το σόι μου!

χρόνια πριν, δημοτικό. έξω απ' το σχολείο δυο κοπέλες συμπληρώνουν τη διεύθυνση των παιδιών σε χαρτάκια κ τα ρίχνουν σε μια "κάλπη". φυσικά ο μάης δεν λείπει, πάω κι εγώ.
"μη τα δίνεις, είναι για να βρουν πού μένεις κ να έρθουν να σου κλέψουν το σπίτι"
βλακείες. καμιά βδομάδα μετά, έρχεται στο σπίτι ένας νεαρός.
"ο μικρός κέρδισε στο διαγωνισμό μας!"
για να μην πολυλογώ, ο νεαρός πούλησε στον πατέρα μου μια υπερπολυτελή-υπερακριβή-υπεράχρηστη παιδική εγκυκλοπαίδεια που ποτέ δεν διάβασα.

κάτι χρόνια πριν, φοιτητής, στο "κοινόβιο". ξυπνάω ξημερώματα κατά τις 11 να πάω για τσίσια. χτυπάει το κουδούνι. ανοίγω, κ μπροστά μου μια αιθέρια ύπαρξη. σκέφτομαι πως θα είναι κάποια φίλη φίλου φίλου που περνούσε από κάτω κ είπε να περάσει. γενικά το σπίτι ήταν τεράστιο, στο κέντρο της μικρής πόλης που σπουδάζαμε, τυπικά συγκατοικούσαμε 3 φίλοι, ουσιαστικά η μισή σχολή. οπότε δεν θυμόμουν ποιός έμπαινε κ ποιός έβγαινε, απλά χαιρετούσα.

"ήρθα να σου μιλήσω για το μυστήριο!"
"i beg your pardon?"
"θα με κεράσεις ένα καφέ;"
"έλα μέσα"

για να μην πολυλογώ, η αιθέρια ύπαρξη μου πούλησε καμιά 10ριά τόμους απ' αυτούς που διαβάζει ο λιακόπουλος πριν κοιμηθεί για να εμπνέεται. μόνο 150€ (πάλι καλά). ακόμα ντρέπομαι. πάντως μέχρι το τέλος της φοιτητικής ζωής είχα μάθει να λέω τα χαρτιά κ να πιστεύω στα ζώδια, άσε που μετά χρησίμευσε για τραπεζάκι-κωμοδίνο.
πάντως υποσχέθηκα στον εαυτό μου να μην ξαναγοράσω ποτέ από εξωτερικό πωλητή.

προχθές. στο γραφείο. μπαίνει κυρία, άνεση, οικειότητα, άρωμα, ντόμπρο βλέμα.
"ήρθα να σας μιλήσω για την ουνέσκο"
καταλάβατε ήδη, πουλούσε βιβλία. λαχταριστά..... μόνο 150€ ο τόμος.... ο πρώτος ειδικά, με κάτι παλάτια κ πίνακες κ μουσεία κ πολύ τον ήθελα.....
κρατήθηκα. όλη η δύναμη του ανθρώπου μαζεμένη σε ένα ηρωικό "όχι" .

εχθές. στο κινητό. μήνυμα.
"αδερφούλη μου, πήρα μια εγκυκλοπαίδεια της ουνέσκο κ έδωσα την πρώτη δόση. μου τέλειωσαν τα λέφτά, θα μου στείλεις;"

πόσο ακόμα θα την πατάει αυτό το σόι;