ο φερετζές

έπειτα από (ακόμα) μια χάλια μέρα στη δουλειά, με χίλια δυο χαζοψυχολογικά που έχουν δημιουργηθεί από την κατάσταση στην παλαιστίνη, τη δολοφονία του παιδιού, το φυσικό αέριο, το αγαθονήσι, τον Επαναστατικό Αγώνα(λέμε τώρα), το βιτριόλι, το ανούσιο της δουλειάς μου, το τέλος των διακοπών, της αρρώστιας που βλέπω να 'ρχεται κ διάφορων άλλων (μικρών) δικών μου, λέω: "θα πάω για ένα σόπινγκ θέραπι να περάσει. τι δεν χρειάζομαι; mp3". πήγα κ πήρα ένα πολύ γαμάτο, άντε μπράβο αρχίζει να φτιάχνει η κωλομέρα, τι ωραίο που είναι, λεπτό, τάτσσκριν, φωτογραφίες, βιντεάκια, σκατουλάκια, αυτότοκουμπάκιδενξέρωτικάνει, μια χαρά!

πάω λοιπόν στο μάθημα ορεξάτος, χαζοζαρούμενος, κ βάζει ο δάσκαλος να δούμε αυτό (δείτε το) :

ολα τα 'χε η μαριωρή, οι τύψεις της έλειπαν. σκατά!

κατα τ' άλλα, εχθές πήγα δίπλα, να παρηγορήσω με αγκαλιές κ φιλιά τη μάνα μου που είναι άρρωστη κ ξερνοβολάει σαν γατάκι, κ σήμερα νιώθω μια σακούλα γύρω απ' το κεφάλι, μύξες, βήχες κ δέκατα.