμα κατατεθέν έτσι?
χαχαχα! θα σου την πω από κοντά τη στομφώδη βερσιόν, δε μου πάει καθόλου όμως! :-)
«Ένας φίλος μου, πολύ καλό παιδί, αλλά λίγο Μάρθα Βούρτση, έγραψε κάτι και μου ζήτησε να το ανεβάσω εδώ. Δείξτε κατανόηση, πλιζ.» (προτεινόμενος πρόλογος για νέο ποστ)
ΥΓ. Στο Black Or White δεν ήταν που στο τέλος γινόταν πάνθηρας, μετά πάλι Τζάκσον και άρχιζε να σπάει αμάξια και βιτρίνες; (μετά το λογοκρίνανε). Από μικρός φαινόταν τι θα γινόσουν, κουκου(νε)λοφόρε!
Άααααασε μας ρε κούνελε που δε γράφεις τα μελοδραματικά για να μη θίξεις το ύφος του blog, ίσα ρε blogόλιθε!
(πωωω, τελευταία όλα τα χρωστούμενα μου δίνει ευκαιρίες να ξεπληρώνω! χεχεχε!)
Ο Μιχαλάκης ήταν pop culture θεότητα και αν και ποτέ δεν τον άκουγα ιδιαίτερα, πρέπει να τον παραδεχτώ. Και εντάξει, videoclip Thriller: RESPECT.
Μωρη επικαιρότητα κουλουπου!
dirty diana απο MJ καθαρη rockια από έναν popα, πολυ καλό απλά!
α ρε θιόντορ
δεν έκατσες στο υπόγειο ε;
δ
headcharge θα σε φωνάξω για μάρτυρα υπεράσπισης, να τους πεις τα παιδικά μου βιώματα..
zlatko agori mou, κάνε μας τη χάρη! εγώ που ήθελα να κλείσω εισητήρια για λονδίνο? θα είχα κ τύψεις που τον γκαντέμιασα κιόλας.
jd κ εμένα το dirty diana είναι τ' αγαπημένο μου!
για τι ηλικία μιλάμε; άκους εκεί δεν ξέρατε τον Ντοστογιέβσκι!! εγώ -όχι πως θα το παινευτώ... αλλά όχι θα το παινευτώ- διάβαζα Ντοστογιέβσκι από το γυμνάσιο, 12-13χρονών.
όσο για τον M.J. άλλος "τζάκο" τον λατρεύω! στα 12 χόρευα ακούγοντας michael jackson και την μαντόνα. ειδικά το bad ήταν φοβερός δίσκος. άσε που έχω και συλλεκτικό χρυσό (κυριολεκτικά ολόχρυσο) διπλό cd με τις επιτυχίες του, που αγόρασα εδώ και 1 δεκαετία. σοκαρίστηκα και λυπήθηκα πολύ με το θάνατο του. ζωή στη Μαντόνα! :))
demetraτ άμα σου πω ότι έμενα? για 2χρόνια εκεί που σπούδαζα. ταπεινωμένος κ καταφρονεμένος... αλλά ήταν γαμάτο υπόγειο, έβγαζε σε κήπο!
α μαρη ψωνάρα δωροθέα! στα 12 ντοστογιέφσκι είναι δυνατόν? εγώ τον έπιασα στο στρατό. κ ήμασταν μικρά, κάπου 9-10.. κι εγώ ρε σταναχωρήθηκα, κρίμα
eimaste anwmaloi alla kai etc se paw!
xristodoulas!
Όπως απέδειξαν οι Άντρες με τα Μαύρα, ο MJ απλά πήγε σπίτι του. Δεν ξέρω αν είναι στον ίδιο πλανήτη με τον Elvis...(να και τι ψήφισα στην κουνελοσκόπηση 3)
χαχαχαχ οχι και ντοστογιέφσκι ρε πατριώτη! :Ρ χαχαχαχ
αυτό τότε κούνελε , δεν ήταν υπόγειο, ήταν ο μυστικός σου κήπος.
δ
τώρα εγώ γιατί το βρήκα πολύ γλυκό όλο αυτό?
jd κι εγώ σε πάω, έλα όπως είσαι!
shiroi taka, έχω ένα μπλουζάκι με έναν ιπτάμενο δίσκο, κ γράφει: give us elvis back, πολύ γαμάτο!
γιατί ατίθασο? τι παραπάνω έχει αυτός από 'μένα? :-Ρ
demetrat άμα το βλεπες, θα την καταέβρισκες. είχε τριανταφυλιές, μια αμυγδαλιά μικρή, μια κλιματαρια που έκανε μικρό υπόστεγω κ καθόμασταν, κ κρινάκια μάλλον άγρια. κ όλα αυτά(εντάξει, εκτός απ' το κλίμα) στο αγαπημένο μου χρώμα, κίτρινο! πολύ μου λείπει αυτό το σπίτι.. :-(
mahler, γιατί είσαι ευαίσθητο αγόρι! σ' αυτή την ηλικία όλα ότι κ να κάνουμε χαριτωμένα είναι! :-)
ναι ρε κούνελε πες με ψωναρα αλλά διαβαζα ντοστογιέφσκυ στα 12. οκ παραδεχομαι πολλα δεν τα καταλαβαινα (κι ίσως γιαυτο να ήταν λαθος που βιαστικα να τον διαβασω) αλλα διαβασα τοτε πολλα από τα αριστουργηματα του. φταιει μαλλον που εχω αρρωστημενη μανια με τα βιβλια!
Δημοσίευση σχολίου