τι έγινε ρε παιδιά; ποιός έσβησε τα φώτα;

δεν είμαι πολύ καλά. να σας πω να το ξέρετε: εκ φύσεως είμαι πολύ χαλαρόοοοος (δεν αγχώνομαι ποτέ όμως), κ χαζοαισιόδοξος. άγχος κ φόβος για το μέλλον είναι εντελώς ξένα συναισθήματα για 'μένα, γι' αυτό όταν μ' επισκέπτονται παθαίνω ταράκουλο κ δε μπορώ να τα διαχειριστώ. σα να χάνω τον προσανατολισμό μου, δε μπορώ να το εξηγήσω. ίσως γι' αυτό αντί να κάνω κανα σχόλιο για την ευρώπη, κάθομαι κ γράφω για τα ανούσια υπαρξιακά μου.

φοβάμαι λίγο. γιατί βλέπω μια κυκλική διάθεση στην Ιστορία. πράγματα που έχουν συμβεί κ θεωρούσαμε χαμένα στην κόλαση της Μνήμης, έρχονται πάλι στην επιφάνεια. φαντάσματα.

σα να διαβάζω το βιβλίο της ιστορίας: "η πρώτη δεκαετία του [..]ου αιώνα χαρακτηρίζεται από μια βαθειά οικονομική κ πολιτική κρίση. η ανεργία, η φτώχια, η απώλεια της πίστης στα πολιτικά κόμματα, οδήγησαν στην απαξίωση του πολιτικού συστήματος κ την αδιαφορία για τα κοινά. την κρίση εκμεταλεύτηκαν παρατάξεις ακροδεξιών κ φασιστικών πεποιθήσεων για να αναλάβουν ενεργό ρόλο στο πολιτικό σκηνικό".

έχω ετοιμάσει διάφορα καλούδια όπως, στη Ροδόπη 4ο κόμμα(μετά το ΛΑΟΣ) αναδείχτηκε το Λ.Ε.Υ.Κ.Ο. (!!!), σχεδόν ένας στους εκατό αθηναίους ψήφισαν για τη ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, τα ποσοστά των ακροδεξιών σε Ολλανδία κ Δανία, αλλά δεν έχω διάθεση να γράψω τίποτα. όποιος ενδιαφέρεται ας ψάξει κι ας βγάλει τα συμπεράσματα του. εγώ βαρέθηκα κ θέλω να φύγω