ένα κόκκινο μήλο

την πολύ χάλια μέρα μου ήρθε να συμπληρώσει κ η απώλεια της Μαρίας Δημητριάδη.
ήταν μια απ' της φωνές που είχα βαρεθεί ν' ακούω μικρός, στο αυτοκίνητο. "πάλι την κινέζα θ' ακούσουμε"! μια μέρα πήρα μερικές κασέτες κ τις έκρυψα, δεν θυμάμαι που, όχι πως γλύτωσα απ' τη "μπαμπαδίστικη" μουσική, πάντως δημητριάδη δεν ξανακούστηκε στ' αμάξι. χρόνια μετά θα άρχιζα κ εγώ να ψάχνω τραγούδια της, μόνος μου αυτή τη φορά.

καλό ταξίδι